Του Βασίλη Τατσιόπουλου
Πληροφορίες
Τίτλος: Balan Wonderworld
Διαθέσιμο σε: PC, PlayStation 4, PlayStation 5, Switch, Xbox One, Xbox Series X|S
Δοκιμάστηκε σε: PlayStation 5
Εταιρεία Ανάπτυξης: Arzest, Balan Company
Εκδότρια Εταιρεία: Square Enix
Είδος: Platform
Ηλικίες: 12+
Ημ/νία Κυκλοφορίας: 26 Μαρτίου 2021
Μετάφραση: Διαθέτει ελληνικά μενού
Πολλές φορές έχουμε δει προσπάθειες αναβίωσης εκείνων των ιδιαίτερων, πειραματικών, πολύχρωμων platformers μιας παλιότερης εποχής, αυτής των PS1/Saturn/N64.. Θυμόμαστε με αγάπη τον Gex, τον Croc, το Nights into Dreams και πολλά άλλα παράξενα platformers, και σίγουρα θέλουμε να πετύχει η αναβίωση. Ωστόσο, η προσπάθεια δεν μπορεί να γίνει με ξεπερασμένους όρους και πρέπει να λάβει υπόψη τις εξελίξεις του είδους από τότε μέχρι σήμερα, όπως είδαμε σε άλλες περιπτώσεις που στέφτηκαν με επιτυχία, εκείνη των cRPG για παράδειγμα.
Το Balan Wonderworld έχει όλα τα φόντα να πετύχει, έχοντας από πίσω του μία ομάδα συντελεστών-βετεράνων του είδους που έχουν δουλέψει σε βασικές θέσεις σε παιχνίδια Sonic και στο Nights, μεταξύ άλλων. Η δίψα για 3D platformers συνεχίζει να υπάρχει σε ορισμένους κύκλους και το παιχνίδι αυτό κέρδισε το ενδιαφέρον τους από νωρίς. Δυστυχώς, το έχασε γρήγορα, με ένα demo που δεν ήταν ιδιαίτερα αξιόλογο, καθώς βασιζόταν σε κακοστημένα mechanics, άστοχο χειρισμό και παράξενες πίστες.
Τώρα, έχει κυκλοφορήσει το ολοκληρωμένο παιχνίδι και, αν και το demo πράγματι ήταν κακή επιλογή και δεν τόνιζε τα δυνατά του στοιχεία, το Balan Wonderworld συνεχίζει να είναι ιδιάζουσα περίπτωση.
Από την πρώτη στιγμή γίνονται ξεκάθαρες οι επιρροές του, με πολύχρωμες πίστες, συλλογή αντικειμένων και «φευγαλέο» σχεδιασμό χαρακτήρων. Πρόκειται για ένα παλιού, κλασικού τύπου 3D platformer, που μας βάζει να διαλέξουμε μεταξύ δύο χαρακτήρων, ενός κοριτσιού και ενός αγοριού, και να ταξιδεύσουμε σε ονειρικές τοποθεσίες για να βοηθήσουμε ανθρώπους με τα προβλήματά τους. Το σενάριο είναι εντελώς μίνιμαλ, χωρίς διαλόγους και ξεκάθαρα ορισμένα γεγονότα, και η αφήγηση βασίζεται κυρίως σε εικόνες. Είναι μία σωστή επιλογή, καθώς για μικρά παιδιά είναι ό,τι πρέπει ενώ ταυτόχρονα δεν παίρνει πολύ χρόνο και δεν αποτρέπει μεγαλύτερους ηλικιακά παίκτες. Τα cutscenes μάλιστα είναι εξαιρετικά, πανέμορφα, παραμυθένια και συνοδεύονται από ευχάριστα τραγούδια. Επίσης, υπάρχει ελληνική μετάφραση σε μενού και, αν και δεν υπάρχουν διάλογοι, οι ονομασίες και οι οδηγίες έχουν αποδοθεί σωστά.
Ιδιαίτερα αποδοτική είναι η μουσική γενικότερα, με μελωδίες που κολλάνε στο μυαλό και ταιριάζουν απόλυτα στο ύφος της κάθε πίστας, αλλά και προκαλούν έντονη νοσταλγία για τις χρυσές εποχές του είδους. Έχει γίνει γενικότερα πολύ αξιόλογη δουλειά στη μεταφορά της εικόνας και του ήχου του τότε στο σήμερα, και το Balan Wonderworld σε αυτό το κομμάτι καταφέρνει να κερδίσει τις εντυπώσεις, με κάποια σημεία μόνο να μην ικανοποιούν, όπως η εικαστική αποτύπωση των mini games που συναντάμε στις πίστες. Επίσης, ιδιαίτερα ενοχλητικό στο μάτι είναι το γεγονός ότι οι χαρακτήρες που βρίσκονται στους κόσμους και έχουν διακοσμητικό ρόλο εξαφανίζονται εντελώς μόλις τους πλησιάζουμε, για κάποιον λόγο που δεν κατάλαβα, εξαφανίζοντας έτσι ακόμα και το πλασματικό interactivity.
Το βασικό χαρακτηριστικό του gameplay είναι οι στολές που βρίσκουμε για τους χαρακτήρες μας και οι ιδιότητες που τους παρέχουν αυτές. Σε μία παράξενη επιλογή της, η εταιρεία ανάπτυξης έφτιαξε ένα σύστημα χειρισμού που χρησιμοποιεί –εκτός από τους μοχλούς κίνησης και κάμερας- ελάχιστα πλήκτρα. Έχουμε ένα που αλλάζει τις στολές μεταξύ τους και άλλο (όποιο θέλουμε, διαλέγοντας από όλα τα κουμπιά του χειριστηρίου εκτός από εκείνο που αλλάζει στολές) χρησιμοποιεί την ιδιότητά τους. Με ένα κοστούμι παίρνουμε τη δύναμη να πετάμε λεπίδες στους εχθρούς, με άλλο να φωτίζουμε σκοτεινούς διαδρόμους, κάποιο μας επιτρέπει να πηδάμε μακριά και άλλο να κολυμπάμε. Βεβαίως, είναι ένα ενδιαφέρον σύστημα με πολλές προοπτικές, αφού ανοίγονται puzzle στοιχεία και δίνεται η δυνατότητα στους σχεδιαστές να τοποθετήσουν μυστικά σε σημεία προσβάσιμα μόνο με συγκεκριμένες στολές.
Πράγματι, οι πίστες είναι διασκεδαστικές και στημένες με βάση τα κοστούμια. Υπάρχει platforming, καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε μάχες, αλλά και να λύσουμε γρίφους, πάντα με την αξιοποίηση συγκεκριμένων ιδιοτήτων και πατώντας μόνο ένα πλήκτρο. Εδώ βρίσκεται και ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα του τίτλου: ο τρόπος που εναλλάσσουμε τις στολές. Αντί να ξεκλειδώνονται μόνιμα, αντιμετωπίζονται ως αντικείμενα και έτσι, αν μας χτυπήσει ένας εχθρός ή πέσουμε σε ένα κενό, χάνουμε τη στολή που φοράμε εκείνη τη στιγμή και για να την αποκτήσουμε πάλι πρέπει να πάμε να τη βρούμε στην πίστα όπου εμφανίζεται.
Μπορούμε να έχουμε ταυτόχρονα τρία κοστούμια πάνω μας και για να τα αλλάξουμε πρέπει είτε να βρούμε ένα άλλο σε μια πίστα, αντικαθιστώντας το τελευταίο στη σειρά από τα τρία διαθέσιμα, ή να πάμε σε ένα checkpoint και να πάρουμε όποιες στολές θέλουμε από όσες έχουμε στην κατοχή μας. Με αυτόν τον τρόπο, το backtracking που θα ήταν σε άλλες συνθήκες ένα από τα ευχάριστα στοιχεία του Balan Wonderworld, γίνεται ταλαιπωρία. Μπορεί στην πρώτη πίστα να υπάρχει ένας ιστός αράχνης που οδηγεί σε ένα κρυμμένο μονοπάτι. Για να φτάσουμε στον ιστό πρέπει να φοράμε την κατάλληλη στολή, που βρίσκεται στο τρίτο επίπεδο. Αν δεν την έχουμε, πάμε στην πίστα αυτή, την ψάχνουμε, την αποκτούμε και πάμε πάλι πίσω. Στον δρόμο, αν χάσουμε μια «ζωή», ίσως χρειαστεί να πάμε να βρούμε πάλι τη στολή, στο ίδιο σημείο… Είναι ένα αναίτια πολύπλοκο σύστημα, που πλήττει την απλότητα του παιχνιδιού και το κάνει κουραστικό. Επιπλέον, όταν αλλάζουμε στολές, μεσολαβεί ένα αρκετά μεγάλο σε διάρκεια animation που δεν έχει λόγο ύπαρξης, και καταφέρνει μόνο να εκνευρίζει.
Επίσης, το σύστημα με το ένα κουμπί έχει προβλήματα, καθώς αν, για παράδειγμα, μια στολή μας δίνει τη δυνατότητα να ρίχνουμε μπουνιές, μας αφαιρεί ταυτόχρονα το άλμα… Έτσι, κατά περίπτωση, ενδέχεται να εκνευριστείτε αρκετά, αφού μπορεί να μείνετε με τρεις στολές χωρίς τη δυνατότητα να πηδάτε, ή να πρέπει να αντιμετωπίσετε εχθρούς χωρίς καμία ικανότητα μάχης (φυσικά μπορείτε να πηδήξετε πάνω τους, αλλά δεν είναι το ίδιο). Και πάλι, αναίτια περίπλοκο, ανούσια περιοριστικό σύστημα.
Οι ιδιότητες, ακόμα, δεν είναι ιδανικά σχεδιασμένες, καθώς φαίνεται ότι η εταιρεία έδωσε αρκετή σημασία στην ποσότητα, παρέχοντας στους παίκτες δεκάδες στολές αλλά χωρίς ουσιώδη χαρακτηριστικά για όλες. Έτσι, κάποια κοστούμια είναι πανομοιότυπα, άλλα δεν έχουν κανένα νόημα, αλλά ευτυχώς υπάρχουν και πολλά που είναι πράγματι εμπνευσμένα και διασκεδαστικά. Βλέποντας το σύστημα με τις στολές στο σύνολό του, γίνεται σαφές πως πρόκειται για τίμια προσπάθεια, με πολλές ελλείψεις και ατοπήματα όμως.
Αφού συνηθίσουμε τις στολές και τις εναλλαγές τους, βλέπουμε πως οι πίστες είναι αξιόλογα μεν σχεδιασμένες, με παλιομοδίτικο δε τρόπο. Έχουμε μικρές σε έκταση και πυκνές σε περιεχόμενο τοποθεσίες, γεμάτες μυστικά (πολλά από τα οποία είναι πολύ καλά κρυμμένα) που θυμίζουν παιχνίδια παλιότερων δεκαετιών, αλλά δεν παύουν να είναι ευχάριστες και να τραβούν το ενδιαφέρον. Για να τερματιστεί απλώς μία πίστα, χρειάζεται μόνο μερικά λεπτά, αφού ο βασικός δρόμος είναι πολύ απλός και σύντομος. Για να βρούμε όμως τα απαραίτητα αγάλματα ώστε να ξεκλειδώσουμε επόμενες πίστες, θα πρέπει να ψάξουμε πραγματικά εξονυχιστικά, να πειραματιστούμε με νέες στολές και να επιστρέψουμε σε προηγούμενες πίστες έχοντας καινούργιες πια ιδιότητες. Υπάρχουν αρκετά μυστικά και το στήσιμο έχει ενδιαφέρον, όμως η δομή κουράζει ελαφρώς γιατί απαιτεί να συλλέξουμε ιδιαίτερα μεγάλο αριθμό αγαλμάτων για να ανοίξουμε νέα επίπεδα.
Ο χειρισμός και το platforming φαίνεται να έχουν βελτιωθεί ελαφρώς σε σχέση με όσα είχαμε δει παλιότερα από τον τίτλο, όμως δεν φτάνουν ακόμα το επίπεδο άλλων σύγχρονων παιχνιδιών του είδους. Η απόκριση είναι λίγο αργή, η κίνηση στον χώρο κάπως χοντροκομμένη και η ακρίβεια στα άλματα δεν είναι πάντα εύκολο να επιτευχθεί. Η κάμερα επίσης πάσχει από τα προβλήματα της εποχής των κλασικών platformer και έτσι κολλάει σε τοίχους, αδυνατεί να περιστραφεί όπως θέλουμε αν παρεμβάλλεται ένα αντικείμενο και, γενικά, δεν είναι ιδανική, ιδίως σε περιορισμένης έκτασης χώρους. Δεν πρόκειται για απαγορευτική κατάσταση, κοινώς το Balan Wonderworld «παίζεται», όμως χωρούσε πολλή ακόμα βελτίωση για να φτάσει στα σημερινά στάνταρ.
Οι χαρακτήρες που συναντάμε είναι όμορφα και ευφάνταστα σχεδιασμένοι, με παράξενες ιδέες να κυριαρχούν και πού και πού μία πιο σκοτεινή νότα. Τα bosses εκτός από εντυπωσιακά σχεδιαστικά είναι και αξιοπρόσεκτα όσον αφορά τον τρόπο αντιμετώπισής τους, εξαιτίας ενός μικρού twist. Κάθε αρχηγός αντέχει τρία χτυπήματα πριν νικηθεί, τα χτυπήματα όμως αυτά μπορούν να γίνουν με τρεις διαφορετικούς τρόπους, τους οποίους αν ανακαλύψουμε παίρνουμε 3 αγάλματα. Έτσι, υπάρχει χώρος για πειραματισμό και δίνεται η σωστή αφορμή για να πάρουμε ό,τι έχει να δώσει κάθε boss fight.
Ένα από τα χειρότερα στοιχεία του Balan Wonderworld είναι τα πραγματικά εφιαλτικά mini-games που συναντάμε στις πίστες και προκαλούν απορία για τις προθέσεις τις εταιρείας. Υπάρχουν κάποια αδιάφορα, κακοσχεδιασμένα παιχνιδάκια τύπου γκολφ και μπόουλινγκ, που είναι σύντομα, ανούσια και δυσλειτουργικά, αλλά δεν ενοχλούν πολύ.
Μετά, όμως, υπάρχει ένα Quick Time Event που βρίσκουμε σε κάθε πίστα, και σε κάποιες μάλιστα 2 φορές, που μας δίνει ένα άγαλμα αν το ολοκληρώσουμε πετυχαίνοντας τέλεια κάθε button prompt. Μόνο που δεν πρόκειται για περιπτώσεις του τύπου «φαίνεται το Χ στην οθόνη, πάτα το» αλλά για μία πολύ παράξενη ιδέα, εντελώς κακοστημένη. Βλέπουμε δύο χαρακτήρες, που μοιάζουν με προσωποποίηση του «καλού» και του «κακού» και είναι πετυχημένα σχεδιασμένοι, να πολεμούν μεταξύ τους σε άσχημα cutscenes που δίνουν εντύπωση προχειροδουλειάς, και πρέπει να πατάμε το κουμπί όταν ο καλός ευθυγραμμίζεται με τη σκιά του. Η ευθυγράμμιση αυτή δεν είναι ποτέ ακριβώς ξεκάθαρη ενώ τα βιντεάκια είναι βαρετά και σχεδόν ολόιδια κάθε φορά, με αποτέλεσμα να μην θέλουμε ποτέ να τα παίξουμε αλλά να αναγκαζόμαστε γιατί δίνουν ένα άγαλμα, απαραίτητο για να ξεκλειδωθούν οι πίστες.
Εκτός από όλα αυτά, υπάρχει ακόμα μία δραστηριότητα, που βρίσκεται στο κεντρικό hub εκτός των επιπέδων, και μας βάζει να ταΐζουμε και να φροντίζουμε στρογγυλά πλάσματα, και να χτίζουμε έναν πύργο σιγά-σιγά (ακόμα δεν έχω καταλάβει ακριβώς πώς λειτουργεί η διαδικασία, νομίζω ότι αρκεί να φροντίζεις τα πλάσματα και ο πύργος χτίζεται μόνος του). Για παράπλευρες δραστηριότητες είναι επαρκείς και συνολικά πρόκειται για παιχνίδι με αρκετό περιεχόμενο, που άνετα φτάνει τις 10-15 ώρες, όμως δεν είναι σε όλη του τη διάρκεια εξίσου διασκεδαστικό, καθώς η σπίθα των πρώτων ωρών αρχίζει να χάνεται στην πορεία και προς το τέλος οι περισσότερες δραστηριότητες γίνονται αγγαρεία. Για όσο διαρκεί, όμως, μπορεί να διασκεδάσει τους fans του είδους που διψούν για νέες κυκλοφορίες, ενώ σίγουρα θα περάσουν καλά τα μικρότερης ηλικίας παιδιά.
Συμπέρασμα
Στην αρχή το Balan Wonderworld φαίνεται πολύ καλύτερο από ό,τι είναι τελικά, και στη συνέχεια εμφανίζονται οι ατέλειές του και τονίζονται τα μειονεκτήματα. Ωστόσο, αν είστε λάτρεις του είδους και νοσταλγείτε τις απαρχές των 3D platformers, θα περάσετε καλά, ειδικά στο πρώτο μισό. Είναι ένα παράξενο, αναχρονιστικό, ευχάριστο παιχνίδι με αρκετές δικές του ιδέες που δεν καταφέρνει τελικά να κερδίσει τις εντυπώσεις και να πετύχει τους σκοπούς του, καθώς πλήττεται από αρκετά προβλήματα που προκύπτουν λόγω της έντονης προσκόλλησης στο παρελθόν και κάποιων άστοχων σχεδιαστικών επιλογών.
Βαθμολογία: 
Το παιχνίδι μάς παραχωρήθηκε από την εκδότρια εταιρεία για τις ανάγκες του review.
