Asterix & Obelix XXL 2 – Review: Είναι HD αυτοί οι Ρωμαίοι!

Πληροφορίες

Τίτλος: Asterix & Obelix XXL 2
Διαθέσιμο σε: PC / PS4 / Nintendo Switch / Xbox One
Δοκιμάστηκε σε: PlayStation 4
Εταιρεία Ανάπτυξης: OSome Studio
Εκδότρια Εταιρεία: Microids
Είδος: Action-adventure
Ηλικίες: 7+
Ημ/νία Κυκλοφορίας: 29 Νοεμβρίου 2018
Μετάφραση / Μεταγλώττιση: Όχι

Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που παίξαμε κάποιο παιχνίδι βασισμένο στους πασίγνωστους Γαλάτες των κόμικς. Οι αναμνήσεις που έχουμε από τέτοιους τίτλους είναι πολύ ευχάριστες. Δεν είμαστε σίγουροι αν για αυτό ευθύνεται η αγάπη μας για τους χαρακτήρες, η μικρότερη ηλικία μας όταν παίζαμε τα παιχνίδια τους, ή η ποιότητα των παιχνιδιών. Τώρα, έχουμε την ευκαιρία να λύσουμε την απορία μας, με την κυκλοφορία του Asterix & Obelix XXL 2, που είναι remaster του Asterix & Obelix XXL 2: Mission: Las Vegum.

Είναι σίγουρα μία καλή στιγμή για αυτή την κυκλοφορία, καθώς οι επανεκδόσεις είναι στα καλύτερά τους, με πρόσφατες κυκλοφορίες όπως η συλλογή του Spyro και του Crash Bandicoot. Βέβαια, στο Asterix & Obelix XXL 2 δεν βλέπουμε τέτοιο επίπεδο ανανέωσης, καθώς οι αλλαγές είναι πιο περιορισμένες και το remaster μοιάζει πολύ με το πρωτότυπο. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει αναβάθμιση. Τα textures και ο φωτισμός έχουν βελτιωθεί αξιοσημείωτα, ενώ τα μοντέλα των χαρακτήρων είναι αισθητά πιο λεπτομερή και καλοσχεδιασμένα. Το τελικό αποτέλεσμα παρουσιάζει σαφή βελτίωση σε σχέση με το πρωτότυπο και είναι ευχάριστο, όμως δεν μπορεί να αναμετρηθεί με άλλα παιχνίδια της εποχής, επανεκδόσεις ή όχι.

Τα cutscenes δυστυχώς δεν έχουν ανανεωθεί και η παρακολούθησή τους είναι δύσκολη στο μάτι. Είναι κρίμα, επειδή το σενάριο του Asterix & Obelix XXL 2, παρότι πολύ απλό, αποδίδει επαρκώς, αλλά τα απαρχαιωμένα cutscenes μειώνουν αρκετά το αποτέλεσμα. Το χιούμορ βρίσκεται στο επίκεντρο και η ευκαιρία να παίξουμε μια περιπέτεια με τους αγαπημένους αυτούς ήρωες είναι πολύ ευχάριστη. Επίσης, συναντάμε πολλές αναφορές στην ποπ κουλτούρα και κυρίως σε άλλα video games, οι οποίες είναι πολύ διασκεδαστικές, αστείες και δεν μοιάζουν βεβιασμένες.
  
Εκτός από την αναβάθμιση του οπτικού τομέα, υπάρχουν και μερικές προσθήκες και βελτιώσεις στο gameplay. Αρχικά, έχουν ενσωματωθεί καινούρια challenges, τα οποία προσφέρουν προκλήσεις εκτός του κεντρικού σεναρίου και, αν και δεν προσδίδουν πολλά στο παιχνίδι, είναι καλοδεχούμενες. Επίσης, οι χαρακτήρες και οι λειτουργίες τους έχουν υποστεί αλλαγές: έχουμε μερικές καινούριες ιδιότητες και κάποιες δυνατότητες αναβάθμισης των στατιστικών των ηρώων, οι οποίες δεν υπήρχαν στο πρωτότυπο παιχνίδι. Ακόμη, στη remastered εκδοχή βρίσκουμε τρία διαφορετικά επίπεδα δυσκολίας, ένα σύστημα fast travel και καινούρια collectibles. Όλες αυτές οι προσθήκες προσπαθούν να εκσυγχρονίσουν το Asterix & Obelix XXL 2 και να το προσαρμόσουν στη σημερινή εποχή και εμείς δεν έχουμε παράπονο από την συμπερίληψή τους.

Η υλοποίηση, δυστυχώς, πάσχει κάπως και για αυτό ευθύνεται κυρίως η ηλικία του παιχνιδιού. Μπορεί η προσθήκη πιο σύγχρονων μηχανισμών να είναι μια τίμια τακτική, θα ήταν όμως προτιμότερος ο εκσυγχρονισμός των βάσεών τους. Στο Asterix & Obelix XXL 2, περνάμε τον χρόνο μας πολεμώντας ορδές Ρωμαίων, εξερευνόντας τον ημι-ανοιχτό κόσμο του Las Vegum και λύνοντας απλοϊκούς γρίφους. Χειριζόμαστε τον Αστερίξ και τον Οβελίξ, εναλλασσόμενοι μεταξύ τους με τον πάτημα ενός κουμπιού. Ο κάθε χαρακτήρας δίνει διαφορετική αίσθηση βάρους και ταχύτητας και –εκτός μάχης- έχει διαφορετικές ιδιότητες. Η συνεργασία μεταξύ τους είναι διασκεδαστική και ευχάριστη. Το platforming και οι μάχες είναι του πιο απλού τύπου. Το μεγαλύτερο ατόπημα θα λέγαμε πως είναι η δυσλειτουργική κάμερα. Πριν από μια δεκαετία, ήμασταν συνηθισμένοι σε τέτοιου είδους κάμερες, που κινούνται πολύ αργά και πολλές φορές μπλέκονται με αντικείμενα του χώρου, με αποτέλεσμα να μην βλέπουμε τίποτα. Με τα σημερινά δεδομένα, η κάμερα του Asterix & Obelix XXL 2 δημιουργεί πολύ αρνητικές εντυπώσεις.

Οι μάχες, αν και είναι πολύ απλοϊκές και απαιτούν button mashing τακτικές, κυρίως, προσφέρουν αρκετή διασκέδαση. Το πρόβλημα είναι πως υπάρχουν πάρα πολλές gated μονομαχίες (νικήστε τόσους –ή όλους- τους εχθρούς για να ανοίξει η πόρτα) και οι αριθμοί των εχθρών τείνουν να είναι πολύ μεγάλοι. Έτσι, ένα απλό αλλά διασκεδαστικό σύστημα μάχης, καταλήγει να δείχνει τις αδυναμίες του, αφού δεν μπορεί να υποστηρίξει μεγάλες σε διάρκεια αναμετρήσεις. Υπάρχουν μερικά mechanics που προσπαθούν να κάνουν τις μάχες πιο ενδιαφέρουσες και τα καταφέρνουν για λίγο, όμως συνεχίζουν στο ίδιο μοτίβο συνεχώς και δεν παρουσιάζουν ποικιλία. Ένα ακόμη πρόβλημα είναι η έλλειψη επικοινωνίας του damage που δέχεται ο χαρακτήρας στον παίκτη, κάτι που κάνει την κατάσταση πολύ δύσκολη σε σημεία με πολλούς εχθρούς. Η ηλικία του παιχνιδιού φαίνεται και από μερικές μικρές λεπτομέρειες, όπως την είσοδο των εχθρών μέσα σε τοίχους.

Παρόλο που οι δύο χαρακτήρες διαφέρουν πολύ εκτός μάχης, οι κινήσεις τους όταν μάχονται δεν μας δίνουν αρκετούς λόγους για να κάνουμε την εναλλαγή. Πολλές φορές, όταν αλλάζουμε μεταξύ τους, χάνουμε τελείως τον προσανατολισμό μας εξαιτίας της απότομης και μη ομαλής κίνησης της κάμερας.
Τα upgrades και τα διάφορα skills, πατώντας στην απλοϊκή βάση του gameplay, δεν προσφέρουν πολλά. Η πρόοδος των ικανοτήτων είναι πολύ γραμμική και δεν δίνονται πολλές ευκαιρίες πειραματισμών. Οι μάχες δεν αλλάζουν πολύ στην πορεία, αφού τείνουμε να βρίσκουμε μία αγαπημένη μέθοδο και να μένουμε σε αυτήν, η να εκμεταλλευόμαστε τη φτωχή AI των αντιπάλων.

Η ατμόσφαιρα του κόσμου είναι πιστή στα κόμικς και η μουσική αποδίδει υπέρ του δέοντος. Παρόλα αυτά, το παλαιού τύπου design είναι εμφανές σε αρκετά σημεία. Καταρχάς, η αλληλεπίδραση με τα στοιχεία του κόσμου είναι πολύ περιορισμένη και έτσι καταλήγει να δείχνει κάπως ψεύτικος και άδειος. Επίσης, το level design είναι χαοτικό και οι στόχοι μας καθόλου ευδιάκριτοι. Δεν είναι λίγες οι φορές που προχωράμε από περιοχή σε περιοχή πολεμώντας και λύνοντας γρίφους, μην ξέροντας για ποιον λόγο βρισκόμαστε εκεί και προς τα που πρέπει να κατευθυνθούμε. Έτσι, το gameplay πολλές φορές μοιάζει αποκομμένο από το σενάριο.

Συμπέρασμα

Όπως και να ‘χει, το Asterix & Obelix XXL 2 είναι διασκεδαστικό και απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες. Οι fans των ηρώων των κόμικς και όσοι νοσταλγούν τις παλιότερες εποχές του gaming θα το απολαύσουν σαφώς περισσότερο. Είναι ένα παιχνίδι παλιάς σχολής και αυτό φαίνεται, όχι με πολύ κολακευτικό τρόπο δυστυχώς. Οι προσθήκες που ενσωματώθηκαν στο remaster βοηθούν και είναι ευπρόσδεκτες, αλλά δεν είναι αρκετές για να προσαρμοστεί στη σημερινή εποχή επαρκώς.