Πληροφορίες
Τίτλος: 1-2-Switch
Διαθέσιμο σε: Switch
Δοκιμάστηκε σε: Switch
Εταιρεία Ανάπτυξης: Nintendo EPD
Εκδότρια Εταιρεία: Nintendo
Είδος: Party
Ηλικίες: 7+
Ημ/νία Κυκλοφορίας: 3 Μαρτίου 2017
Εισαγωγή
H Nintendo μάς έχει συνηθίσει σε τίτλους που συνοδεύουν τις νέες της κονσόλες και ταυτόχρονα αναδεικνύουν τις δυνατότητες της κονσόλας από την εποχή του Wii. To Wii Sports ήταν ένας τίτλος που ερχόταν μαζί με την κονσόλα προκειμένου να αναδείξει τις δυνατότητες της. Αντίστοιχα, στο Wii U είχαμε το Nintendo Land, που όμως ερχόταν μόνο στην Deluxe έκδοση της κονσόλας και κυκλοφορούσε ξεχωριστά για όσους έπαιρναν την βασική έκδοση. Περνάμε στο λανσάρισμα του Nintendo Switch και η εταιρία αποφασίζει να μην συμπεριλάβει τον αντίστοιχο τίτλο που προετοίμασε στο πακέτο της κονσόλας, αλλά να το πουλήσει ξεχωριστά, κάτι που όπως φαίνεται παίζει καθοριστικό ρόλο για τον τίτλο.
Δείτε περισσότερα παιχνίδια για το Nintendo Switch ΕΔΩ.
Ο λόγος για το 1-2-Switch, ένα party game το οποίο έρχεται να αναδείξει τις τεχνολογίες των νέων χειριστηρίων της Nintendo, Joy-Cons. Ο τίτλος αποτελείται από 28 μίνι παιχνίδια, στα οποία οι παίκτες καλούνται να κάνουν πολλά και διάφορα πράγματα, χωρίς να κοιτάνε την οθόνη ως επί το πλείστον, αλλά να επικεντρώνονται στον αντίπαλο τους. Δυστυχώς, κάποια από αυτά τα παιχνίδια είναι τελείως απλά και αδιάφορα, άλλα χρειάζονται αρκετή φαντασία και κάποια είναι πράγματι ενδιαφέροντα και διασκεδαστικά.
Gameplay
Για να πάρετε μια γενική ιδέα από τα mini games που περιλαμβάνονται, κυμαίνονται από κινήσεις yoga, χορό, αντιγραφή κινήσεων του αντιπάλου και τρέξιμο σε εξωτικές παραλίες προκειμένου να σηκώσετε μια σημαία, μέχρι αθλήματα όπως baseball, ping pong, ξιφομαχία και άλλα. Αυτά είναι ίσως τα πιο βασικά, αλλά και αναμενόμενα όταν κάποιος σκέφτεται το motion gaming. Τα νέα όμως δεν είναι ευχάριστα, μιας και ακόμη και αυτά δεν μπορεί να πει κανείς πως είναι ολοκληρωμένα. Στο πλαίσιο της λογικής του να κοιτάζονται οι παίκτες μεταξύ τους, αυτόματα τα αθλήματα γίνονται στη φαντασία του παίκτη και σε συγχρονισμό με ήχους που ακούγονται από το παιχνίδι. Το μόνο που θα μπορούσε να εξαιρεθεί από τη συγκεκριμένη περίπτωση είναι το Sword Fighting (ξιφομαχία), το οποίο είναι αρκετά διασκεδαστικό με τις μάχες μεταξύ των παικτών.
Εκτός από τα βασικά του motion gaming, η συλλογή έρχεται και με παιχνίδια που μας προκάλεσαν εντύπωση, τόσο θετική όσο και αρνητική. Ας ξεκινήσουμε με αυτά που αποτέλεσαν ευχάριστη έκπληξη. Αρχικά έχουμε το Quick Draw, στο οποίο οι παίκτες αναπαριστούν μία μάχη στην άγρια Δύση αναμένοντας το σήμα του εκφωνητή προκειμένου να στοχεύσουν και να πυροβολήσουν τον αντίπαλο τους. Εκτός αυτού, υπάρχει και η εναλλακτική έκδοση του παιχνιδιού που λέγεται Fake Draw, με τον εκφωνητή μπερδεύει εσκεμμένα του παίκτες προκειμένου να επιτεθούν πριν ακουστεί η λέξη Fire.
Ένα ακόμη παιχνίδι που μας κέντρισε το ενδιαφέρον ήταν το Ball Counting, το οποίο εκμεταλλεύεται την νέα τεχνολογία που φέρνουν μαζί τους τα Joy-Cons και δεν είναι άλλη από το HD Rumble. Έτσι, μέσα από το συγκεκριμένο mini game, οι παίκτες καλούνται να μετρήσουν πόσα μπαλάκια βρίσκονται «μέσα» στο χειριστήριο τους, κουνώντας το σε διαφορετικές κατευθύνσεις όπως ακριβώς θα έκαναν με ένα κουτί με μπαλάκια. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό το συναίσθημα του να μπορείς να καταφέρεις κάτι τέτοιο, απλά με τη δόνηση του χειριστηρίου, ανοίγοντας τον δρόμο σε πολλές μελλοντικές πρωτοποριακές χρήσεις.
Περνώντας στα παιχνίδια που είχαν λιγότερο ενδιαφέρον και πραγματικά μας έκαναν εντύπωση, βρίσκουμε το Baby. Ποιος θα ήθελε να κοιμίσει ένα μωρό που κλαίει διαρκώς; Μάλλον κανείς. Το συγκεκριμένο παιχνίδι απαιτεί σταθερότητα, όταν σταματήσει να κλαίει το μωρό, μιας και -πάλι μέσω της φαντασίας μας- πρέπει να τοποθετηθεί στην κούνια του χωρίς να ξυπνήσει. Εξίσου αδιάφορο και καθαρά tech demo είναι το eating contest. Στο συγκεκριμένο παιχνίδι, ο παίκτης καλείται να τοποθετήσει το δεξί JoyCon κοντά στο στόμα του και στη συνέχεια να αρχίσει να «μασάει» σάντουιτς. Αν εξαιρέσει κανείς το αμήχανο θέαμα, είναι και το μοναδικό παιχνίδι που αφορά έναν μονάχα παίκτη κάνοντας το… αδιάφορο για ένα party game.
Τα παιχνίδια που αναφέρθηκαν είναι ένα μόλις δείγμα από τα 28 που περιλαμβάνονται, εκ των οποίων λιγότερο από δέκα θα σας ενθουσιάσουν, θα απολαύσετε και θα παίξετε παραπάνω από μία φορά. Την όλη κατάσταση έρχεται να σώσει το Team Battle, με το οποίο δημιουργείται ένα ταμπλό που θυμίζει επιτραπέζιο παιχνίδι. Αυτό είναι ιδανικό για πάρτυ πολλών ατόμων, τα οποία καλούνται να χωριστούν σε δυο ομάδες και να αναμετρηθούν σε διάφορα τυχαία παιχνίδια. Το συγκεκριμένο mode δίνει μία μικρή νότα αξίας στο 1-2-Switch, κάτι που λείπει γενικότερα, μιας και μιλάμε πιο πολύ για μία σειρά από tech demos που προσπαθούν να επιδείξουν τα νέα χαρακτηριστικά των χειριστηρίων, παρά μια ευχάριστη και διασκεδαστική gaming εμπειρία
Τεχνικός Τομέας
Το θετικό της συλλογής αυτής είναι πως αξιοποιεί στο έπακρο τις δυνατότητες των Joy-Cons και μέσα από αυτό βλέπουμε το πόσο ακριβή είναι τα νέα χειριστήρια της Nintendo και το τι είναι ικανά να κάνουν. Τα mini-games έχουν μεγάλη ακρίβεια, κάτι που μας εξέπληξε ευχάριστα, παρά την πρόχειρη δουλειά που έχει γίνει για το στήσιμο τους, μιας και τα περισσότερα περιέχουν απλά δυο τρία animations σχετικά με τις κινήσεις που πραγματοποιούνται, χωρίς κάτι παραπάνω και αυτό είναι αρνητικό γιατί σίγουρα υπήρχαν περιθώρια βελτίωσης προκειμένου να γίνουν όλα τα παιχνίδια πιο ελκυστικά.
Ο τίτλος παρουσιάζεται στην πλειοψηφία του μέσω μαγνητοσκοπημένων βίντεο, που χρησιμοποιούνται για να δείξουν στον παίκτη πώς παίζονται τα παιχνίδια. Είναι όμορφα και στυλιζαρισμένα, αλλά ακόμα και αυτά πολλές φορές δημιουργούν… αμηχανία και ίσως κάποιες φορές γέλιο.
Συμπέρασμα
Το 1-2-Switch είναι μια συλλογή παιχνιδιών που θα μπορούσε να είναι η νούμερο 1 επιλογή για παιχνίδι με την παρέα ή ακόμα και ένας απαραίτητος τίτλος ανάμεσα στην περιορισμένη γκάμα παιχνιδιών, που κυκλοφορεί αυτήν τη στιγμή για την κονσόλα. Από τη μία, το καταφέρνει μιας και κάποια παιχνίδια φέρνουν τους παίκτες σε αμήχανες καταστάσεις που θα προκαλέσουν αρκετό γέλιο. Από την άλλη, τα παιχνίδια αυτά είναι ελάχιστα και τα περισσότερα θα περάσουν αδιάφορα.
Αν δεν υπήρχε και το Team Battle, θα είχαμε να κάνουμε με συλλογή από mini games, που απλά επιδεικνύουν τις δυνατότητες των Joy-Cons, τα οποία δεν θα σας τραβήξουν το ενδιαφέρον, ώστε να παίξετε ξανά. Αν αναλογιστεί κανείς και την τιμή του, σε αντίθεση με τα παλαιότερα Wii Sports και Nintendo Land, που έρχονταν (με κάποιες εκδόσεις) δωρεάν με την κονσόλα, μιλάμε για μια πολύ ακριβή συλλογή από tech demos.
5/10
Το παιχνίδι μάς παραχωρήθηκε από τη CD Media για τις ανάγκες του Review.
