Λίμνες Ζερέλια: Το όνομά τους είναι άγνωστο για πολλούς, καθώς ελάχιστοι -πλην των ντόπιων- γνωρίζουν την ύπαρξή τους. Βρίσκονται εκτός των συνηθισμένων τουριστικών προορισμών και παρ’ όλα αυτά είναι δύο λίμνες μοναδικές στην Ελλάδα και από τις ελάχιστες στην Ευρώπη με τέτοια υφή και τρόπο δημιουργίας.
Οι λίμνες Ζερέλια βρίσκονται στη Μαγνησία, πολύ κοντά στον Αλμυρό και στους πρόποδες της Όθρυος και σε υψόμετρο μόλις 130 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας.
Αυτό που χαρακτηρίζει τις δύο μικρές και ολοστρόγγυλες -με γεωμετρική ακρίβεια- λίμνες είναι η μετεωρική τους προέλευση, αφού πρόκειται για λίμνες μάαρ, οι μοναδικές που υπάρχουν στην Ελλάδα.
Και οι δύο λίμνες είναι εύκολα προσβάσιμες από τον Αλμυρό, αφού βρίσκονται νοτιοδυτικά μόλις 4 χιλιόμετρα μακριά και η μεταξύ τους απόσταση είναι περίπου 250 μέτρα. Η μεγαλύτερη από τις δύο λίμνες, δηλαδή η Μεγάλη Ζερέλια, έχει διάμετρο 250 μέτρα και βάθος περίπου 8, ενώ η Μικρή Ζερέλια έχει διάμετρο 150 μέτρα και βάθος περίπου 6 μέτρα, ο δε πυθμένας και των δύο λιμνών έχει σχήμα πιάτου.
Σύμφωνα με τους ερευνητές πρόκειται για δύο κρατήρες που δημιουργήθηκαν από σύγκρουση μετεωριτών με τη Γη και υπολογίζεται ότι η πρόσκρουση συνέβη κατά την εποχή του Ολόκαινου, δηλαδή πριν από 12.000 με 8.000 χρόνια, το δε πιθανό μέγεθος των υπολειμμάτων που προσέκρουσαν στη Γη εκτιμάται ότι κυμαίνεται από 10 έως 30 μέτρα.
Χαρακτηριστικά, η επιστημονική κοινότητα αναφέρει ότι οι δύο ολοστρόγγυλες λίμνες Ζερέλια αποτελούν μοναδικό φαινόμενο στην Ελλάδα, ενώ σε ολόκληρη την Ευρώπη οι αντίστοιχες περιπτώσεις δεν ξεπερνούν τις 40 και σε ολόκληρη τη Γη τις 178.
Η περιοχή γύρω από τις Ζερέλια παρουσιάζει και αρχαιολογικό ενδιαφέρον αφού σε ελάχιστη απόσταση βρίσκεται ένα μικρός λόφος, στον οποίο εντοπίστηκε προϊστορικός οικισμός, που υπολογίζεται ότι κατοικήθηκε μέχρι και την εποχή του χαλκού. Ο λόφος ή μαγούλα, που βρίσκεται σε απόσταση 200 μέτρων από τις όχθες, εξερευνήθηκε από αρχαιολογική ομάδα της Ολλανδικής Αρχαιολογικής Σχολής και σε μια επιφανειακή ανασκαφή του εδάφους ανακαλύφθηκαν θραύσματα από κεραμικά της εποχής του Χαλκού.
Ο αρχαιολόγος Δημήτρης Θεοχάρης, που έκανε ανασκαφές στην περιοχή, ισχυρίζεται ότι σε μια από τις δύο λίμνες βρίσκεται ο ναός της Αθηνάς Ιτώνιδος και εμφανίζεται μόνο όταν η στάθμη της λίμνης πέφτει, γεγονός που ο επικεφαλής των ανασκαφών της Ολλανδικής Αρχαιολογικής Σχολής αμφισβητεί.
Παράλληλα, εκτός από το αρχαιολογικό ενδιαφέρον και τη μετεωρική προέλευση των δύο λιμνών, τα νερά τους αποτελούν φιλόξενο περιβάλλον για πολλά είδη πτηνών, όπως οι λευκοί πελαργοί, οι πρασινοκέφαλες πάπιες και οι νερόκοτες που κατακλύζουν την περιοχή.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
