Τα Δίδυμα είναι μία μικρή κωμόπολη 1.254 κατοίκων, στα νότια του Νομού Αργολίδας, κοντά στο Κρανίδι. Η καλλιέργεια ελιάς και η παραγωγή ελαιόλαδου είναι σημαντικές ασχολίες για τους ντόπιους. Ακόμη η κτηνοτροφία, η παραγωγή γαλακτοκομικών προϊόντων και η εξόρυξη μαρμάρου απασχολούν πολλούς από τους ανθρώπους της περιοχής.
Μέχρι τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο το χωριό λεγόταν «Δίδυμοι». Η προέλευση του ονόματος εξηγείται με δύο τρόπους: πρώτον ότι προήλθε από το όρος Δίδυμο ή πως υιοθετήθηκε από τα Δίδυμα Σπήλαια λίγο έξω από το χωριό. Κατά την Ελληνική Επανάσταση οι Διδυμιώτες πήραν μέρος στους αγώνες για την απελευθέρωση.
Έξω από το χωριό βρίσκονται δύο μεγάλα σπήλαια σε σχήμα κρατήρα. Τα σπήλαια είναι εντυπωσιακά λόγω του μεγέθους τους. Στους πρόποδες του όρους Δίδυμο, υπάρχει ένα μοναδικό γεωλογικό φαινόμενο. Η γη έχει βυθιστεί σε δύο σημεία που μοιάζουν με ηφαιστειακούς κρατήρες. Μεγάλο μυστήριο περιβάλλει τις σπηλιές αυτές. Άλλοι υποστηρίζουν ότι δημιουργήθηκαν από κάποιο ηφαίστειο, άλλοι από πρόσκρουση μετεωριτών στο έδαφος και οι περισσότεροι από την καθίζηση του εδάφους λόγω των υπόγειων υδάτων του βουνού.
Τα Δίδυμα Σπήλαια
Οι δύο κρατήρες, γνωστοί ως δολίνες, δηλαδή σπήλαια, έχουν κυκλικό σχήμα και είναι ορατοί από μεγάλη απόσταση λόγω του μεγέθους τους. Ο ένας βρίσκεται στους πρόποδες του βουνού και ονομάζεται μεγάλη σπηλιά και ο δεύτερος, στην πεδιάδα και ονομάζεται μικρή σπηλιά….
Εκεί κατέφευγαν για να προφυλαχθούν από τα φυσικά φαινόμενα οι προϊστορικοί άνθρωποι και κατά την τουρκοκρατία, οι κάτοικοι της περιοχής μετέφεραν από τη μεγάλη σπηλιά νίτρο από τα ούρα των ζώων και κατασκεύαζαν πυρίτιδα για τα όπλα.
Ο μικρότερος κρατήρας είναι κατάφυτος από πεύκα και στα βραχώδη τοιχώματά του είναι λαξευμένα δύο εκκλησάκια, του Άη Γιώργη και της Μεταμορφώσεως. Μια κατηφορική στοά που μοιάζει με πηγάδι είναι η πιο αρχαία είσοδος της σπηλιάς. Σύμφωνα με τον τοπικό θρύλο εκεί ήταν η σπηλιά του Κύκλωπα απ’ όπου διέφυγαν ο Οδυσσέας και οι σύντροφοί του.
.jpg)
Μια δεύτερη είσοδος, που κατασκευάστηκε από τους μοναχούς, οδηγεί στο εσωτερικό της σπηλιάς, όπου βρίσκονται οι δύο σκαλιστές εκκλησίες, μια πέτρινη κολυμπήθρα, μια μικρή δεξαμενή και μια οπή γνωστή ως «Ασκηταριό» από την οποία ανέρχονται με σχοινί οι ασκητές και λέγεται πως εκεί άφησε το σημάδι του το άλογο του Αγίου Γεωργίου.
Ο μικρός κρατήρας έχει βάθος 80 μέτρα και διάμετρο 150 μέτρα. Η μεγάλη σπηλιά σε αντίθεση με τη μικρή δεν έχει βλάστηση και έχει διαφορετικό σχήμα. Και οι δύο έχουν όμως πολύ καλή ακουστική και στο εσωτερικό τους βρίσκουν καταφύγιο πολλά είδη πουλιών.
Στην εύφορη κοιλάδα που περιβάλλει το βουνό και τους κρατήρες βρίσκεται το ιστορικό χωριό Δίδυμα. Ο Παυσανίας επισκέφτηκε το χωριό κατά την περιήγησή του στην αρχαία Αργολίδα και το αναφέρει στο έργο του ως «Δίδυμοι», όπου υπήρχαν τα ιερά του Απόλλωνα και της Δήμητρας. «Χωρίον δε έτερον, ο Διδύμους ονομάζουσι ένταύθα εστί μέν ιερόν Απόλλωνος, έστί δε Ποσειδώνος επί δε αυτοίς Δήμητρος. Αγάλματα δε ορθά λίθου λευκού»…
Τα Δίδυμα είναι από τα λίγα μέρη της Ελλάδας που συναντάται αυτοφυής η τουλίπα. Κάθε άνοιξη από το 1962 οι κάτοικοι πραγματοποιούν τη Γιορτή της Τουλίπας….
Για την ονομασία του χωριού υπάρχουν διάφορες εκδοχές. Μία εκδοχή αναφέρει ότι οι πρώτοι κάτοικοι της περιοχής ήταν δύο δίδυμα αδέρφια και μια δεύτερη ότι η πρώτη γυναίκα που ήρθε στην περιοχή γέννησε δίδυμα. Ακόμα αναφέρουν ότι η ονομασία του ίσως προέρχεται από τις κορυφές Κονί και Μεγαλοβούνι που είναι ίδιες ή από το Όρος Δίδυμο, που οι κορυφές του ήταν αφιερωμένες στους Διόσκουρους, τον Κάστορα και τον Πολυδεύκη. Οι περισσότεροι κάτοικοι αποκαλούν το χωριό «Δίδυμο», όπως ονομαζόταν κατά τη διάρκεια της Ενετοκρατίας.
ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΔΕΙΤΕ:
- Τα Δίδυμα Σπήλαια-κρατήρες.
- Τη Μονή Αυγού.
- Τον οικισμό Σαλάντι, με τις υπέροχες παραλίες.
- Το αναρριχητικό πεδίο του Δίδυμου Όρους.
- Τις τουλίπες των Διδύμων.
- Το κοντινό σπήλαιο Φράγχθι, που βρίσκεται στη βόρεια ακτή του κόλπου της Κοιλάδας Ερμιονίδας. Είναι ένα από τα σημαντικότερα της Ευρώπης. Έχει βάθος 150 μέτρα και πλάτος εισόδου 30 μέτρα. Είναι μία από τις σημαντικότερες προϊστορικές θέσεις του ελληνικού χώρου, αφού πρώτα κατοικήθηκε από τον άνθρωπο του Νεάντερταλ 40.000 χρόνια π.Χ., αλλά σίγουρα από τον Homo sapiens την περίοδο μετά το 30.000 π.Χ.
