Είναι πολλά αυτά που αισθάνομαι την ανάγκη να γράψω βλέποντας την ολυμπιακή υποκρισία να ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια μας απροκάλυπτα πλέον κάθε τέσσερα καλοκαίρια κατά την διάρκεια των αγώνων.
Τα ρεκόρ εξυπηρετούν το μύθο και ο μύθος με τη σειρά του το εμπορικό κέρδος. Τα θηριώδη ρεκόρ με λίγα λόγια εξυπηρετούν μόνο το κέρδος και ο μύθος του υπεράνθρωπου αθλητή είναι το τυρί στη φάκα για το μεγάλο ζητούμενο που εντοπίζεται στον εγκλωβισμό της μάζας.
Ποια ολυμπιακή ιδέα θα μπορούσε να αντέξει μπροστά στα αδηφάγα καπιταλιστικά τέρατα του πολιτισμένου κόσμου, της μαζικής παραγωγής και των ιλιγγιωδών προϋπολογισμών;
Σκεφθείτε λοιπόν τώρα δίπλα στην ιερή ολυμπιακή μυσταγωγία, έτσι όπως την είχαν εμπνευστεί και υλοποιήσει οι πρόγονοί μας, τις φάτσες του κ. Ρόνγκ, της κ. Αγγελοπούλου, του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου και της υπόλοιπης κουστωδίας για να αντιληφθείτε το μέγεθος της ιεροσυλίας που επαναλαμβάνεται ανά τετραετία με τη δική μας ένοχη σιωπή.
Οι ιερόσυλοι κυνηγοί των κερδοφόρων ρεκόρ, έχοντας ιδιοποιηθεί την ιστορία και την πολιτισμική κληρονομιά αυτού του τόπου, λοιδορούν και εξευτελίζουν κατά τρόπο βάρβαρο τα ιερά και τα όσιά μας χωρίς καμία αντίσταση.
Μπαίνουν στην πόλη οι εχθροί κάθε τέσσερα χρόνια αν δεν το έχετε πάρει χαμπάρι κι εμείς τους παρακολουθούμε απαθείς, γιατί οι σύγχρονοι εφιάλτες αυτό μας δίδαξαν. Να σιωπούμε και να σκύβουμε το κεφάλι, ταπεινωμένοι δήθεν από την ντόπα του Κεντέρη, της Θάνου, της Φανής.
Κρίμα που δεν βρίσκονται σύγχρονοι Καραϊσκάκηδες να τους φωνάξουν: Ουστ να μου χαθείτε κοπρόσκυλα!
Διαβάστε επίσης:
Τέλος στην υποκρισία του ντόπινγκ
«Θα πούμε την αλήθεια ανεξαρτήτως των συνεπειών»
Μάκης Τριανταφυλλόπουλος: Οι καλοί αθλητές δεν γίνονται από το ντόπινγκ
