Στη γειτονιά του χάρου

Η Άνοιξη είναι γενναιόδωρη και τον κοντράρει στα ίσα τον άτιμο τον βαρκάρη προκαλώντας τον θυμό του. Αντιπαραθέτει τα χρώματα της, την χαρά της, το ζουζούνισμα της , τον έρωτα της, σε αυτόν που φυλάει τα σωθικά της γής με τον λυσσασμένο Κέρβερο του. Για λίγο, μερικές μέρες μόνο, η ορχήστρα των χρωμάτων ανασταίνει την νέκρα και η πέτρα γεννά μορφές και μυρωδιές ζωντανές. Α ρε χάρε με την βάρκα σου… ακόμη κι εσύ κιοτεύεις μπροστά σε τόση ομορφιά.