Κάποιες φορές το ασήμι έχει χρώμα… χρυσό. Όπως εκείνη, την πρώτη βραδιά του Ιούλη το 2004, στο Dragao, όταν από το κεφάλι του Τραϊανού Δέλλα, λίγο πριν ο Πιερλουίτζι Κολίνα σφυρίξει ημίχρονο στην παράταση του ημιτελικού με τους Τσέχους, η Ελλάδα ταξίδεψε στον τελικό και στην κορυφή της Ευρώπης.
Δώδεκα χρόνια και μία ημέρα μετά τον μεγαλύτερο ελληνικό θρίαμβο, την κορυφαία ποδοσφαιρική έκπληξη της παγκόσμιας ποδοσφαιρικής Ιστορίας, ο -40άρης πλέον- Τραϊανός Δέλλας μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ παραμένει, σε πείσμα των καιρών, αισιόδοξος, συνιστά ψυχραιμία και προτείνει λύσεις. Απλές, όπως εκείνες που ως πραγματικός «Κολοσσός» έδινε πάνω στο χορτάρι, όπως αυτές που επιχειρεί πλεόν από τη γωνιά του πάγκου.
Εκείνο το δικό του γκολ, που έκανε την Ελλάδα να τιναχτεί πάνω, να κλάψει, να γελάσει, να πανηγυρίσει, να ξενυχτήσει, να ονειρευτεί, ήταν το τελευταίο στην Ιστορία που έκρινε παιχνίδι. Και έμελλε να μείνει αξέχαστο.
Πέρασαν κιόλας τρία ακόμα Euro, και άλλα τόσα Μουντιάλ, όπως συνηθίζουν να μετράνε τον χρόνο οι άνθρωποι του ποδοσφαίρου. Άραγε, ο ανεπανάληπτος θρίαμβος, η ιστορική ανάμνηση φαίνεται σαν χθες κλείνοντας τα μάτια ή μήπως τα όσα μεσολάβησαν, εκείνα που δεν έγιναν ενώ έπρεπε να γίνουν, όλα αυτά που ταλαιπωρούν και στριμώχνουν το ποδόσφαιρό μας, κάνουν την Πορτογαλία να φαίνεται σαν ένα πολύ μακρινό παραμύθι.
-«Για εμάς που το ζήσαμε από κοντά, πραγματικά φαίνεται σαν να ήταν χθες. Ειδικά τέτοιες ημέρες η σκέψη θέλει να τριγυρίσει περισσότερο εκεί. Δυστυχώς πέρασαν 12 χρόνια».
Είναι, όμως, μία σκέψη που δίνει χαρά ή δημιουργεί μελαγχολία για όσα ακολούθησαν, τροφοδοτώντας με απογοήτευση;
-«Κάθε χρόνος που περνάει, κάθε νέο τουρνουά φαίνεται ακόμα περισσότερο πόσο δύσκολο ήταν αυτό που έγινε τότε. Μία μικρή χώρα που δεν ήταν γνωστή σε όλο τον κόσμο έκανε αυτό που έκανε. Μοναδικό. Εύχομαι ξανά μία ημέρα να μπορέσει να συμβεί και πάλι. Είναι πολύ δύσκολο, αλλά το εύχομαι».
Οι Ισλανδοί έδωσαν το δικό τους παραμύθι στο Euro της Γαλλίας. Κατάφεραν κάτι μοναδικό, αλλά σταμάτησαν στα προημιτελικά. Οι Ουαλοί ζουν τη δική τους ιστορία. Υπάρχει κάτι σε αυτό το τουρνουά, ομάδα, πρόσωπο ή κατάσταση στην εξέδρα που να θυμίζει την Ελλάδα της Πορτογαλίας;
-«Ο ανταγωνισμός έχει μεγαλώσει πολύ, όμως βλέπουμε ότι τα αουτσάιντερ δυσκολεύονται να φτάσουν πολύ μακριά, να ολοκληρώσουν την επιτυχία τους. Σίγουρα υπάρχουν ομάδες που προσπαθούν, αγωνίζονται και πετυχαίνουν, αλλά φαίνεται πόσο δύσκολο είναι να φτάσεις μέχρι το τέλος και ακόμα πιο δύσκολο να πανηγυρίσεις την κατάκτηση του τροπαίου. Να πετύχεις τον μεγάλο θρίαμβο».
Έμειναν τέσσερις ομάδες, το βράδυ της Πέμπτης θα είναι γνωστό το ζευγάρι του τελικού. Ποια μπορεί να είναι η νέα πρωταθλήτρια Ευρώπης;
-«Το ποδόσφαιρο δεν προσφέρεται για προβλέψεις ούτε για εικασίες. Δεν μπορώ να πω τι θα συμβεί σε αυτό το Euro. Δεν μου αρέσει να κάνω προβλέψεις. Εγώ εκείνο που λέω πάντα είναι ότι θέλω τα παιχνίδια παντού να παίζονται μέσα στα γήπεδα και εκεί ας κερδίζει ο καλύτερος ή ο χειρότερος αλλά πιο τυχερός».
Η Ελλάδα απούσα από τη διοργάνωση, η Εθνική σε μία δύσκολη στιγμή. Υπάρχει επιστροφή;
-«Το δύσκολο για την Εθνική είναι ότι εκεί που έχει φτάσει από εδώ και πέρα θα αντιμετωπίζει μεγάλα εμπόδια. Θα έχει δύσκολες κληρώσεις, εξαιτίας της βαθμολογίας της και ο δρόμος της θα είναι πια περισσότερο δύσβατος. Χρειάζεται μεγαλύτερη προσπάθεια. Ομάδα μπορεί να φτιαχτεί και πάλι. Αρκεί όμως όλοι, εκείνοι που εμπλέκονται στην υπόθεση Εθνική, να θέλουν να προσπαθήσουν για τον ίδιο σκοπό, να θέλουν το ίδιο πράγμα».
Το ελληνικό ποδόσφαιρο… ταλαιπωρεί και ταλαιπωρείται. Υπάρχει, άραγε, κάτι που μπορεί να περιμένει ο Έλληνας φίλαθλος από το πρωτάθλημα και την Εθνική; Κάτι που θα τον κάνει να νιώσει καλύτερα, να διασκεδάσει;
-«Δεν χρειάζεται απαισιοδοξία. Όλοι οι άνθρωποι που υπάρχουν στο ποδόσφαιρο, εμείς παλιότερα ως παίκτες, τώρα ως προπονητές, όλοι οι υπόλοιποι, πρέπει να προσπαθήσουμε για το καλύτερο. Να δώσουν χαρά στον κόσμο, που την έχει περισσότερο ανάγκη σε αυτές τις δύσκολες εποχές. Αλλά επαναλαμβάνω, αυτό θα γίνει μόνο εάν όλοι έχουν τον ίδιο σκοπό. Ο λαός ζει έντονα και αντιδρά άμεσα. Μία απίστευτη εναλλαγή συναισθημάτων. Αισιοδοξία και απαισιοδοξία έρχονται και φεύγουν αμέσως, διαδέχονται η μία την άλλη από το ένα λεπτό στο άλλο. Αυτό που χρειάζεται είναι ψυχραιμία και έλεγχος συναισθημάτων».
Διαβάστε επίσης: Σαν σήμερα: Η Ελλάδα κατακτά το Euro
