Αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους
*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…
*** 6 Ιουνίου 1993:
Μία απρόσμενη ιαχή ξεκινάει από τις εξέδρες τού γηπέδου τής Α.Ε.Κ.
και διασπείρεται από τα χείλη των φιλάθλων της προς το Πανελλήνιο.
Το σύνθημα «Γαύροι αδέλφια, μαζί θα το σηκώσουμε στη Νέα Φιλαδέλφεια…»
δονεί την ατμόσφαιρα πριν από την έναρξη τού ντέρμπι με τον Ολυμπιακό,
η «χείρα φιλίας» απλώνεται αφειδώς προς τούς βαθμολογικά αδιάφορους φιλοξενούμενους,
καθώς η «Ένωση» πρέπει οπωσδήποτε σε αυτήν την τελευταία αγωνιστική να πάρει τη νίκη
προκειμένου να κατακτήσει το πρωτάθλημα με διαφορά ενός βαθμού από τον Παναθηναϊκό.
Οι «ερυθρόλευκοι» διάγουν «πέτρινα χρόνια»,
το μίσος με τον «αιώνιο αντίπαλο» βρίσκεται στην κορύφωσή του,
η Καζούρα και η Ειρωνεία είναι δυσβάσταχτες καταστάσεις,
ο Ο.Σ.Φ.Π. βρίσκεται τώρα σε τεράστιο δίλημμα,
αφού αν παίξει για την ιστορία του θα είναι σα να παίζει για την ιστορία τού Π.Α.Ο..
Μάλιστα,
η αντιφατική και άκρως προβληματική συνθήκη οξύνεται έτι περαιτέρω από το γεγονός,
ότι την ίδια ώρα που θα διεξάγεται το ντέρμπι,
το στάδιο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» θα φιλοξενεί το ματς Παναχαϊκή-Παναθηναϊκός
(λόγω τιμωρίας τής έδρας που είχε επιβληθεί στην πατρινή ομάδα)
και οι κερκίδες θα είναι γεμάτες με φιλάθλους που θα κραδαίνουν το «Τριφύλλι»
και θα είναι ακροβολισμένοι κι έτοιμοι να πανηγυρίσουν ενδεχόμενο «δώρο».
«Πράσινος “Γύρος Θριάμβου” στον Πειραιά;».
«Πράσινος “Γύρος Θριάμβου” στο γήπεδό μας;».
Το σωματείο τού λιμανιού δεν αντέχει να διανοηθεί ότι θα συνεργήσει σε αυτήν την επάρατη εξέλιξη,
οι οπαδοί τάσσονται αναφανδόν υπέρ τής ήττας, το ίδιο κάνουν η διοίκηση και οι ποδοσφαιριστές,
ο… ένδοξος Ολυμπιακός καταργεί ακαριαία κάθε «πράσινη» ελπίδα
καθώς δέχεται γκολ από την Α.Ε.Κ. μόλις 21 δευτερόλεπτα από την έναρξη τής αναμέτρησης.
Α.Ε.Κ.-Ολυμπιακός 3-1, Παναχαϊκή-Παναθηναϊκός 1-3,
η Α.Ε.Κ. είναι Πρωταθλήτρια Ελλάδος 1992-93,
η προσωρινή «αδελφοσύνη» έχει θριαμβεύσει.
*** Από τότε -και ιδίως τα τελευταία χρόνια- έχουν αλλάξει πολλά·
η σχεδόν μονοπωλιακή κατάκτηση τίτλων και η Ισοπέδωση τού Ανταγωνισμού
που από το 1997 μέχρι προσφάτως αλλοίωσαν οριστικά το Ελληνικό Ποδόσφαιρο,
δεν έσβησαν μεν το αγεφύρωτο «αιώνιο» χάσμα,
αλλά επέτρεψαν στον Ο.Σ.Φ.Π. να ανοίξει νέα μέτωπα και κόντρες,
αφού ο ιδιοκτήτης του απεχθάνεται κάθε πρόσωπο που απειλεί να (τού) πάρει τα πρωτεία
(ο γνωστός εφοπλιστής-μιντιάρχης-παράγοντας
ταλανίζεται από την άκρως επικίνδυνη ψευδαίσθηση
που συμπυκνώνεται στη φράση «Μού ανήκουν τα πάντα.»
και όταν διαπιστώνει ότι το εγωμανές δόγμα του βρίσκεται σε κίνδυνο,
αυτομάτως δαιμονοποιεί και επικηρύσσει κάθε αμφισβητία των -κατά φαντασίαν- σκήπτρων του).
Έτσι,
με δεδομένο ότι ο Γιάννης Αλαφούζος εξαντλεί τον συστημικό ταλιμπανισμό του στην Πολιτική
και είναι παντελώς ακίνδυνος στο ποδοσφαιρικό παρασκήνιο,
ο Μαρινάκης και οι πολυπλόκαμοι μηχανισμοί του
έκαναν προ ολίγων ετών ασύμμετρες επιθέσεις εναντίον τού Ιβάν Σαββίδη
και εσχάτως έχουν στρέψει ομοβροντηδόν τα πυρά τους
προς τον άνθρωπο που είναι πλέον το «κόκκινο πανί» για την «κόκκινη Π.Α.Ε.».
Ο «“Υπ’ Αριθμόν Ένα” Εχθρός» τού Βαγγέλη Μαρινάκη είναι ο Δημήτρης Μελισσανίδης.
…
Τα επεισόδια ανάμεσα στους δύο ηλικιακώς ώριμους άρρενες είναι πολλά,
παρ’ ότι ο -έμπλεος αυτοπεποίθησης- διοικητικός ηγέτης τής Α.Ε.Κ.
δεν έχει την παραμικρή πρεμούρα να συμμετάσχει στο ιδιότυπο σίριαλ.
Όμως, οι αδιάλειπτες προκλήσεις, οι κορυβαντισμοί, οι αλαλαγμοί, οι άναρθρες κραυγές
που εκπορεύονται επί αδιαλείπτου βάσεως από το λιμάνι,
δεν μένουν άνευ απαντήσεως·
τουναντίον, όταν ο Μελισσανίδης σπάει τη σιωπή του,
ο Μαρινάκης χρειάζεται βεντάλια για να συνέλθει από τα ηχηρά χαστούκια.
Η μνημειώδης ατάκα που εξεστόμισε ο Δημήτρης Μελισσανίδης
στην περίφημη συνέντευξη Τύπου που έδωσε στις 20 Νοεμβρίου 2014,
έγραψε ιστορία και έβαλε τα πράγματα στη θέση τους
(και τα άτομα στην… κούνια τους):
«Είναι ποδόσφαιρο αυτό; Είναι επενδυτές αυτοί; Είναι επενδυτές;
Εγώ στη ζωή μου -απ’ τη μέρα που ξεκίνησα- είμαι δημιουργός·
(έτοιμο) δεν βρήκα τίποτα.
Αυτοί τα βρήκαν όλα έτοιμα.
Μπούληδες ήτανε, μπούληδες θα μείνουνε.
“Μαμά” είπε είκοσι χρονώ(ν).
Βρήκε ένα σύστημα έτοιμο, το εκμεταλλεύεται, το ξεζουμίζουνε,
και σκοτώνουνε αυτό που όλοι αγαπάμε (εννοεί, το Ποδόσφαιρο).».
Η φράση «“Μαμά” είπε είκοσι χρονώ(ν).» αναφερόταν στον Βαγγέλη Μαρινάκη
και ήταν το διασταλτικό ψυχογράφημα που -μέσα από την πασίδηλη υπερβολή-
περιέγραψε την προσωπικότητα ενός ζάμπλουτου 56χρονου,
που σπεύδει να αρπάζει τα κύπελλα από τα χέρια των παικτών και των προπονητών
για να δείξει ότι οι κατακτήσεις των τροπαίων είναι δικές του επιτυχίες.
Όπως δυνάμεθα να αντιληφθούμε,
ο Μαρινάκης -όσα χρόνια κι αν περάσουν-
δεν υπάρχει περίπτωση να ξεχάσει αυτήν τη συμπύκνωση τής περσόνας του
και (θα) μισεί μέχρι τέλους τον Δημήτρη Μελισσανίδη.
Μάλιστα, το γελοιωδέστατον τής υπόθεσης είναι,
ότι ο ιδιοκτήτης τού Ο.Σ.Φ.Π. και τα ενεργούμενά του
δεν ορρωδούν -προκειμένου να διαβάλουν τον Μελισσανίδη-
να επιτίθενται μανιωδώς στον Σωκράτη Κόκκαλη
και να τού χρεώνουν ότι επέτρεψε στον Θωμά Μητρόπουλο και στον Γιάννη Παπαδόπουλο
-ήτοι, στα δύο πρόσωπα που ήταν οι κεντρικοί στυλοβάτες για την «Παράγκα»-
να συνταχθούν με την Α.Ε.Κ. και να προσφέρουν εκεί τις παρασκηνιακές υπηρεσίες τους
(και συνεπαγωγικώς, τη «σκοτεινή» τεχνογνωσία τους).
Σε απλά Ελληνικά,
ο Βαγγέλης Μαρινάκης αφαιρεί από την τροπαιοθήκη τού Ολυμπιακού
τα πρωταθλήματα και τα κύπελλα που κατακτήθηκαν επί Κόκκαλη,
αφαιρώντας έτσι ένα σημαντικό ποσοστό
από την -ούτως ή άλλως, αμφιλεγόμενη- «Ερυθρόλευκη Καυχησιά».
«Το Κράτος είμαι ΕΓΩ.», «Ο Ολυμπιακός είμαι ΕΓΩ.», «Οι τίτλοι τού Ολυμπιακού είμαι ΕΓΩ.».
Αν δε, προσθέσουμε σε ετούτο το θλιβερό πλαίσιο και στην κοχλάζουσα τοξικότητα,
ότι προσφάτως η Α.Ε.Κ. κατήγαγε -όντως με ευνοϊκή διαιτησία-
μεγάλη εκτός έδρας νίκη μέσα στο πάλαι ποτέ ποδηλατοδρόμιο,
αν δε, συνυπολογίσουμε επίσης,
τα αισχρά επεισόδια που οδήγησαν σε πρόωρη λήξη τού ματς και σε τιμωρία τής έδρας τού Ο.Σ.Φ.Π.,
και αν -εν τέλει- λάβουμε συν τοις άλλοις υπ’ όψιν μας
την πάγια μεθόδευση τής διοίκησης Μαρινάκη
να προβαίνει σε αποπροσανατολισμούς και αντιπερισπασμούς
για να απεκδυθεί των τεράστιων ευθυνών της και να ρίξει στάχτη στα μάτια των οπαδών τής ομάδας,
συμπεραίνουμε μετά πάσης βεβαιότητος
ότι η αποψινή αναμέτρηση που θα διεξαχθεί στην «Αγιά-Σοφιά» είναι «Ντέρμπι Μίσους»
(βεβαίως, το Μίσος είναι μονόπλευρο,
καθώς ο Δημήτρης Μελισσανίδης
-ευρισκόμενος σε θέση εκκωφαντικής υπεροχής έναντι τού καταρρέοντος ομολόγου του-
αρκείται να εκφράζει Απαξία).
…
Σε αυτό το σημείο θα τονίσω ακόμα μία παράμετρο,
που ενδεχομένως παίξει σημαντικό ρόλο στην έκβαση τού αποψινού ντέρμπι…
Η περασμένη Κυριακή είχε στο πρόγραμμά της τρεις αγώνες:
Παναθηναϊκός-Α.Ε.Κ., Π.Α.Ο.Κ.-Άρης, Ολυμπιακός-Βόλος.
Όπως ήταν λογικό κι επόμενο, η προσοχή ήταν στραμμένη στη «Λεωφόρο»,
κάποια ψήγματα προσοχής υπήρχαν για τον αγώνα στη Θεσσαλονίκη,
οι «ερυθρόλευκοι» συγκεντρώσανε τη μαζική αδιαφορία
και ουδείς ασχολούταν με τα τεκταινόμενα στην πειραϊκή ομάδα.
Ε, λοιπόν, η συγκεκριμένη κατάσταση «σκοτώνει» τον Μαρινάκη,
ο οποίος δεν αντέχει, δεν ανέχεται, δεν δέχεται να είναι κομπάρσος·
οι συμπεριφορές που από το 2010 και εντεύθεν καταθέτει στο Ελληνικό Ποδόσφαιρο,
πιστοποιούν πως κάθε φορά που καλείται να επιλέξει από τα δίπολα
«Αρνητικός Πρωταγωνιστής ή Αφανής Συμμετέχων;»,
«Αρνητικός Πρωταγωνιστής ή Θετικός Δευτεραγωνιστής;»,
η απάντησή του είναι πάντοτε η ίδια.
Ο Μαρινάκης δεν νοιάζεται πώς θα πρωταγωνιστεί, παρά μόνον κόπτεται να πρωταγωνιστεί.
Συνελόντι ειπείν,
σήμερα δεν έχει ιδιαίτερο κίνητρο ο Ολυμπιακός,
αλλά έχει τεράστιο κίνητρο ο «Ολυμπιακός τού Μαρινάκη»,
σήμερα ο Ολυμπιακός δεν θέλει να στερήσει το πρωτάθλημα από την Α.Ε.Κ.,
αλλά ο «Ολυμπιακός τού Μαρινάκη» θέλει να στερήσει το πρωτάθλημα από την «Α.Ε.Κ. τού Μελισσανίδη»,
σήμερα -για πολλοστή φορά-
ο «Ολυμπιακός τού Μαρινάκη» καπελώνει τον Ολυμπιακό
και στρέφεται επί τής ουσίας εναντίον του
(οι καταστροφικές συνέπειες αυτής τής νοοτροπίας ήδη κάνουν την εμφάνισή τους
και θα κυριαρχήσουν με γεωμετρική πρόοδο τα επόμενα χρόνια).
…
Κι από δίπλα, ο Παναθηναϊκός τού Γιοβάνοβιτς και τού ακίνδυνου Αλαφούζου,
καιροφυλακτεί να αδράξει την ευκαιρία και να επανέλθει στην Κορυφή μετά από 13 χρόνια.
Ο τίμιος Παναθηναϊκός, ο άμπαλος μα και συμπαθής,
προσδοκά ευλόγως μία βαθμολογική «καραμπόλα»
που θα τού αναβαθμίσει το παντελώς οριακό «πλεονέκτημα λόγω ισοβαθμίας»
και θα τον στείλει στο «Αιώνιο Ντέρμπι» τής ερχόμενης Κυριακής
απαλλαγμένον από το άγχος τού «Do or Die».
Το σύνθημα «Γαύροι αδέλφια, μαζί θα το σηκώσουμε στη Νέα Φιλαδέλφεια…»,
δεν θα ακουστεί απόψε στην «Αγιά-Σοφιά» (και ποτέ ξανά),
οι «ερυθρόλευκοι» οπαδοί βρίσκονται στο διχαστικό και ψυχοφθόρο δίλημμα
αν θα πρέπει η ομάδα τους να -επιχειρήσει να- κάνει χαλάστρα στην Α.Ε.Κ.
και να υποδαυλιστεί έτσι το ενδεχόμενο να γίνει στην έδρα τους ο «Πράσινος “Γύρος τού Θριάμβου”»,
ο Μαρινάκης αναφανδόν επιλέγει να αναδειχθεί πρωταθλητής ο «Παναθηναϊκός τού Αλαφούζου»
διότι πολύ απλά δεν φοβάται τον Αλαφούζο
και θεωρεί ότι ανά πάσα στιγμή τον έχει τού χεριού του.
Ο ιδιοκτήτης τού Ο.Σ.Φ.Π. απεύχεται να καταλήξει ο τίτλος στον Μελισσανίδη,
διότι τρέμει στη σκέψη ότι η περίφημη ατάκα «“Μαμά” είπε είκοσι χρονώ(ν).»
θα αποκτήσει στο μέλλον και την οδυνηρή ποδοσφαιρική διασκευή της,
που θα τον οδηγήσει στην πλήρη αποκαθήλωσή του εντός τής ομάδας:
«“Πρωτάθλημα” είπε μετά από είκοσι χρόνια.».
Επί τού Πιεστηρίου:
Η παντελώς ανιστόρητη και βλακώδης προσέγγιση
που εκφράζεται από κάμποσους δημοσιογραφίσκους και οπαδούς τού Π.Α.Ο.
και διατείνεται ότι -σε επίπεδο διαιτητικής προστασίας-
η Α.Ε.Κ. είναι χειρότερη και πιο βρόμικη από τον Ο.Σ.Φ.Π.,
εμπίπτει στην παθογένεια που κοινωνιολογικώς έχει εντοπιστεί αναρίθμητες φορές
και σχετίζεται με τη Συλλογική Αμνησία (η Λήθη και οι Ηλίθιοι).
Η παντελώς ανιστόρητη και βλακώδης προσέγγιση
που εκφράζεται από κάμποσους δημοσιογραφίσκους και οπαδούς τής Α.Ε.Κ.,
και διατείνεται ότι ο Παναθηναϊκός έχει καταντήσει «συνεταιράκι» τού Ο.Σ.Φ.Π.
και έχει προσδεθεί στο «άρμα τού Μαρινάκη» με αντάλλαγμα το φετινό πρωτάθλημα,
παίρνει την αποστομωτική απάντησή της
μέσω τής εκπληκτικής και εξόχως εικονοπλαστικής ρήσης
που διετύπωσε κάποτε ο μέγας λογοτέχνης Βόλφγκανγκ Γκέτε:
«Αν ο κροκόδιλος έφαγε τον εχθρό σου, δεν σημαίνει ότι έγινε και φίλος σου.».
Και οι νοούντες νοήτωσαν…
Ο Αθλητάμπουρας
(Ορθογραφική Σημείωση:
Προς αποφυγήν λανθασμένων επισημάνσεων και παρεμβάσεων,
η σωστή μορφή τής λέξης είναι όντως «κροκόδιλος» και όχι «κροκόδειλος»,
αφού έλκει την ετυμολογία της και συντίθεται από γλωσσικές ζυμώσεις
που έχουν ως αφετηρία τους τις αρχαίες λέξεις «κρόκη» και «δρίλος»·
ήτοι, «βότσαλο» και «σκουλήκι» αντιστοίχως.)
