Αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους
*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…
*** Μία κινεζική παροιμία λέει «Είναι εύκολο να δεις, αλλά δύσκολο να γνωρίσεις.»,
ενώ υπάρχει επίσης και η -αντιστοίχου νοηματικού περιεχομένου- ρήση
«Η Φωτογραφία είναι το “Μυστικό τού Μυστικού”.
Όσο περισσότερα βλέπεις, τόσο λιγότερα ξέρεις.».
Κι όμως, ο άνθρωπος-φαινόμενο και αθλητής-φαινόμενο Μίλτος Τεντόγλου,
έρχεται να καταλύ(σ)ει τις καθεστηκυΐες σημασίες των λέξεων,
αφού κατορθώνει αβίαστα και ανεπιτήδευτα να ταυτοποιεί το «Φαίνεσθαι» με το «Είναι».
Ο Μίλτος Τεντόγλου είναι «Φαινόμενο Ουσίας».
Τρελός. Αδέσποτος.
Τρελός κι Αδέσποτος, χωρίς παρόλες, μα με πολλή αγάπη.
Tentoglou boy.
Ένας teddy-boy που ασεβεί προς τα Κλισέ και ευσεβεί προς τα Όνειρα.
Ένας υπέροχος αλητήριος που ακούει μόνον τα κελεύσματα τής ψυχής του
και αρνείται να ακολουθήσει -πόσω μάλλον, να προσκυνήσει-
τις κυρίαρχες νόρμες συμπεριφοράς και επικοινωνίας,
συντρίβοντας την Τυπικότητα και συνθλίβοντας την Υποκρισία σε κάθε εμφάνισή του.
Εν αντιθέσει με τη συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων,
δεν επεξεργάζεται τις σκέψεις του προκειμένου να είναι αρεστός·
ο λόγος του είναι ακατέργαστος, είναι πηγαίος,
είναι σαν τα τρεχούμενα κρυστάλλινα νερά που ρέουν στην Ελληνική Ύπαιθρο,
προσφέροντας λυτρωτικό ξεδίψασμα και μία παράξενη αίσθηση θέωσης
στους ταξιδιώτες, στους διαβάτες, στους περαστικούς.
Αυθόρμητος. Ανεπιτήδευτος. Εκκεντρικός και συνάμα Επίκεντρο(ς).
Μνημειώδες κράμα, όπου ενώνονται εις σάρκαν μίαν ο Πρωτογονισμός και το Διάστημα.
Ρόπαλο και Σκάφανδρο.
Βγαίνω από τη σπηλιά, κάνω το ρεκοράκι μου, παίρνω το χρυσό μεταλλιάκι μου,
ξαναμπαίνω στη σπηλιά να ρίξω τον υπνάκο μου και μη μ’ ενοχλείτε.
Μπαίνω στο προσωπικό μου «διαστημόπλοιο»,
βαφτίζω τον κάθε αγώνα ως πλανήτη προς κατάκτηση,
μονολογώ «Ένα μικρό άλμα για ’μένα, ένα μεγάλο άλμα για την Ανθρωπότητα.».
Παιδικότητα. Αυθορμητισμός. Απλότητα. Ταπεινότητα. Ένστικτο. Ταλέντο.
Ιδιοφυής. Ιδιόρρυθμος. Αυθεντικός. Ασυμβίβαστος. Απρόβλεπτος. Ανορίωτος.
Το Μήκος είναι το ιδανικό άθλημα για αυτήν την ελεύθερη προσωπικότητα,
καθώς πρόκειται για σπορ όπου -όχι μόνο δεν δαιμονοποιείται, αλλά…-
αντιμετωπίζεται ως ζητούμενο θαύμα η «Υπέρβαση των Εσκαμμένων».
Ο πήχυς του (μεταφορικώς) και τα εσκαμμένα του (κυριολεκτικώς)
δεν καθορίζονται με βάση το «Κοινό Μέτρο».
Το δεύτερο συνεχόμενο Χρυσό Ολυμπιακό Μετάλλιο
-όσο κι αν πρόκειται για μνημειώδες επίτευγμα
που μόνον ο τεράστιος Καρλ Λιούϊς έχει επίσης στο ενεργητικό του-
δεν ήταν αρκετό ώστε ο Μίλτος να νιώσει ευτυχισμένος,
αφού δεν εμπόρεσε να κάνει μία επίδοση που θα τού ολοκλήρωνε ιδανικώς το «έργο».
Έτσι, παρά τις πιέσεις των ρεπόρτερς,
εδήλωσε απλώς «ευχαριστημένος»
και απεκάλυψε ότι αμέσως μετά την ολοκλήρωση τού αγώνα
έλεγε και επανελάμβανε στον προπονητή του τη φράση «Δεν ήμουν καλός.».
Όχι, ουδόλως πρόκειται για απληστία,
παρά μόνον για ένα αυστηρό συμβόλαιο τιμής
που έχει υπογράψει ο Μίλτος με το προσωπικό του συναίσθημα.
«Αν δεν αρέσω σ’ εμένα, αδιαφορώ πλήρως αν αρέσω σε όλους εσάς.».
«Προτιμώ να αρέσω μόνο σ’ εμένα, παρά να αρέσω σε όλους εσάς.».
Υπάρχουν στιγμές που συμπαραστέκομαι εκ τού μακρόθεν σ’ αυτό το παιδί,
διότι -με δεδομένη την αποστροφή του στα κάθε λογής στερεότυπα-
είναι διαρκώς εκτεθειμένο(ς) σε μία δημόσια αποθέωση που είναι έμπλεη στερεοτύπων.
Η κατά Καβάφην «πολλή συνάφεια τού Κόσμου» ενέχει πάντοτε κινδύνους,
η αποθέωση που δεν δύναται να σε χωρέσει, ενέχει πάντοτε ακρότητες.
…
Ο Μίλτος είναι σταρ επειδή είναι αντιστάρ,
ο Μίλτος είναι τηλεοπτικός επειδή είναι αντιτηλεοπτικός,
ο Μίλτος θα ήταν αναμφιβόλως η πρώτη επιλογή αν γινόταν κάστινγκ για ριάλιτι αθλητών,
ο Μίλτος θα ήταν αναμφιβόλως νικητής σε κάθε ριάλιτι χαρακτήρων.
Σημειωτέον δε,
ότι αυτός ο «Αιώνιος Πιτσιρικάς» που εκτοξεύθηκε από τα παρκούρ των Γρεβενών
και προσγειώθηκε -διά των απογειώσεών του- στο Παγκόσμιο Αθλητικό Γίγνεσθαι,
διακρίνεται από αξιοθαύμαστη διάσπαση προσοχής,
η οποία έχει τη δική της ιεραρχία και τη δική της δικαιοσύνη.
Ως εκ τούτου, διόλου τυχαίο ότι παράγει διαρκώς «happenings»,
αφού είναι ικανός να διακόψει προσωρινώς μία συνέντευξη
μέχρι και στο σημαντικότερο τηλεοπτικό δίκτυο τού πλανήτη,
επειδή θα τού κεντρίσει την προσοχή μία πεταλούδα,
επειδή θα θέλει να δει τα τελευταία δευτερόλεπτα ενός αγωνίσματος,
επειδή θα ακούσει τούς φιλάθλους να εκδηλώνονται με ένταση
και τον ενδιαφέρει να μάθει ποια ήταν η αιτία τής συναισθηματικής διακύμανσής τους.
Εν κατακλείδι, πρόκειται για Άτομο (ναι, με Κεφαλαίο Άλφα),
που βάζει σε δεύτερη μοίρα τη Δημοσιότητα
και επιμένει να προτάσσει τη ζωογόνο προσοχή στη Λεπτομέρεια και στο Περιβάλλον.
Ο Μίλτος καταφέρνει ΚΑΙ τα Επιδιωκόμενα, ΚΑΙ τα Ανεπιδίωκτα.
Ο Μίλτος επιδιώκει να είναι πρώτος στο αντικείμενό του,
αλλά ουδέποτε επεδίωξε να είναι πρώτος σε δημοφιλία·
κι όμως, η αληθινή και ουδόλως επιτηδευμένη αντι-συμβατικότητά του,
τον έχει αναγάγει σε Πρότυπο, σε Υπερ-Ήρωα, σε Λαϊκό Ήρωα, σε Καρτούν.
Από τα παιδικά μάτια έως και τα γεροντικά μάτια,
κάθε άνθρωπος με αθώα ματιά βλέπει στον Μίλτο αιτίες αγάπης και ταύτισης.
Επιμύθιο:
Εσύ που αποθεώνεις τον Μίλτο Τεντόγλου,
φρόντισε τώρα που έκλεισαν τα φώτα των Ολυμπιακών Αγώνων
-και εν γένει, όταν κλείνουν τα φώτα κάθε λαμπερής γιορτής-
να θυμάσαι εσαεί και να κάνεις πυξίδα τής ζωής σου
τις τρεις λέξεις που επαναλαμβάνονταν μετά την κατάκτηση τού χρυσού μεταλλίου:
«ΔΕΝ ΗΜΟΥΝ ΚΑΛΟΣ.».
Εσύ που αποθεώνεις τον Μίλτο Τεντόγλου (και τον κάθε «Τεντόγλου»),
ανάτρεξε πίσω στη ζωή σου και δώσε απάντηση στα εξής αμείλικτα ερωτήματα:
Πόσες φορές είπες ευθαρσώς «Δεν ήμουν καλός.» όταν δεν ήσουν καλός;
Πόσες φορές είπες «Δεν ήμουν καλός.» ακόμη κι όταν ήσουν καλός;
Πόσες φορές είπες «Δεν ήμουν καλός.» ακόμη κι όταν όλοι σού λέγανε ότι ήσουν τέλειος;
Και εν τέλει,
πόσες φορές κατήντησες να υπερασπίζεσαι γελοιωδώς το εγουδάκι σου,
λέγοντας «Ήμουν τέλειος.» ενώ στην πραγματικότητα ήσουν χείριστος..;
Συνελόντι ειπείν, για να έχει αξία η Αποθέωση,
πρέπει ο Αποθεωτής και ο Αποθεωνόμενος να ενώνονται με την Αλήθεια.
Ειδάλλως, η Αποθέωση καταντάει «μια ξένη φορτική».
Και οι νοούντες νοήτωσαν…
Ο Αθλητάμπουρας
