Αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους
*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…
*** Όταν στις 20 Ιουνίου τού 2023 ανακοινωνόταν επισήμως από την «Κ.Α.Ε. Παναθηναϊκός»
η έλευση τού πολυτροπαιούχου Τούρκου προπονητή, Εργκίν Αταμάν,
καθίστατο σαφές ότι έμπαινε τέλος στη διετή κατρακύλα τής ομάδας,
καθώς τώρα τα δεδομένα (θα) απείχαν παρασάγγας από τη θλιβερή περίοδο
όπου το μεγαλύτερο «brand name» στην ιστορία τής «Euroleague»
είχε καταντήσει να συνδέεται με τυχάρπαστους προπονητίσκους (Ράντονιτς και Πρίφτης),
αλλά και με μισθοφορικά ανθυποπαιχτάκια
που παρέσερναν με την ασημαντότητά τους τις φωτεινές εξαιρέσεις.
Ο Κόσμος τού Παναθηναϊκού εβίωνε καθ’ όλην τη διάρκεια τού καλοκαιριού
έναν οργασμό διαρκείας που πυροδοτούταν ξανά και ξανά από μεταγραφικές «βόμβες»,
το ρόστερ έμοιαζε ξάφνου βγαλμένο από τα πιο υγρά οπαδικά όνειρα,
οι -συνήθως ψυχρές και ορθολογίστριες- στοιχηματικές εταιρείες
υπέκυπταν κι αυτές στο πανηγυρικό κλίμα,
οι προσφερόμενες αποδόσεις προ-οιωνίζανε
ότι ο «Αυτοκράτορας» ερχότανε να αμφισβητήσει τη «Βασίλισσα» και τα πρωτεία της.
«Ρεάλ, τρέμε…»!
*** Όμως, εν τέλει τα «στοιχήματα» αποδείχθηκαν περισσότερα από τις «σταθερές»,
με συνέπεια να θολώσει σύντομα η ειδυλλιακή ατμόσφαιρα,
διότι -όπως διαπιστώνουμε- η Θεωρία και η Πράξη είχαν αρκετή απόσταση μεταξύ τους.
Από τη μία,
το εκκωφαντικό «μπαμ», ο κομβικός Κώστας Σλούκας,
ο ερχόμενος από το «Ν.Β.Α.» εκπληκτικός σουτέρ Κέντρικ Ναν,
το μέγα «project» Ντίνος Μήτογλου,
το απρόσμενο «διαμάντι» Τζέριαν Γκραντ,
ο -τέως παροπλισμένος και φευγάτος, αλλά νυν αναγεννημένος- Μάριους Γκριγκόνις,
ο αλματωδώς εξελισσόμενος Ματίας Λεσόρ,
ενώ θετικό πρόσημο -με σημαντικούς αστερίσκους, όμως-
παίρνουν και οι Παναγιώτης Καλαϊτζάκης, Κώστας Αντετοκούνμπο.
Από την άλλη,
η τεράστια απάτη, ο νευρωτικός και άκρως ασταθής Λούκα Βιλντόζα,
η τεράστια απάτη, ο άχρωμος-άγευστος-άοσμος Χουάντσο Ερνανγκόμεθ,
ο -κινούμενος σε όρια πρώην μπασκετμπολίστα- Ιωάννης Παπαπέτρου,
ο -αρχικώς- πολλά υποσχόμενος, μα ακαριαία αποδομηθείς και αποπεμφθείς Κάϊλ Γκάϊ,
και οι επίσης πολλά υποσχόμενοι μα ελάχιστα χρησιμοποιούμενοι
Όλεκ Μπαλτσερόφσκι, Δημήτρης Μωραΐτης, Λευτέρης Μαντζούκας, Αλέξανδρος Σαμοντούροβ.
Εν κατακλείδι,
το αυστηρώς περιορισμένο rotation που μετέρχεται ο κόουτς τού Π.Α.Ο.,
δεν συντελεί ώστε να παράγεται η συμπαγής συνθήκη που λέγεται «Ομάδα»,
με αποτέλεσμα αυτή η κεντρική προπονητική επιλογή
να επιφέρει και τα αναμενόμενα ζημιογόνα συμπαρομαρτούντα,
αφού η Ικανότητα και η «Διάθεση για Προσφορά»
είναι παράμετροι άρρηκτα συνδεδεμένες με την Ψυχολογία.
Συνελόντι ειπείν, σε μία ομάδα που κάνει Πρωταθλητισμό,
πρέπει άπαν το έμψυχο υλικό της να εμποτίζεται με την Πρωταθληματική Νοοτροπία
και όχι να αντιμετωπίζονται αρκετοί παίκτες ως «τσόντες» κι ως «λύσεις έσχατης ανάγκης».
Σύμφωνοι, ο Παναθηναϊκός είναι «καινούργια ομάδα»,
αλλά ετούτο το επιχείρημα υφίσταται -συν τω χρόνω- διαρκές ξεθώριασμα
και είναι ανεπίτρεπτο να συνιστά επιχειρηματολογική πανάκεια
για να δικαιολογηθούν τα -ενίοτε- αδικαιολόγητα.
*** Ο Εργκίν Αταμάν διέπραξε «έγκλημα» στις 17 Φεβρουαρίου 2024
-ήτοι, την παραμονή τού τελικού τού Κυπέλλου Ελλάδος-
όταν στη συνέντευξη Τύπου προέβη στην εξής απαράδεκτη τοποθέτηση:
«Θέλουμε να κερδίσουμε.
Όμως, είμαι σίγουρος ότι όποια ομάδα νικήσει (και κατακτήσει το Κύπελλο),
θα πανηγυρίσει τη Δευτέρα το πρωΐ, αλλά το βράδυ όλοι θα το έχουν ξεχάσει.
Πρώτος στόχος τής ομάδας μας είναι,
να προκριθούμε στα “Play-Offs” και στο “Final-Four” τής “Euroleague”,
και να κατακτήσουμε το Πρωτάθλημα Ελλάδος.».
Ίσως η πιο άστοχη και (αυτο)καταστροφική δήλωση στην Ιστορία τού Ελληνικού Μπάσκετ.
Ίσως η πιο άστοχη και (αυτο)καταστροφική δήλωση στην Ιστορία τού Παναθηναϊκού.
Παντελώς αυθαίρετη υποβάθμιση ενός σημαντικού θεσμού.
Παταγώδης δήλωση αδυναμίας και αποχρώσα ένδειξη πρόθεσης για κατασκευή άλλοθι.
Προ-Αναγγελία Ήττας.
Όταν επιβάλλεις την Αμνησία, κινητοποιείς τη Μνήμη.
Όταν λες ότι θα ξεχαστεί ένα γεγονός,
όλοι θα θυμούνται το γεγονός που έλεγες ότι θα ξεχαστεί.
Όταν λες ότι θα ξεχαστεί ένα γεγονός,
όλοι θα θυμούνται το γεγονός που έλεγες ότι θα ξεχαστεί
και συνάμα θα θυμούνται ότι κάνεις αποτυχημένες προβλέψεις.
Όχι, δεν προσεγγίζω το ζήτημα ως «μετά Τελικόν προφήτης»,
παρά μόνον ως αναγιγνώσκων τα μηνύματα που εκπορεύθηκαν από τις Λέξεις.
Το «έγκλημα» που διέπραξε ο Αταμάν είναι πολύπτυχο
(εξ ου και δεν χάνει την επικαιρότητά του)
και θα αναλύσω τις λεπτομέρειές του ευθύς αμέσως…
Πρώτα απ’ όλα και πάνω απ’ όλα,
με ποιο δικαίωμα ο προπονητής ενός συλλόγου
βάζει την προσωπική αξιολόγησή του πάνω από τον Σύλλογο,
πάνω από την Ιστορία τού Συλλόγου
και πάνω από την Τροπαιοθήκη τού Συλλόγου όπου δεσπόζουν 20 Κύπελλα Ελλάδος.
Ο Αταμάν (όπως και κάθε προπονητής),
έχει το αναφαίρετο δικαίωμα στην προσωπική αξιολόγηση των διεκδικούμενων τίτλων,
αλλά ακριβώς επειδή κάθε δημοσίως διατυπωνόμενη άποψή του
εκπροσωπεί -αντανακλαστικώς και συνεπαγωγικώς- τον Σύλλογο και τα δομικά συστατικά του,
προσέβαλε ευθέως τον Κόσμο τού Παναθηναϊκού
διότι «Το Δομικότερο των Δομικών Συστατικών ενός Συλλόγου, είναι ο Κόσμος του».
Από πού κι ως πού, (και επαναλαμβάνω) με ποιο δικαίωμα,
ο νεοφερμένος Αταμάν απεφάσισε και εξεστόμισε τη διάτρητη ετυμηγορία
ότι μία ενδεχόμενη ήττα τού Παναθηναϊκού από τον «αιώνιο αντίπαλο» Ολυμπιακό
-και δη, σε τελικό Κυπέλλου Ελλάδος-
θα ήταν συνώνυμη και ταυτόσημη με τις φράσεις
«Δεν τρέχει και τίποτα.», «Το βράδυ θα την έχουμε ξεχάσει την ήττα.».
Όπως θα ’λεγε εν προκειμένω ο αείμνηστος Φίλιππος Συρίγος..: «Είναι να γελάει κανείς…»
(διασκευαστικώς: «Είναι να γελάει ο Γαύρος και να κλαίει ο Βάζελος.»).
Ποιος ο λόγος να μπαίνεις σε διαδικασία σύγκρισης τροπαίων;
Ποιος ο λόγος να κάνεις αυταπόδεικτες συγκρίσεις;
Ποιος ο λόγος να υποβαθμίζεις το τρόπαιο που διεκδικείς;
Μιλάμε για καραμπινάτη περίπτωση όπου το Άλλοθι γίνεται «Μπούμερανγκ».
Και βεβαίως, όταν ο κόουτς προβαίνει σε μία τέτοια δήλωση,
αυτομάτως επιδαψιλεύει την αντίστοιχη ψυχολογία και στους παίκτες του,
οι οποίοι -όπως διεπιστώσαμε ιδίοις όμμασι(ν)-
αντί να μπούνε στο γήπεδο με το μαχαίρι στα δόντια,
διακρίνονταν από ευθυνοφοβία και ηττοπάθεια
(με εσάνς αγγαρείας, βολέματος, οκνηρίας και σνομπισμού).
Μιλάμε κυριολεκτικώς για αποσυνθετική επίδραση,
αφού -αντί για συσπείρωση και (αυτο)συγκέντρωση- επήλθε πλήρης παραίτηση
και ο στόχος είχε επί τής ουσίας χαθεί προτού καν διεκδικηθεί.
Σε αυτό το σημείο, μάλιστα, έχει ιδιαίτερη βαρύτητα η ακόλουθη διεισδυτική επισήμανση:
Όταν ο Αταμάν είπε αυτά που είπε στη συνέντευξη Τύπου,
αυτομάτως αποποιούταν τού προπονητικού δικαιώματός του
να έκανε δριμείες παρατηρήσεις στους παίκτες του εντός αγώνα
(ποιος ο λόγος να επιτιμάς, όταν εσύ ο ίδιος υποτιμάς).
Υπ’ αυτό το περιγραφόμενο πλαίσιο, λοιπόν,
ο Αταμάν πήρε δικαιώματα που δεν τού ανήκουν και απεμπόλησε δικαιώματα που τού ανήκουν.
Ανήκουστο.
Όπερ μεθερμηνευόμενα τα τεκταινόμενα, εδώ είχαμε τον ορισμό τού αθλητικού δόγματος
«Τα Ντέρμπι τα παίρνει αυτός που θέλει περισσότερο τη Νίκη.».
*** Προσωπικώς,
μένω κατάπληκτος με το «Έγκλημα Ουσίας και Επικοινωνίας» τού Αταμάν,
διότι είναι τόσα πολλά τα διαπραχθέντα ολισθήματα.
Αν ο Παναθηναϊκός είχε κατακτήσει τη Νίκη και το Τρόπαιο,
αυτομάτως ο προπονητής θα είχε υποβαθμίσει προκαταβολικώς την επιτυχία
(και φαντάζομαι ότι θα έφευγε κατ’ ευθείαν για τα αποδυτήρια,
χωρίς να συμμετείχε στους πανηγυρισμούς για το «ασήμαντο» κατόρθωμα,
μηδέ θα αποδεχόταν την αποθέωση που θα τού απηύθυναν οι φίλαθλοι τής ομάδας).
Τώρα, όμως, που όντως ο Παναθηναϊκός έχασε το «κυπελλάκι»,
ο ήδη εκτεθειμένος Αταμάν έχει αυξήσει εκθετικά τις απαιτήσεις
για πρόκριση στα “Play-Offs” και στο “Final-Four” τής “Euroleague”,
αλλά και για το Πρωτάθλημα Ελλάδος.
Θα μπορέσει να φέρει εις πέρας αυτούς τούς στόχους;
Εάν ναι,
η άστοχη δήλωσή του θα παραπεμφθεί στις καλένδες και θα μειωθεί επαρκώς η δυναμική της.
Εάν όχι, όμως..;
Εάν όχι, τι γίνεται..;
*** Πάμε ξανά στο αμιγώς αγωνιστικό κομμάτι,
πάμε να θέσουμε τα αμείλικτα ερωτήματα…
Ο «Παναθηναϊκός τού Αταμάν» πείθει;
Ο «Παναθηναϊκός τού Αταμάν» εκπέμπει σχεδιασμό;
Ο «Παναθηναϊκός τού Αταμάν» εμπνέει εμπιστοσύνη;
Ο «Παναθηναϊκός τού Αταμάν» είναι «Ομάδα τού Αταμάν»;
Ο «Παναθηναϊκός τού Αταμάν» είναι «Ομάδα»;
Αμφιβάλλω αν υπάρχει έστω κι ένας γνώστης τού Μπάσκετ
που να απαντήσει ακαριαία και ανεπιφύλακτα «Ναι».
Αμφιβάλλω αν ακόμη κι ο ίδιος ο Αταμάν θα μπορούσε να απαντήσει «Ναι»,
χωρίς να κάνει δεύτερες σκέψεις και χωρίς να έχει επιφυλάξεις.
Αυτοματισμοί αναζητούνται.
Ευρηματικότητα αναζητείται.
Κανένα ξάφνιασμα για φίλους και αντιπάλους.
Φθίνουσα ενέργεια.
Αρνητικός δείκτης ανάμεσα σε νίκες και ήττες στα οριακά παιχνίδια.
Επίσης, είναι πια εμφανής η προβληματική διαχείριση τού ρόστερ,
όπου ο χαρισματικός σκόρερ Ναν έχει μετατραπεί σε λύση ανάγκης και μονομανίας,
με αποτέλεσμα να εκπίπτει σε «“Μπέϊκον” πολυτελείας»
(οι συμπαίκτες περιορίζονται να κοιτάνε και αυτός κάνει τα «δικά του»).
Ναι, είναι παιχταράς μεν, αλλά ο Κέντρικ Ναν είναι εγωΚΕΝΤΡΙΚός,
με συνέπεια να αρχίζει να προκαλεί ξενέρωμα στην υπόλοιπη ομάδα,
αφού συχνά καταναλώνει τον χρόνο τής επίθεσης με την μπάλα στα χέρια του
και αναγκάζει τούς συμπαίκτες του να περιφέρονται στο παρκέ ως παρακολουθήματά του.
«Subbuteo» σε μπασκετική version.
*** Εδώ, λοιπόν, είναι εκ των ων ουκ άνευ βέβαιο,
ότι θα εμφανιστεί το -εν μέρει σωστό και εν μέρει λανθασμένο- επιχείρημα
«Ο Αταμάν έχει 1η την ομάδα στην Ελλάδα και 3η στην “Ευρωλίγκα”.».
Όντως, ο Παναθηναϊκός είναι πρώτος στην Ελλάδα,
διότι στο ξεκίνημα τής σεζόν επέτυχε τη μεγάλη νίκη στο «Σ.Ε.Φ.»,
τότε που ο Γκάϊ και ο Ερνάνγκομεθ έκαναν -έκαστος- το μοναδικό μεγάλο παιχνίδι τους,
ενώ ο Ολυμπιακός ψαχνόταν μετά από την επεισοδιακή μετακίνηση τού Σλούκα
και την επίσης τεράστια απώλεια τού Βεζένκοφ.
Όμως, τώρα που οι «ερυθρόλευκοι» δείχνουν -με τις δέουσες προσθήκες-
να βρίσκουν τα πατήματά τους και να αναδίνουν τη γνώριμη σφριγηλότητά τους,
ποιος θεωρεί ότι είναι ανέφικτο να σπάσουν το διαφαινόμενο «μειονέκτημα έδρας»;
Όσο για την «Ευρωλίγκα»,
αρκεί μία αντικειμενική επισκόπηση στο εναπομείναν πρόγραμμα τής διοργάνωσης,
ώστε να αντιληφθούμε ότι ο βαθμολογικώς νυν υπερέχων Παναθηναϊκός
-ο οποίος προπορεύεται μόλις κατά μία νίκη έναντι τού Ολυμπιακού-
αντιμετωπίζει τον κίνδυνο να βρεθεί σε δυσμενή θέση
και να παλέψει για την είσοδο στην τελική 8άδα των «Play-Offs»
(πόσω μάλλον,
αν συνυπολογίσουμε ότι στις 14 Μαρτίου θα διεξαχθεί το ματς Ο.Σ.Φ.Π.-Π.Α.Ο.,
όπου αν επικρατήσουν οι γηπεδούχοι θα διαθέτουν το προβάδισμα σε περίπτωση ισοβαθμίας,
αφού έχουν ήδη ως παρακαταθήκη το «ροζ φύλλο» από το ματς τού πρώτου γύρου).
Για τού λόγου το αληθές, πάμε να δούμε τα υπολειπόμενα παιχνίδια:..
Παναθηναϊκός
29/2 Ρεάλ Μαδρίτης (εκτός)
8/3 Βιλερμπάν (εντός)
14/3 Ολυμπιακός (εκτός)
20/3 Ερυθρός Αστέρας (εκτός)
22/3 Μπαρτσελόνα (εντός)
29/3 Βίρτους (εκτός)
5/4 Μπάγερν (εκτός)
11/4 Άλμπα (εντός)
Ολυμπιακός
1/3 Ζαλγκίρις (εκτός)
7/3 Βίρτους (εντός)
14/3 Παναθηναϊκός (εντός)
19/3 Εφές (εκτός)
21/3 Βιλερμπάν (εντός)
28/3 Παρτίζαν (εκτός)
4/4 Ερυθρός Αστέρας (εκτός)
12/4 Φενέρμπαχτσε (εντός)
Τα βλέπετε;
Ποιος έχει το δυσκολότερο πρόγραμμα;
Μακράν ο Παναθηναϊκός,
ο οποίος -σημειωτέον- μειονεκτεί ήδη σε αρκετές πιθανές ισοβαθμίες,
ενώ -σε αντιδιαστολή- ο Ολυμπιακός πλεονεκτεί ήδη σε αρκετές πιθανές ισοβαθμίες.
Κατόπιν τούτων, απαιτείται μόνον στοιχειώδης νοημοσύνη,
ώστε να συνειδητοποιήσουν και οι πλέον αιθεροβάμονες οπαδοί τού Π.Α.Ο.
ότι ο δρόμος είναι στρωμένος με νάρκες και όχι με ροδοπέταλα.
Και συν τοις άλλοις,
ο Αταμάν -με την περιβόητη τοποθέτησή του και παρά την εύλογη πίστωση χρόνου-
εμείωσε δραματικά την ανοχή και την επιείκεια των νουνεχών φιλάθλων τής ομάδας
σε περίπτωση ενδεχόμενων επόμενων αποτυχιών
(για να το πω και στην «Ειρωνική Γλώσσα» των πιτσιρικάδων: «Καλά πήγε αυτό.»).
Επιμύθιο:
Κλείνω με αυτοσχέδιες αποφθεγματικές διατυπώσεις,
οι οποίες ευελπιστώ να αποτελέσουν τροφή και ποτό για σκέψη…
* Η Επιθυμία και η Πραγματικότητα είναι άλλοτε τεμνόμενες ευθείες
και άλλοτε παράλληλες ευθείες.
* Όταν η Επιθυμία και η Πραγματικότητα αντιμετωπίζονται ως «τεμνόμενες ευθείες»
ενώ είναι παράλληλες ευθείες,
επέρχονται η Γελοιότητα και η Αυτο-Γελοιοποίηση.
* Η Επιθυμία είναι ισχυρότερη τής Πραγματικότητας
μόνον στην περίπτωση που η Επιθυμία κατορθώνει να γίνει Πραγματικότητα.
* Μην επιτρέπεις στην επιθυμία σου να αντικαθιστά την όρασή σου
(και εν γένει, μην επιτρέπεις στην επιθυμία σου να αντικαθιστά τις αισθήσεις σου).
* Βλέπε αυτά που συμβαίνουν και όχι αυτά που θα ήθελες να συμβαίνουν.
* Αν δεν δύνασαι να αντιληφθείς και να εφαρμόσεις αυτά που μόλις ανέγνωσες,
ζήτα επειγόντως επιστημονική αρωγή.
Τα λέμε… (η φράση «Τα λέμε…» δεν είναι απόφθεγμα).
Ο Αθλητάμπουρας
