Αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους
*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…
*** Το Πέναλτι. Η Έσχατη των Ποινών. Η Βαρυτέρα των Ποινών.
Άλλοτε καταλογίζεται μονήρης
και άλλοτε αποτελεί την ψυχοφθόρο διαδικασία που έχει ως διακύβευμα μία πρόκριση.
«Η Αγωνία τού Τερματοφύλακα πριν από το Πέναλτι»
υπήρξε τίτλος μυθιστορήματος τού Αυστριακού συγγραφέα Πέτερ Χάντκε
(κατόπιν έγινε και κινηματογραφική ταινία από τον Βιμ Βέντερς)
και περιγράφει απολύτως την επώδυνη εσωτερική κατάσταση που βιώνει ο εκάστοτε πορτιέρε
κάθε φορά που καλείται να υπερασπιστεί -υπό τη συγκεκριμένη συνθήκη- την εστία του·
όταν ο αντίπαλος έρχεται να εκτελέσει ελεύθερο χτύπημα από τα 11 μέτρα
(για την ακρίβεια,
από τα 10 μέτρα και 97 εκατοστά που είναι ισοδύναμα με τις αγγλοσαξονικές 12 υάρδες),
τα 7,32 μέτρα πλάτος και τα 2,44 μέτρα ύψος που έχει το τέρμα,
μετατρέπονται σε… αχανείς διαστάσεις
και δίνουν σαφές στατιστικό μειονέκτημα στο άτομο που βρίσκεται κάτω από τα δοκάρια.
Εκατομμύρια πέναλτι έχουν εκτελεστεί στην Ιστορία τού Ποδοσφαίρου.
Εκατοντάδες πέναλτι έχουν εκτελεστεί στην Ιστορία τού Παναθηναϊκού.
Δέκα πέναλτι εξετελέσθησαν στη συγκλονιστική προχθεσινή αναμέτρηση Μαρσέϊγ-Παναθηναϊκός.
Επ’ αφορμή, λοιπόν, τής τεράστιας πρόκρισης που επέτυχε ο «Πρέσβης τής Ελλάδας»,
ενεπνεύσθην να δημιουργήσω μία λίστα με τα καλύτερα πέναλτι στην Ιστορία τού Παναθηναϊκού
και σάς την παρουσιάζω ευθύς αμέσως σε ανιούσα κλίμακα αξιολόγησης
(ήτοι, θα ξεκινήσουμε από το Νο5 και θα καταλήξουμε στο Νο1,
ενώ στη συνέχεια υπάρχει και το «κερασάκι» που είναι ισομέγεθες με τούρτα)!
Πάμε…
Νο5
Το ημερολόγιο δείχνει 23 Ιανουαρίου 2011
και ο Παναθηναϊκός ταξιδεύει στη μακρινή Νέα Σμύρνη
(χαχαχα, πώς σάς φάνηκε ο προσδιορισμός «μακρινή»;).
Ο γηπεδούχος Πανιώνιος προηγείται στο σκορ,
αλλά στο 54ο λεπτό ο Παναθηναϊκός κερδίζει πέναλτι
και έχει την πολύ μεγάλη ευκαιρία να φτάσει στην ισοφάριση.
Ο Τζιμπρίλ Σισέ παίρνει φορά και εξαπολύει έναν αδιανόητο ευθύβολο κεραυνό·
η μπάλα φεύγει σαν τηλεκατευθυνόμενη οβίδα από τα πόδια του
και καταλήγει κυριολεκτικώς στα άδυτα τού «Γ»,
όπου παραμένει για μερικά δευτερόλεπτα καρφωμένη
και στριφογυρίζοντας λες και βρίσκεται στις 1600 στροφές τού πλυντηρίου.
Κατόπιν, πέφτει ζαλισμένη στο βάθος τής εστίας,
ενώ οι αράχνες που είχαν φωλιάσει στη συμβολή των διχτύων
ξεστομίζουν άγρια «γαλλικά» για τη βάρβαρη διατάραξη τής οικιακής γαλήνης τους.
Νο4
Το ημερολόγιο δείχνει 6 Νοεμβρίου 2022
και ο Παναθηναϊκός υποδέχεται στο «αιώνιο ντέρμπι» τον Ολυμπιακό.
Οι «Πράσινοι» καλπάζουν στο πρωτάθλημα έχοντας σερί δέκα νικών,
οι «ερυθρόλευκοι» βρίσκονται σε πλήρη κατάρρευση,
για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια ο Π.Α.Ο. είναι το φαβορί για την επικράτηση.
Όμως, οι φιλοξενούμενοι κάνουν μακράν καλύτερη εμφάνιση
-παρ’ ότι αμφότερες οι ομάδες χάνουν μεγάλες ευκαιρίες-
και εν τέλει η «Λεωφόρος» σιωπά στο 84ο λεπτό όταν σκοράρει ο Μπιέλ.
Οι γηπεδούχοι υφίστανται ψυχρολουσία και δείχνουν παντελώς ανίκανοι να αντιδράσουν,
το μεγάλο ματς οδεύει προς τη λήξη του,
οι στοιχηματικές εταιρείες ετοιμάζονται να πληρώσουν όσους ποντάρανε στο «διπλό»,
ένα ύστατο -έμπλεο απελπισίας- γέμισμα που κάνει ο Κουρμπέλης δείχνει καταδικασμένο,
αλλά ο Άβιλα-«Πίπα» Γκορδόν κάνει το «Έγκλημα τού Αιώνα»
και -κυριολεκτικά στο τελευταίο δευτερόλεπτο τού αγώνα-
γκρεμίζει με αγκωνιά τον Φώτη Ιωαννίδη ενώ η μπάλα κατευθυνόταν… πλάγιο-άουτ.
Αρχικώς υποδεικνύεται φάουλ,
όμως -όταν διαπιστώνεται ότι η παράβαση έχει συντελεσθεί εντός περιοχής-
καταλογίζεται πέναλτι εν μέσω έξαλλων πανηγυρισμών και έξαλλων διαμαρτυριών.
Ο Σπόραρ αναλαμβάνει την εκτέλεση, άπαντες κρατούν την ανάσα τους,
ο τερματοφύλακας τού Ο.Σ.Φ.Π. δείχνει έτοιμος για την απόκρουση τής ζωής του,
αλλά η μπάλα διαγράφει μία αδιαπραγμάτευτη πορεία προς το «Γ» τής εστίας
και ο αίλουρος Πασχαλάκης μοιάζει σαν αποσβολωμένο ροζ φλαμίνγκο,
καθώς περιορίζεται να κοιτάξει ακίνητος την μπάλα.
Το τελικό 1-1 διαμορφώνεται στο 13ο λεπτό των καθυστερήσεων,
μπροστά στη φλεγόμενη «Θύρα 13».
Η Κορωνίδα τής Σημειολογίας!
Νο3
Το ημερολόγιο δείχνει 15 Αυγούστου 2023
και ο Παναθηναϊκός πηγαίνει στη Μασσαλία για τον επαναληπτικό με τη Μαρσέϊγ,
έχοντας ως ζητούμενο την πρόκριση στα «πλέϊ-οφς» τού «Τσάμπιονς Λιγκ».
Το 1-0 τού πρώτου αγώνα εξαλείφεται πριν καν συμπληρωθεί το δεύτερο λεπτό,
το 2-0 έρχεται στο τέλος τού ημιχρόνου,
οι γηπεδούχοι χάνουν τεράστιες ευκαιρίες για να διευρύνουν το προβάδισμά τους
και να σφραγίσουν το πολυπόθητο «εισιτήριο»,
ο Π.Α.Ο. έχει την τύχη να ακυρωθεί -ορθώς- το τρίτο γκολ λόγω οριακού οφ-σάϊντ,
αλλά αυτή η τύχη είναι μόνο το προεόρτιο ορεκτικό.
Ενώ, λοιπόν, το ματς έχει μπει στο τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων,
μία καταδικασμένη σέντρα που γίνεται στην περιοχή τής γαλλικής ομάδας
καταλήγει στο χέρι τού εγκληματικά απρόσεκτου Γκετουζί.
Ο τεχνολογικός έλεγχος τής φάσης οδηγεί στον καταλογισμό τού πέναλτι,
ο Φώτης, ο Φωτάρας, η «Αχρηστούρα» όπως με αγάπη τον αποκαλώ εγώ
(από τότε που έγραψα το εξυμνητικό πόνημα με τίτλο «Ναι, μωρή Αχρηστούρα»
https://www.zougla.gr/sports/ne-mori-axristoura/,
ειρωνευόμενος την άδικη μεταχείριση που υφίσταται αυτό το παιδί,
που παραδίδει διαρκώς μαθήματα αλματώδους εξέλιξης και αυθεντικής ταπεινότητας),
αναλαμβάνει να εκτελέσει το ελεύθερο χτύπημα και να πάει το παιχνίδι στην παράταση.
Με αξιοθαύμαστη αποφασιστικότητα
και με σιγουριά που επιδεικνύουν ποδοσφαιριστές παγκοσμίου βεληνεκούς,
στέλνει την μπάλα συστημένη στο «Γ» και -εν τέλει- τον Παναθηναϊκό στην επόμενη φάση,
καθώς ο έξτρα χρόνος δεν αναδεικνύει νικητή μεν,
αλλά αμέσως μετά έχει την τιμητική της η «Άσπρη Βούλα»
όπου χαράχτηκε με ανεξίτηλα γράμματα μέσα της το «Τριφύλλι».
Και βεβαίως, η αγαπημένη μου «Αχρηστούρα» συνεισφέρει τα μέγιστα και εκεί,
αφού εκτελεί -σχεδόν πανομοιοτύπως- το κρισιμότατο πρώτο πέναλτι
και βάζει σε θέση οδηγού την ομάδα στην ψυχικώς απομυζητική διαδικασία.
Μαρσέϊγ-Παναθηναϊκός 3.-5 (1-1 κανονική διάρκεια)
και οι «Πράσινοι» διασκευάζουν τώρα πια την πασίγνωστη επιτυχία τού Σώτη Βολάνη
«Φώτη… Σού τ’ ορκίζομαι ότι για εσένα ζω…»,
ενώ τη σκυτάλη παίρνουν αμέσως μετά οι Μαρσεγιέζοι οιμωγώντας
«Με ισοπέδωσες, μ’ έκανες χώμαααα,
είμαι συνέχεια κομμάτια, είμαι λιώμαααα…
Με ισοπέδωσες, μ’ έκανες χώμαααα,
είμαι συνέχεια κομμάτια, είμαι λιώμαααα.
Με πέθανεεεεεεεεεεεεες…, με πέθανεεεες. Με πέ-θανεεεεεεεεεεεεες…, με πέθανεεεεεεες.»!
Νο2
Το ημερολόγιο δείχνει 8 Νοεμβρίου 2000
και λαμβάνει χώρα ένα μνημειώδες ματς.
Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΚΑΥΛΑ!
Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΗ ΚΑΥΛΑ!
Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΚΑΥΛΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ!
Εκείνο το βράδυ, το «Ο.Α.Κ.Α.» έζησε την υπέρτατη στιγμή του,
καθώς -απ’ όλα τα παιχνίδια που έχουν διεξαχθεί στο μεγαλύτερο σύγχρονο στάδιο τής χώρας-
η αναμέτρηση Παναθηναϊκός-Γιουβέντους είναι ανεπανάληπτη, είναι ασυναγώνιστη,
είναι μοναδική, είναι αξέχαστη, είναι αδιανόητη, είναι εξωπραγματική!
Το Αδιαχώρητο έβρισκε εδώ την απόλυτη ενσάρκωσή του,
οι φίλαθλοι στο γήπεδο ήταν κυριολεκτικά 100.000,
τα σκαλοπάτια σε κάθε θύρα ήταν γεμάτα από στοιβαγμένους φιλάθλους,
μία ιερή «σαρδελοποίηση» εξελισσόταν,
το Πάθος, η Αγάπη, ο Παλμός, η Επιθυμία, η Ένταση ήταν όλα διάχυτα,
μία λάβα από ακαταπολέμητα συναισθήματα μετέτρεπε την Ατμόσφαιρα σε Ηφαίστειο,
ο Παναθηναϊκός -όντας στον ίδιον όμιλο με τη «Μεγάλη Κυρία»-
ήθελε μόνο νίκη για να εσυνέχιζε στην επόμενη φάση,
ενώ η Γιουβέντους αρκούταν και με την ισοπαλία.
Η ασύλληπτη φαουλάρα τού Πάουλο Σόουζα,
βάζει μπροστά στο σκορ τον Παναθηναϊκό από το 7ο λεπτό,
ο Ινζάγκι απαντά στο 24΄ επωφελούμενος από πεντακάθαρη παράβαση συμπαίκτη του
(υπήρξε εξόφθαλμο «χέρι» τού Ο’ Νιλ που μετετράπη σε «ασίστ»),
οι ομάδες πάνε ισόπαλες στα αποδυτήρια.
Όμως, μόλις δέκα λεπτά από την έναρξη τού δευτέρου ημιχρόνου, αλλάζουν τα πάντα.
Το πέναλτι που δίνει ο διαιτητής Γιολ υπέρ τού Π.Α.Ο.,
είναι σιαμαίο και αδιαχώριστο από τη φάση που οδήγησε στον καταλογισμό του,
διότι ο Νίκος Λυμπερόπουλος κάνει στον Ζάνκι μία ασύλληπτη ντρίμπλα,
μία «σακούλα» που απετέλεσε τον ταπεινό πρόδρομο
τής διάσημης ντρίμπλας που έκανε ο Μπέργκαμπ στον Νίκο Νταμπίζα,
και όχι μόνο ανατρέπεται από τον Φαν ντε Σάαρ,
αλλά παίρνει και την αποβολή -με δεύτερη κίτρινη κάρτα- τού Ολλανδού τερματοφύλακα
(παρεμπιπτόντως, όπως έχει τονίσει κι ο ίδιος ο Λυμπερόπουλος,
ο αμυντικός ήταν ο Ζάνκι και όχι ο Φεράρα,
όπως λέει και ξαναλέει στη μετάδοση τού αγώνα ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος).
Ο Άγγελος Μπασινάς αναλαμβάνει να εκτελέσει την «εσχάτη των ποινών»,
το γήπεδο βράζει, η βοή τής αναμονής έχει σεισμικές διαστάσεις,
η μπάλα ζυγίζει εκατοντάδες κιλά,
η φράση «ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΠΕΙ ΤΟ ΓΑΜΗΜΕΝΟ. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΠΕΙ…»
είναι στα χείλη όλων των Παναθηναϊκών,
ο Μπασινάς παίρνει φόρα, σουτάρει, και… ΓΚΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΛ!
Η Ενέργεια που εκλύεται εκείνην τη στιγμή,
ξεφεύγει από τη Γήϊνη Έκφανση και αγγίζει τη Μεταφυσική Δυναμική!
Το χρονόμετρο σημαδεύει το 58ο λεπτό, το 2-1 είναι γεγονός,
στο 65΄ έρχεται και το 3-1
μετά από άλλη μία εκπληκτική ντρίμπλα τού Λυμπερόπουλου και ασίστ στον Κριστόφ Βαζέχα,
ο Παναθηναϊκός πετυχαίνει Νίκη-Ορόσημο, Νίκη-Μνημείο,
ο Παναθηναϊκός πετυχαίνει Πρόκριση-Ορόσημο, Πρόκριση-Μνημείο!
Ο Ορισμός τής Καύλας!
Νο1
Το ημερολόγιο δείχνει 20 Μαρτίου 1985
και ο Παναθηναϊκός υποδέχεται την Γκέτεμποργκ στο «Ο.Α.Κ.Α.»,
έχοντας να διαφυλάξει τη νίκη με 0-1 που πήρε εκτός έδρας
και να περάσει στους ημιτελικούς τού Κυπέλλου Πρωταθλητριών.
Όμως, η βραδιά επιφυλάσσει τεράστιες δυσκολίες,
καθώς η σκανδιναβική ομάδα σκοράρει πολύ νωρίς,
ενώ -παρά την ισοφάριση των γηπεδούχων-
οι φιλοξενούμενοι προηγούνται ξανά και αποκτούν προβάδισμα για την πρόκριση.
Και σα να μη φτάνει αυτό,
ο διαιτητής Ροτ αρνείται ένα καραμπινάτο πέναλτι στον Παναθηναϊκό,
επιτείνοντας την ένταση και τη δυσφορία για τον επαπειλούμενο αποκλεισμό.
Όμως, το κοχλάζον γήπεδο και -πιθανότατα- οι ενοχές για την προηγούμενη απόφασή του,
τον οδηγεί να δείξει την «άσπρη βούλα» σε αμφιλεγόμενη πτώση τού Δημήτρη Σαραβάκου.
Ο «Μεγάλος Μικρός» αναλαμβάνει την εκτέλεση
και -οποία σημειολογική και λογοτεχνική ταυτοσιμότητα-
στέλνει την μπάλα στον ουρανό τής εστίας και τον Παναθηναϊκό στα ουράνια.
Ο «Πρέσβης τής Ελλάδος» βρίσκεται ακόμη μια φορά στους «4»,
ο Μάρτιος είναι μήνας που ταιριάζει στο «Τριφύλλι»
(ο Π.Α.Ο. είναι η μοναδική ομάδα, άλλωστε, που έχει αγωνιστεί και τον Ιούνιο στην Ευρώπη)!
Και τώρα, έφτασε η ώρα για το «κερασάκι» που είναι ισομέγεθες με τούρτα.
Θα θυμάστε, βεβαίως,
ότι εξεκίνησα το παρόν αφιέρωμα
μιλώντας για την «Αγωνία τού Τερματοφύλακα πριν από το Πέναλτι».
Ως εκ τούτου,
η Ηδονή δεν παράγεται μόνο από τα εύστοχα και -κυρίως- κρίσιμα πέναλτι,
αλλά και από τα αποκρουσμένα πέναλτι.
Το ημερολόγιο δείχνει 1 Μαρτίου 1985 (να ’τος πάλι ο Μάρτιος)
και η Άνοιξη εισέρχεται με ένα «αιώνιο ντέρμπι» που μέλλει να γράψει Ιστορία.
Το στάδιο «Γ.Καραϊσκάκης» είναι κατάμεστο από φιλάθλους τού Ο.Σ.Φ.Π. και τού Π.Α.Ο.
(ναι, τότε δεν είχε ακόμη επιβληθεί το Ποδοσφαιρικό Παρακράτος,
οπότε οι αγώνες διεξάγονταν χωρίς τη μισαλλόδοξη και τοξική απαγόρευση),
το ματς είναι επαναληπτικός προημιτελικός τού Κυπέλλου Ελλάδος,
στον πρώτο αγώνα είχαν επικρατήσει εκτός έδρας οι «ερυθρόλευκοι» με 1-2
και διαθέτουν τεράστιο πλεονέκτημα για τη συνέχιση τής πορείας τους στον θεσμό.
Ο Καπουράνης σκορπίζει έντονη ανησυχία στους γηπεδούχους,
όταν εκμεταλλεύεται τραγικό λάθος τού Τοχούρογλου και κάνει το 0-1 στο 26ο λεπτό,
αλλά οι «ερυθρόλευκοι» δείχνουν να απλοποιούν την κατάσταση,
παίρνοντας κεφάλι στο σκορ
με γκολ τού Αλεξανδρή στο 45΄ και με αυτογκόλ τού Καλιτζάκη στο 58΄.
Όμως, ο Δώνης στο 71΄ φέρνει το ματς στα ίσια,
ενώ ο Βαζέχα στο 87΄ -μετά από βλακώδες πέναλτι που κάνει ο Καραταΐδης στον Δώνη-
στέλνει την μπάλα στα δίχτυα
και φέρνει τούς φιλοξενούμενους μία ανάσα από τη θριαμβευτική πρόκριση.
Οι «επιστήμονες» τής εξέδρας ωρύονται,
οι παράγοντες τού Ο.Σ.Φ.Π. -που από τότε προανήγγελλαν την «Παράγκα»-
εισέρχονται στον αγωνιστικό χώρο και τρομοκρατούν τον ρέφερι Νικάκη,
και εν τέλει η αφόρητη ψυχολογική πίεση φέρνει αποτέλεσμα.
Στην τελευταία φάση τού αγώνα,
ο Ίβιτς επιχειρεί να κατεβάσει μία απέλπιδα σέντρα
και -προκειμένου να διατηρήσει την μπάλα στην κατοχή του- κάνει… μανσέτα
(ναι, κυριολεκτικώς, έκανε κοντρόλ και με τα δύο χέρια),
κατόπιν μπαίνει στην περιοχή
και πέφτει σαν κεραυνοβολημένος από ένα απλό άγγιγμα τού Καλιτζάκη.
Ακούγεται σφύριγμα·
ένα σφύριγμα,
το οποίο επίσης προανήγγελλε τις σφαγές
που θα απετελούσαν ημερήσια διάταξη και καθημερινότητα για την επωαζόμενη «Παράγκα».
Ο Νικάκης έχει δώσει πέναλτι υπέρ τού Ο.Σ.Φ.Π.,
η «δικαιοσύνη» δείχνει να αποδίδεται
και πλέον απομένει το τυπικό -όσο και πρακτικό- σκέλος της.
Αναλαμβάνει την εκτέλεση τού πέναλτι ο ανερυθρίαστος «ερυθρόλευκος» ποδοσφαιριστής,
που έχει δηλώσει ότι -προκειμένου να νικήσει-
δεν διστάζει να κλέψει ακόμη και το παιδί του στο τάβλι.
«Αλεξανδρής απέναντι απ’ τον Βάντσικ…
Σουτάρει… Μπλοκάρει ο Βάντσικ! Μπλοκάρει ο Βάντσικ!
Απίστευτη εξέλιξη! Απίστευτη εξέλιξη!
Τραβάν’ τα μαλλιά τους οι παίχτες του Ολυμπιακού.
Απαρηγόρητος ο Αλεξανδρής.
Το τελευταίο σφύριγμα τού Βασίλη Νικάκη.
Βγάζουν τις φανέλες οι παίχτες τού Παναθηναϊκού και τρέχουν στον Κόσμο.»!
Ο Αθλητάμπουρας
