Απογοήτευση και κατήφεια είναι τα συναισθήματα που διακατέχουν τον Σπύρο Γιαννιώτη, μετά το τέλος της κούρσας των 10χλμ.ανοιχτής θάλασσας στους 30ους Ολυμπιακούς αγώνες.
Ο Έλληνας πρωταθλητής «άγγιξε» το μετάλλιο στο Λονδίνο, ωστόσο την τελευταία στιγμή του… γλίστρησε από τα χέρια, καταλαμβάνοντας την τέταρτη θέση.
Περίπου μία ώρα μετά το τέλος της προσπάθειάς του, πιο ήρεμος και λιγότερο φορτισμένος πια, ο κολυμβητής του Ολυμπιακού τόνισε ότι «άσχετα αν είμαι στενοχωρημένος, γιατί επί ένα χρόνο κοιμάμαι και ξυπνάω με το όνειρο να βρεθώ σε μία θέση στο βάθρο, η τέταρτη θέση δεν είναι αποτυχία».
Εν συνεχεία δικαιολόγησε το ξέσπασμά του στη μικτή ζώνη, λέγοντας ότι «δεν έχω κλάψει πολλές φορές στη ζωή μου, ίσως είναι λίγο εγωιστικό, αλλά αυτή είναι η αγάπη μου, το “είναι μου”, ενώ στάθηκε στη συμπαράσταση πολλών ανώνυμων ανθρώπων, που επικοινωνούν μαζί του μέσω των social media:
«Είναι συγκινητική η στήριξη ανθρώπων που δεν με γνωρίζουν. Τους ευχαριστώ γιατί κάνω ένα ερασιτεχνικό άθλημα και δεν έχω τόση προβολή. Σήμερα κολύμπησα και γι΄αυτούς. Γι΄αυτό μου βγήκε όλη η πίεση και η στενοχώρια, για όσους με έχουν πιστέψει».
Έχοντας μιλήσει πια και με τον προπονητή του, Νίκο Γέμελο, ο Γιαννιώτης εντόπισε ένα σημείο της κούρσας που έπαιξε ρόλο: «Ρίσκαρα με το να προσπαθήσω να φτάσω τον Μελούλι (σ.σ. όταν ο Τυνήσιος άνοιξε το ρυθμό) κι αυτό ήταν ένα λαθάκι, γιατί δεν είχα δυνάμεις στο τέλος για το σπριντ».
Kαταλήγοντας ο 32χρονος κολυμβητής μίλησε για το μέλλον και για την προοπτική να συμμετάσχει για πέμπτη φορά σε Ολυμπιακούς Αγώνες, το 2016 στο Ρίο ντε Τζανέιρο. «Τέσσερα χρόνια είναι πολύ μακριά, θέλω να πιστεύω ότι θα μπορέσω να συνεχίσω. Είμαι 32 και είμαι μεγάλος, εγώ νιώθω μικρός, θα δούμε όμως τι λέει το σώμα μου». Πάντως, η προοπτική να αποσυρθεί άμεσα από την ενεργό δράση μάλλον δεν περνάει από το μυαλό του.
Επιμέλεια: Μπάμπης Παπαφιλιππάκης
