«Μου είπαν ότι δεν θα περπατούσα ποτέ ξανά… Σε εκείνες τις στιγμές δοκιμάστηκαν τα όριά μου και αγωνίστηκα για να τα ξεπεράσω. Νίκησα»! Aυτό είναι ένα απόσπασμα από την επιστολή που έγραψε ο Ρονάλντο Ναζάριο ντε Λίμα, το «Φαινόμενο» και παγκόσμιος πρωταθλητής με τη Βραζιλία το 2002, στους οπαδούς της Ρεάλ Βαγιαδολίδ, της ισπανικής ομάδας στην οποία είναι πρόεδρος.
Ο Ρονάλντο στράφηκε στους οπαδούς της ομάδας του προκειμένου να τους ενθαρρύνει σε αυτήν την περίοδο της πανδημίας και να απομακρύνει τις κακές σκέψεις. «Είμαστε χωρισμένοι από τη φυσική απόσταση», έγραψε, «αλλά είμαι πεπεισμένος ότι ποτέ δεν ήμασταν τόσο κοντά. Είμαστε μέσα στα σπίτια μας για τους εαυτούς μας, γι΄ αυτούς που αγαπάμε, για όλους αυτούς που δεν γνωρίζουμε καν για εκείνους που δεν μπορούν πια να είναι μαζί μας».
Συνεχίζει αναφέροντας: «Σας γράφω για να σας ευχαριστήσω που ήσασταν εκεί, για την υπομονή, την προσοχή και την αισιοδοξία σας, παρά τις δυσκολίες, τις προκλήσεις και τις απώλειες που αντιμετωπίζουμε σε αυτές τις δύσκολες στιγμές. Το ποδόσφαιρο με έχει διδάξει πολλά πράγματα. Όταν υπέστην τον πιο σοβαρό τραυματισμό μου στο γόνατο, μου είπαν ότι δεν θα μπορούσα ποτέ να περπατήσω ξανά. Πάλεψα να αλλάξω αυτές τις απόψεις και να δείξω σε όλους ότι μπορούσα να κάνω ό, τι ήθελα πιο πολύ».
Για να καταλήξει λέγοντας: «Τελικά ήρθε η στιγμή, ίσως η πλέον εμβληματική ολόκληρης της καριέρας μου στην Ιαπωνία, στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 2002. Σημείωσα 2 γκολ εναντίον της Γερμανίας για τη χώρα μου: ήταν η αφιέρωση της επιστροφής μου. Είμαι σίγουρος ότι κι εσείς, όταν θα κοιτάξετε πίσω, θα θυμάστε πόσες φορές σηκωθήκατε απ΄ όλες τις μάχες σας και πόσες φορές καταφέρατε να τις ξεπεράσετε, κατά τη διάρκεια της ζωής σας, για να κάνετε το αδύνατο δυνατό και να φτάσετε εκεί που είστε. Είμαστε μαζί και θα βγούμε πιο δυνατοί απ΄ όλα αυτά».
