Στην ΑΕΚ μπορεί να υποβαθμίζουν το θέμα, όμως η έλευση του Ματίας Αλμέιδα την Μ. Τετάρτη (20/4) στην Αθήνα, σημαίνει ότι ο Αργεντινός προπονητής βρίσκεται προ των πυλών. «Έχουν γίνει κι άλλες συζητήσεις στην Αθήνα» ήταν η διαρροή από κύκλους της Ένωσης, υποδηλώνοντας ότι η άφιξη του 48χρονου τεχνικού δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα επέλθει συμφωνία. Ωστόσο, οι πληροφορίες συγκλίνουν στο ότι ο Αλμέιδα έρχεται για να οριστικοποιήσει τη συνεργασία του, καθώς υπάρχει κατ΄αρχήν συμφωνία και σ΄αυτό συνηγορούν δύο παράγοντες:
Ότι κανείς δεν έρχεται από την άλλη άκρη του πλανήτη απλώς για να συζητήσει, αφού η τεχνολογία επιτρέπει να γίνουν όλες οι απαραίτητες επαφές εκ του μακρόθεν.
Ότι είναι αποφασισμένος να δουλέψει για πρώτη φορά στην Ευρώπη, συνεπώς δεν τον απασχολεί η έκβαση του πρωταθλήματος για την ΑΕΚ και η πιθανότητα απώλειας ενός ευρωπαϊκού εισιτηρίου.
Ο Αλμέιδα θα συναντηθεί και με τον μεγαλομέτοχο της ΠΑΕ, Δημήτρη Μελισσανίδη ο οποίος θα δώσει το τελικό «Οκ» για τη συνεργασία. Συνεπώς, παρότι τα πάντα συνηγορούν ότι το θέμα βρίσκεται στην τελική ευθεία, από την ΑΕΚ δεν σταματούν να τονίζουν ότι τίποτα δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένο. Και καλά κάνουν, αφού αρκετές φορές στο παρελθόν κάποιες συμφωνίες που θεωρήθηκαν «τελειωμένες», ναυάγησαν ξαφνικά πλήττοντας επικοινωνιακά (αλλά και ουσιαστικά) την Ένωση.
Όσον αφορά τον Ματίας Αλμέιδα, δεν έχει προπονητική εμπειρία από την Ευρώπη, αφού η διαδρομή του έως τώρα είχε σταθμούς την Αργεντινή (Ρίβερ Πλέιτ, Μπάνφιλντ), το Μεξικό (Γουαδαλαχάρα) και τις ΗΠΑ (Σαν Χοσέ). Η ευρωπαϊκή κουλτούρα όμως, και δη η μεσογειακή, μόνο άγνωστη δεν του είναι αφού διετέλεσε περίπου για μία δεκατία ποδοσφαιριστής της Σεβίλλης, της Λάτσιο, της Πάρμα, της Ίντερ και της Μπρέσια από το 1996 έως το 2005. Το ίδιο διάστημα ήταν βασικό στέλεχος της εθνικής Αργεντινής, ως μέλος μιας εκπληκτικής φουρνιάς που ανέδειξε παίκτες όπως ο Ρομπέρτο Αγιάλα και ο Χαβιέρ Ζανέτι. Η πιο μεγάλη στιγμή της καριέρας του με την «Αλμπισελέστε» ήταν η συμμετοχή στον τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων της Ατλάντα με τρομερούς συμπαίκτες όπως οι δύο προαναφερθέντες και επίσης ο Κρέσπο, ο Τσαμότ, ο Ορτέγκα, ο «Πιόχο» Λόπες. Όμως γνώρισε την ήττα 2-1 στο 90΄ από τη Νιγηρία και έχασε την ευκαιρία να κατακτήσει το πρώτο χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο της Αργεντινής σε ομαδικό άθλημα. Ευκαιρία που οκτώ χρόνια αργότερα αξιοποίησαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας και στο ποδόσφαιρο, αλλά και στο μπάσκετ.
