Αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους
*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…
*** Τετάρτη 15 Μαΐου 2024:
Ο Ματίας Αλμέϊδα εμφανίζεται περίλυπος στη συνέντευξη Τύπου
-αμέσως μετά τη λήξη τού κρισιμότατου ντέρμπι με τον Ολυμπιακό,
όπου η Α.Ε.Κ. έχει γνωρίσει τη δυνητικώς καταστροφική ήττα
και πλέον βλέπει το δεύτερο σερί πρωτάθλημα να φεύγει απ’ τα χέρια της-
και αναφερόμενος στο αρνητικό αποτέλεσμα δηλώνει ευθαρσώς
«Δεν υπάρχουν δικαιολογίες και ο Νο1 υπεύθυνος είμαι εγώ.».
«Ο Νο1 υπεύθυνος είμαι εγώ.».
Ανάληψη Ευθύνης. Ευσυνειδησία. Αξιοπρέπεια. Φιλότιμο. Μπέσα.
…
Και τώρα, πάμε -προς στιγμήν- στην προηγούμενη ποδοσφαιρική σεζόν,
προκειμένου να συνδέσουμε γεγονότα,
να συγκρίνουμε πρόσωπα, να συγκρίνουμε συμπεριφορές
και να φτάσουμε σε συμπεράσματα που εξηγούν τη φετινή κατάσταση στον Παναθηναϊκό.
*** Δευτέρα 8 Μαΐου 2023:
Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς εμφανίζεται κλαψουρίζων στη συνέντευξη Τύπου
-αμέσως μετά τη λέξη τού κρισιμότατου ντέρμπι με τον Ο.Σ.Φ.Π.,
όπου ο Π.Α.Ο. έχει γνωρίσει τη δυνητικώς καταστροφική ήττα
και πλέον βλέπει το πολυπόθητο πρωτάθλημα να φεύγει απ’ τα χέρια του-
και αναφερόμενος στο αρνητικό αποτέλεσμα
επιδίδεται σε ένα μελοδραματικό παραλήρημα εκτοξεύοντας πυρά πανταχόθεν.
Τι κι αν ο γηπεδούχος Ολυμπιακός ήταν -βαθμολογικά- παντελώς αδιάφορος;
Τι κι αν η αναμέτρηση διεξαγόταν κεκλεισμένων των θυρών;
Τι κι αν ο Παναθηναϊκός δεν είχε κάνει κλασική ευκαιρία μέχρι το 68ο λεπτό
(οπότε και δέχθηκε το γκολ από τον -υπό διωγμόν- αριστερό μπακ Ρέαμπτσιουκ);
Τι κι αν η ομάδα ήταν κατώτατη των προσδοκιών σε ματς που -επί τής ουσίας- έδινε τίτλο;
Για όλα έφταιγε ο Κορωνοϊός,
για όλα έφταιγε η «Superleague»,
για όλα έφταιγε η «Ε.Π.Ο.»,
για όλα έφταιγε ο «Π.Σ.Α.Π.»,
για όλα έφταιγαν οι δημοσιογράφοι.
Ο δήθεν ταπεινός Γιοβάνοβιτς προβαίνει σε ντελίριο αλαζονείας,
το οποίο συνοδεύει με την ψευδεπίγραφη ανάληψη των προσωπικών ευθυνών του
και πασπαλίζει αφειδώς με χειριστικό συναισθηματισμό που βρίθει αντιφάσεων.
«[…Είμαι περήφανος για τούς παίκτες μου.
Για όλην την προσπάθεια που κάνανε,
και ιδιαίτερα για την προσπάθεια που κάνανε τις τελευταίες τέσσερις-πέντε μέρες.
Μ’ αυτήν τη χώρα, με τούς υπευθύνους που ασχολούνται με το Ποδόσφαιρο γενικώς,
αισθάνομαι άσχημα γιατί ουσιαστικά έγινα κι εγώ ένας από αυτούς.
Δεν έχω αισθανθεί πιο άσχημα στη ζωή μου απ’ ό,τι αυτές τις μέρες,
γιατί έπρεπε -σε μία απάνθρωπη κατάσταση-
να βάλουν κι εμένα να μοιράζομαι αυτήν την απανθρωπιά,
σαν προπονητής να επιλέξω μεταξύ των ονείρων των παικτών μου και τής υγείας τους.
Και σιχαίνομαι τον εαυτό μου…]».
«[…Εγώ, (για) το μόνο πράγμα που λυπάμαι, λυπάμαι για τούς παίκτες μου,
κι οι ευθύνες μου πάνω σ’ αυτό το πράγμα είναι τεράστιες.
Αλλά εγώ τις ευθύνες μου θα τις αναλάβω σαν προπονητής αυτής τής ομάδος
και απέναντι στους ίδιους τούς ποδοσφαιριστές μου.]».
«[…Χάσαμε το πρωτάθλημα.
Ίσως χάσαμε -σάς το λέω με όλην την ειλικρίνεια- λόγω των δικών μου χειρισμών.
Και δεν έχω κανένα πρόβλημα όσον αφορά τις ευθύνες που έχω εγώ ως προπονητής.]».
«[…Έχουμε ένα πρωτάθλημα
που πραγματικά κάναμε τεράστια προσπάθεια για να το κατακτήσουμε
και δεν μπορούσε να μάς το πάρει καμία ομάδα·
γιατί αν ήθελε (εννοεί: αν μπορούσε) να μάς το πάρει, θα το ’παιρνε μέχρι τώρα.
Ούτε μεταξύ μας -όπως θέλετε πάρ’ τε το- δεν μπορούσε να (μάς) το πάρει καμία ομάδα.]».
Από τη μία,
η πρώτη και μοναδική φορά που ακούστηκε από το στόμα τού Γιοβάνοβιτς η λέξη «Ευθύνη».
Από την άλλη,
η επαναληφθείσα ξιπασμένη ατάκα
«Δεν μπορούσε να μάς το πάρει (το Πρωτάθλημα) καμία ομάδα.».
Από τη μία,
η έξοχη φράση
«(Κλήθηκα) να επιλέξω μεταξύ των ονείρων των παικτών μου και τής υγείας τους.»
Από την άλλη,
η θλιβερή εμφάνιση των ποδοσφαιριστών τού Γιοβάνοβιτς σε εκείνο το ματς,
η οποία κάθε άλλο παρά έδειχνε ανθρώπους που παλεύανε αυταπαρνητικώς για τα όνειρά τους.
Από τη μία,
ο προπονητής που διατείνεται ότι αναλαμβάνει τις προσωπικές ευθύνες του.
Από την άλλη,
ο προπονητής που εν μέσω τής δήθεν ανάληψης των προσωπικών ευθυνών του,
υποτιμά τις αντίπαλες ομάδες, βάλλει κατά πάντων, καταφεύγει σε συνωμοσιολογίες.
Ο Κορωνοϊός θα ήταν το ιδανικό άλλοθι αν δεν υπήρχαν το Πριν και το Μετά.
Θυμάστε τα «τέρατα» που συνέβαιναν επί έξι μήνες;
Ο πρώτος γύρος τής σεζόν 2022-23 είχε ολοκληρωθεί στα μέσα Νοεμβρίου
-ελέω τού «Μουντιάλ» που θα διεξήγετο στο Κατάρ-
και ο πρωτοπόρος Παναθηναϊκός είχε προβάδισμα οκτώ βαθμών από την Α.Ε.Κ.
(η διαφορά δε, από Π.Α.Ο.Κ. και Ολυμπιακό, ήταν δώδεκα βαθμοί).
Μετά από μία τσαρλατάνικη τουρνέ χειμερινής προετοιμασίας στην Κύπρο,
η «αρμάδα τού Γιοβάνοβιτς» ξεκινάει τον δεύτερο γύρο
φέρνοντας εκτός έδρας ισοπαλία με τον ουραγό Ιωνικό,
παρά το γεγονός ότι είχε προηγηθεί από νωρίς στο σκορ.
Κατόπιν, δεύτερη διαδοχική ισοπαλία με τον ουραγό Ο.Φ.Η. στη «Λεωφόρο»,
ο οποίος, μάλιστα, παρ’ ότι αγωνιζόταν με δέκα παίκτες από το 80 λεπτό,
είχε προηγηθεί στο σκορ και ισοφαρίστηκε από γκολ τού Ιωαννίδη στις καθυστερήσεις.
Μπαίνει η καινούργια χρονιά,
τα εκκωφαντικά κενά που έχει το ρόστερ τού Π.Α.Ο. δεν καλύπτονται,
οι μεταγραφές στην εμβόλιμη περίοδο τού Ιανουαρίου
είναι ο μετριότατος οπισθοφύλακας Πούχατς, ο μετριότατος χαφ Κλάϊνχαϊσλερ
και -στα τέλη τού μήνα- ο αξιόλογος Μαντσίνι
που αποκτάται λόγω τής επιμονής τού Αλαφούζου.
Συνάμα, η βαθμολογική διαφορά έχει σχεδόν εξατμιστεί,
το «Τριφύλλι» οδεύει πασιδήλως και ολοταχώς σ’ έναν ακόμη μαρασμό,
τα ακολουθούντα «Play-Offs» εξελίσσονται σε «Βατερλό»,
στην τελική ευθεία τού πρωταθλήματος -και δη, στα τέσσερα τελευταία παιχνίδια-
ο απολογισμός είναι τρεις ισοπαλίες και μία ήττα (από τον Ο.Σ.Φ.Π.).
Σε αυτήν την προδιαγεγραμμένη πορεία προς την οδυνηρή κατάληξη,
ουδέποτε ο Γιοβάνοβιτς είχε το σθένος να αναλάβει την ευθύνη για μία αποτυχία.
Η ομάδα ήταν ποδοσφαιρικώς κατατονική (έως και κακοποιητική προς το άθλημα),
η ομάδα δεν ενέπνεε την παραμικρή εμπιστοσύνη,
η ομάδα επέταγε διαρκώς βαθμούς στα σκουπίδια (λες και είχε καβάτζα το «Βαθμόδεντρο»),
ο Γιοβάνοβιτς εμφανιζότανε μετά από κάθε κάζο να μιλάει ωσάν σχολιαστής,
ωσάν διαπιστωτής, ωσάν αποστασιοποιημένος αναλυτής,
κρυπτόμενος πίσω από το Πρώτο Πληθυντικό Πρόσωπο,
κρυπτόμενος πίσω από την Ομάδα.
Ευρισκόμενος υπό το καθεστώς πλήρους ασυλίας
(αφού είχε προλάβει να κερδίσει τον σεβασμό και την εκτίμηση των οπαδών),
καρπωνόταν τη δόξα για τα όποια θετικά αποτελέσματα,
αλλά αντιστοίχως δεν χρεωνόταν τα κομβικά αρνητικά αποτελέσματα
καθώς -παρά την εξαιρετική του σχέση με τον μεγαλομέτοχο-
είχε βολευτεί με το γεγονός ότι ο «συνήθης ύποπτος», ο Αλαφούζος,
υπέκειτο στα μαζικά λιντσαρίσματα κάθε φορά που κάτι επήγαινε στραβά.
Ναι, ο Αλαφούζος έχει διαπράξει εγκλήματα εις βάρος τού Παναθηναϊκού,
μα αυτό δεν σημαίνει ότι a priori δράστης κάθε εγκλήματος είναι ο Αλαφούζος.
Ο ύπουλος υπάλληλος Γιοβάνοβιτς υπεδαύλιζε ετούτην την εξακολουθητική αδικία,
όμως είχε ισχυρά άλλοθι και κατέφερνε να παραμένει σε καθεστώς αποθέωσης.
Μέχρι που ήρθε η φετινή σεζόν…
*** Μετά από την περυσινή απώλεια τού τίτλου και τον πρόωρο αποκλεισμό στο Κύπελλο,
τώρα οι αγωνιστικές συνθήκες ήταν -φαινομενικώς- ευνοϊκές σε όλα τα επίπεδα·
ο προπονητής ήταν για τρίτη χρονιά στην ομάδα,
το μπάτζετ ήταν εντυπωσιακά αναβαθμισμένο,
το Σύμπαν χασμουρήθηκε αρειμανίως
και η κληρωτίδα έβγαλε ως πρώτη αντίπαλο τη μετριότατη κι άστεγη ουκρανική Ντνίπρο-1,
το Σύμπαν κοιμήθηκε και ο Π.Α.Ο. προκρίθηκε εις βάρος (και) τής Μαρσέϊγ,
η είσοδος στους χρυσοφόρους ομίλους τού «Τσάμπιονς Λιγκ» ήταν προ των θυρών,
ο αποκλεισμός από την Μπράγκα δεν επτόησε τη Μάζα,
η Μέθη και η Μέθεξη θα συνεχίζονταν στους ομίλους τού «Γιουρόπα».
Όμως, οι κατραπακιές εντός και εκτός συνόρων έρχονταν πια ομοβροντηδόν…
Στα παιχνίδια με τούς έτερους τρεις διεκδικητές τού πρωταθλήματος,
εντός έδρας ήττα 1-2 από την Α.Ε.Κ. (25/9/2023),
εντός έδρας ισοπαλία 2-2 με τον Π.Α.Ο.Κ.,
με ισοφάριση τού αναισχύντως παροπλισμένου Γερεμέγεφ στην εκπνοή (1/10/2023),
και η μοναδική νίκη σε ντέρμπι κατακτάται «στα χαρτιά»,
καθώς το ματς στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» διακόπτεται οριστικώς
λόγω τής κροτίδας που προεκάλεσε πρόβλημα στην ακοή τού Χουάνκαρ (22/10/2023).
Κατόπιν, έρχεται ο εκτός έδρας διασυρμός από τη Ρεν (9/11/2023),
όπου η «αρμάδα τού Γιοβάνοβιτς» αδυνατεί έστω να κρατήσει το «Χ» τού ημιχρόνου
και ηττάται εν τέλει με 3-1
παρ’ ότι η γαλλική ομάδα αγωνίζεται από το 35ο λεπτό με δέκα παίκτες.
Ακολουθεί η εκτός έδρας ήττα -με κάτω τα… πόδια- από τον Άρη (26/11/2023),
όπου ο προπονηταράς φτάνει να κάνει πιο «επιθετική» την ομάδα
βάζοντας τον Πέρεθ στη θέση τού Γεντβάϊ -πότε λέτε;- στο 92ο λεπτό
και ενώ το σκορ είναι στο 2-0 από το 72ο λεπτό.
Πριν προλάβει να συνέλθει το Παγκόσμιο Ποδόσφαιρο από αυτήν τη σατανική κίνηση,
είναι η ώρα να μετατραπεί η Μακάμπι Χάϊφα σε «Ρεάλ Μαδρίτης»·
διεξάγεται η έκτη και τελευταία αγωνιστική (14/12/2023),
ο Παναθηναϊκός αρκείται ακόμη και στην ισοπαλία
προκειμένου να συνεχίσει στους ομίλους τού «Κόνφερενς»,
η μετριότατη κι άστεγη ισραηλινή ομάδα κάνει παρέλαση στη «Λεωφόρο»,
το τελικό 1-2 πιστοποιεί ότι αυτός εδώ ο προπονηταράς είναι «για τα μπάζα»
(αναζητούταν μόλις ένας βαθμός επί τέσσερα συνεχόμενα ματς,
αλλά εν τέλει επήλθε ο αποκλεισμός με τέσσερις σερί ήττες).
Τρεις μέρες μετά, έρχεται και η εκτός έδρας ήττα με 3-2 από τον Ατρόμητο (17/12/2023),
ο Παναθηναϊκός βρίσκεται υπό κατάρρευση,
η αγωνιστική κατάσταση τής ομάδας βρίσκεται πια στο «Μη Περαιτέρω»,
όμως το ακόμη μεγαλύτερο και σοβαρότερο πρόβλημα είναι άλλο…
Σε όλες αυτές τις απανωτές παταγώδεις αποτυχίες τού Παναθηναϊκού,
όχι μόνο δεν μειωνόταν η αποθέωση που απελάμβανε ο «Προπονηταράς»,
όχι μόνο αυξανόταν η αποθέωση που απελάμβανε ο «Προπονηταράς»,
αλλά ταυτοχρόνως αυξάνονταν οι ύβρεις και οι κατάρες προς τον Αλαφούζο.
«Αλαφούζο, πούλα και πούλο.»,
«Αλαφούζο, ΨΟΦΑ.»,
«Αλαφούζο, καρκίνο σε ’σένα και στην οικογένειά σου.».
Τι νομίζετε;
Νομίζετε ότι είναι ευχάριστο για έναν άνθρωπο
-ακόμη κι αν αυτός ο άνθρωπος είναι ο Αλαφούζος
που έχει διαπράξει ακουσίως ή εκουσίως εγκλήματα εις βάρος τού Παναθηναϊκού-
να δέχεται επί καθημερινής βάσεως φριχτά αναθέματα;
Νομίζετε ότι ένας αντιπαθής εργοδότης πρέπει να είναι δούλος τού δημοφιλούς υπαλλήλου του;
Νομίζετε ότι ο «συνήθης ύποπτος» είναι πάντοτε ένοχος;
Αν έχετε τέτοια «νομίσματα»,
είναι βέβαιο ότι υπάρχουν πολλοί εγκληματίες που κυκλοφορούν ελεύθεροι εξ αιτίας σας.
Κι όμως, ο ύπουλος υπάλληλος Γιοβάνοβιτς,
αυτός ο συχνά εναγκαλιζόμενος με τον εργοδότη του,
ουδέποτε προέταξε το στήθος του για να εκτονώσει την τοξική κατάσταση,
ουδέποτε βγήκε να αναλάβει το μερίδιο των ευθυνών που τού αναλογούσαν,
ουδέποτε είχε τη μαγκιά να απευθυνθεί στους αποθεωτές του
-παρ’ ότι εγνώριζε απολύτως ποιο ήταν το κυρίαρχο κλίμα-
και να τούς πει «»Ρε παιδιά, μη χρεώνετε τα δικά μου λάθη στη διοίκηση τού συλλόγου.».
Ο ύπουλος υπάλληλος Γιοβάνοβιτς,
αυτός ο προπονητίσκος με τις απανωτές παταγώδεις αποτυχίες
και με τις πάμπολλες τραγικές μεταγραφικές επιλογές
που έχουν επιβαρύνει σε αφόρητο βαθμό τα ταμειακά διαθέσιμα τής «Π.Α.Ε.»,
δεν είχε το στοιχειώδες φιλότιμο να θέσει την παραίτησή του στη διάθεση τού Αλαφούζου.
Θλιβερός και γαντζωμένος στη θεσούλα του,
δέσμιος τής δειλίας και τής φιλαργυρίας του,
δεν ετόλμησε να απαρνηθεί τον υψηλότατο μισθούλη του
και να τιμήσει -διά τής αρμόζουσας παραίτησης- όσα τού προσέφερε ο Παναθηναϊκός.
Ως εκ τούτων,
συμφωνώ απολύτως με την άποψη που εκφράζουν οι ψυχωσικοί «ταλΙΒΑΝ»,
ότι ήταν τεράστιο λάθος τού Αλαφούζου που έδιωξε στις 26 Δεκεμβρίου τον Γιοβάνοβιτς.
Αλαφούζε, έπρεπε να είχες ξεκουμπίσει τον Γιοβάνοβιτς από το περυσινό καλοκαίρι.
Επί τού Πιεστηρίου:
Ο Φατίχ Τερίμ αποτελεί πια παρελθόν,
διότι -πέρα από τα όποια σοβαρά λάθη του-
δεν ημπόρεσε να αντιμετωπίσει τη σηψαιμία που παρέλαβε από τον προκάτοχό του.
Ναι, έκανε φιλότιμες και αξιόλογες προσπάθειες,
ναι, υπάρχουν στο ρόστερ τής ομάδας ορισμένοι σημαντικοί ποδοσφαιριστές,
αλλά ο τέως προπονητίσκος είχε φροντίσει να παγιώσει τη γαγγραινώδη μιζέρια του
με αντίστοιχης νοοτροπίας θλιβερά και βολεμένα ανθυποπαιχτάκια
που καταρρέουν μπροστά στην απαίτηση που λέγεται «Πρωταθλητισμός».
Κι όμως, οι ψυχωσικοί μοιρολογητές «ταλΙΒΑΝ» συνεχίζουν τον αρρωστημένο χαβά τους.
…
Ο Αλαφούζος είναι η Κατάρα τού Παναθηναϊκού.
Οι «ταλΙΒΑΝ» είναι η Σαπίλα τού Παναθηναϊκού.
Και οι νοούντες νοήτωσαν…
Ο Αθλητάμπουρας
.
(Επίκεινται και άλλα άρθρα για τον Αλαφούζο, για τον Τερίμ,
για το Συλλαλητήριο, για τον Γιοβάνοβιτς, για τούς δημοσιογραφίσκους, για τούς «ταλΙΒΑΝ».
Μείνετε ασυντόνιστοι…)
