Αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους
*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…
*** Ο Σεισμός διαθέτει την εκπληκτική -και κυρίως, μοναδική- ιδιότητα
να ανακοινώνεται ομοστομηδόν από όλους τούς ανθρώπους
που τον αισθάνονται άμα τη εμφανίσει του·
όλοι μας, είτε φωναχτά, είτε σιωπηλά, μονολογούμε τη διαπίστωση «Σεισμός.»,
ως αντανακλαστική αντίδραση κάθε φορά που εμφανίζεται το «Σύνηθες Απρόσμενο»,
άπαντες εκφράζουμε αυτήν την εσαεί ανεξοικείωτη εξοικείωση
κρούοντας καμπανάκι κινδύνου στον εαυτό μας
για το πιο «γνωστό-άγνωστο» φυσικό φαινόμενο.
Ο Εγκέλαδος εκπροσωπεί την «Ανύποπτη Στιγμή»
και πυροδοτεί την απόλυτη ανασφάλεια για τις «Επόμενες Στιγμές».
Εχθές το βράδυ, στο εμβληματικό γήπεδο «Παύλος Γιαννακόπουλος»,
ο Σεισμός απώλεσε τη «Μονοκρατορία τής Ομοστομίας»
μέσω ενός σεισμικά συγκλονιστικού συμβάντος
που ήδη έχει εγγραφεί ανεξίτηλα στη Συλλογική Μνήμη.
Ο αγώνας Παναθηναϊκός-Μπασκόνια
μετράει μόλις 58 δευτερόλεπτα από την έναρξη τής τρίτης περιόδου,
οι Πρωταθλητές Ευρώπης κάνουν επίδειξη δύναμης προηγούμενοι στο σκορ με 56-35,
αλλά εκεί ακριβώς, σε μία ανύποπτη στιγμή, σε μία ανύποπτη φάση,
ο Ματίας Λεσόρ προσπαθεί με υπερένταση να σώσει την κατοχή τής μπάλας
και σωριάζεται στο έδαφος σφαδάζοντας.
Το Πάθος, η Αυταπάρνηση, ο Υπερβάλλων Ζήλος,
άλλοτε οδηγούν σε πελάγη ευτυχίας και άλλοτε σε «Τιτανικούς».
Οι κραυγές πόνου που βγάζει ο λαβωμένος «Τιτάνας» δεν αφήνουν περιθώρια αισιοδοξίας,
το πανηγυρικό κλίμα εξαφανίζεται εν ριπή οφθαλμού,
οι παίκτες και οι άνθρωποι τού πάγκου κάνουν σπασμωδικές κινήσεις απόγνωσης,
οι παρευρισκόμενοι αλλά και οι τηλεθεατές υποκείμεθα στα ίδια οδυνηρά συναισθήματα.
Σοκ. Ανατριχίλα. Παγωμάρα.
Άπαντες, με ένα στόμα, με μια φωνή, μονολογούμε την ίδια μακρόσυρτη λέξη,
μονολογούμε τον ίδιον αφορισμό, μονολογούμε το ίδιο ξόρκι:
«ΟΟΟΧΙΙΙ».
«ΟΧΙ».
«Όχι, δεν θέλουμε να έχει συμβεί αυτό που βλέπουμε ότι έχει συμβεί.».
«Όχι, δεν πρέπει να έχει συμβεί αυτό που καταλαβαίνουμε ότι έχει συμβεί.».
«Όχι, δεν είναι δίκαιο να έχει συμβεί αυτό που εχει συμβεί.».
«ΟΧΙ. ΟΧΙ. ΟΧΙ.».
Άπαντες, όμως, γνωρίζουμε.
Άπαντες συνειδητοποιούμε ακαριαίως τη σκληρή πραγματικότητα.
Κάτι έχει σπάσει μέσα στο σώμα τού Λεσόρ,
κάτι έχει σπάσει βαθιά στις ψυχές των φιλάθλων,
η μετέπειτα διάγνωση για «κάταγμα στην περόνη»
έρχεται να δημιουργήσει ένα εκκωφαντικό πρωθύστερο σχήμα,
καθώς ο τραυματισμός τού Λεσόρ έχει λειτουργήσει
ωσάν απασφάλιση τής περόνης μίας ισοπεδωτικής χειροβομβίδας.
Το γήπεδο σιωπά απ’ άκρου εις άκρον,
αρχίζουν να εκτυλίσσονται δραματικές και ανεπανάληπτες εικόνες,
συμβαίνουν κυριολεκτικώς πρωτοφανή πράγματα,
ο -μέχρι πρότινος- άτρωτος γίγαντας, αυτός με την καρδιά μικρού παιδιού,
είναι τώρα ένα πληγωμένο θηρίο που έχει πιαστεί στο αδίστακτο «Δόκανο τής Ατυχίας»,
το βλέμμα του είναι γεμάτο με συνειδητοποίηση και με θλίψη,
το όλο σκηνικό παραπέμπει σε αρχαία τραγωδία,
τα πρόσωπα στις εξέδρες είναι αποσβολωμένα, είναι γεμάτα με δάκρυα,
άνθρωποι λιποθυμούν μαζικώς,
τα συνολικώς εννέα λιποθυμικά επεισόδια που έπονται αμέσως μετά από την «κακιά στιγμή»
αποτελούν μία αδιανόητη δυσαναλογία που οφείλεται αποκλειστικώς στον Ήρωα.
Αναμφιβόλως, η Υγεία είναι το Υπέρτατο Αγαθό και η Υπέρτατη Ευχή τής Ζωής,
όμως πάντοτε παίζει ρόλο και το (εκάστοτε) Πρόσωπο
για να κινητοποιηθούν η Συμπάθεια, η Συμπαράσταση, η Συμπάσχεια.
Ο Τραυματισμός-Μνημείο στην Ιστορία τού Ευρωπαϊκού Μπάσκετ.
Ουδέποτε έχει υπάρξει ανάλογο φαινόμενο στην Ιστορία τού Ευρωπαϊκού Μπάσκετ,
να καταγράφονται τέτοιες μαζικές επιπτώσεις μετά από αντίστοιχο τραυματισμό.
Το Σοκ, η Ανατριχίλα, η Παγωμάρα, τα Λιποθυμικά Επεισόδια,
δεν επήλθαν από τον φόβο ενδεχόμενης απώλειας τής φετινής «Euroleague»
ή των εναπομείναντων διεκδικούμενων εγχώριων τίτλων,
αλλά προήλθε από την αγάπη που τρέφει ο Κόσμος τού Παναθηναϊκού
για αυτό το καλόψυχο θεριό που -προς χάριν τής ομάδας-
φτάνει να βάζει τη σωματική ακεραιότητά του σε δεύτερη μοίρα
προκειμένου να τιμά με ιερή προσήλωση την Πράσινη Φανέλα
(σημειωτέον δε, ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με οικουμενική αποδοχή,
αφού μιλάμε για αθλητή που χαίρει βαθιάς εκτίμησης
από τη συντριπτική πλειονότητα των αντιπάλων ομάδων και οπαδών).
Λογοτεχνικό Ορόσημο.
Η χθεσινή βραδιά είναι ένα λογοτεχνικό ορόσημο.
Η χθεσινή βραδιά είναι ένα ασύλληπτο κράμα
όπου ενώνονται η Ποίηση, ο Λυρισμός, η Μεταφυσική, η Παραφυσική, η Σημειολογία.
Παρατηρούσες τις μορφές των ανθρώπων και έβλεπες πένθος.
Πένθος.
Πένθος για έναν τραυματισμό (έστω και αν έδειχνε -κι εν τέλει απεδείχθη- σοβαρός).
Προσωρινό μεν, πένθος δε.
Οι μορφές στην κερκίδα και στον αγωνιστικό χώρο εξέπεμπαν «Καρυωτακική Κατάθλιψη».
Η «αιώνια αγαπημένη» τού Κώστα Καρυωτάκη, η επίσης ποιήτρια Μαρία Πολυδούρη,
είχε γράψει και αφιερώσει στον αυτόχειρα λατρεμένο της
το ποίημα με τίτλο «Σ’ έναν νέο που αυτοκτόνησε»,
όπου περιλαμβάνεται ο έξοχος στίχος
«Ήταν ωραίος παράξενα. Σαν ’κείνους που ο Θάνατος τούς έχει ξεχωρίσει…»·
ε, εδώ, λοιπόν,
οι μορφές στην κερκίδα και στον αγωνιστικό χώρο
έμοιαζαν λες και διετράνωναν τη λεσόρεια διασκευή
«Ήταν ωραίος παράξενα. Σαν ’κείνους που η Ατυχία τούς έχει τραυματίσει…»
(και βεβαίως,
αξίζει να επισημάνουμε -τηλεγραφικώς, και χωρίς να δώσουμε περαιτέρω έκταση-
την παγανιστική σύμπτωση που συνδέει τη Βασκανία με το μικρό όνομα τού Λεσόρ:
«Ποιο “κακό μάτι” εμάτιασε τον Ματίας;»).
Και μετά από το αρχικό σοκ, τι;
Μα από ’κεί και μετά ήταν που έφτασαν να δακρύσουν μέχρι κι οι Αδάκρυστοι,
αφού οι συγκινητικές στιγμές διαδέχονταν η μία την άλλη.
Το ανυπότακτο πληγωμένο θηρίο δεν (κατα)δέχεται να αποχωρήσει υποβασταζόμενο(ς)
και φεύγει τρέχοντας με «κουτσό» προς τα αποδυτήρια,
ενώ οι άνθρωποι τής ομάδας τρέχουν από πίσω του
έχοντας ζωγραφισμένες στα πρόσωπά τους
την αγωνιώδη απορία «Τι κάνει ο Τρελός..;»
και την απέλπιδα προτροπή «Πιάστε τον Τρελό.».
Κατόπιν, άμα τη επανενάρξει τής αναμέτρησης,
ο Χουάντσο πετυχαίνει τρίποντο και επιστρέφει βουρκωμένος στην ημετέρα περιοχή.
Αμέσως μετά, νέα διακοπή στο παιχνίδι (και μάλιστα, για έντεκα λεπτά),
καθώς ένας φίλαθλος χρήζει άμεσης ιατρικής βοήθειας,
ενώ η απώλεια των αισθήσεων προσλαμβάνει πλέον επιδημικές διαστάσεις,
με συνέπεια οι διασώστες τού γηπέδου να τρέχουν και να μη φτάνουν.
Όταν αρχίζει πάλι το ματς, ουδείς έχει διάθεση να παίξει ή να δει μπάσκετ,
η ολοκλήρωση τού αγώνα καταλήγει να αποτελεί βασανιστική υποχρέωση,
οι παίκτες τής Μπασκόνια γίνονται αδελφοποιτοί με τον Παναθηναϊκό
και συνεισφέρουν στο αυλάκωμα των προσώπων με την ταπεινότητα των ενεργειών τους:
ο Τσίμα Μονέκε φεύγει μόνος σε αιφνιδιασμό
και αντί για το παραδοσιακό «κάρφωμα» κάνει ένα άκεφο λέϊ-απ,
ο Μάρκους Χάουαρντ -μόλις λήγει το ματς-
ενώνεται σε έναν κύκλο αγκαλιάς με τούς παίκτες τού Παναθηναϊκού
και προσεύχονται όλοι μαζί για τον τραυματία Ματίας Λεσόρ.
Στη συνέχεια,
ο Χουάντσο παίρνει με πατρική στοργή τον πανέμορφο μπούλη τού Λεσόρ
και τον πηγαίνει στον μπαμπά του που βρίσκεται στα αποδυτήρια
κι ετοιμάζεται εσπευσμένως να μεταφερθεί στο νοσοκομείο.
Και τέλος,
η «Σφραγίδα τής Συγκίνησης» μπαίνει διά χειρός τού τραυματισμένου Ματίας,
ο οποίος ανεβάζει μία καθησυχαστική φωτογραφία μέσα από το ασθενοφόρο,
έχοντας στην αγκαλιά του το πιο αποτελεσματικό συγκολλητικό υλικό για κάθε «κάταγμα».
…
Ματίας, σού εύχομαι ολοψύχως την ταχεία αποκατάσταση τής υγείας σου.
Εχθές στο βράδυ, στο εμβληματικό γήπεδο «Παύλος Γιαννακόπουλος»,
έγινες ο ήρωας σε μία ιστορία που είναι ήδη αξεπέραστη
και δεν πρόκειται να ξεπεραστεί όσα χρόνια κι αν περάσουν.
Ματίας, κλείνω ετούτο το πόνημα με μία σειρά από στιγμιότυπα,
που εικονογραφούν την περίφημη ρήση
«Οι άνθρωποι, μπορεί να ξεχάσουν τι είπες και τι έκανες,
αλλά ουδέποτε θα ξεχάσουν τι τούς έκανες να αισθανθούν…»
και σε αποχαιρετώ με άρτι εμπνευσθείσες σκέψεις μου:
Ήρωας είναι ο άνθρωπος που δεν διεκδικεί να είναι ήρωας.
Ήρωας είναι ο άνθρωπος που μετατρέπει τον Ηρωϊσμό σε «Καθημερινότητα».
Ήρωας είναι ο άνθρωπος που αναδεικνύει την Απλότητα τού Ηρωϊσμού.
Ματίας Λεσόρ,
στις 26 Μαΐου πήρες την μπάλα τού θριαμβευτικού τελικού στο Βερολίνο,
πήγες πίσω από την μπασκέτα,
άφησες το θεόρατο κορμί σου να λυγίσει πάνω της μετά από τη νικηφόρο μάχη
και εξέσπασες σε κλάματα κρατώντας σφιχτά την έμψυχη «άψυχη» θεά.
Ματίας Λεσόρ,
σού αξίζει να ξαναζήσεις τέτοιες στιγμές και αξίζεις να επαναλάβεις τα Ανεπανάληπτα.
Ματίας Λεσόρ,
σε αγαπάμε για την ψυχή σου, σε αγαπάμε επειδή είσαι Ψυχάρα.
Ματίας Λεσόρ,
από τις 19 Δεκεμβρίου 2024 ανήκεις στο «Πάνθεον των Ηρώων τού Παναθηναϊκού»!
Ο Αθλητάμπουρας
