Αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους
*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…
*** Λοιπόν, αυτήν τη στιγμή που εξεκίνησα να γράφω το παρόν πόνημα,
έχει συμβεί η εξής εκπληκτική σύμπτωση..:
Με δεδομένη την αποχώρηση τού Γιώργου Παπαγιάννη από τον Παναθηναϊκό,
ενεπνεύσθην τον τίτλο «Όξω, Παπαγιάννη, απ’ το “Ο.Α.Κ.Α.”»
και επέλεξα ως υπότιτλο τη συμπυκνωτική τοποθέτηση
«Το Πιο Αποτυχημένο Project στην Ιστορία τού Παναθηναϊκού».
Κατόπιν, προκειμένου να σάς παρέπεμπα στην ήδη διατυπωμένη άποψή μου,
ανατρέχω στο κείμενο που είχα αναρτήσει στις 10 Ιανουαρίου 2020
-όπου εξέφραζα τις εκκωφαντικές ενστάσεις μου για τον εν λόγω παίκτη-
και διαπιστώνω ότι ο σημερινός υπότιτλος ήταν τότε ο τίτλος
«Το πιο αποτυχημένο project στην ιστορία τού μπασκετικού Παναθηναϊκού»
διετυμπάνιζα πριν από τριάμισι χρόνια αναφερόμενος στον συγκεκριμένο -κατ’ ευφημισμόν- αθλητή·
και χρησιμοποιώ τον όρο «κατ’ ευφημισμόν»,
διότι ο «Αθλητής» έλκει την ετυμολογία του από την αρχαία λέξη «Άθλος»,
η οποία εσήμαινε τον αμέριστο κόπο που κατέβαλλαν οι διαγωνιζόμενοι
προσπαθώντας να έφταναν στη Νίκη
(εξ ου και το επίθετο «Άθλιος» είχε αρχικώς θετική έννοια,
αλλά υπέστη νοηματική στρέβλωση με το πέρασμα των αιώνων).
Ως εκ τούτων,
ο οκνηρός-νωχελικός-νωθρός-βολεμένος-συμπλεγματικός Παπαγιάννης
δεν αξίζει να προσδιορίζεται ως «αθλητής»
και εν προκειμένω δεν περιποιούσε τιμή με την παρουσία του
στον 6άκις Πρωταθλητή Ευρώπης, 39άκις Πρωταθλητή Ελλάδος και 20άκις Κυπελλούχο Ελλάδος.
Όμως, πριν συζητήσουμε για τις τελευταίες εξελίξεις,
σάς παραθέτω αυτούσιο εκείνο το άρθρο,
διότι αποδεικνύεται περίτρανα ότι είχε προφητικές διαστάσεις
και θα αποτελέσει μία πρώτης τάξεως εισήγηση για τα οριστικά συμπεράσματά μας…
…
*** Ανέκαθεν η Αγγλική Γλώσσα ασκούσε και ασκεί γοητεία στα ελληνικά αφτιά·
και δικαίως, καθώς είναι η πιο εύηχη στον κόσμο,
ενώ συνάμα χαρακτηρίζεται ως η πρώτη «lingua franca» παγκοσμίως
(ήτοι, μία γλώσσα που χρησιμοποιείται διεθνώς,
για την επικοινωνία ανθρώπων που έχουν διαφορετικές μητρικές γλώσσες).
Ιδίως ο Νεοέλληνας λατρεύει τα Αγγλικά,
διότι -ιδίως σε παρελθούσες δεκαετίες- τού έδιναν το δικαίωμα να ισχυρίζεται
πως απετελούσε κι αυτός ισότιμον εταίρο τού δυτικού τρόπου ζωής,
ενώ σημαντικό ρόλο σε αυτήν την προτίμησή του παίζει το γεγονός
ότι τα Αγγλικά είναι μακράν ευκολότερη γλώσσα από τα Ελληνικά.
Ανάμεσα στις αγγλικές λέξεις
που τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιούνται κατά κόρον στη χώρα μας
προκειμένου να προσδώσουν κύρος σε μία επιχειρηματική επιλογή,
είναι το «Project»·
είτε πρόκειται για -ενίοτε νεόφερτο- προϊόν, είτε για πρόσωπο,
αν συνοδεύεται από τον χαρακτηρισμό «project»,
αυτομάτως αποκτά διαφορετική δυναμική και αίγλη.
Όμως, ενυπάρχει πάντοτε και ο κίνδυνος γελοιοποίησης,
αλλά και η πιθανότητα να πρόκειται απλώς για μία μαρκετίστικη μεγαλοστομία που καταλήγει σε φιάσκο.
*** Έτσι,
φτάνουμε στην περίπτωση
που έχει βαφτιστεί από τον μπασκετικό Παναθηναϊκό ως «Project “Παπαγιάννης”».
Ένας πανύψηλος νεαρός, ένας γίγαντας 220 εκατοστών,
που πριν ακόμα κλείσει τα 20 του χρόνια
είχε προλάβει να αγωνιστεί για δύο χρόνια στον Π.Α.Ο.
και να γίνει draft από τούς «Σακραμέντο Κινγκς».
Στον μαγικό μπασκετικό πλανήτη τού «Ν.Β.Α.» δεν κατέφερε να στεριώσει·
η απογοητευτική απόδοσή του (38 συμμετοχές, με μέσο όρο 12,4 λεπτά – 3,2 ριμπάουντ – 2,1 πόντους),
τον οδήγησαν στην αναπτυξιακή κατηγορία «N.B.D.L.» και αμέσως μετά στον επαναπατρισμό του·
το «Αμερικανικό Όνειρο» είχε ολοκληρωθεί μέσα σε ενάμιση χρόνο,
οι «Σακραμέντο Κινγκς» τον άφησαν άρον-άρον ελεύθερο.
Βεβαίως,
υπάρχουν πλείστα παραδείγματα μπασκετμπολιστών που δεν έπιασαν στο «Ν.Β.Α.»,
αλλά μεγαλούργησαν στο Ευρωπαϊκό Μπάσκετ
(μία τέτοια τρανή περίπτωση είναι ο Βασίλης Σπανούλης).
Έτσι,
οι ιθύνοντες τής «Κ.Α.Ε. Παναθηναϊκός» σκέφτηκαν,
ότι ο νεαρότατος πανύψηλος σέντερ
άξιζε να αποτελέσει το -πολλά υποσχόμενο- επόμενο project τού συλλόγου
και ο Παπαγιάννης εφόρεσε ξανά τα «Πράσινα».
*** Φτάνουμε, λοιπόν, στο «σήμερα»·
ήγγικεν η ώρα να καταθέσω στον δημόσιο διάλογο την άποψή μου για τον συγκεκριμένο αθλητή,
τον οποίο έχω παρακολουθήσει πολύ προσεκτικά,
διότι δεν ήθελα να είμαι κατ’ ελάχιστον άδικος και βιαστικός στην αξιολόγησή μου.
Ο Παπαγιάννης διατρέχει το 23ο έτος του·
δεν τον πήραν δα τα χρόνια,
δεν είναι όμως και πιτσιρικάς όταν μιλάμε για τα δεδομένα τού διεθνούς πρωταθλητισμού.
Αυτό που βλέπω (και το βλέπει πολύς κόσμος),
είναι ότι ο Παπαγιάννης ΔΕΝ διαθέτει ταλέντο,
ενώ μού δίνει και την αίσθηση
ότι δεν εργάζεται -με προσωπική του πρωτοβουλία- πάνω στις αδυναμίες του.
Όταν διψάς να φτάσεις ψηλά,
δεν αρκεί να είσαι ψηλός,
ούτε να τα περιμένεις όλα από τον εξειδικευμένο μηχανισμό τής ομάδας σου·
οφείλεις να λιώνεις μόνος σου στο γήπεδο,
να κάνεις μόνος σου προπόνηση,
να συνεχίζεις την προπόνηση ακόμα και όταν ο κόουτς λέει «Τελειώσαμε για σήμερα.».
Με βάση την εικόνα που παρουσιάζει σχεδόν σε όλα τα παιχνίδια τού Παναθηναϊκού
(και δη, στις άκρως απαιτητικές αναμετρήσεις στο πλαίσιο τής «Euroleague»),
ο Παπαγιάννης συμπυκνώνεται στον προσδιορισμό «Ψηλέας».
Ο Παπαγιάννης είναι ψηλέας.
*** Η Ελληνική Γλώσσα έχει τη μαγική ιδιότητα
να διαφοροποιεί εντελώς το νόημα μίας λέξης αλλάζοντας απλώς την κατάληξή της·
ο «ψηλέας» -όπως κι ο «πρόεδρας»- είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα.
Θα περιγράψω τον σέντερ τού Π.Α.Ο. και μ’ έναν τρόπο
που θα τον καταλάβετε όσοι έχετε γνώσεις περί τού Τένις..:
Ο Παπαγιάννης είναι ο «“Ίσνερ” τού Μπάσκετ».
Ο Ίσνερ είναι επίσης πανύψηλος (2,08) και έχει το πιο δυνατό σερβίς·
το σερβίς του είναι πανίσχυρο, είναι δυναμίτης, πιάνει ασύλληπτες ταχύτητες (άνω των 200 χιλιομέτρων),
αλλά έχει μόνο αυτό.
Σε τεχνικό επίπεδο είναι κάκιστος,
και (ότ)αν δεν τού πιάσει το σερβίς του, η ήττα είναι μονόδρομος.
Ο Ίσνερ είναι ο «“Ψηλέας” τού Παγκοσμίου Τένις».
Αντιστοίχως,
ο Παπαγιάννης έχει ως μοναδικό όπλο του το φυσικό «χάρισμα» (δηλαδή, το ύψος του)
και έτερον ουδέν.
Το στυλ παιχνιδιού του είναι αφόρητα ανιαρό·
ο ευφυής αστεϊσμός
«Βαριέμαι περισσότερο κι από αυτόν που εσχεδίασε τη σημαία τής Ιαπωνίας.»,
βρίσκει στο πρόσωπο τού νεαρού σέντερ τη μπασκετική version του:
«Βαριέμαι περισσότερο κι από αυτούς που βλέπουν τον Παπαγιάννη.».
Αμυντικά -παρά το μπόϊ του- ουδόλως αποτελεί φόβητρο·
συνήθως οι αντίπαλοι σέντερ κάνουν πάρτι μαζί του,
τα αμυντικά ριμπάουντς είναι η άκλειστη πληγή τού Παναθηναϊκού,
ενώ όταν επιχειρεί να μαρκάρει μακριά από τη ρακέτα τον παίζουν οι αντίπαλοι «στα πόδια»
και -αργοκίνητος καθώς είναι- αποκτούν αυτομάτως υπεραριθμία.
Επιθετικά, η ίδια μονότονη κίνηση·
ένα -συνήθως άτονο και χλιαρό- σκριν για τον γκαρντ, και τέλος.
«Πικ-εν-ρολ»; Τι είν’ αυτό;
«Παιχνίδι με πλάτη στο καλάθι»; Τι είν’ αυτό;
«Ραβέρσα»; Τι είν’ αυτό; (αγγλιστί: «Hook shot»? What is this?).
Άντε κανά καρφωματάκι μόνο,
αν ευνοήσει η αμυντική διάταξη των αντιπάλων και δώσει ασίστ ο Καλάθης
στον εφορμούντα εκπρόσωπο τής ιαχής «Γιούργια».
*** Εν’ κατακλείδι,
ο μπασκετικός Παναθηναϊκός έχει χάσει ήδη πολύν χρόνο,
εγκλωβισμένος σε μία επένδυση που καλοπροαίρετα εβάφτισε ως «project»,
αλλά στην πράξη αποδείχθηκε… «Blair Witch Project».
Αυτή η ευνοϊκή μεταχείριση δε,
μετατρέπεται σε μέγιστη πρόκληση
όταν -μέχρι προσφάτως- ο παιχταράς Ντίνος Μήτογλου χρησιμοποιούταν
μόνο για να ζεσταίνει και να γυαλίζει τον πάγκο.
Αντί να είναι ο Μήτογλου το «Απόλυτο Project» » τού Παναθηναϊκού,
επελέγη σε αυτήν τη θέση ο οκνός και «soft» Παπαγιάννης
(ευτυχώς,
πλέον στον Π.Α.Ο. δείχνουν να ξυπνάνε
και -με τον Πιτίνο στον πάγκο- ο Μήτογλου αρχίζει να παίρνει ό,τι τού αξίζει).
*** Και κάτι τελευταίο..:
Θα είναι τεράστια η χαρά μου,
αν ο Γιώργος Παπαγιάννης με οδηγήσει με τη μελλοντική του πορεία
να τον αποθεώσω και να τού δώσω συγχαρητήρια για την εξέλιξή του.
Όχι, αν συμβεί η ευκταία ανατροπή, δεν θα πάρω πίσω όσα είπα σήμερα,
διότι ετούτη είναι η τωρινή άποψή μου με βάση αυτά που βλέπω.
(Ότ)αν δω κάτι διαφορετικό,
θα διαφοροποιηθεί και η άποψή μου, διότι έτσι ορίζουν η Αντικειμενικότητα και η Δικαιοσύνη.
…
Γιώργο Παπαγιάννη, δύνασαι να φτάσεις ψηλά;
Δύνασαι να φτάσεις σε ένα «ψηλά» που δεν αρκεί να είσαι ψηλός,
αλλά χρειάζεται να έχεις ψυχή..;
Γιώργο Παπαγιάννη, γίνε το «project» που δεν είσαι…
…
Ο Γιώργος Παπαγιάννης απέτυχε παταγωδώς να γίνει το «project» που δεν είναι.
Ο Γιώργος Παπαγιάννης απέδειξε ότι είναι «Το Project τού Τίποτα».
Το Τίποτα. Ο Τίποτας.
Ανέκαθεν αισθάνομαι ενστικτώδη απέχθεια προς τα άτομα
που στηρίζουν την επαγγελματική τους πορεία στο γεγονός
ότι ανήκουν στην κατηγορία «Συμπαθητικό Παιδί»,
καθώς χαίρουν μαζικής ασυλίας που φτάνει στα όρια τής ολικής τύφλωσης.
Την ώρα που ταλαντούχοι άνθρωποι ταλαιπωρούνται αφόρητα
για να βρουν στο «Σύστημα» τη θέση που αρμόζει στις ικανότητές τους,
την ώρα που ταλαντούχοι άνθρωποι -ακόμη κι αν βρουν την αρμόζουσα θέση τους-
αντιμετωπίζονται με στυγνή αυστηρότητα στο πρώτο λάθος τους,
έχεις το κάθε «συμπαθητικό παιδί», τον κάθε «Παπαγιάννη»,
να περιχαρακώνεται και να θωρακίζεται με Επιείκεια, με Ελαστικότητα, με Εύνοια
(προς αποφυγήν παρερμηνειών, δεν δαιμονοποιώ τη Συμπάθεια,
παρά μόνον τη θέτω στις σωστές βάσεις της).
Αυτό το άψυχο ον που λέγεται «Παπαγιάννης»,
εκμεταλλεύθηκε επί σχεδόν μία δεκαετία τη γενναιοδωρία των Γιαννακόπουλων
και -ελέω τού νεαρού τής ηλικίας του- υπήρξε προστατευόμενός τους.
Ο Παύλος, ο Θανάσης, ο Δημήτρης,
έβαζαν σε δεύτερη μοίρα την Πραγματικότητα και σε πρώτη μοίρα την Ελπίδα,
όμως φευ· επρόκειτο για οδυνηρή ματαιοπονία.
Ο Εθνάρχης τού Παναθηναϊκού, ο Παύλος Γιαννακόπουλος,
είχε πει κάποτε στον Παπαγιάννη τη φράση
«Γιωργάκη, να αγαπάς πάντα τον Παναθηναϊκό.».
Ο «Γιωργάκης» εμνημόνευσε πέρυσι -εν μέσω τηλεοπτικών δηλώσεών του-
αυτήν τη συναισθηματική παραίνεση,
αλλά όπως απέδειξε με την ηθικώς διάτρητη μεταπήδησή του στη Φενέρ
επρόκειτο για εξομολόγηση που είχε ως αφετηρία το «Εμπόριο Παναθηναϊκοφροσύνης».
Ο ολίγιστος Παπαγιάννης, ο πολυπτύχως ολίγιστος,
έφτασε να είναι μέχρι και αρχηγός τής ομάδας τού Παναθηναϊκού,
ενώ η νερόβραστη περσόνα του απέχει παρασάγγας από την εξόχως κομβική σημασία που φέρει η Αρχηγία.
Ξέρετε τι πάει να πει «Αρχηγός» σε μία μεγάλη ομάδα;
Ξέρετε τι εστί να είσαι ο «Αρχηγός τού Παναθηναϊκού»;
Ο Αρχηγός είναι ο Συνεκτικός Κρίκος στην Αλυσίδα-Ομάδα.
Ο Αρχηγός είναι ο Προπονητής εντός των Τεσσάρων Γραμμών.
Ο Αρχηγός είναι ο Θεματοφύλακας των Αποδυτηρίων.
Ο Αρχηγός δεν είναι απλώς ένα τυπικό χρίσμα, αλλά επιλογή ουσίας και «Σημαία».
Ο Αρχηγός είναι η Ψυχή τού Συλλόγου,
ο Αρχηγός (πρέπει να) διαθέτει τεράστια εσωτερικά αποθέματα,
ώστε να προσφέρει ψυχή και στους συμπαίκτες του όταν εκείνοι βιώνουν στιγμές λιγοψυχίας.
Αυτό το άψυχο ον που λέγεται «Παπαγιάννης»,
αυτός ο βολεμένος και ευνοημένος «λαπάς»,
πώς ακριβώς υπήρξε «αρχηγός» στον Παναθηναϊκό;
Ποια ήταν η προσφορά του;
Διόλου τυχαία,
είχαν γίνει συνήθεια οι συντριπτικές ήττες με 20-30 πόντους διαφορά.
Διόλου τυχαία,
τα αποδυτήρια παρέπεμπαν σε διαλυμένο χαμαιτυπείο
όπου οι συμπαίκτες πλακώνονταν μεταξύ τους και οι κλίκες έκαναν party.
Πότε όρθωσε ανάστημα αυτός ο «νάνος» των 2,20 μέτρων;
Πότε εδικαίωσε το «Ιερό Χρίσμα τού Αρχηγού»;
Ουδέποτε.
Και εν τέλει, η Αγάπη είναι απολύτως σεβαστό επιχείρημα,
αρκεί να μην είναι το μοναδικό επιχείρημα.
Συνελόντι ειπείν,
η Αγάπη και η Ελκυστική Αύρα πρέπει στον Αθλητισμό να συνοδεύονται από Ταλέντο,
ειδάλλως μετατρέπονται σε εγκλωβισμούς και -ενίοτε- σε μέσα χειραγώγησης.
Επιμύθιο:
Αληθεύει άραγε η καταγγελία
ότι οικεία πρόσωπα τού Παπαγιάννη τον οδήγησαν σε αθέτηση τής συμφωνίας με τον Παναθηναϊκό;
Είτε είναι καταφατική η απάντηση, είτε αρνητική
(προσωπικώς, τάσσομαι υπέρ τής πρώτης εκδοχής),
το θέμα είναι πως δεν θα μάς προκληθεί η ελάχιστη έκπληξη
αν όντως ισχύει ότι ο -τώρα πια- 26χρονος υφίσταται τέτοιες επιρροές στις αποφάσεις του.
Μ(π)αμ(π)ούχαλος εντός γηπέδων, μ(π)αμ(π)ούχαλος και εκτός γηπέδων.
…
Η εύκολη ερμηνεία για τη φυγή Παπαγιάννη,
είναι ότι πήγε στη Φενέρ επειδή θα εισπράξει περισσότερα χρήματα.
Όμως, έρχομαι να θέσω στον δημόσιο διάλογο και μία άρτι εμπνευσθείσα αιρετική προσέγγιση,
η οποία λέει ότι ο Παπαγιάννης το έβαλε στα πόδια
επειδή αντιλήφθηκε ότι ο υψηλός πήχυς τής ομαδάρας που τώρα χτίζεται,
θα απετελούσε το οριστικό ξεμπρόστιασμα τής μπασκετικής απάτης του.
Όπως και να ’χει
-και όσο κι αν κάποιοι άσχετοι τυρβάζουν περί αγωνιστικής απώλειας-
ο Παναθηναϊκός και οι φίλαθλοί του θα πρέπει να πανηγυρίζουν σήμερα
για το γεγονός ότι ένα τεράστιο βαρίδι δεν (θα) υπάρχει πλέον στην ομάδα.
Εν κατακλείδι, όταν επέλθει η αποτοξίνωση από τη Μετριότητα,
άπαντες θα συνειδητοποιήσουν και θα διαπιστώσουν την Αλήθεια.
Τώρα που έφυγε ο Παπαγιάννης από τον Παναθηναϊκό,
θα φανεί η τεράστια ζημιά που έκανε όσο έμενε στον Παναθηναϊκό.
«Συμπαθητικό Παιδί και Αταλαντοσύνη»: Συνδυασμός-Καταστροφή.
Επί τού Πιεστηρίου:
Φήμες λένε ότι ο looser Παπαγιάννης επέλεξε τη Φενέρ,
επειδή η κομπλεξική νοοτροπία του βρίσκει την ηχητική ταύτισή της στο επώνυμο τού κόουτς Ιτούδη.
Ε…, αν αλλάξουμε ελαφρώς και την ορθογραφία,
ο Ηττούδης είναι ο ιδανικός προπονητής για τον ηττοπαθή Παπαγιάννη.
Deal.
Ο Αθλητάμπουρας
