Καθημερινή αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους
*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…
*** Αυτά που συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες
με την παρουσία τού Πέτρου Κόκκαλη στο ευρωψηφοδέλτιο τού «ΣΥ.ΡΙΖ.Α.»,
αποτελούν μια διελκυστίνδα·
στη μία άκρη βρίσκεται η Πολιτική, στην άλλη βρίσκεται το Ποδόσφαιρο,
και στη μέση -παραδομένος στις πανίσχυρες ελκτικές δυνάμεις-
αβοήθητος ο Ολυμπιακός.
Ο πόλεμος ανάμεσα στον Βαγγέλη Μαρινάκη και τον Σωκράτη Κόκκαλη
μαίνεται εμφανώς εδώ και δύο χρόνια·
από την στιγμή, δηλαδή,
που ο Ολυμπιακός έχασε με εκκωφαντικό τρόπο τα πρωτεία.
Για την ακρίβεια,
αυτός ο πόλεμος έχει κηρυχθεί -και μάλιστα, με κάθε επισημότητα-
μόνο από την πλευρά Μαρινάκη,
καθώς η πλευρά Κόκκαλη παραμένει επιμελώς αποστασιοποιημένη
και εμφανίζεται μόνο όταν καθίσταται επιτακτική ανάγκη
να βάλει τα πράγματα στη θέση τους.
Αν προσεγγίσουμε την ποδοσφαιρική διάσταση τής πόλωσης,
θα διαπιστώσουμε ότι ο νυν ιδιοκτήτης τής «Π.Α.Ε. Ολυμπιακός»
τρώγεται με τα ρούχα του.
Στην απέλπιδα προσπάθειά του να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα
για την εικόνα τής ομάδας και για την καραμπινάτη απουσία υψηλών στόχων,
και μέσα στην απόγνωσή του να αντεπιχειρηματολογήσει
στον θριαμβεύοντα ισχυρισμό των ανταγωνιστών συλλόγων
που συμπυκνώνεται στη φράση «no Ε.Π.Ο., no party»,
ο Βαγγέλης Μαρινάκης βλέπει παντού, στο πρόσωπο τού κάθε εχθρού,
το ίδιο πρόσωπο:
τον Σωκράτη Κόκκαλη.
Διόλου τυχαίο ότι τα δημοσιογραφικά ενεργούμενα τού Μαρινάκη,
πνέουν μένεα κατά τού Κόκκαλη,
κατηγορώντας τον ότι λειτουργεί στα παράκεντρα των ποδοσφαιρικών εξελίξεων
ως σύμμαχος τού Δημήτρη Μελισσανίδη και τής Α.Ε.Κ.,
και -κατ’ επέκτασιν- εις βάρος των συμφερόντων τού Ολυμπιακού.
Η πιο κραυγαλέα και άξια ανάλυσης μομφή εναντίον τού Σωκράτη Κόκκαλη,
είναι ότι έχει δώσει το «ΟΚ.» στον κολλητό του, τον Θωμά Μητρόπουλο,
να κινεί τα νήματα τού Παρασκηνίου προς όφελος τής «Ένωσης».
Και θα πει ο οποιοσδήποτε λογικός παρατηρητής..:
«Μα καλά…
Με αυτόν τον τρόπο δεν είναι σαν να μηδενίζει η πλευρά Μαρινάκη
τα δώδεκα πρωταθλήματα που κατέκτησε ο Ολυμπιακός επί ηγεσίας Κόκκαλη;».
Φυσικά και είναι έτσι. Αυτό ακριβώς συμβαίνει.
Ο Μαρινάκης απαξιώνει τα πρωταθλήματα τού Κόκκαλη.
Εδώ, λοιπόν, έχουμε ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον στοιχείο,
που θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε με τη δέουσα προσοχή.
Η προσέγγιση «Μαρτυράνε χωρίς ξύλο.»
είναι στην προκειμένη περίπτωση εξαιρετικά αφελής·
η σφοδρή «δημοσιογραφική» επίθεση κατά τού Σωκράτη Κόκκαλη,
δεν είναι προϊόν ενός βιαστικά εκδηλωμένου εκνευρισμού
από ιδεολόγους που δεν αντέχουν να βλέπουν τον Ολυμπιακό εκτός τίτλων
και πάνω στην έξαψή τους είπαν «και μια κουβέντα παραπάνω»·
εδώ έχουμε να κάνουμε με διατεταγμένη υπηρεσία
και με απολύτως συνειδητή υποβάθμιση
των επιτυχιών που κατήγαγε ο σύλλογος στην περίοδο 1997-2009.
Ο σκοπός..;
Να διοχετευθεί υποσυνείδητα στον κόσμο τού Ολυμπιακού το μήνυμα
ότι τα μόνα μάγκικα πρωταθλήματα τής ομάδας
κατακτήθηκαν επί προεδρίας Μαρινάκη.
Εδώ ακριβώς είναι η Ρίζα τού Προβλήματος και η Αιτία τού Πολέμου.
Το Πρεστίζ. Το Κύρος. Η Αίγλη.
Ο Βαγγέλης Μαρινάκης,
εκ’ χαρακτήρος δεν αντέχει να δεχθεί
ότι κάποιος άλλος βρίσκεται υψηλότερα από αυτόν στην Ιεραρχία
(στην όποια ιεραρχία επικεντρώνεται το ενδιαφέρον του).
Ο Βαγγέλης Μαρινάκης φθονεί τον Σωκράτη Κόκκαλη.
Τον φθονεί διότι ξέρει
ότι ο κόσμος τού Ολυμπιακού έχει τον Κόκκαλη στην καρδιά του,
ενώ τον Μαρινάκη τον αντιμετωπίζει ως ένα «αναγκαίο κακό».
Ο κόσμος τού Ολυμπιακού ξέρει· ξέρει τα πάντα
(όπως και εν’ γένει ο Κόσμος ξέρει τα πάντα,
ασχέτως αν συχνά
-προκειμένου να εξυπηρετεί τις ιδιοτέλειες και να ικανοποιεί τα πάθη του-
υποδύεται ότι δεν γνωρίζει το παραμικρό).
Ο κόσμος τού Ολυμπιακού ξέρει πώς έπαιρνε τα πρωταθλήματα ο Κόκκαλης,
ξέρει και πώς πήρε τα πρωταθλήματα ο Μαρινάκης.
Ο κόσμος τού Ολυμπιακού ξέρει
ότι η «Παράγκα» δεν ήταν εφεύρημα ή αποκύημα τής φαντασίας των αντιπάλων,
ο κόσμος τού Ολυμπιακού ξέρει για την «Εγκληματική Οργάνωση» που έγινε «Συμμορία»,
για το «Κοριόπολις», για τον Τζιμπλάκη, για τον Τζήλο και για τόσα άλλα.
Όλα τα ξέρει,
ασχέτως αν για ευνόητους λόγους απέφυγε -στην πλειοψηφία του- να μιλήσει.
Όλα τα ξέρει ο κόσμος τού Ολυμπιακού
και η τρανή απόδειξη ότι τα ξέρει,
είναι πως αν η «Παράγκα», η «Εγκληματική Οργάνωση» που έγινε «Συμμορία»,
το «Κοριόπολις», ο Τζιμπλάκης, η απόπειρα ανθρωποκτονίας κατά τού Τζήλου,
ήταν όλα αυτά μεθοδεύσεις άλλης ομάδας,
ο κόσμος τού Ολυμπιακού θα έλεγε ακριβώς τα ίδια
που επί 20 χρόνια έλεγαν για τον Ολυμπιακό οι άλλες ομάδες.
Το «Κοινό Περί Δικαίου Αίσθημα»
είναι ένα αίσθημα που περιλαμβάνει υποχρεωτικώς όλον τον κόσμο,
ασχέτως αν κάποιοι απαρνούνται αυτό το Δίκαιο Αίσθημα
προς χάριν μίας συμφέρουσας αδικίας.
Όμως, μέσα στην εικοσαετή μεθόδευση,
υπάρχουν και κάποιες ειδοποιοί διαφορές που κάνουν τη Διαφορά.
Ο κόσμος τού Ολυμπιακού αναγνωρίζει στον Σωκράτη Κόκκαλη την Εμβληματική Μορφή.
Αναγνωρίζει τον άνθρωπο που έφερε στην ομάδα παιχταράδες
(έστω κι αν τότε ήταν σαφώς πιο ευνοϊκές οι οικονομικές συνθήκες),
αναγνωρίζει τον άνθρωπο που εξέπεμπε και ενέπνεε ασφάλεια,
αναγνωρίζει τον άνθρωπο που διαχρονικά επέδειξε υψηλά στάνταρντς αισθητικής.
Φυσικά, επειδή και επί εποχής Κόκκαλη γίναν’ ουκ ολίγα εγκλήματα
(με κορυφαία τη «Ζούγκλα τής Ριζούπολης»),
είναι απολύτως λογικό να εκφράσετε την απορία-ένσταση-αντίρρηση
«Για ποιαν Αισθητική μιλάμε;».
Και όμως, ακόμη και η «Εγκληματικότητα» έχει τη δική της αισθητική,
τις δικές της διαβαθμίσεις.
Σάς καλώ, λοιπόν,
να ανατρέξετε στις δύο χείριστες στιγμές των Κόκκαλη-Μαρινάκη
κατά τη διάρκεια των θητειών τους στον Ολυμπιακό
και να προβείτε σε αντιδιαστολή και σύγκριση των δηλώσεών τους
μετά από τη «Ζούγκλα τής Ριζούπολης»
και μετά από τη «Ζούγκλα τού “Γεώργιος Καραϊσκάκης”» αντιστοίχως.
Ο μεν Κόκκαλης -έμπλεος αυτοπεποίθησης- περιοριζόταν να μειδιά,
ο δε Μαρινάκης αυτοχριζόταν σε «Διδάκτωρ Ήθους»
και προέβαινε σε ένα αδιανόητο παραλήρημα
που εκείνο το βράδυ έκοψε το γήπεδο σε πολλούς Ολυμπιακούς.
Εν’ κατακλείδι,
διαχρονικά ο Σωκράτης Κόκκαλης μετερχόταν τις μεθοδεύσεις
και την υποτίμηση τού αντιπάλου,
διατηρώντας, όμως, το «Fair–Play τού Πολέμου».
Ο Κόκκαλης θα εσκότωνε τον εχθρό και θα αρκούταν σε αυτό.
Ο Κόκκαλης θα εσκότωνε τον εχθρό,
αλλά στη συνέχεια δεν θα έκοβε το κεφάλι τού εχθρού
προκειμένου να το περιφέρει ως τρόπαιο.
Και οι νοούντες νοήτωσαν…
Απόφθεγμα Ημέρας:
Όταν δεν ξέρεις, είσαι Αθώος.
Όταν ξέρεις και κάνεις ότι δεν ξέρεις, είσαι Ένοχος.
ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ
* Όσα θα συμβούν το τριήμερο…
* Ό,τι άλλο θέλουμε…
* Και ό,τι άλλο ήθελε προκύψει…
*** Γυρίστε ανάποδα την κλεψύδρα· ξεκινάει η αντίστροφη μέτρηση!
*** Τη Δευτέρα πάλι…
Ο Αθλητάμπουρας
