Αυτή είναι η αληθινή προσωπική τραγωδία. Να είσαι ο παικταράς, μακράν, όλοι οι άλλοι στο κουρμπέτι να ζυγίσουν από Β’ εθνική και κάτω, και τα ποσοστά σου να είναι σε μovοψήφιο νούμερο. Ούτε καν δεύτερο κόμμα να παίζεις.
Βαγγέλης Βενιζέλος. Να μην τολμάει κανείς, κομματικός, εσωκομματικός αντίπαλος, να σταθεί στα ίσα απέναντι του, από το φόβο να τον μαζεύουν μετά σε κομμάτια. Κι όμως, η πρωθυπουργία γι’αυτόν να μη φαντάζει ούτε για όνειρο απόμακρο.
Ποιοι είναι αυτοί, Σαμαράδες και Τσίπρες, Κουβέληδες και Καμμένοι, μπροστά στο θηρίο Βενιζέλος. Που φοράει, μάλιστα, και τη φανέλλα του ΠΑΣΟΚ, του πρώτου κόμματος, του επικυρίαρχου στα χρόνια της μεταπολίτευσης.
Είναι να μη σε θέλει η πουτάνα η μπάλλα. Το’χει πει και ο Πελέ και ο Μαραντόνα. Εκεί που πηγαίνει να τρυπήσει τα δίχτυα, σηκώνεται κόντρα αέρας, της αλλάζει πορεία και αντί να περάσει τη γραμμή του τέρματος καταλήγει άουτ.
Για όνομα. Πρωθυπουργός έγινε μέχρι και ο Γιώργος Παπανδρέου. Μετά πήρε τη σειρά του ο Σαμαράς. Και το μέγεθος, ο Βαγγέλης Βενιζέλος; Στην απ’έξω. Μόνον; Και εκτός κόλπου και στο δρόμο του Γολγοθά.
Είπαμε. Η πραγματική έννοια της τραγωδίας. Να’σαι ο Μέσι και ο Ρονάλντο μαζύ και να είσαι καθηλωμένος στον πάγκο.
Επιμένει ο χοντρός, όμως.
—————————
Ένας ο δρόμος για το ΠΑΣΟΚ, όχι δύο, δηλαδή ούτε πιο αριστερά, ούτε πιο δεξιά, γράφει ο apodytiriakias.gr
