Όταν ο πολιτικάντης πετάει στην άκρη τον ανάπηρο ευνοούμενό του.
Γράφει ο Γιώργος Μιχάλακας
Η εικόνα προκαλεί αποτροπιασμό και παραπέμπει στον Μεσαίωνα.
Η εικόνα -αν αφαιρέσουμε τα στοιχεία που πιστοποιούν σύγχρονη τεχνολογία-
θα ημπορούσε να απετελούσε στιγμιότυπο από το 1022 μετά Χριστόν,
όπου οι κάθε λογής ρατσισμοί και γκετοποιήσεις εκδηλώνονταν επί καθημερινής βάσεως.
Δευτέρα 13 Ιουνίου 2022:
Στην παραλία Καρτερού στο Ηράκλειο Κρήτης
πραγματοποιούνται τα εγκαίνια αθλητικών εγκαταστάσεων,
με την παρουσία των καθεστωτικών παραγόντων τού τόπου.
Η κακόγουστη χαμηλοϋψής εξέδρα με τα μόλις δύο σκαλοπάτια
αποτελεί το τραχανοπλαγιάδικο βάθρο που χωρίζει την Αριστεία από την Πλέμπα
(όπου «Πλέμπα», η… αμμουδιά).
.png)
Ο αποτυχημένος υφυπουργός Αθλητισμού, Λευτέρης Αυγενάκης,
αυτό το ανερυθρίαστο πιόνι ερυθρών συμφερόντων,
αυτός ο τοποθετημένος από τον Μητσοτάκη και ευρισκόμενος σε διατεταγμένη υπηρεσία
προκειμένου να εξυπηρετεί αποκλειστικώς τα συμφέροντα ιδιοκτήτη ποδοσφαιρικής ομάδας
(ναι, σωστά καταλάβατε, κι ο ιδιοκτήτης από «Μ-» ξεκινάει και σε «-άκης» καταλήγει),
αυτός, λοιπόν, ο αχυράνθρωπος,
που από την πρώτη στιγμή τής ανάληψης τής καθέδρας του
μεροληπτεί αδιαλείπτως, απροσχηματίστως και αδιστάκτως,
βρίσκεται κορδωτός-κορδωτός πάνω στην εξέδρα,
πλαισιωμένος από το σεσημασμένο «παπαδαριό»
που έχει ξεμπροστιάσει ο Νίκος Καζαντζάκης μέσα από το λογοτεχνικό αριστούργημά του,
(μέσα από) το μνημειώδες μυθιστόρημα «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται».
Μόλις ελάχιστα μέτρα πιο πέρα, παραπεταμένος, αντιμετωπιζόμενος ωσάν σκουπίδι,
ο πρόεδρος τής Παρα-Ολυμπιακής Επιτροπής, Γιώργος Καπελάκης,
υποχρεώνεται να κοιτά από χαμηλά τούς μεγαλόσχημους «μεσαιωνιστές»,
καθώς -εκτός από την αναπηρία που τον κρατά καθηλωμένο σε καρότσι-
έχει να αντιμετωπίσει και τα δύο σκαλοπάτια
που σε σημειολογικό επίπεδο συνιστούν χαώδη διαφορά.
Αλήθεια,
εν έτει 2022 τι γυρεύουν οι παπάδες-παπάτζες σε εγκαίνια
και ποιος ο λόγος να γίνεται αγιασμός σε αθλητικές εγκαταστάσεις,
όταν έχει αποδειχθεί αναρίθμητες φορές
-μέσα από κάθε είδους τραγωδίες που διαδραματίζονται σε αντίστοιχους χώρους-
πως οι αγιασμοί είναι ένα ταλιμπανικό «Να ’χαμε, να λέγαμε…»
και δεν διαθέτουν την παραμικρή ουσιαστική υπόσταση.
Κι όμως, το «παπαδαριό» και τα διαπλεκόμενα «πιόνια»,
είναι στυλοβάτες και τοτέμ για τη Γαλανόλευκη Καθυστερίλα.
Σε μεσαιωνίζουσες χώρες όπως είναι η τεταρτοκοσμική Νεοελληνική Μπανανία,
τα «ΑμεΑ», τα «Άτομα με Αναπηρία»
(και όχι «Άτομα Με Ειδικές Ανάγκες»
που εξακολουθούν μέχρι και σήμερα να λένε κάποιοι άσχετοι),
έχουν να αντιμετωπίσουν τον παγιωμένο ρατσισμό
που διακρίνει κάθε απελπισμένη, μανταμ-σουσούδικη και κίβδηλα ελιτίστικη κοινωνία.
Έτσι, ουδεμία έκπληξη προεκάλεσε το γεγονός,
ότι δεν είχε υπάρξει πρόβλεψη προσβασιμότητας τού ανάπηρου επίλεκτου προσκεκλημένου
στην εξέδρα με τούς -ο (όποιος) θεός να τούς κάνει- επισήμους.
Σημειωτέον, μάλιστα,
ότι -όπως λένε καλά πληροφορημένες πηγές-
ο εν λόγω παραπεταμένος ανάπηρος είναι ευνοούμενος τού Αυγενάκη,
είναι «ο άνθρωπός του», είναι πρόσωπο τής απολύτου εμπιστοσύνης του
(σε σημείο που -για να το θέσω χιουμοριστικά-
όταν ο Αυγενάκης εγκαταλείπει έναν χώρο,
χρησιμοποιεί τη φράση «Παίρνω τον Καπελάκη μου και φεύγω…»)
και γενικώς οι δύο άρρενες έχουν εξαιρετική σχέση μεταξύ τους·
φανταστείτε, δηλαδή, να ήταν κι εχθροί.
Όσο για την εκκωφαντικά ετεροχρονισμένη «συγγνώμη»
που εξέφρασε με τριήμερη καθυστέρηση ο υφυπουργίσκος,
έχει καραμπινάτο λαϊκίστικο υπόβαθρο και εκφράζει το δυσώδες άγχος για αποφυγή τού πολιτικού κόστους.
Κοινώς, τού Αυγενάκη τα 3ήμερα.
Επιμύθιο:
Το Υφυπουργείο Αθλητισμού ανήκει στο Υπουργείο Πολιτισμού.
Ο Λευτέρης Αυγενάκης είναι μεν υφυπουργός Αθλητισμού,
αλλά -όπως έχει πιστοποιήσει με τη διάτρητη και διαπλεκόμενη θητεία του-
το ονοματεπώνυμό του μαγαρίζει την έννοια «Αθλητισμός»
και ακόμη περισσότερο μαγαρίζει την έννοια «Πολιτισμός».
Όχι, το δυστοπικό περιστατικό στην Κρήτη ΔΕΝ είναι αβλεψία, ΔΕΝ είναι παραδρομή·
είναι εμπεδωμένη κουλτούρα, είναι υϊοθετημένος Μεσαίωνας.
Ως εκ τούτου, τώρα πια τα αρχικά «ΑμεΑ» αποκτούν αμφισημία:
ο Λευτέρης Αυγενάκης είναι «ΑμεΑ»,
ο Λευτέρης Αυγενάκης είναι «Αχυράνθρωπος με Αναισθησία».
Γιώργος Μιχάλακας
Αλήτης -αλλά όχι ρουφιάνος- Δημοσιογράφος
