Με… 300 τρέχει ο Μάικ Μπατίστ, ο οποίος στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού με τον ΚΑΟΔ έφτασε τον παραπάνω αριθμό σε συμμετοχές και είναι με διαφορά πρώτος ξένος σε παρουσίες στην Α1!

Ο 36χρονος σέντερ των «πράσινων» μίλησε για το ρεκόρ και για την παρουσία του στον Παναθηναϊκό.

«Δεν είχα ιδέα για το ρεκόρ αυτό. Είναι μεγάλη τιμή και ευλογία. Όχι μόνο αυτό, αλλά όλα τα επιτεύγματα όλα αυτά τα χρόνια στον Παναθηναϊκό. Σε μια ομάδα όπου περνάω πραγματικά καλά και παράλληλα έζησα ό,τι καλύτερο στην καριέρα μου», ανέφερε.

-Είναι σπάνιο για έναν ξένο παίκτη να μείνει στην ίδια ομάδα για 10 χρόνια, αγγίζοντας τους 300 αγώνες με την ίδια φανέλα. Τι σε κράτησε εδώ;
«Όλοι ξέρουν την ιστορία. Δεν ήταν σχεδιασμένο από πριν κάτι. Στο τέλος της ημέρας όμως είμαι ευτυχισμένος που πήρα την απόφαση να μείνω όλα αυτά τα χρόνια και είμαι επίσης ευτυχισμένος που πήρα την απόφαση να επιστρέψω, μετά από απουσία ενός χρόνου. Είμαι ευγνώμων για οτιδήποτε μου δόθηκε. Ως παίκτης είμαι ταπεινός και ευγνώμων για κάθε επιτυχία σε ατομικό επίπεδο, αλλά πολύ περισσότερο ως κομμάτι αυτής της ομάδας».

-Από τα 300 αυτά παιχνίδια είναι κάποιο που έχεις ξεχωριστή θέση στην καρδιά σου;
«Ειλικρινά είναι πάρα πολλά… Αγώνες που έκριναν τίτλους στο πρωτάθλημα, στο κύπελλο, στην Ευρωλίγκα… Αλλά όλα, ένα προς ένα, ήταν ένα τεστ για να δεις πόσο καλός είσαι ατομικά, αν μπορείς να παίξεις σε αυτό το επίπεδο, αλλά και αν μπορείς να βοηθήσεις την ομάδα σου, αν μπορείς να κάνεις αυτά που είναι απαραίτητα για να τη βοηθήσεις να νικήσει. Γιατί στο τέλος της ημέρας και όσο είσαι κομμάτι μας ομάδας, το να τη βοηθάς να πετύχει τους στόχους της είναι απλά… τέλειο».

-Αν σε ρωτούσαμε για μία στιγμή; Για παράδειγμα αν ο γιος σου σε ρωτούσε σε 5-6 χρόνια, ποια στιγμή θα μοιραζόσουν μαζί σου;
«Ίσως να μην θυμόμουν καν γι’ αυτό το ρεκόρ των 300 αγώνων. Δεν το ήξερα, όπως δεν ήξερα και για το ρεκόρ που έγινε στον αγώνα με τον Ηλυσιακό. Δεν τα παρακολουθώ αυτά. Δεν τα ψάχνω. Όπως είπα είμαι συγκεντρωμένος στους στόχους της ομάδας και τι είμαστε εδώ να κάνουμε ως ομάδα. Αν έλεγα κάτι, οτιδήποτε στα παιδιά μου, θα τους έλεγα για την επιτυχία και τους τίτλους και τι χρειάζεται για να σε χαρακτηρίζουν επιτυχημένο. Θα τους έλεγα για το πώς είναι να δουλεύεις με άλλους 14 παίκτες και το επιτελείο βάζοντας στην άκρη τους προσωπικούς στόχους, προκειμένου να υπηρετήσεις το γενικότερο καλό της ομάδας. Πάντα ήμουν ομαδικός παίκτης, πάντα θα είμαι ο πρώτος που θα θυσιάσω τα πάντα. Υποθέτω ότι αυτή είναι η φύση μου, αλλά και ο μεγαλύτερος τίτλος μου».

Επιμέλεια: Ανδρέας Αθανασούλης