.jpg)
Ο Αλεξέι Ποκουσέφσκι με μία εκτενή συνέντευξη στην επίσημη ιστοσελίδα της ΚΑΕ αποχαιρέτησε τον Ολυμπιακό, αφού επελέγη στο νούμερο 17 του NBA Draft 2020 από τους Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ.
Αναλυτικά όσα είπε ο Αλεξέι Ποκουσέβσκι:
«Πρώτα από όλα θέλω να πω ένα τεράστιο ευχαριστώ στους Προέδρους, τους κυρίους Γιώργο και Παναγιώτη Αγγελόπουλο, καθώς επίσης και στον κύριο Γιώργο Σκινδήλια, που πίστεψαν σε εμένα, με έφεραν σε πολύ μικρή ηλικία στον Ολυμπιακό και μου έδωσαν την ευκαιρία να πραγματοποιήσω το όνειρό μου. Επίσης, θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον κόουτς Ντέιβιντ Μπλατ, ο οποίος στο διάστημα της θητείας του στην ομάδα με βοήθησε πολύ.
Γεννήθηκα στο Βελιγράδι, όμως, όταν ήμουν ακόμη πολύ μικρός μετακομίσαμε στο Νόβι Σαντ. Εκεί, σε ηλικία περίπου έξι ετών, ξεκίνησα να παίζω μπάσκετ σε μια πολύ μικρή ομάδα, την Βοϊβοντίνα. Δεν θυμάμαι ακριβώς πως και πότε γεννήθηκε η αγάπη μου για το μπάσκετ. Αυτό που ξέρω είναι πως ο μπαμπάς μου έχει ένα βίντεο στο οποίο αν και ήμουν μόλις δύο ετών ντρίπλαρα την μπάλα.
Από τότε που ξεκίνησα το μπάσκετ ο πατέρας μου φρόντιζε ότι έκανα στο παρκέ να το ‘τραβά’ βίντεο και εν συνεχεία το ανέβαζε στο YouTube. Από εκεί με είδαν και ενδιαφέρθηκαν κάποιες ομάδες… Μία από αυτές ήταν και ο Ολυμπιακός.
Παρακολουθούσα γενικότερα το Ευρωπαϊκό μπάσκετ και ήξερα πολύ καλά τι σημαίνουν οι Βασίλης Σπανούλης και Γιώργος Πρίντεζης. Μάλιστα θυμάμαι πολύ καλά το τρίποντο του Πρίντεζη κόντρα στην Μπαρτσελόνα με το οποίο ο Ολυμπιακός προκρίθηκε στο φάιναλ φορ της Μαδρίτης το 2015! Είχα χαρεί τότε πάρα πολύ! Όταν, λοιπόν, έμαθα πως με θέλει ο Ολυμπιακός ενθουσιάστηκα. Αν θυμάμαι καλά νομίζω πως η πρώτη επαφή έγινε μέσω email. Για να πω την αλήθεια στην αρχή δεν το πίστεψα. Ήμουν ένα παιδί που έπαιζε σε μια πολύ μικρή ομάδα και το ότι ένας τόσο μεγάλος σύλλογος ήθελε να με εντάξει στο δυναμικό του μου φαινόταν απίστευτο! Παράλληλα, όμως, σήμαινε πως κάτι είδαν σε εμένα και πως κάτι έκανα σωστά. Ήταν μια πραγματικά μεγάλη στιγμή! Από τότε πίστευα πολύ στον εαυτό μου, πίστεψε, όμως, και ο Ολυμπιακός σε εμένα και πραγματικά τον ευχαριστώ για αυτό.
Γινόταν ένα summer camp. Ήρθα και έμεινα σε ένα ξενοδοχείο που ‘βλέπει’ προς τον Πειραιά. Θυμάμαι πως ήμασταν στους τελευταίους ορόφους του ξενοδοχείου και κοιτώντας από το παράθυρο είπα στον πατέρα μου: ‘ Θέλω να μείνω εκεί’. Έδειχνα με το δάκτυλό μου, όμως, τότε δεν ήξερα ακόμη πως λεγόταν η περιοχή. Μετά από λίγους μήνες, όντως έμεινα στον Πειραιά!
Στην αρχή ήμουν λίγο μόνος μου, μετά με την μητέρα μου… Δεν υπήρχε μια σταθερή κατάσταση. Δεν ήμασταν όλοι μαζί. Για αυτό, όπως είναι λογικό, το πρώτο διάστημα ήταν λίγο δύσκολο, όμως, ο Ολυμπιακός ήταν εκεί! Όλοι οι άνθρωποι της ομάδας εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο ήταν εκεί για εμένα και με έκαναν να νιώθω πάρα πολύ άνετα, σα να ήμουν στο σπίτι. Και αυτό δεν άλλαξε ποτέ μέσα σε αυτά τα πέντε χρόνια… Μέχρι και σήμερα ισχύει το ίδιο. Είναι πάντα εκεί για εμένα.
Οι Ακαδημίες του Ολυμπιακού με βοήθησαν πάρα πολύ να εξελιχθώ ως παίκτης. Όταν ήρθα προπονητής μου ήταν ο κύριος Κεραμέας και χρωστάω και σε εκείνον ένα μεγάλο ευχαριστώ. Πίστεψε και εκείνος σε εμένα, όμως, πέρα από το μπάσκετ με βοήθησε να μεγαλώσω σωστά και να μάθω μια ακόμη γλώσσα. Τον θυμάμαι να μου μιλάει ώρες στα ελληνικά, επειδή δεν καταλάβαινα τίποτα, ώστε να τα μάθω! Και μπασκετικά εννοείται πως με βοήθησε πάρα πολύ και τον ευχαριστώ. Και ελληνικά και αγγλικά έμαθα εδώ.
Θαύμαζα και τότε και τώρα τον Κώστα Παπανικολάου. Μου αρέσει πάρα πολύ η ενέργειά του, μου αρέσει ως παίκτης πολύ, αλλά και ως άνθρωπος. Όλοι οι παίκτες με βοήθησαν. Σπανούλης, Παπανικολάου, Πρίντεζης με πήραν από την αρχή κοντά τους και ένιωθα πάρα πολύ άνετα. Γενικά όλοι στην πρώτη ομάδα με αγκάλιασαν και δεν είχα κανένα πρόβλημα ποτέ.
Ήμουν δύο μήνες στις ΗΠΑ, είδα πόσο διαφορετικά είναι τα πράγματα σε σχέση με την Ευρώπη. Όλο αυτό με βοήθησε πάρα πολύ. Σίγουρα θα χρειαστώ χρόνο για να προσαρμοστώ σε μια νέα κατάσταση, όμως, είναι κάτι που το έχω βιώσει ξανά στο παρελθόν, όταν έφυγα από το Νόβισαντ και εγκαταστάθηκα στον Πειραιά.
Δεν ήταν μόνο το βράδυ του ντράφτ… Ήταν πολλά βράδια και πριν από αυτό που δεν μπορούσα ούτε εγώ, αλλά ούτε οι δικοί μου να κοιμηθούμε. Ήμασταν τόσο ενθουσιασμένοι! Για να πω την αλήθεια δεν περίμενα να επιλεγώ τόσο ψηλά. Στην πραγματικότητα δεν περίμενα κάτι συγκεκριμένο. Οπότε όταν άκουσα το όνομά μου τόσο ψηλά ήταν ένα είδους σοκ για εμένα. Φυσικά και χάρηκα πάρα πολύ! Επίσης, η ανταλλαγή στην Οκλαχόμα ήταν ακόμη μεγαλύτερο σοκ, γιατί είναι μια πάρα πολύ καλή ομάδα. Κατά την διάρκεια της διαδικασίας δεν σκεφτόμουν και πολύ. Όταν, όμως, τελείωσε όλο αυτό ένιωσα απέραντη χαρά και ευχαριστώ το Θεό που το έζησα!
Σίγουρα έχω δουλέψει σκληρά, όμως, τίποτα από όλα αυτά δεν θα είχε συμβεί αν δεν είχα την στήριξη της οικογένειάς μου. Ήταν δίπλα μου σε όλες τις δύσκολες στιγμές για να με στηρίξουν, αλλά και για να με ‘σπρώξουν’ να βγάλω τον καλύτερο εαυτό μου. Επίσης, με βοήθησαν να παραμείνω προσγειωμένος και αυτό είναι πολύ σημαντικό.
Από μικρός είχα όνειρο να παίξω στο ΝΒΑ. Από την ηλικία των 8-9 δεν μπορώ να πω ότι ήμουν σίγουρος 100%, ήμουν όμως αποφασισμένος να το παλέψω και μέσα μου πίστευα πως θα τα καταφέρω. Πλέον, όμως, δεν έχω όνειρα για το ΝΒΑ. Έχω στόχους και θέλω να τους εκπληρώσω.
Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους, γιατί χωρίς αυτούς δε νομίζω πως θα ήταν εύκολο να φτάσω ως εδώ. Θέλω να ευχαριστήσω τους πάντες στην ομάδα… Τους παίκτες της πρώτης ομάδας, των Ακαδημιών, της Αναπτυξιακής, τους προπονητές, τους φυσιοθεραπευτές, τον Χρήστο τον Μπαφέ, γενικά ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους τους ανθρώπους του Ολυμπιακού».
