Την τελευταία της «παράσταση» έδωσε το βράδυ της Παρασκευής η Τζάκι Γέμελος, η οποία γνωστοποίησε μέσω του προσωπικού λογαριασμού της στο Instagram την αποχώρησή της από την ενεργό δράση, σε ηλικία 32 ετών. Με θητεία σε Παναθηναϊκό, Ολυμπιακό, WNBA και έχοντας φορέσει τη φανέλα της Εθνικής Ελλάδας, η ομογενής γκαρντ είπε το δικό της ξεχωριστό αντίο, ενώ δήλωσε ενθουσιασμένη και ανυπόμονη για την επόμενη ημέρα.
Η ανάρτησή της:
«Ήταν όλα όνειρο! Δεν μπορώ να πιστέψω ότι κάθομαι εδώ γράφοντας τo “post απόσυρσής μου”. Αυτή ήταν μια επιστολή που νόμιζα ότι θα είχα γράψει χρόνια πριν. Ήμουν απλώς ένα παιδί από το Στόκτον της Καλιφόρνιας που πήρε μια μπάλα πριν από 23 χρόνια, έβαλε τα άσπρα και κόκκινα πάνινα παπούτσια μου και έκανα σουτ από την ανατολή έως το ηλιοβασίλεμα. Πολύ πίσω όταν είπαν ότι θα γίνω η καλύτερη. Μια από τις καλύτερες που έπαιξαν ποτέ. Αλλά αποδεικνύεται ότι οι προβλέψεις ήταν λανθασμένες. Δεν προέβλεπαν 10 χειρουργικές επεμβάσεις στο γόνατο.
Δεν πρόβλεψαν τον πόνο. Την αγωνία. Οι προκλήσεις που θα έρθουν για να κάνουν τα όνειρά μου πραγματικότητα. Αλλά έδωσα ακόμα στο παιχνίδι ό,τι είχα. Δεν είναι έτσι το θέμα; Για να αφήσετε όλα όσα έχετε. Ταξίδεψα στον κόσμο. Έπαιξα σε διαφορετικές χώρες. Διαφορετικά πρωταθλήματα. Ανταγωνίστηκα με θρύλους στο WNBA και την Ευρωλίγκα. Κέρδισα πρωταθλήματα. Γνώρισα ανθρώπους που άλλαξαν τη ζωή μου. Αλλά όταν το σώμα σας σας λέει ότι είναι ώρα. Είναι ώρα.
Φεύγω πριν να μην μπορώ να περπατήσω. Καθώς το γράφω, αποδείχθηκε ότι δεν ήταν ποτέ πραγματικά το καλύτερο. Επρόκειτο για το παράδειγμα ανθεκτικότητας. Ήταν θέμα του να μην τα παρατάς ποτέ. Πάντα εμφανίζεται. Ήταν για κάποιον που άκουσε την ιστορία μου και συνειδητοποιώντας ότι θα μπορούσε να μετατρέψει τα όνειρά του σε πραγματικότητα. Υπόσχομαι ότι θα το γράψω όλα στο βιβλίο μου κάποια μέρα! Ένα ευχαριστώ σε όλους που επηρέασαν την καριέρα μου, ευχαριστώ στον εκπληκτικό πράκτορά μου και τον καλύτερό μου φίλο Allison Galer, ευχαριστώ για το WNBA, τους Washington Mystics, το Chicago Sky, τον ήλιο του Κονέκτικατ, Ελλάδα, USC, St. Mary’s, όλους τους προπονητές μου & Fabrice, και το πιο σημαντικό ευχαριστώ μαμά και μπαμπά για την αγάπη και την υποστήριξή σας. Δεν θα ήμουν εδώ χωρίς εσάς.
Αντίο, χρειάζεται πολύ θάρρος, αλλά αυτό που χρειάζεται ακόμη περισσότερο είναι ένα γεια που έρχεται στη συνέχεια. Μπάσκετ, είσαι κομμάτι μου για πάντα. Ενθουσιασμένη για να δω τι θα έρθει μετά».
