Καθημερινή αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους

*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…

*** Ουδέποτε στην πολυδεκαετή δημοσιογραφική πορεία μου

αντιμετώπισα τόσο οξύ πρόβλημα στον επιτιτλισμό ενός άρθρου μου,

όπως συμβαίνει από εχθές το βράδυ έως και σήμερα

που γράφω για το διακοπέν ντέρμπι Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός.

 

Αναρίθμητοι τίτλοι παίζαν’ στο μυαλό μου

και διεκδικούσαν τη θέση τους στην τελική ετυμηγορία μου·

προς στιγμήν, σκέφτηκα πολύ σοβαρά να μην έγραφα άρθρο,

αλλά στη θέση του να δημιουργούσα ένα πρωτοφανές δημοσιογραφικό δρώμενο,

όπου θα ανέφερα-θα απαριθμούσα τούς προσφερόμενους τίτλους

που γεννιούνται από τα απαράδεκτα γεγονότα που έλαβαν χώρα στο «Ο.Α.Κ.Α.».

 

Τίτλοι μονολεκτικοί, όπως,

«Αηδία»,

«Ντροπή»,

«Αίσχος»,

και περιφραστικοί, όπως,

«Δεν σεβάστηκαν ούτε τα δάκρυα τού Τζιμπρίλ»,

«Μετέτρεψαν το “τριφύλλι” σε καμένη γη»,

«Ο Κύζας φταίει»

(και πάει λέγοντας).

 

Εν’ τέλει, κατέληξα στον τίτλο «Μνημόνια μέχρι να σβήσει ο Ηλ(ίθ)ιος»,

διότι αποτυπώνει τη Νεοελληνική Κατάντια

και αποδεικνύει ότι η Κρίση στην πατρίδα μας

είναι εδώ και δεκαετίες, πρώτα και πάνω απ’ όλα, Κρίση Αξιών

(η Οικονομία ανήκει στα συμπαρομαρτούντα αυτής τής Κοινωνικής Σαπίλας

και ουδέποτε εμπόρεσε να εξηγήσει την Ουσία τού Προβλήματος·

τουναντίον, η Οικονομική Κρίση χρησιμοποιήθηκε ως πρώτης τάξεως άλλοθι,

για να καλύψει έναν λαό που είχε-έχει εθιστεί στην Ηλιθιότητα, στην Ξευτίλα,

στην Αμετροέπεια, στη Φανφάρα και στον Μεγαλοϊδεατισμό).

 

Παρακολουθώντας αυτά που συνέβαιναν χτες στο «Ολυμπιακό Στάδιο»,

μισούσα αυτό το κράτος.

Δεν ήταν πρωτόφαντο συναίσθημα για μένα

(όπως και για πολλούς συμπολίτες μας ακόμη)·

το ίδιο καταραμένο συναίσθημα κάθε φορά που διαπιστώνω,

κάθε φορά που διαπιστώνουμε,

πόσο διάτρητο και ανήθικο είναι το Νεοελληνικό Κράτος,

πόσο τραγική είναι η Νεοελληνική Κοινωνία.

 

Μία κοινωνία μαθημένη στην Αναξιοκρατία,

μία κοινωνία που έχει συμβιβαστεί με την Απουσία Δικαιοσύνης,

μία κοινωνία που θεωρεί την «Ελληνική Δικαιοσύνη» ως ανέκδοτο,

αλλά ταυτόχρονα επιδιώκει σε κάθε ευκαιρία την Ατιμωρησία.

 

*** Τα έκτροπα που συνέβησαν χτες ήταν ΣΤΗΜΕΝΑ.

Χωρίς την παραμικρή αμφιβολία ήταν ΣΤΗΜΕΝΑ

και είχαν ως αποκλειστικό στόχο τους τον Παναθηναϊκό.

Αυτοί που δημιούργησαν τα επεισόδια,

βρισκόντουσαν σε διατεταγμένη υπηρεσία

και ήθελαν να βλάψουν τον Παναθηναϊκό.

 

Έχω δει -είτε διά ζώσης, είτε τηλεοπτικώς-

μυριάδες ποδοσφαιρικούς αγώνες.

Γνωρίζω απ’ έξω και ανακατωτά την Ψυχολογία τής Μάζας

και πώς αυτή εκφράζεται ανά πάσα στιγμή σε μία αθλητική αναμέτρηση·

πόσω μάλλον, στο Ελληνικό Ποδόσφαιρο.

 

Στο Ελληνικό Ποδόσφαιρο όπου ακμάζει σχεδόν ανενόχλητος ο χουλιγκανισμός,

υπάρχουν συγκεκριμένοι κώδικες που προοιωνίζουν τη διακοπή ενός αγώνα.

Οι παράμετροι που αυξάνουν δραματικά τις πιθανότητες διακοπής,

είναι τρεις..:

Η πρώτη και απαραίτητη για την ύπαρξη των άλλων δύο,

είναι να υπάρχει μίσος μεταξύ των αντιπάλων

(στοιχείο που είναι εύκολο να συναντήσεις στο τοξικό ημεδαπό πρωτάθλημα).

Η δεύτερη είναι, το Διακύβευμα·

ένας «αγώνας δίχως αύριο», ένα ματς που κρίνεται τίτλος,

είναι ιδεώδης τόπος για να υπάρξει ή να επιδιωχθεί διακοπή·

ο φθονερός, αφόρητα κομπλεξικός και ευνουχισμένος Νεοέλληνας,

έχει γαλουχηθεί με τη νοοτροπία «Ή εγώ, ή κανείς.»

και με τη συνεπαγωγή

«Ή θα είμαι εγώ αυτός που θα χαρεί,

ή αλλιώς θα σού χαλάσω τη δική σου χαρά.».

Η τρίτη είναι, η Αγανάκτηση·

ο κόσμος μίας ομάδας προκαλεί τεχνητό ξεχείλισμα τού ποτηριού

(το οποίο ποτήρι, στην πραγματικότητα έχει ξεχειλίσει καιρό πριν).

Αυτή η παράμετρος είναι η μοναδική από τις τρεις που διαθέτει κάποιαν εντιμότητα,

διότι μέσω τής βίαιης παρεμβατικότητας

διατυμπανίζεται το «Ως εδώ και μη παρέκει.» και επιδιώκεται η Κάθαρση.

 

Εκτός από το δεδομένο μίσος που υπάρχει πια ανάμεσα στους «αιωνίους»,

ποια από τις άλλες δύο παραμέτρους συνέτρεχαν χτες

ώστε να δούμε αυτά που είδαμε;

Καμία.

Ο Παναθηναϊκός ήταν ακόμη στο παιχνίδι τής διεκδίκησης τής 5ης θέσης

(προκειμένου να κατέφερνε την απαλοιφή τής ευρωπαϊκής ποινής του),

το κλίμα πριν από τον αγώνα κάθε άλλο παρά φορτισμένο ήταν,

ενώ και όλη αυτή η ιστορία με τον ξεπεσμό τού μπασκετικού Ολυμπιακού

λειτουργούσε απολύτως κατευναστικά -έως και ψυχαγωγικά-

για κάθε «πράσινο» οπαδό.

Ακόμη κι η «σκιά Αλαφούζου» που βαραίνει εδώ και χρόνια τον σύλλογο,

δεν συνιστούσε το παραμικρό άλλοθι για επεισόδια τέτοιου είδους

στη συγκεκριμένη αναμέτρηση,

καθώς δεν υπήρχε τις προηγούμενες μέρες η οποιαδήποτε πολωτική εξέλιξη

που θα μπορούσε να θεωρηθεί ως η σπίθα στην πυριτιδαποθήκη.

 

Και όμως, παρά ταύτα,

τα ΣΤΗΜΕΝΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ ξεκίνησαν μόλις στο 5ο λεπτό,

ΑΝΕΥ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΑΙΤΙΑΣ.

Προδότες τής Παναθηναϊκής Ιδέας

και Προβοκάτορες μεταμφιεσμένοι σε Παναθηναϊκούς,

εισέβαλαν στον αγωνιστικό χώρο και επιτέθηκαν στον πάγκο τού Ολυμπιακού.

 

Η Απόλυτη Δηθενιά.

Κάφροι σε διατεταγμένη υπηρεσία,

ψευτοϊδεολόγοι που, τάχα μου-τάχα μου, επιτέθηκαν στον «οχτρό»,

αλλά ο αποκλειστικός στόχος τους ήταν να οδηγήσουν τον Παναθηναϊκό

στη θέση που τον θέλουν τα γνωστά παράκεντρα τής Εγκληματικής Οργάνωσης

και να βροντοφωνάξουν ότι ο Σημαντικότερος Ελληνικός Σύλλογος

είναι πλέον ξέφραγο αμπέλι και χαμαιτυπείο.

 

Όποιος διαθέτει στοιχειώδες (ποδοσφαιρικό) ένστικτο,

αντιλαμβανόταν ότι ο αέρας στο «Ο.Α.Κ.Α.» ήταν άρρωστος

πολύ πριν διαχυθούν στην ατμόσφαιρα τα πνιγηρά και τοξικά δακρυγόνα.

Μέσα, λοιπόν, σε όλον αυτόν τον σικέ ζόφο,

ουδεμία έκπληξη προεκάλεσαν οι δηλώσεις των παραγόντων τού Ολυμπιακού,

οι οποίοι ειρωνεύθηκαν την Εξυγίανση·

λες και ο «Παναθηναϊκός τού ολυμπιακόφρονος Αλαφούζου»

έχει την παραμικρή σχέση με την Εξυγίανση.

 

Μ’ ένα σμπάρο, δυο τρυγόνια.

Προσέξτε τη σύμπτωση·

μία -παραδόξως, ανοιχτή- πόρτα

που επέτρεπε την πρόσβαση στον αγωνιστικό χώρο,

ο Π.Α.Ο. που πλέον θα βρεθεί μετά τη βέβαιη αφαίρεση βαθμών

να παλεύει για να αποφύγει τον υποβιβασμό·

ο Π.Α.Ο. που εν’ τέλει καταντά η υποχρεωτική παράπλευρη απώλεια

για να χτυπηθεί ο Π.Α.Ο.Κ..

 

Και ξάφνου, οποία σύμπτωσις, βλέπουμε το ίδιο έργο.

Όπως ακριβώς έγινε και πέρυσι,

πάει να μετατραπεί σε άρρωστο 

το μοναδικό υγιές πρωτάθλημα τής τελευταίας δεκαετίας.

Όπως ακριβώς έγινε και πέρυσι.

Όπως ακριβώς θα επιχειρείται να γίνεται κάθε χρόνο,

όσο η Ελληνική Πολιτεία και η Ελληνική Δικαιοσύνη

αρνούνται ή δειλιάζουν να τα βάλουν με την Εγκληματική Οργάνωση.

 

Όσο για τούς Προδότες και τούς Προβοκάτορες τής Παναθηναϊκής Ιδέας,

απέδειξαν ότι το κασκόλ που φορούν στο γήπεδο

το υποβαθμίζουν σε… «αμφιλαίμια σερβιέτα».

Και οι νοούντες νοήτωσαν…

 

Απόφθεγμα Ημέρας (εμμέτρως):

Ξέρω πού μένεις,

ξέρεις πού μένω,

μυρίζω Αλήθεια,

μυρίζεις Στημένο. 

 

ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ

* Θρησκείες και Ποδόσφαιρο: Συγκοινωνούντα Δοχεία Χουλιγκανισμού

* Ό,τι άλλο θέλουμε…

* Και ό,τι άλλο ήθελε προκύψει…

 

*** Γυρίστε ανάποδα την κλεψύδρα· ξεκινάει η αντίστροφη μέτρηση!

 

*** Αύριο πάλι…

 

Ο Αθλητάμπουρας