Αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους
*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…
*** Χαρακτηρίστηκε «Το Ντέρμπι τής Χρονιάς». Χαρακτηρίστηκε «Ντέρμπι Τίτλου».
Εν τέλει, μετατράπηκε στην ποδοσφαιρική εκδοχή των αριθμητικών διατυπώσεων
«Μηδέν από μηδέν (ίσον) μηδέν» και «Μηδέν εις το Πηλίκον».
Πριν από την έναρξή της,
η αναμέτρηση Παναθηναϊκός-Α.Ε.Κ. εγκυμονούσε το ενδεχόμενο
να αναδεικνυόταν ο φετινός Πρωταθλητής Ελλάδος,
καθώς -σε περίπτωση που αναδεικνυόταν νικητής-
θα απεκτούσε τεράστιο βαθμολογικό και ψυχολογικό προβάδισμα στην πιο κρίσιμη καμπή τής σεζόν.
Φευ· το σφύριγμα τής λήξης απέδειξε ότι αυτό το ματς ήταν… ανεμογκάστρι.
Βεβαίως,
για να αποδώσουμε και να επιμερίσουμε δίκαια τις ευθύνες για τη «λευκή» ισοπαλία,
θα συμπυκνώσω την απόδοση των δύο ομάδων λέγοντας ότι,
φοβόταν το Σκιάχτρο τον Δικέφαλο Αετό και ο Δικέφαλος Αετός το Σκιάχτρο
(ναι, αντιλαμβάνομαι πως ο προσδιορισμός «Σκιάχτρο» φαντάζει άδικος για το «Τριφύλλι»,
όμως -τηρουμένων των λογοτεχνικών αναλογιών-
δεν απέχει και πολύ από την οικτρή εικόνα που είχαν οι γηπεδούχοι
σε ένα ματς που δυνητικώς θα έστελνε στο «Χρονοντούλαπο τής Ιστορίας» τη 12ετή ανομβρία).
Ποια «φλεγόμενη “Λεωφόρος”»;
Οι κατάμεστες κερκίδες μετατράπηκαν εν ριπή οφθαλμού σε απόμερο νησιωτικό εκκλησάκι,
αφού η «Ένωση» έκανε -άμα τω ξεκινήματι τού αγώνα- πάρτι στον αγωνιστικό χώρο
και οι παίκτες των γηπεδούχων είχαν περιοριστεί σε ρόλο κομπάρσων.
Το σύνολο τού Ιβάν Γιοβάνοβιτς ήταν κατώτατο των περιστάσεων
και ουδόλως αποτελεί δικαιολογία το υψηλών απαιτήσεων διακύβευμα·
από τα πρώτα λεπτά τού παιχνιδιού κατέστη σαφές
ότι η Α.Ε.Κ. είχε έρθει στην καυτή έδρα τού αντιπάλου της
και τού απηύθυνε κατάμουτρα την πρόκληση «Έλα να λύσουμε σήμερα τις διαφορές μας…»,
αλλά ο Π.Α.Ο. ήταν -εν προκειμένω- ένας «Ζήκος»,
που επεδίωκε να παραπέμψει στις καλένδες το ξεκαθάρισμα λογαριασμών,
αρκούμενος στο πλεονέκτημα που είχε-έχει στην περίπτωση ισοβαθμίας
και εκφράζοντας τη ριψασπιδική ελπίδα
να τού κάνουν κάποιο δώρο οι «άλλοι» στις εναπομείνασες αγωνιστικές
(και δευτερευόντως, να κάνει ο ίδιος τρεις σερί νίκες).
Είναι ανεπίτρεπτο, είναι ντροπιαστικό, είναι ολίγιστο,
να παίζεις στην έδρα σου τον αγώνα που δύναται να αναχθεί σε «Ορόσημο»
και να πρεσβεύεις αυτήν την ηττοπαθή νοοτροπία.
Εν κατακλείδι, για πολλοστή φορά αποδείχθηκε ότι,
ο -συμπαγής μεν, αλλά περιορισμένων δυνατοτήτων- Παναθηναϊκός
δεν αντέχει να είναι φαβορί και καταρρέει υπό το βάρος των ευθυνών,
βροντοφωνάζοντας πως «Εγώ ό,τι είναι να καταφέρω, θα το καταφέρω ως αουτσάϊντερ.».
Η Α.Ε.Κ. έκανε επίδειξη δύναμης από το πρώτο 10λεπτο,
έχοντας επιθετικό σχέδιο, βγάζοντας πάθος, πιέζοντας ψηλά
και αναγκάζοντας τούς σαστισμένους γηπεδούχους να βρίσκονται διαρκώς σε θέση άμυνας·
ακόμη κι όταν ο Π.Α.Ο. κατέφερνε -μετά βίας- να περνούσε το κέντρο,
ήταν πασίδηλο πως είχε το μυαλό του στα «μετόπισθεν»
και οι σπασμωδικές ενέργειες των ποδοσφαιριστών του
ουδεμία ανησυχία έφερνε στις τάξεις των φιλοξενουμένων.
Η «Ένωση» είχε εύκολες μεταβάσεις, η αυτοπεποίθησή της ανέβαινε διαρκώς,
η δημιουργία παιχνιδιού και φάσεων ήταν -σχεδόν- μονοπωλιακή υπόθεση,
η «Λεωφόρος» είχε σιγήσει, ο Φόβος πλανιόταν στην «Πράσινη Ατμόσφαιρα»,
μία προσβλητικώς πρόωρη σκέψη ήταν κυρίαρχη:
«Δεν γαμιέται· και η ισοπαλία, μια χαρά αποτέλεσμα είναι.».
Τι κι αν το ντέρμπι διεξαγόταν εντός έδρας..;
Τι αν η Α.Ε.Κ. είχε προσέλθει στο ματς
ούσα χτυπημένη από ίωση που είχε προσβάλει πολλά από τα βασικά ατού της..;
Ο Παναθηναϊκός αποδείχθηκε ανίκανος να τής ασκήσει πίεση και απειλή, παραδεχόμενος την ποδοσφαιρική κατωτερότητά του
και αρκούμενος να πάρει ένα χλωμό αλλά συνάμα ευνοϊκό αποτέλεσμα.
Εκτός από την κοντινή κεφαλιά τού Σπόραρ στην εκπνοή τού πρώτου ημιχρόνου
που απέκρουσε με σωτήρια επέμβαση ο Αθανασιάδης
(ευκαιρία που δεν προέκυψε από οργανωμένη επίθεση, αλλά από εκτέλεση φάουλ),
η Α.Ε.Κ. δεν εβίωσε άλλον κίνδυνο στην αναμέτρηση·
οι γηπεδούχοι είχαν συμβιβαστεί από πολύ νωρίς με την ιδέα τής βαθμολογικής μοιρασιάς
και είναι χαρακτηριστικό πως ακόμη και μετά το 60ό λεπτό
που οι παίκτες τού Αλμέϊδα έδειχναν σαφέστατα σημάδια κόπωσης,
οι αντίπαλοί τους δεν έβρισκαν καν το θάρρος να προωθούνταν στις στημένες φάσεις·
πόσω μάλλον, να απέδιδαν δημιουργικό και συνδυαστικό ποδόσφαιρο.
Από τη μεριά της,
η «Ένωση» αντεπαρέταξε τις σημαντικότερες και μεγαλύτερες ευκαιρίες,
με κορυφαία τη στιγμή στο 35ο λεπτό,
όταν το σουτ τού Τσούμπερ βρήκε στο δοκάρι
και στην επαναφορά το πλασέ τού Ελίασον απορροφήθηκε από την αγκαλιά τού σωτήρα Μπρινιόλι
(παρεμπιπτόντως,
υπάρχουν κάμποσα ανόητα όντα που κάνουν λόγο για δύο δοκάρια
-προσμετρώντας και την κεφαλιά τού Τσούμπερ στο 10΄-
όμως στην πραγματικότητα μιλάμε για «μη γενόμενη φάση»
διότι στο ξεκίνημά της βρισκόταν σε καταφανέστατη θέση οφ-σάϊντ ο Λιβάϊ Γκαρσία).
*** Πριν κάνουμε, όμως, την τελική αξιολόγηση τής διαμορφωθείσας κατάστασης,
οφείλουμε να αναφερθούμε και στις διαιτητικές αποφάσεις που σημαδέψανε το ντέρμπι,
καθώς υπήρξαν τέσσερις περιπτώσεις που σηκώσανε μέγα κουρνιαχτό
και χρησιμοποιήθηκαν -κατά το συμφέρον αμφοτέρων-
ως προπαγανδιστικό υλικό των εμπλεκομένων «Π.Α.Ε.».
1η φάση-11ο λεπτό:
Πρέπει να τιμωρηθεί με κόκκινη κάρτα ο Μπερνάρ για το χτύπημα στον Ρότα;
Ο Ρότα επιχειρεί να ντριμπλάρει τον Μπερνάρ,
ο Βραζιλιάνος φτάνει πρώτος την μπάλα…
…ο αμυντικός τής Α.Ε.Κ. -διαπιστώνοντας ότι κινδυνεύει να χάσει την κατοχή-
έχει επιχειρήσει ήδη προβολή προς την μπάλα
και αναποφεύκτως τα πόδια των δύο ποδοσφαιριστών συγκρούονται.
Ο Μπερνάρ πατάει μεν το πόδι τού Ρότα…,
…όμως στην πραγματικότητα δεν έχει την παραμικρή ευθύνη για το γεγονός,
διότι δεν κατευθύνθηκε αυτός προς τον αντίπαλό του.
Αθώος, λοιπόν, για το πρώτο σκέλος τής φάσης,
αλλά όχι και για την αγκωνιά που αντανακλαστικά δίνει στον Ρότα,
καθώς τού τραντάζει συθέμελα το κεφάλι
και τον αφήνει αιμόφυρτο κι ημιλιπόθυμο στο έδαφος.
Ναι μεν το χτύπημα γίνεται ακουσίως και όχι εσκεμμένως,
μα είναι τέτοια η δύναμή του,
που αναμφίβολα κινείται στις παρυφές τής κόκκινης κάρτας
και υπερβαίνει το -τιμωρούμενο με κίτρινη κάρτα- «επικίνδυνο παιχνίδι».
Δεν πρόκειται για καραμπινάτη περίπτωση αποβολής
(άρα, δεν μιλάμε για διαιτητικό έγκλημα),
όμως η προσωπική μου πλάστιγγα γέρνει προς αυτήν την προσέγγιση
και ουδόλως με απασχολεί αυτή η άκρως διαδεδομένη μαλακία
για το χρονικό σημείο τής αναμέτρησης·
ναι, αντιλαμβάνομαι και εν γένει συμφωνώ
ότι εκτός από το «Γράμμα τού Νόμου» υπάρχει και το «Πνεύμα τού Νόμου»,
αλλά ετούτη η οπτική δεν πρέπει να λειτουργεί ενάντια στη Σωματική Ακεραιότητα.
Εν προκειμένω, πιθανολογώ -βάσει και των μετέπειτα συμβάντων-
ότι ο ανεπαρκής Πορτογάλος ρέφερι Ντίας και ο «V.A.R.»
είχαν ως προσανατολισμό την ελαστικότητα στον πειθαρχικό έλεγχο
και ωσάν «Πόντιοι Πιλάτοι» δεν ήθελαν να κρίνουν οι ίδιοι το ντέρμπι
(η γελοιότητα στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι ότι δεν καταλογίσθηκε καν φάουλ).
2η φάση-45΄+5 (καθυστερήσεις ημιχρόνου)
Πρέπει να τιμωρηθεί με δεύτερη κίτρινη κάρτα ο Μουκουντί για το φάουλ στον Σπόραρ;
Ο Σπόραρ φεύγει στην αντεπίθεση
(πήγα να γράψω «ξεχύνεται»,
αλλά το ρήμα «ξεχύνομαι» θα μού έκανε μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση
επειδή θα το είχα συνδέσει με τον Σπόραρ)
και ο Μουκουντί -ευρισκόμενος σε μειονεκτική θέση και έχοντας ήδη μία κίτρινη-
σταματάει τον αντίπαλό του με φάουλ (και μάλιστα, με παρατεταμένο σπρώξιμο).
Η καραμπινάτη δεύτερη κίτρινη κάρτα -και συνεπαγωγικώς η κόκκινη-
δεν βγαίνουν από το τσεπάκι τού κατ’ ευφημισμόν «Elite» διαιτητή.
3η φάση-82ο λεπτό
Πρέπει να τιμωρηθεί με δεύτερη κίτρινη κάρτα ο Μουκουντί για το φάουλ στον Ιωαννίδη;
Ο Ιωαννίδης επιχειρεί να φύγει στην αντεπίθεση
και να αξιοποιήσει μία βαθιά μπαλιά τού Κώτσιρα,
αλλά ο ήδη σεσημασμένος και επανειλημμένα παραβατικός Μουκουντί
τον κρατάει εξακολουθητικά και τον ρίχνει κάτω.
Η καραμπινάτη δεύτερη κίτρινη κάρτα -και συνεπαγωγικώς η κόκκινη-
δεν βγαίνουν ΞΑΝΑ από το τσεπάκι τού κατ’ ευφημισμόν «Elite» διαιτητή,
ο οποίος -άκουσον, άκουσον- περιορίζεται σε… αυστηρές συστάσεις προς τον τσουρουκά στόπερ.
4η φάση-83ο λεπτό
Πρέπει να τιμωρηθεί με δεύτερη κίτρινη κάρτα -ή και με απ’ ευθείας κόκκινη- ο Βίντα
για την ακούσια «κουτουλιά» στον Τσοκάϊ;
Ο Τσοκάϊ επιχειρεί να «τσιμπήσει» την ιπτάμενη μπάλα με κεφαλιά,
προκειμένου να παρακάμψει τον επερχόμενο Βίντα και να μπει στην αντίπαλη περιοχή.
Με διαφορά κλάσματος δευτερολέπτου, ο μέσος τού Παναθηναϊκού βρίσκει πρώτος την μπάλα,
τα κεφάλια των δύο ποδοσφαιριστών συγκρούονται,
οι παίκτες βρίσκονται στο έδαφος, τα ιατρικά επιτελεία εφορμούν ακαριαία προς βοήθεια.
Ορθώς δεν τιμωρείται με κάρτα ο Βίντα, όμως ο ανεκδιήγητος διαιτητής δεν δίνει καν φάουλ.
*** Κατόπιν τούτων, προκύπτει το ερώτημα
«Ποιος είναι ο ευνοημένος και ποιος ο αδικημένος στο ντέρμπι;».
Διαχρονικώς η άποψή μου είναι,
ότι οφείλουμε να απαντούμε με πρώτο κριτήριο τη χρονική διαδοχή των φάσεων·
ο Συμψηφισμός είναι το Καταφύγιο των Καθυστερημένων.
Εν κατακλείδι,
αν δεχθούμε ότι θα μπορούσε να έχει αποβληθεί ο Μπερνάρ,
αναμφίβολα η Α.Ε.Κ. υπέστη αδικία
διότι σαφώς η συνέχεια τού ματς δεν θα είχε τα ίδια χαρακτηριστικά
και δεν θα συνέβαιναν τα ίδια γεγονότα.
Από την άλλη,
αν παρακάμψουμε την εν λόγω φάση και κρίνουμε αθροιστικά,
αναμφίβολα ο Παναθηναϊκός υπέστη αδικία.
Σε επίπεδο συνολικής αποτίμησης
και βάσει τής νοοτροπίας που επέδειξε ο διαιτητής καθ’ όλην τη διάρκεια τού αγώνα,
καταλήγουμε ότι δεν υπήρξαν διαμόρφωση και αλλοίωση αποτελέσματος.
*** Τι γίνεται από ’δώ και πέρα;
Όσο κι αν -κατά τη διάρκεια τού παρόντος πονήματος- ήσκησα δριμεία κριτική στον Παναθηναϊκό,
εξακολουθώ να θεωρώ ότι έχει τεράστιο προβάδισμα για την κατάκτηση τού πρωταθλήματος,
διότι η βραχεία κεφαλή που λέγεται «Πλεονέκτημα στην Ισοβαθμία»
δύναται να προκαλέσει καταστροφικές επιπτώσεις στην Α.Ε.Κ.
και να τη φορτώσει με τεράστιο άγχος εν όψει τής εξαιρετικά κομβικής αυριανής αγωνιστικής.
Όσο κι αν φαντάζει πρόωρο,
ίσως το βράδυ τής Τετάρτης λάβει χώρα η εξέλιξη που την Κυριακή πήρε αναβολή·
ίσως να έχουμε ενώπιόν μας τον Πρωταθλητή Ελλάδος 2023,
καθώς ο Παναθηναϊκός υποδέχεται τον Π.Α.Ο.Κ.
και η Α.Ε.Κ. υποδέχεται τον Ο.Σ.Φ.Π..
Χωρίς να διατείνομαι ότι αποκλείονται εν τοις πράγμασι ανατροπές,
τα κίνητρα των φιλοξενουμένων απέχουν παρασάγγας·
ναι μεν αποτελεί κοινή επιδίωξή τους η κατάκτηση τής 3ης θέσης,
(για την ομάδα τού Λουτσέσκου δεν είναι καν «ματς ζωής και θανάτου»,
διότι μπορεί να πάρει το «καλό» εισιτήριο τού «Europa League» κατακτώντας το Κύπελλο),
αλλά ο Ολυμπιακός και -κυρίως- ο ιδιοκτήτης του
επιθυμούν διακαώς να κάνουν χαλάστρα στην «Ένωση».
Οι λόγοι θα αναλυθούν διεξοδικώς αύριο, ως «ορεκτικό» για το δείπνο των 8.
Μείνετε ασυντόνιστοι…
Ο Αθλητάμπουρας
