Καλό είναι να βγαίνουν οι ειδικοί ή και οι υπεύθυνοι να αρθρώνουν άποψη για τη διαιτησία στο ποδόσφαιρο κ.λ.π. Ο νομάρχης Θεσσαλονίκης Πανίκας Ψωμιάδης ήταν απολαυστικός στην προσπάθειά του να επισημάνει την αδικία σε βάρος του ΠΑΟΚ (αν οι διαιτητές ορίζονταν από το κλιμάκιο της ΟΔΠΕ Μακεδονίας μπορεί κα να μη το έκανε…).
Εξαιρετική, επίσης, η θεωρητική άποψη του καθηγητή Γιώργου Πιπερόπουλου (θα την απολαύσετε στη στήλη «Απόψεις» ), ο οποίος –αποδεδειγμένα– γνωρίζει από μπάλα περισσότερο… γηπεδική και καθόλου παρασκηνίου. Την σκυτάλη πήρε, στη συνέχεια, ο άρχων του επιχειρείν και του ρίσκου Ανδρέας Βγενόπουλος. Του λόγου του ήθελε να υπερασπίσει την ομάδα του και το έκανε προσφέροντας γερή χορηγία από την ντροπή του για τον τρόπο με τον οποίο προκρίθηκε ο «αιώνιος» αντίπαλος. Μέχρι εδώ όλα καλά και άγια!
Διότι, το «καρέ» των δηλώσεων – παρεμβάσεων είχε ξεκινήσει πριν από τις τρεις εν λόγω σημαντικές περσόνες, με γενναία κοροϊδία από τον προπονητή του Παναθηναϊκού κ. Χεν Τεν Κάτε. Ο άνθρωπος πολύ πολύ σοβαρά αντιμετώπισε τους δημοσιογράφους (και τον ντροπιαστικό αποκλεισμό) με τη φράση: «Αναλαμβάνω την ευθύνη».
Αν έκανε κάποια τεχνικά λάθη (που έκανε) στη διάρκεια του αγώνα, στο «πρες ρουμ» υπέπεσε στο σοβαρότερο όλων. Τι πάει να πει κύριε Κάτε μας «αναλαμβάνεις την ευθύνη»; Και πόσο την κοστολογείς αυτή την ευθύνη; Προφανώς τζάμπα, στο πλαίσιο του διετούς προγράμματος που έχει χαράξει η διοίκηση μήπως και πλησιάσει έναν τίτλο!
Μόνο όποιος απολαμβάνει την στήριξη του αφεντικού τολμά -στο ελληνικό ποδόσφαιρο– να αναλάβει την ευθύνη του, διότι γνωρίζει πως δεν θα του κοστίσει. ‘Η μήπως υπήρξε ποτέ επιβολή προστίμου σε κόουτς ένεκα λαθών στους χειρισμούς του; Να μην τρελαθούμε. Η ανάληψη ευθύνης από τον υπεύθυνο μιας ομάδας στοιχειοθετεί την έννοια της απόλυτης ουτοπίας. Μέχρι να αντιληφθεί, βεβαίως, το αφεντικό «πόσα χάνει» σε χρήμα και φήμη και να δείξει στον αποτυχημένο την έξοδο.
Βέβαια, μόνο στο ποδόσφαιρο -ως επαγγελματίας- δεν πληρώνεις τα λάθη σου. Σε άλλους τομείς της ζωής, η ανάληψη ευθύνης χρεώνεται με κόστος, συχνά αβάσταχτο και οδυνηρό. Παλαιότερα, όταν τα ήθη στην Ελλάδα διέθεταν χαλινάρι, αν ο αρσενικός «χάλαγε» μια πιτσιρίκα και παραδεχόταν την… βιασύνη του (αναλαμβάνοντας την ευθύνη), υποχρεωνόταν να την νυμφευτεί διότι έδειχνε πως διαθέτει φιλότιμο, και τότε όλα ξεχνιούνταν.
(Αλλά δεν έχει νόημα να συνεχίσουμε, αφού πρώτον ο Τεν Κάτε δεν διανύει «ηλικία γάμου» και δεύτερον, ως οικογενειάρχης, θεωρείται επιτυχημένος. Μια ματιά στις φωτογραφίες της υπέροχης κόρης του για περιοδικά κ.λ.π., θα σας αναγκάσει να του συγχωρήσετε οποιοδήποτε εφήμερο λάθος…).
