Καθημερινή αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους
*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…
*** 21 Ιουνίου: Η «Μεγαλύτερη Ημέρα τού Έτους»!
Η μέρα από την οποία ξεκινάει το Θερινό Ηλιοστάσιο
και τελειώνει το «ηλιοστάσιο» που λέγεται «Ρίκι Πιτίνο» για τον Παναθηναϊκό.
Ο Ρίκι Πιτίνο πρόκευψε στη ζωή μας και στο Ελληνικό Μπάσκετ
στις 26 Δεκεμβρίου τού ’18·
κατέκτησε αμέσως τον σεβασμό φίλων και αντιπάλων,
ήταν μέντορας για τούς παίκτες του,
προσέθεσε στην προσωπική του τροπαιοθήκη ένα νταμπλ
και σε διάστημα μικρότερο των έξι μηνών
έφτασε να λατρεύεται από τον Κόσμο τού Παναθηναϊκού.
Για την ακρίβεια, έφτασε να λατρεύεται από τις πρώτες στιγμές!
Ήταν τέτοια η επιρροή και η γοητεία που ήσκησε στην ομάδα,
ώστε να καταφέρει ένα συγκλονιστικό Παράδοξο·
ο Παναθηναϊκός επεθυμούσε να κατακτήσει μία ακόμη «Ευρωλίγκα»
για να την αφιερώσει στον Πιτίνο.
Είναι καταπληκτικό και μοναδικό στα χρονικά,
να μετατρέπεται τόσο σύντομα ένας προπονητής σε τοτέμ·
πόσω μάλλον,
όταν αυτό συμβαίνει στην ομάδα
που έχει ανακηρυχθεί επισήμως -για την τελευταία 20ετία-
ως «Η Κορυφαία στην Ευρώπη»!
Είθισται ο κάθε μεγάλος σύλλογος να απαιτεί αποτελέσματα, τίτλους,
ώστε να θεωρήσει πετυχημένο τον εκάστοτε κόουτς που προσλαμβάνει.
Εδώ, όμως, έφτασε αυτή η «σταθερά» να αντιστραφεί·
ο Παναθηναϊκός ήθελε να κατακτήσει άλλο ένα «Πρωταθλητριών»,
ώστε να αποδείξει σε αυτόν τον τεράστιο προπονητή
ότι είχε επιλέξει να έρθει στο σωστό μέρος.
*** Παναθηναϊκός και Πιτίνο ταίριαξαν από την πρώτη μέρα.
Η πνευματική ευρύτητα,
η πνευματική και πολιτισμική αστικότητα τού Αμερικανού,
το χιούμορ και η απίστευτη διαδραστική ικανότητά του,
έδεσαν αμέσως με τον σύλλογο
που εκπροσωπεί παγκοσμίως την -κατά Παλαμά-
«Αθήνα διαμαντόπετρα, στης Γης το δαχτυλίδι»!
Η πάλαι ποτέ αποτυχημένη θητεία τού Πιτίνο στους «Μπόστον Σέλτικς»,
καθαγιάστηκε και εξαγνίστηκε από ομάδα με το ίδιο έμβλημα.
Σίγουρα,
μετά τη -μόλις προ ολίγου ανακοινωθείσα- οριστική απόφασή του
να επιστρέψει στην πατρίδα του,
ο Πιτίνο θα πιστώνει εσαεί
αυτήν την τριφυλλοφόρο σημειολογία στον Παναθηναϊκό.
*** Τι έγινε, όμως,
και ενώ το κλίμα των τελευταίων ημερών έκανε λόγο για παραμονή του,
εν’ τέλει είχαμε αυτήν την εξέλιξη..;
Κατά την προσωπική μου άποψη,
θεωρώ απίθανο να μην έπαιξε ρόλο στην τελική απόφαση τού Πιτίνο
ο δύσοσμος τραγέλαφος που βιώνει από τις 13 Φεβρουαρίου το Ελληνικό Μπάσκετ.
Όλοι εμείς είμαστε συνηθισμένοι στη μπόχα, στην ξευτίλα και στην εγκληματικότητα,
που εκπορεύονται από τα γνωστά παραθλητικά και παρακρατικά ορμητήρια.
Όμως,
κάποιος που τα ζει για πρώτη φορά
και έχει εντελώς διαφορετική κουλτούρα και νοοτροπία,
είναι εξαιρετικά πιθανό να μη θέλει να εξακολουθήσει να τα ζει,
όποιο κι αν είναι το αντάλλαγμα.
Οφείλουμε να το (παρα)δεχθούμε·
είμαστε ιδρυματισμένοι με την τοξικότητα
που επικρατεί επί δύο δεκαετίες στον Αθλητισμό και στην Κοινωνία,
είμαστε ιδρυματισμένοι -θέλοντας και μη- στις άρρωστες καταστάσεις,
και στις μεθοδεύσεις που μετήλθε στο παρελθόν ο Σωκράτης Κόκκαλης
και εξακολουθούν με τον ίδιο ζήλο να μετέρχονται
ο Μαρινάκης και οι αδελφοί Αγγελόπουλοι.
Τι να κάτσει να κάνει ο (κάθε) Πιτίνο
σε αυτό το σάπιο μέρος που λέγεται «(Νεο)Ελλάδα».
Έχουμε ένα κράτος που παράγει ως κορυφαίο κίνητρο τη Φυγή.
Βλέπεις αυτά που συμβαίνουν,
διαπιστώνεις με θλίψη την παντελή απουσία Δικαιοσύνης και Αξιοκρατίας,
και θέλεις να φύγεις όσο πιο μακριά γίνεται.
Το ακόμη πιο τραγικό δε,
είναι ότι τις φορές που αποδίδονται Δικαιοσύνη και Αξιοκρατία,
αυτό συμβαίνει επειδή δεν γίνεται αλλιώς.
*** Σε τού το σημείο, μάλιστα,
θα σάς αναφέρω προς επίρρωσιν τής άποψής μου,
ένα παράδειγμα από το πρόσφατο παρελθόν…
Γιατί έφυγε ο τεράστιος Τζιμπρίλ Σισέ από την Ελλάδα;
Διότι διεπίστωσε ότι σε αυτήν την τεταρτοκοσμική μπανανία,
μπορούν μέσα σε ένα και μόνο ντέρμπι να χωρέσουν
οι στημένοι διαιτητές, η εκκωφαντική αλλοίωση αποτελέσματος,
η εισβολή εκατοντάδων ηλίθιων τραμπούκων στον αγωνιστικό χώρο,
η επίθεσή τους στους αντίπαλους παίκτες και ο ξυλοδαρμός τους,
και -ως κορωνίδα-
το βάρβαρο, ρατσιστικό, ομοφοβικό, χυδαίο παραλήρημα,
από ένα ον που δίνει συνεντεύξεις επιβάλλοντας τις ερωτήσεις που θα δεχθεί
και διαβάζοντας τις απαντήσεις.
Γι’ αυτό δεν αντέχουν και φεύγουν από την Ελλάδα
τεράστιες προσωπικότητες όπως ο Ρίκι Πιτίνο και ο Τζιμπρίλ Σισέ.
Διότι, όπως έλεγε ο Μέγας Μάνος Χατζιδάκις..:
«Όταν βλέπεις το Τέρας και δεν τρομάζεις,
να ανησυχείς
γιατί ίσως έχεις αρχίσει να τού μοιάζεις.».
*** Θα κλείσω όμορφα·
όπως ταιριάζει σε αποχαιρετισμούς
που (θα) θέλουμε πάντοτε να θυμόμαστε στη ζωή μας,
όπως αξίζει σε ανθρώπους όπως ο Ρίκι και ο Τζιμπρίλ, ο Τζιμπρίλ και ο Ρίκι
(η παρήχηση τού «όπως» είναι εσκεμμένη,
προκειμένου να τονιστεί το γεγονός ότι μιλάμε για Πρότυπα)!
Θα κλείσω με μία αφιέρωση που έχει κι αυτή ως γεννήτορά της τον Μέγα Μάνο.
Αφιερώνω στον Ρίκι, στον Τζιμπρίλ,
και σε όλους εμάς που αρνούμαστε να παραδώσουμε τα Χαμένα Μας Όνειρα,
διότι πάντα θα έρχεται μία καινούργια πνοή
να μάς τα ανασταίνει έστω για λίγο.
Ετοιμαστείτε να χορέψουμε όλοι μαζί,
με τη συνοδεία εικόνων που θα μάς ανασύρουν το Παιδί που έχουμε μέσα μας.
Ετοιμαστείτε να χορέψουμε προς τιμήν τού Ρίκι και τού Τζιμπρίλ,
ετοιμαστείτε να χορέψουμε προς τιμήν μας
«Το Βαλς των Χαμένων Ονείρων».
Ψυχή Βαθιά!!!!!!!!!!!!!
Ο Αθλητάμπουρας
