Καθημερινή αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους
*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…
*** Απόψε, ελέω ημέρας,
θα σάς πω μία διδακτική ιστορία
που συνδυάζει τη Θρησκεία και το Ελληνικό Ποδόσφαιρο·
ούτως ή άλλως, το Ποδόσφαιρο έχει διαχρονικώς τα δικά του «Θρησκευτικά»
(ενδεικτικώς αναφέρω το «Πράσινε Θεέ Παναθηνά-ϊκέ»,
το «Π.Α.Ο.Κ. ο Θεός, Τούμπα ο Ναός», κ.λπ., κ.λπ.).
Κάποτε, λοιπόν,
ακούστηκε στην Ελλάδα ότι θα ερχόταν στον κόσμο ένας διαιτητής
που θα εσφύριζε «50-50» την «Εγκληματική Οργάνωση»
και όχι «90-20» όπως είχαν συνηθίσει ο αρχηγός της και τα μέλη της.
Απ’ την άλλη,
όλοι οι υγιείς φίλαθλοι περιμέναν’ με αδημονία την έλευση τού θεανθρώπινου ρέφερι,
που οι προφητείες έλεγαν ότι θα γεννιόταν στη Λάρισα
(εξ’ ου και ο βιβλικός όρος «Γραμματείς και Λαρισαίοι»)
και στο τέλος θα σταυρωνόταν
για να έσωζε από τις αμαρτίες την ανθρΕ.Π.Ο.τητα
(εξ’ ου και το δίλημμα τού Πόντιου Πιλάτου «Ιησούν ή Βαραββάν;»
είχε αντικατασταθεί από την εκμοντερνισμένη version «Τζήλον ή Σπάθαν;»).
Όταν ο νεογέννητος Διαιτησίας βγήκε από την κοιλίτσα τής μαμάς του
και έριξε το πρώτο του κλάμα,
το χαρμόσυνο νέο δεν ήργησε να διαδοθεί·
όπως ήταν αναμενόμενο,
το μαντάτο έφτασε αμέσως και στον Αρχιμαφιόζο τού Ελληνικού Ποδοσφαίρου,
ο οποίος εν’ ριπή οφθαλμού έστειλε τα πιο διαλεχτά πρωτοπαλίκαρά του
να καταθέσουν τα διαπιστευτήριά του στους γονείς τού μωρού.
Καθώς στον νομό Αττικής δεν υπάρχει εταιρεία που να νοικιάζει καμήλες,
οι «τρεις μπράβοι με τα δώρα» μπήκαν σε ένα ευέλικτο λευκό αυτοκίνητο
και κίνησαν για τη Θεσσαλία.
Όταν έφτασαν μπροστά στο βρέφος, βαθιά κατάνυξη τούς κατέλαβε·
δίπλα του κάθονταν οι γονείς του, ενώ το χουχούλιζαν άλογα ράτσας «πόνι»
(στη Λάρισα επιτρέπονται
μόνο τα ιπποειδή που έχουν μικρότερο ύψος απ’ τον Αλέξη Κούγια).
Οι «τρεις μπράβοι με τα δώρα»
συστήθηκαν ένας-ένας στους γονείς τού νεογέννητου Διαιτησία.
«Γεια σας…», είπε ο πρώτος.
«Είμαι ο Βάγγος ο Κοκκαλιάρης
και έχω φέρει δώρο για το παιδάκι σας μερικές σφυριές στο κεφάλι.».
«Γεια σας…», είπε ο δεύτερος.
«Είμαι ο Κώτσος ο Τσιλιβήθρας
και έχω φέρει δώρο για το παιδάκι σας κάμποσα μπουνίδια στη μάπα του.».
«Γεια σας και από μένα…», είπε ο τρίτος.
«Εγώ είμαι ο Τάκης ο Περούκας
και έχω φέρει δώρο για το παιδάκι σας ένα χτύπημα fatality στην καρωτίδα του.».
Οι γονείς τού βρέφους γούρλωσαν τα μάτια τους από φόβο·
αν εγνώριζαν προκαταβολικώς
τι θα τραβούσε το παιδάκι τους από τη στιγμή τής γέννησής του,
θα είχαν βάλει προφυλακτικό στον κρίνο.
«Τι ζητάτε, ρε μπράβοι, ρε γαμώ τη..;», ερώτησαν με οργή.
«Δεν ξέρουμε τι ζητάμε.
Εμείς είμαστε απλώς κάτι ούγκανα,
που κάνουμε ό,τι μάς πει το αφεντικό μας.».
«Και ποιος είναι το αφεντικό σας;».
«Δεν μπορούμε να πούμε ποιος είναι,
διότι, αν το κάνουμε,
θα βάλει άλλους να μάς δώσουν ως δώρα
τις σφυριές στο κεφάλι, τα μπουνίδια στη μάπα και τα fatalities στην καρωτίδα.».
Οι γονείς τού νεογέννητου Διαιτησία εκούνησαν το κεφάλι τους με οίκτο
και αναρωτήθηκαν σιωπηλά
«Σε τι κόσμο φέρνουμε τα παιδιά μας, Νίκο Τσιαμτσίκα..;».
Κοίταξαν ανήσυχοι το βρέφος τους,
που ξάφνου έκλαιγε επειδή τού είχε φύγει η σφυρίχτρα απ’ το στόμα.
Μάλιστα, αμέσως μετά, τα πράγματα γίναν’ πολύ χειρότερα,
καθώς εξεκίνησε να κάνει σπασμούς διότι είχε καταπιεί το στραγάλι.
Ο πατέρας του και η μητέρα του
ξεχύθηκαν στον δρόμο ουρλιάζοντας για βοήθεια·
«Έναν γιατρό, έναν γιατρό…», φωνάζαν’,
και για καλή τους τύχη βρήκαν μπροστά τους κάποιον άντρα με ευγενική μορφή,
που έσπευσε να σώσει το μωρό από τον πνιγμό.
Ο νεογέννητος Διαιτησίας ήταν Γραμμένος να ζήσει…
…
(η αλληγορία που μόλις αναγνώσατε,
είναι αφιερωμένη σε κάθε Έλληνα που ανθίσταται στην «Εγκληματική Οργάνωση»,
είτε αυτός ο Έλληνας είναι δικαστής, είτε πολιτικός, είτε αστυνομικός,
είτε δημοσιογράφος, είτε διαιτητής, είτε απλός φίλαθλος και πολίτης)
Εύχομαι «Καλές Γιορτές» σε κάθε Καλόν Άνθρωπο!
Ο Αθλητάμπουρας
