Αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους
*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…
*** Όταν στις 22 Οκτωβρίου ο ποδοσφαιριστής Χουάνκαρ έπεφτε ημιλιπόθυμος
-πέριξ τής πλάγιας γραμμής τού γηπέδου «Γ.Καραϊσκάκης»-
από ρίψη κροτίδας που τού επέφερε σοβαρό πρόβλημα στην ακοή,
η διακοπή τού ντέρμπι Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός και η μετέπειτα τιμωρία των γηπεδούχων
απετελούσαν μονοδρομική διαδικασία.
Η πρωτόδικη απόφαση έτρωσε την «Αίσθηση τού Απυρόβλητου»
που επικρατεί από το φθινόπωρο τού 1996 και εντεύθεν στο διαρκώς αποθρασυνόμενο λιμάνι,
η κατακύρωση τού ματς στον Π.Α.Ο., η αφαίρεση ενός βαθμού από τον Ο.Σ.Φ.Π.
και η επιβολή τού «Κεκλεισμένων των Θυρών» για δύο αγωνιστικές,
ήταν ένα «μενού» που αδυνατούσε να χωνέψει ο φαταουλικός καταπιόνας.
Ουδεμία έκπληξη προεκλήθη, λοιπόν,
από την έφεση που κατέθεσε η πειραϊκή εταιρεία,
επιχειρώντας να αποποιηθεί των αδιαμφισβήτητων ευθυνών της
και να τη σκαπουλάρει για νιοστή φορά,
βάζοντας το Συμφέρον πάνω από την Αξιοπρέπεια και από το «Ευ Αγωνίζεσθαι».
Σε αυτήν την απέλπιδα και παντελώς εξευτελιστική προσπάθεια,
οι «ερυθρόλευκοι» έχουν ως συμμάχους τον Χρόνο και τον Παραλογισμό.
Η Ζωή και η Ιστορία έχουν (απο)δείξει ότι η Αλήθεια είναι ακαριαία,
ενώ το Ψέμα χρειάζεται πάντοτε πίστωση για να μεταμφιεστεί σε «αλήθεια».
Εν κατακλείδι, η «Επιμήκυνση τού Χρόνου» ευνοεί το Ψέμα.
*** Ο πρόεδρος τής Επιτροπής Εφέσεων τής «Ε.Π.Ο.», Αντώνης Μελισσινός,
εδήλωνε στομφωδώς και με νόημα την προηγούμενη Παρασκευή
πως «Η νύχτα θα είναι μεγάλη…»
και -επί τής ουσίας- προανήγγελλε ότι θα εξέδιδε την τελεσίδικη ετυμηγορία το Σάββατο,
ήτοι πριν από το προγραμματισμένο ντέρμπι
ανάμεσα στο εγκαλούμενο σωματείο και τον «Δικέφαλο τού Βορρά».
Αίφνης, όμως,
η νύχτα τής Παρασκευής εξέπεσε τής διατυμπανιζόμενης μεγαλοσύνης της
και οι εμπλεκόμενες πλευρές εκλήθησαν να καταθέσουν υπομνήματα τη Δευτέρα.
Η υπόθεση είχε αρχίσει να μυρίζει…
Συνάμα, το νομικό επιτελείο τής «Π.Α.Ε. Ολυμπιακός»,
δεν ορρώδησε να μετέλθει τη «Γελοιοποίηση τής Λογικής»
και επιδιδόμενη σε κρεσέντο ανερυθρίαστης ερυθρόλευκης αναισθησίας
να ξεστομίζει θλιβερές πομφόλυγες προκειμένου να επιτύχει την αθώωση..:
«Εάν η κροτίδα μειώνει την ακοή ενός ποδοσφαιριστή, τι τον εμποδίζει να παίξει;
Μουσική θ’ ακούσει ή πιάνο θα παίξει;».
Σε οποιοδήποτε κράτος που σέβεται τον εαυτό του
και σε οποιανδήποτε «Δικαιοσύνη» που σέβεται τον εαυτό της,
θα έμπαινε -εν ριπή οφθαλμού- τροχοπέδη σε αυτό το απροκάλυπτο και αναίσχυντο θράσος.
Προσωπικώς, αν ήμουν ο εκδικάζων πρόεδρος,
θα απευθυνόμουν -ευγενικά μεν, κοφτά δε- στον δικηγόρο Βασίλη Δημακόπουλο
και θα τού έλεγα αδιαπραγματεύτως
«Κύριε συνήγορε,
σάς καλώ να σέβεστε τη Νομική Επιστήμη
και η επιχειρηματολογία σας να μην αντιμετωπίζει το Δικαστήριο
ωσάν να είναι καφενείο ή χαμαιτυπείο.».
Φευ όμως·
η τεταρτοκοσμική Νεοελληνική Μπανανία
εμφανίζει απόλυτη ανεκτικότητα μπροστά σε τέτοια δυστοπικά φαινόμενα,
οπότε περιμένουμε στο μέλλον να ακούσουμε
ακόμη πιο εξελιγμένες επιχειρηματολογικές εκδοχές από δικηγόρους δραστών:
«Τι πάει να πει ότι το παιδί έχει πάψει να τρώει επειδή τού κάνουν bullying στο σχολείο;
Αφού δεν τού σπάσανε τα δόντια αυτοί που τού κάνουν bullying,
σημαίνει ότι είναι σε θέση να τρώει χωρίς το παραμικρό πρόβλημα.».
«Τι πάει να πει ότι η γυναίκα που υπέστη βιασμό από τον πελάτη μας, έχει πάψει να τρώει.
Με το μουνί έτρωγε μέχρι πρότινος;».
Ως εκ τούτων,
συνάγεται το συμπέρασμα
ότι ακόμη κι αν ένας ποδοσφαιριστής υποστεί ακρωτηριασμό στο χέρι
από ρίψη κροτίδας στο γήπεδο τού Ολυμπιακού,
οφείλει να συνεχίσει να αγωνίζεται απερίσπαστος,
διότι το Ποδόσφαιρο -όπως το λέει κι η ίδια η λέξη- παίζεται με τα πόδια και όχι με τα χέρια.
«Εντάξει, κύριε πρόεδρε,
αν ήταν μπασκετμπολίστας, βολεϊμπολίστας, πολίστας ή τενίστας ο τραυματισμένος αθλητής,
άντε…, να τον δικαιολογούσαμε.
Όμως, κοτζαμάν ποδοσφαιριστής καμώνεται ότι δεν μπορεί να παίξει,
επειδή μία άκακη εκρηκτική ύλη τού έκοψε το χέρι;».
Συνελόντι ειπείν,
οι μπουρδολογίες που χρησιμοποιεί το νομικό επιτελείο τού Ο.Σ.Φ.Π.
για να εξαφανίσει την αυταπόδεικτη και ιατρικώς διαπιστωμένη βλάβη
που έχει υποστεί η υγεία τού Χουάνκαρ,
παραπέμπουν στην περίφημη σουρεαλιστική ατάκα
«Ο Μπετόβεν ήταν τόσο κουφός, που ενόμιζε ότι ήταν ζωγράφος.».
*** Μ’ αυτά και μ’ αυτά, οι μέρες περνούν,
η τελεσίδικη απόφαση αρνείται πεισματικά και ύποπτα την έκδοσή της,
ενώ συνάμα η δύσοσμη καθυστέρηση έρχεται να εμπλουτιστεί με μία άρτι προκύψασα εξέλιξη
που προκαλεί μειδιάματα σε κάθε νοήμονα και γνώστη φίλαθλο τής χώρας.
Εχθές, λοιπόν,
δύο εβδομάδες μετά από το διακοπέν ντέρμπι
και -οποία… σύμπτωσις- μία μέρα μετά από την κατάθεση των υπομνημάτων,
η Πειραϊκή Αστυνομία ανεκοίνωσε με δόξα και τιμή
ότι συνέλαβε τον άνθρωπο που είχε ρίξει την πολυσυζητημένη κροτίδα.
Μάλιστα, σε έρευνα που διεξήχθη στην οικία του, τι λέτε ότι βρέθηκε και κατασχέθηκε;
Όχι, ούτε «Καλάσνικοφ», ούτε πιστόλι, ούτε λάμα είκοσι εκατοστών,
ούτε καν πλαστικό μαχαιράκι ή νυχοκόπτης.
Η Αστυνομική Διεύθυνση Πειραιώς
(ναι, αυτή που το 2017 -ως καθ’ ύλιν αρμόδια για τις κάμερες στο γήπεδο τού Ο.Σ.Φ.Π.-
έπαιζε χυδαίο κρυφτούλι επί έναν μήνα,
προκειμένου να εξαφανίζονταν τα στοιχεία
που θα πιστοποιούσανε τον ξυλοδαρμό των ποδοσφαιριστών τού Πλατανιά
από εντεταλμένους τραμπούκους που είχαν εντολή να τιμωρούσανε τη φιλοξενούμενη ομάδα
επειδή είχε τολμήσει να πάει στα αποδυτήρια προηγούμενη στο σκορ),
κατέσχεσε -από το σπίτι τού νεαρού φερόμενου ως δράστη- μία… ζακέτα.
Εδώ πλέον, γίνεται ακατάσχετος ο γέλωτας…
– Μαμά, πάω γήπεδο.
– Ζακέτα και κροτίδα να πάρεις.
Αυτός ο διάλογος καθίσταται εν προκειμένω απολύτως ρεαλιστικός
και μάς προκαλεί νευρικά χάχανα για τον τρόπο που λειτουργούν οι Αρχές
στο πιο περιβόητο και παρακρατικό λιμάνι τής χώρας.
Βεβαίως, πίσω από το (προσωρινό) νευρικό γέλιο μας,
υπάρχουν η Οργή, ο Αποτροπιασμός, η Αποστροφή,
καθώς εκπέμπεται ποικιλοτρόπως η σεσημασμένη μπόχα και δυσωδία
που γνωρίζουμε από πλείστες όζουσες υποθέσεις τού παρελθόντος.
Κάτι μαγειρεύεται… Κάτι μυρίζει άσχημα… Κάτι βρομάει… Κάτι ζέχνει…
– Παιδί μου, τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις;
– Μαμά, δεν θέλω να γίνω αστροναύτης, ούτε ποδοσφαιριστής.
Όταν μεγαλώσω, θέλω να γίνω «αυτοφωράκιας».
Αυτός ο διάλογος αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας,
όμως θα μπορούσε άνετα να είναι απολύτως ρεαλιστικός
αν συνυπολογίσουμε την ανεξάντλητη γκάμα ποταπών μεθοδεύσεων
που παρελαύνουν ενώπιόν μας επί δεκαετίες.
Και οι νοούντες νοήτωσαν…
Επιμύθιο:
Η εκκωφαντική καθυστέρηση τής εγχώριας τελεσίδικης απόφασης
-καθώς, μην ξεχνάμε ότι υπάρχει και η ύστατη καταφυγή που λέγεται «C.A.S.»-
παράγει μείζονα προβληματισμό και θεμιτή δυσπιστία,
πόσω μάλλον αν συνυπολογίσουμε
ότι πλέον τα δεδομένα στην κορυφή τού πρωταθλήματος δημιουργούν μεταιχμιακές ισορροπίες
και αποκαλύπτουν την πραγματική δυναμική των ομάδων.
Ο «Αυτοκράτωρ τής Ατιμωρησίας», ο «Αυτάρεσκος Τίποτας», ο «Ευνούχος Επιβήτωρ»,
συνετρίβη την Κυριακή -παρουσία των οπαδών του- από τον μεγαλειώδη Π.Α.Ο.Κ.
και τώρα καλείται η Ελληνική Δικαιοσύνη
να επικυρώσει ή να αλλοιώσει την υπάρχουσα βαθμολογία.
Μιλάμε για άκρως απαιτητικό και δύσκολο έργο,
καθώς -ως γνωστόν- υπάρχουν αρκετοί δικαστικοί λειτουργοί
που έχουν οδηγηθεί σε μετάθεση (έως και σε μετανάστευση),
ενώ εξακολουθούν πάντοτε να έχουν αναμμένες τις μηχανές τους
τα αυτοκίνητα που είναι επανδρωμένα με πρόθυμους μπράβους,
οι οποίοι είναι μονίμως έτοιμοι να αναλάβουν ειδικές αποστολές με υπερβάλλοντα (Τ)ζήλο.
Επί τού Πιεστηρίου:
Γιατί οι νεκροί μάρτυρες τού «Noor One» δεν προσέρχονται να καταθέσουν;
Τι τούς εμποδίζει;
Επειδή είναι νεκροί;
Σιγά το πράγμα.
Αν υπάρχει θέληση (και Ανάσταση), όλα γίνονται…
Ο Αθλητάμπουρας
