Αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους
*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…
*** Ως άνθρωπος έχω έμφυτη απέχθεια
προς τα άτομα που ανήκουν στην κατηγορία «Ατσαλάκωτοι»·
δεν αντέχω την αύρα τους, η οποία ουρλιάζει μονίμως ένα «Μη μου άπτου»,
δεν αντέχω την -ταξινομημένη σε ασυγκοινώνητα «κουτάκια»- αποστειρωμένη ζωή τους,
δεν αντέχω την εμμονική προσκόλλησή τους στην Εικόνα, στο Φαίνεσθαι,
καθώς ανακαλούν στη μνήμη μου την έξοχη φράση που είπε κάποτε
ο αείμνηστος Γάλλος εικαστικός Κριστιάν Μπολτανσκί:
«Κάθε βιτρίνα, και μια νεκρή κουλτούρα.».
Ο «Ατσαλάκωτος» διαθέτει όντως ορισμένα χαρακτηριστικά,
που τον κατατάσσουν σε περίοπτη θέση στην «Ιεραρχία τής Θελκτικότητας»
(Ομορφιά, Γοητεία, Αστικότητα, Αυτο-Πεποίθηση, Πειθώ),
όμως, ακριβώς αυτά τα αξιοσημείωτα -και ενίοτε, ακαταμάχητα- πλεονεκτήματά τους,
παράγουν Υπερ-(Εκ)Τίμηση και εν τέλει φτάνουν σε «Διαστρέβλωση των Αξιών».
…
Ναι, ο Ντιέγκο Αλόνσο είναι όμορφος.
Ναι, ο Ντιέγκο Αλόνσο είναι γοητευτικός.
Ναι, ο Ντιέγκο Αλόνσο είναι καλοντυμένος.
Ναι, ο Ντιέγκο Αλόνσο είναι ευγενής.
Ναι, ο Ντιέγκο Αλόνσο είναι συμπαθής.
Όμως, τι σχέση έχουν αυτά τα στοιχεία με το Ποδόσφαιρο και με την Προπονητική;
ΚΑΜΙΑ.
Ο ευειδής και συνάμα ευκατάστατος Ντιέγκο Αλόνσο
είναι ιδανικός γαμβρός για τη λιμασμένη Ελληνίδα Κόρη
και ακόμη ιδανικότερος γαμβρός
για τη διαχρονικώς μικροαστή-χριστιανοταλιμπανού-συμφεροντολόγα Ελληνίδα Πεθερά.
Θα απευθύνεται στην Ελληνίδα Πεθερά με την προσφώνηση «Μητέρα»
και αυτή θα καμαρώνει για τον εξ αγχιστείας γυιο της,
θα τής μιλάει στον Πληθυντικό και αυτή θα τρελαίνεται,
θα φαντασιώνεται ότι στα νεάτα της θα μπορούσε κι αυτή να τον είχε γκόμενο,
θα μακαρίζει και θα φθονεί την κορούλα της για την πρωτοφανή τύχη.
Ντελικανής (όσο πρέπει), Φλώρος (όσο πρέπει).
Αν μιλήσουμε με όρους παλαιού ελληνικού κινηματογράφου,
εδώ είναι σα να ενώνονται ο Άλκης Γιαννακάς και ο Γιώργος Βουλγαρίδης
εις ουρουγουανικήν σάρκαν μίαν.
Ψηλός. Εύμορφος. Ευθυτενής. Επιβλητικός. Τσολιάς.
Η Προσωποποίηση και Σωματοποίηση τού Ανδρικού Κύρους.
Ανέκφραστος και Εκφραστικός. Ψύχραιμος και Θερμόαιμος.
Η μεταβιομηχανική εκδοχή τού πάλαι ποτέ θρυλικού «American Gigolo».
Γαμβρός. Τσολιάς.
Όμως, τι σχέση έχουν αυτά τα στοιχεία με το Ποδόσφαιρο και με την Προπονητική;
ΚΑΜΙΑ.
…
«ΚΑΜΙΑ»; Μα τι λέω και ξαναλέω ο αφελής;
Ποιος είπε ότι το Ποδόσφαιρο δεν υπόκειται σε κριτήρια
αντίστοιχα με αυτά που έχουν η Ελληνίδα Κόρη και η Ελληνίδα Πεθερά;
Ποιος είπε ότι το Ποδόσφαιρο δεν υπόκειται σε κριτήρια
που δεν έχουν την παραμικρή σχέση με το Ποδόσφαιρο;
Ποιος είπε ότι το Ποδόσφαιρο δεν είναι έμπλεο αυτο-αναιρέσεων;
…
Ο Ντιέγκο Αλόνσο είναι προπονητής στον Παναθηναϊκό από τις 10 Ιουνίου.
Από την ημέρα, λοιπόν, που έγινε η επίσημη ανακοίνωση τής συνεργασίας,
ανέλαβε η θλιβερή «Αθλητικογραφία τού “YouTube”» να ενημερώσει τούς φιλάθλους
για τις αγωνιστικές αρχές που ερχόταν να μεταλαμπαδεύσει στην ομάδα.
Σύμφωνα με τις διθυραμβικές προ-αναγγελίες
που έσπευδαν να κάνουν οι γλοιώδεις λακέδες δημοσιογραφίσκοι,
ο βροχοποιός που θα έστελνε στο πυρ το εξώτερον τη 14ετή ανομβρία,
απαιτεί «πίεση ψηλά», «κατοχή μπάλας» και «κάθετο ποδόσφαιρο».
Όμως, για νιοστή φορά,
αυτά τα ατάλαντα μιάσματα διαψεύδονται παταγωδώς από τα γεγονότα,
καθώς το ποδοσφαιρικό σύνολο τού Αλόνσο απέχει παρασάγγας
από τα υπέροχα ενδυματολογικά σύνολά του
και αποτελεί αξιολύπητο περιφερόμενο έκτρωμα.
Ο «Παναθηναϊκός τού Αλόνσο» ΔΕΝ ΒΛΕΠΕΤΑΙ.
Παιχνίδι χωρίς αρχή, μέση και τέλος.
Ένας αχταρμάς. Ένα τουρλουμπούκι. Ένα γιουρούσι. Ένα σκορποχώρι.
Ένα «σύνολο» που αποτελείται από ατάκτως ερριμμένα υποσύνολα.
Ένα συνονθύλευμα που συστήνεται κατ’ ευφημισμόν ως «ομάδα».
Μία ομάδα χωρίς υποψία χημείας ανάμεσα στις μονάδες της.
Μία «ομάδα» που μόνο ομάδα δεν είναι.
Ουδόλως τυχαία χρησιμοποιώ με εμφατική επαναληπτικότητα
αυτά τα αντωνυμικά αριθμητικά που δηλώνουν αοριστία,
ακριβώς επειδή έτσι δηλώνεται σε απόλυτο βαθμό
ότι ο «Παναθηναϊκός τού Αλόνσο» δεν έχει ταυτότητα.
Πάμε να δούμε τι έχει συμβεί έως τώρα επί θητείας του..:
25/7/2024 Παναθηναϊκός-Μπότεφ Πλόβντιβ 2-1 (ημίχρονο 2-0)
1/8/2024 Μπότεφ Πλόβντιβ-Παναθηναϊκός 0-4 (ημίχρονο 0-3)
8/8/2024 Παναθηναϊκός-Άγιαξ 0-1 (ημίχρονο 0-1)
15/8/2024 Άγιαξ-Παναθηναϊκός 0-1 (ημίχρονο 0-0)
18/8/2024 Παναθηναϊκός-Αστέρας Τρίπολης 0-1 (ημίχρονο 0-0)
22/8/2024 Λανς-Παναθηναϊκός 2-1 (ημίχρονο 2-0)
25/8/2024 Παναθηναϊκός-Λεβαδειακός 1-0 (ημίχρονο 0-0)
29/8/2024 Παναθηναϊκός-Λανς 2-0 (ημίχρονο 0-0)
1/9/2024 Καλλιθέα-Παναθηναϊκός 2-2 (ημίχρονο 1-1)
Γιατί αναφέρω και τα ημίχρονα;
Διότι προκύπτει ένα στοιχείο εκκωφαντικής σημασίας,
το οποίο πιστοποιεί ότι -εκτός συγκλονιστικής ανατροπής-
το αποκρουστικό μόρφωμα τού Αλόνσο αποκλείεται να κάνει πρωταθλητισμό.
Εξαιρώντας τα δύο ματσάκια με το παντελώς αδύναμο βουλγαρικό «χωριό»,
παρατηρούμε ότι σε επτά διαδοχικές αναμετρήσεις
ο Παναθηναϊκός δεν έκλεισε το ημίχρονο προηγούμενος στο σκορ
(μάλιστα, έχει πετύχει σε αυτά τα διαστήματα μόλις ένα γκολ).
Και βεβαίως,
ούτε η εκτός έδρας (άσφαιρη) νίκη με τον Άγιαξ, ούτε η πρόκριση επί τής Λανς,
δύνανται να μάς ρίξουν στάχτη στα μάτια
και να μάς απομακρύνουν από την Αλήθεια, από την Πραγματικότητα, από την Ουσία.
Το θέαμα που παρουσιάζει ο «Παναθηναϊκός τού Αλόνσο» είναι επιεικώς οικτρό,
είναι η «Ευτυχία τού Οφθαλμίατρου», είναι η «Δυστυχία τού Ποδοσφαιρόφιλου».
Ανύπαρκτο σύστημα ανάπτυξης, ασύνδετες γραμμές,
απολύτως αδούλευτη ομάδα σε ροή παιχνιδιού και στα «στημένα»,
ποδοσφαιριστές που λειτουργούν λες και έχουν πάει να παίξουν «5Χ5»,
χαοτική κυκλοφορία τής μπάλας και αλληλοκαλύψεις τής συμφοράς,
σε όλα μα όλα τα ματς -εκτός Πλόβντιβ- ο Π.Α.Ο. ήταν μακράν χειρότερος των αντιπάλων του
(η εκτός έδρας νίκη επί τού Άγιαξ,
η εντός έδρας νίκη-πρόκριση επί τής Λανς
και η εντός έδρας νίκη με τον Λεβαδειακό,
προέκυψαν από σκανδαλωδώς ευνοϊκές συγκυρίες
και όχι από τη νομοτελειακή επισφράγιση οργανωμένου σχεδίου).
Οποία τραγική ειρωνεία και αντίφασις,
ο «Προπονητής τής Εικόνας» εμφανίζει ομάδα με τέτοιαν «εικόνα».
Πώς θα πάρεις πρωτάθλημα όταν δεν δημιουργείς φόβο στους αντιπάλους;
Έρχεται την πρώτη αγωνιστική ο Αστέρας Τρίπολης και κάνει πάρτι στο «Ο.Α.Κ.Α.».
Πρώτη αγωνιστική, πρώτη ήττα ο «Παναθηναϊκός τού Αλόνσο».
Έρχεται τη δεύτερη αγωνιστική ο Λεβαδειακός και κάνει πάρτι στο «Ο.Α.Κ.Α.».
Δεύτερη αγωνιστική, πρώτη νίκη ο «Παναθηναϊκός τού Αλόνσο»,
με το γκολ στις καθυστερήσεις.
Έρχεται την τρίτη αγωνιστική η Καλλιθέα και κάνει πάρτι στη «Λεωφόρο»
(είναι η δηλωθείσα έδρα της για φέτος,
αφού οι «Πράσινοι» επέλεξαν την αμφιλεγόμενη «μετακόμιση»).
Τρίτη αγωνιστική, πρώτη ισοπαλία ο «Παναθηναϊκός τού Αλόνσο»,
με το γκολ τής ισοφάρισης στις καθυστερήσεις.
Τα εξευτελιστικά στατιστικά τής αναμέτρησης με την Καλλιθέα
αντιπροσωπεύουν στο έπακρο το Παρόν και προ-οιωνίζουν το Μέλλον:
24 τελικές η Καλλιθέα (και δοκάρι), 17 τελικές ο «Παναθηναϊκός τού Αλόνσο».
9 κόρνερ η Καλλιθέα, 3 κόρνερ ο «Παναθηναϊκός τού Αλόνσο».
Και επίσης, η παράμετρος που καθίσταται ιδιαιτέρως σημαντική
-βάσει τής εξέλιξης τού συγκεκριμένου αγώνα-
είναι ότι η Καλλιθέα υπέπεσε σε 24 φάουλ,
ενώ ο «Παναθηναϊκός τού Αλόνσο» σε μόλις 7 φάουλ,
επιδεικνύοντας απουσία μαχητικότητας
και αφήνοντας τούς αντιπάλους να αλωνίζουν ανενόχλητοι στο γήπεδο·
ήτοι, μία από τις ομάδες που θα παλέψουν για να αποφύγουν τον υποβιβασμό,
έκανε γιο-γιο τον Παναθηναϊκό (τού Αλόνσο) μέσα στη «Λεωφόρο».
ΚΑΤΑΝΤΙΑ.
…
Η «Κορύφωση τής Κατάντιας» ήρθε στο «Press Room»,
όπου ο Ντιέγκο Αλόνσο έχασε πλήρως την εκτίμησή μου,
αφού -εμμέσως πλην σαφώς- προέβη σε σοκαριστική ομολογία αδυναμίας:
«Έχω διαγνώσει τι φταίει, αλλά δεν θα το πω στη συνέντευξη Τύπου.».
ΤΡΑ-ΓΙ-ΚΟ.
ΘΛΙ-ΒΕ-ΡΟ.
Ο Ορισμός τού Μισόλογου.
Μισόλογα από έναν προπονητή που αισθάνεται ότι είναι ήδη υπ’ ατμόν
και δημιουργεί προπέτασμα καπνού για να κρυφτούν οι ανεπάρκειές του.
Ο κοστουμαρισμένος παπατζής επιχειρεί απελπισμένα να καλύψει τον Ατμό με Καπνό.
Εδώ έχουμε να κάνουμε με μία αδιανοήτως άστοχη και ανεπίτρεπτη δήλωση,
που όχι μόνο δεν λύνει το οποιοδήποτε πρόβλημα,
αλλά έρχεται να υποδαυλίσει τη Συνωμοσιολογία
και να υπονομεύσει έτι περαιτέρω τη φετινή πορεία τής ομάδας.
Ο Παναθηναϊκός -ενώ έχει κάνει σημαντικές μεταγραφές- ΔΕΝ ΒΛΕΠΕΤΑΙ.
Ποιος έχει την αποκλειστική ευθύνη;
Ο «Ατσαλάκωτος» και ήδη άκρως τσαλακωμένος Αλόνσο.
Ναι, αυτός και μόνο αυτός έχει την ευθύνη στην παρούσα φάση,
διότι αρνούμαι να πέσω στην «Παγίδα τού Επιμερισμού και τού Διαμοιρασμού»
(προφανώς έχει σοβαρές ευθύνες
και ο -τελών εν πλήρει ασυλία από τούς τσάτσους των «Μ.Μ.Ε.»- τεχνικός διευθυντής,
όμως πάνω από κάθε βολεμένο «Παπαδημητρίου»
υπάρχει ο εκάστοτε προπονητής που παίρνει τις τελικές αποφάσεις για την ομάδα,
διότι είναι το πρόσωπο που εκ φύσεως τού αθλήματος και αντανακλαστικώς
θα πιστωθεί κάθε επιτυχία και θα χρεωθεί κάθε αποτυχία).
«Έχω διαγνώσει τι φταίει, αλλά δεν θα το πω στη συνέντευξη Τύπου.».
Μετά από αυτήν την ντροπιαστική δήλωση, τι περιμένετε για τη συνέχεια;
Περιμένετε ότι -άμα τη επανενάρξει τού πρωταθλήματος-
αυτός ο θλιβερός Παναθηναϊκός, αυτού τού θλιβερού Αλόνσο,
θα εμφανιστεί μεταμορφωμένος επί τα βελτίω, θα παίζει μπαλάρα
και θα ανακτήσει το χαμένο έδαφος έχοντας μπροστά του τέσσερα ντέρμπι;
(εντάξει, ελέω σαρκασμού και δηκτικότητας,
συνυπολογίζω στα επερχόμενα ντέρμπι και το εμβόλιμο ματς με τον Πανσερραϊκό,
όμως οι προηγούμενες εμφανίσεις με υποδεέστερους αντιπάλους
επιτρέπουν -έως και απαιτούν- την υπερβατική καυστικότητα)
14/9/2024 Π.Α.Ο.Κ.-Παναθηναϊκός
21/9/2024 Παναθηναϊκός-Πανσερραϊκός
28/9/2024 Α.Ε.Κ.-Παναθηναϊκός
5/10/2024 Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός
Τι περιμένετε να κάνει ο «Παναθηναϊκός τού Αλόνσο»;
Αν απαντήσατε «ΤΙΠΟΤΑ», εμπίπτετε στην πετυχημένη ρήση
«Ο Απαισιόδοξος είναι ένας “Καλά Ενημερωμένος Αισιόδοξος”.».
Εν κατακλείδι, παρά τις εξόχως σημαντικές φετινές μεταγραφές,
το τεράστιο -και πιθανότατα, ανεπανόρθωτο- πρόβλημα
που έχει να αντιμετωπίσει πλέον ο Παναθηναϊκός,
δεν είναι καν ότι δεν υπάρχει εμπιστοσύνη στην ομάδα,
αλλά ότι χάθηκε ήδη η εμπιστοσύνη προς τον προσφάτως αφιχθέντα Αλόνσο.
Οι φίλαθλοι τού Παναθηναϊκού προσέφεραν αμέριστη στήριξη από την πρώτη στιγμή
και ήταν διατεθειμένοι να έδιναν την αρμόζουσα πίστωση χρόνου,
όμως η (τραγική) Εικόνα υπερβαίνει και τα (εν πολλοίς, τραγικά) Αποτελέσματα.
Οι φίλαθλοι είναι (σχεδόν) ξενερωμένοι·
ναι μεν αποτελεί σημαντική παρηγοριά για την τρέχουσα σεζόν
ότι ο «Πρέσβης» θα βρίσκεται επί μακρόν στα ευρωπαϊκά σαλόνια,
όμως έρχεται ως αφανιστικό αντίβαρο η άκρως απειλητική και εξόφθαλμη προοπτική
για «δεκαπέντε χρόνια χωρίς πρωτάθλημα».
Κατά την προσωπική μου άποψη και συνυπολογίζοντας τα υπάρχοντα δεδομένα,
ο «Ατσαλάκωτος» είναι ήδη τελειωμένος από την ομάδα
και έχει ξεκινήσει η αντίστροφη μέτρηση για την αποπομπή του
(μοναδική πιθανότητα παραμονής τού Αλόνσο
-αν και εικάζω μετά σχετικής βεβαιότητος
ότι αυτός ο καλοπερασάκιας παπατζής θα πηδούσε από τη χαρά του
σε περίπτωση που έπαιρνε την παχυλή αποζημίωση απόλυσης-
είναι οι βραδύκαυστες και ενίοτε καθυστερημένες αντιδράσεις
που έχει σε τέτοιες περιπτώσεις ο αμήχανος Αλαφούζος).
Σέβομαι την προσέγγιση που λέει ότι,
μία πρόωρη αντικατάσταση προπονητή -και δη, στην αρχή τής σεζόν-
δημιουργεί περισσότερα προβλήματα απ’ όσα λύνει,
αλλά οφείλουμε να συνυπολογίσουμε ότι έτσι στέλνεται προς άπαντες το μήνυμα
για μηδενική ανοχή στη Μετριότητα.
Επίσης, ο Αλόνσο έχει προλάβει σε αυτό το μικρό χρονικό διάστημα
να παραγάγει πολύπτυχη αποτυχία και να τροφοδοτεί την Εσωστρέφεια,
ενώ η καραμπινάτα άκαιρη δήλωσή του είναι απόρροια τής συνειδητοποίησης
ότι ήδη το κλίμα έχει αλλάξει άρδην εναντίον του.
Οι «Ατσαλάκωτοι» όταν διαπιστώνουν κίνδυνο τσαλακώματος,
εμφανίζουν ακαριαίες και ακαταπολέμητες τάσεις φυγής.
Τι κι αν το πρόγραμμα τού πρωταθλήματος ήταν ιδανικό
για τον -ευρισκόμενο, για πολλοστή φορά, σε μεταβατικό στάδιο- Παναθηναϊκό.
Τι κι αν μέχρι τη διακοπή για τις υποχρεώσεις των εθνικών ομάδων στο «Nations League»,
η ομάδα εστόχευε να βρισκόταν στο ρετιρέ έχοντας το «Απόλυτο των Νικών»,
καθώς επρόκειτο για τρεις εντός έδρας αγώνες
(εκτός κι αν η «Λεωφόρος» θεωρείται «εκτός έδρας»).
Αντί για το «3 στα 3», ο Παναθηναϊκός έχει πάρει… (δικό σας),
αγκομαχώντας να συγκεντρώσει με το ζόρι 4 βαθμούς
και πυροδοτώντας τις δικαιολογημένες γιούχες από την εξέδρα.
Ήττα από τον Αστέρα Τρίπολης στην πρεμιέρα (δικαίως).
Νίκη -με γκολ στις καθυστερήσεις- επί τού Λεβαδειακού (αδίκως).
Ισοπαλία -με γκολ στις καθυστερήσεις- με την Καλλιθέα (αδίκως).
Υπό συνθήκες ποδοσφαιρικής δικαιοσύνης,
το περιφερόμενο έκτρωμα τού παπατζή Αλόνσο
θα έπρεπε τώρα να βρισκόταν ουραγός με ΜΗΔΕΝ βαθμούς.
…
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, ταξιδεύω στο εγγύς παρελθόν,
καθώς θεωρώ μέγα λάθος και μέγιστη αδικία
ότι -εν αντιθέσει με τούς ευνοούμενους των καταστάσεων-
δεν δόθηκε η ελάχιστη πίστωση χρόνου στον Φατίχ Τερίμ.
Ναι, έκανε μεν κι αυτός ορισμένα σημαντικά λάθη,
όπως το φαινομενικώς αλλόκοτο σύστημα σε μερικούς αγώνες
(η ανυπαρξία λύσεων και οι λύσεις ανάγκης οδηγούν στη Σπασμωδικότητα)
και η απόκτηση -έστω με τη μορφή δανεισμού- των μισθοφόρων Ακαϊντίν και Ούγκο,
όμως ο Τερίμ είχε την προσωπικότητα, την αυτοπεποίθηση, τη δέουσα πυγμή
και κυρίως το Πρωταθληματικό Πνεύμα,
ώστε να έβγαζε οριστικώς τον Παναθηναϊκό από το ανακυκλούμενο αδιέξοδο.
Ατυχώς, ο ικανός και αξιοπρεπής Φατίχ απομακρύνθηκε από τον Σύλλογο,
αφού οι ψυχωσικοί μοιρολογητές τού προκατόχου του
διέσπειραν ανυπόφορη τοξικότητα σε κάθε ευκαιρία
και ο Αλαφούζος δεν είχε το σθένος να πάει κόντρα στο γαγγραινώδες καθεστώς τους.
Ο Τερίμ -μέσα στους λίγους μήνες τής παραμονής του-
έφτασε τον Παναθηναϊκό στον τελικό τού Κυπέλλου
(επί τής ουσίας, η κατάκτηση τού Κυπέλλου είναι έργο Τερίμ,
καθώς ο προσωρινός αντικαταστάτης του και βοηθός τού προκατόχου του
εκόντεψε να χάσει τον τίτλο από τον ανύπαρκτο Άρη),
ο Τερίμ ανέστησε παίκτες
κάνοντάς μας να τρίβουμε τα μάτια μας με τη χαώδη διαφορά τής απόδοσής τους
(τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα ήταν ο Μπερνάρ και ο Κώτσιρας,
που ο νεκροθάφτης «προκάτοχος» τούς είχε αφαιμάξει την ποδοσφαιρική αξία τους),
ο Τερίμ είχε την ομάδα στη διεκδίκηση τού πρωταθλήματος σχεδόν μέχρι την εκπνοή,
αλλά ο Τερίμ είχε να αντιμετωπίσει τα σαπάκια, τα σκουπίδια,
τούς παλαίμαχους κλικαδόρους που άφησε ως δυστοπική παρακαταθήκη ο «προκάτοχος»
και εν τέλει ο Τερίμ δεν ημπόρεσε να νικήσει τη Σαπίλα
που κατατρώει τα σωθικά τού Συλλόγου.
«Είναι Τούρκος, είναι γέρος, ετόλμησε να πάρει τη θέση τού τοτέμ μας.
Πρέπει να τον υποσκάψουμε παντί τρόπω ώστε να μάς αδειάσει τη γωνιά,
διότι αυτός είναι ικανός να ανεβάσει ξανά τον Π.Α.Ο. στην Κορυφή
και να ξευτιλίσει το εμμονικό πένθος μας.».
Ο Αλαφούζος υπέκυψε στην πίεση τής απόπατης πλέμπας
και έτσι χάθηκε η ευκαιρία να βρισκόταν ξανά η χαμένη μαγκιά που οδηγεί στην Πρωτιά.
…
Το Ανακυκλούμενο Αδιέξοδο.
Μία διαρκής επανάληψη τού ίδιου έργου.
Είναι σα να βλέπεις και να ξαναβλέπεις την τεράστια χαμένη ευκαιρία
που έχασε στο παρελθόν παίκτης τής ομάδας σου και εκόστισε μία πρόκριση,
και να έχεις τη φρούδα ελπίδα ότι η Επαναληπτικότητα θα αλλάξει την Πραγματικότητα.
Το Ανακυκλούμενο Αδιέξοδο.
Μία διαρκής επανάληψη τού ίδιου ξενερώματος.
Νομίζετε αφελώς ότι ο Φώτης Ιωαννίδης έχει πεσμένη απόδοση
λόγω τού πρόσφατου τραυματισμού στον ώμο του,
όμως η απάντηση βρίσκεται στα μάτια του, στο βλέμμα του, στη χαμένη χαρά του.
Ο «Ποδοσφαιρικός Παναθηναϊκός» είναι ένα τοξικό και αποκρουστικό περιβάλλον,
η Μιζέρια και η Γκρίνια είναι διαρκώς καιροφυλακτούσες στο Παρασκήνιο
διεκδικώντας αδιαλείπτως και μανιωδώς το Προσκήνιο,
η διοίκηση έχει τις γνωστές καταστροφικές ευθύνες της,
οι φίλαθλοι ανταποδίδουν στο ίδιο μοτίβο,
οι ανάξιοι κι οι ατάλαντοι επιβραβεύονται και ασυλοποιούνται,
οι άξιοι και οι ταλαντούχοι ξενερώνουν και στοχοποιούνται.
Συνελόντι ειπείν,
ζητείται πρόσωπο που θα αλλάξει τον ρου τής Ιστορίας,
αλλά -καθώς δείχνουν τα πράγματα- αυτός δεν (θα) είναι ο Αλόνσο.
(καλά τα «φρου-φρου κι αρώματα» αλλά δεν φέρνουν Πρωτάθλημα,
εκτός αν αγωνίζεσαι στο «Πρωτάθλημα Φρου-Φρου και Αρωμάτων»).
Μάλιστα, έχοντας κατά νου τα τρέχοντα τεκταινόμενα στην πολιτική ζωή τής χώρας,
-δίχως την παραμικρή κομματική χροιά,
παρά μόνον επισημαίνοντας ομοιότητες προσώπων και συμπεριφορών-
ενεπνεύσθην τον παραλληλισμό
«Ο Ντιέγκο Αλόνσο είναι ο “Στέφανος Κασσελάκης” τού Ποδοσφαίρου»
(ισχύει και η αντιστροφή
«Ο Στέφανος Κασσελάκης είναι ο “Ντιέγκο Αλόνσο” τής Πολιτικής»).
Ε…, όσο θα καταφέρει ο Κασσελάκης να οδηγήσει τον «ΣΥ.ΡΙΖ.Α.» στην Κυβέρνηση,
άλλο τόσο θα καταφέρει κι ο Αλόνσο να οδηγήσει τον Παναθηναϊκό στο Πρωτάθλημα.
Και ποιο(ς) θα είναι το «Ζητούμενο Πρόσωπο»;
Ποιος θα αποδειχθεί το «Ζητούμενο Πρόσωπο»;
Ποιος ξέρει;
Ίσως ο Επόμενος. Ίσως ο Μεθεπόμενος.
Όμως, τα χρόνια είναι ήδη δεκατέσσερα, οδεύουν ιλιγγιωδώς προς δεκαπέντε,
οι «(Μεθ)επόμενοι» έχουν γεμίσει την επετηρίδα,
ο Παναθηναϊκός βρίσκεται να φυτοζωεί ως ο «Μ.Ε.Θ.(επόμενος) τού Πρωταθλήματος».
*** Ανακεφαλαιώνοντας…
Κάτω οι «Ατσαλάκωτοι».
Κάτω η «Δικτατορία των Ατσαλάκωτων».
Κάτω τα «Προϊόντα των Μάνατζερς».
Ο «Γαμβρός Αλόνσο» οδεύει προς διαζύγιο.
Ο «Τσολιάς Αλόνσο» (μάλλον) δεν θα κάνει παρέλαση.
Ραντεβού στον Επόμενο!
Ο Αθλητάμπουρας
