Ο Αϊζέια Τόμας εμφανίστηκε μετανιωμένος για το γεγονός ότι αρνήθηκε να σφίξει το χέρι του Μάικλ Τζόρνταν και των άλλων παικτών των Σικάγο Μπουλς στα playoffs του 1991, ωστόσο αντίθετα ο Μπιλ Λεϊμπίρ δεν μετανιώνει για την περίφημη απόφαση των Ντιτρόιτ Πίστονς.
Ο Τόμας μίλησε την κληρονομιά του και τη σχέση του με τον θρύλο του αμερικανικού μπάσκετ σε συνέντευξη στο ESPN, μια μέρα μετά το 3ο επεισόδιο του ντοκιμαντέρ «The Last Dance» που απεικόνισε την αντιπαράθεση μεταξύ των Ντιτρόιτ Πίστονς και των Σικάγο Μπουλς.
«Ήμασταν σε πτώση και ο Μάικλ Τζόρνταν ήταν σε άνοδο», είπε αρχικά ο Τόμας και πρόσθεσε: «Και όταν ανεβαίνεις, έχεις κάποια συναισθήματα. Και όταν είσαι πρωταθλητής, έχεις κάποια συναισθήματα. … Κοιτάζοντας πίσω, με την πάροδο των ετών, αν είχαμε την ευκαιρία να το κάνουμε ξανά, νομίζω ότι όλοι μας θα παίρναμε μια διαφορετική απόφαση».
Μετά από τρεις συνεχείς χρονιές που οι Πίστονς απέκλειαν τους Μπουλς από τα playoffs ο Τομας και τα «Bad Boys» του Ντιτρόιτ αποκλείστηκαν από τους «ταύρους» στους τελικούς της Ανατολής το 1991.
Σε εκείνο το τελευταίο ματς, με 7,9 δευτερόλεπτα να απομένουν και με τους Μπουλς να έχουν πάρει τη νίκη/πρόκριση, οι Πίστονς αποχώρησαν από το γήπεδο χωρίς να δώσουν τα χέρια και να συγχαρούν τους αντιπάλους τους.
Δεν μετανιώνει ο Λεϊμπίρ
Αντίθετα με τον Τόμας, ο Λεϊμπίρ δεν έδειχνε μετανιωμένος σε δική του συνέντευξη στο ESPN όπου δήλωσε:
«Γιατί να μετανιώνω σήμερα; Δεν με ενδιαφέρει τι λένε τα μίντια για μένα. Ποτέ δεν με ενδιέφερε. Αυτό που ήθελα ήταν να κερδίζω αγώνες και πρωταθλήματα, κι έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα προκειμένου να φτάσω στο απόλυτο των ικανοτήτων μου και της ομάδας.
Κι αυτό καταφέραμε. Ήμασταν οι πρωταθλητές. Ο Μάικλ Τζόρνταν κι οι Σικάγο Μπουλς κλαψούριζαν για ενάμιση χρόνο για το πόσο κακοί ήμασταν για το παιχνίδι, αλλά κυρίως έλεγαν ότι είμαστε κακοί άνθρωποι. Δεν ήμασταν!
Ήμασταν απλώς παίκτες που κέρδιζαν και αυτό μου… κόλλησε γιατί δεν ήξεραν ποιοι είμαστε ατομικά και από ποιες οικογένειες προερχόμασταν. Όλα αυτά τα κλαψουρίσματα όμως, με έκαναν να μην θέλω να τους δώσω το χέρι μου. Ήταν απλά κλαψιάρηδες. Κέρδισαν τη σειρά (το 1991), τους δίνω τα εύσημα γι αυτό: ήμασταν μεγάλοι ηλικιακά, μας προσπέρασαν. Αλλά ΟΚ, ας προχωρήσουμε».
