Η καριέρα του Λουίς Σουάρες με την εθνική Ουρουγουάης, εμπεριείχε πολλά γκολ, ένα «σωτήριο» χέρι, αλλά και μια… δαγκωματιά, που έμεινε στα ποδοσφαιρικά χρονικά.
Εντούτοις, όπως όλα στην ζωή, έχουν ένα τέλος, έτσι και ο κορυφαίος επιθετικός ανακοίνωσε την απόφαση του ν’ αποχωρήσει από την «σελέστε», καθώς την ερχόμενη Παρασκευή και στον αγώνα με την Παραγουάη, θα φορέσει για τελευταία φορά την φανέλα με το εθνόσημο.
«Την Παρασκευή, με πονάει που το λέω, θα είναι ο τελευταίος μου αγώνας με την εθνική ομάδα της χώρας μου», δήλωσε ο 37χρονος Σουάρες, ο οποίος δικαιωματικά συγκαταλέγεται στους καλύτερους επιθετικούς «μέσα στο κουτί» του 21ου αιώνα.
Ευφυής, εκρηκτικός και μαχητικός, ακόμη σε υπερβολικό βαθμό, όπως την ημέρα που… δάγκωσε τον Ιταλό, Τζόρτζιο Κιελίνι, κατά την διάρκεια του αγώνα στο Μουντιάλ του 2014, ο Σουάρες, θα βγάλει την γαλάζια φανέλα της εθνικής Ουρουγουάης μετά τον αγώνα με την Παραγουάη στο Μοντεβιδέο, για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2026.
Οι φήμες για το μέλλον του ήταν έντονες αφού η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία της χώρας (AUF) ανακοίνωσε συνέντευξη Τύπου με τον τίτλο που δεν άφησε κανένα περιθώριο αμφιβολίας: «Ο Λουίς Σουάρες έχει κάτι να σου πει».
Ο «Pistolero» θα αποχωρήσει ως ο πρώτος σκόρερ της «σελέστε», με 69 γκολ σε 142 συμμετοχές, εάν δεν σκοράρει ην Παρασκευή το βράδυ στο στάδιο Centenario. Ο Σουάρες, ο οποίος έκανε σήμα κατατεθέν τον πανηγυρισμό των γκολ του με τα δύο δάχτυλα στον αέρα, δήλωσε εμφανώς συγκινημένος:
«Η απόφαση δεν ήταν εύκολη. Θα μπω στο γήπεδο για τελευταία φορά με τον ίδιο ενθουσιασμό, όπως στο ντεμπούτο μου στην εθνική πριν από 17 χρόνια. Μπορώ να φύγω με ηρεμία, γιατί έδωσα ό,τι είχα. Είμαι υπερήφανος ως πρώτος σκόρερ της χώρας μου».
Ο Σουάρες έκανε τα πρώτα του βήματα στην εθνική ομάδα υπό την ηγεσία του προπονητή Όσκαρ Ουάσινγκτον Ταμπάρες (2006-2021), μαζί με τους άλλους δύο επιφανείς Ουρουγουανούς επιθετικούς αυτού του αιώνα, τον Ντιέγκο Φορλάν και τον Έντινσον Καβάνι.
«Είμαι ευγνώμων στον Maestro Ταμπάρες, συνέχισε ο «Luisito», ο οποίος πριν από το περιστατικό με τον Κιελίνι, είχε ήδη δαγκώσει δύο αντιπάλους: Τον Ότμαν Μπακάλ το 2010 στο ολλανδικό πρωτάθλημα, όταν έπαιζε στον Άγιαξ και τον Μπράνισλαβ Ιβάνοβιτς το 2013 στην Premier League.
Το 2011, ενώ βρισκόταν στη Λίβερπουλ, τιμωρήθηκε για οκτώ αγώνες επειδή χρησιμοποίησε την ισπανική λέξη «negro» (σ.σ. μαύρος) απευθυνόμενος στον Γάλλο, Πατρίς Εβρά σε έναν αγώνα του Champions League με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
Ακόμη ένα χαρακτηριστικό στιγμιότυπο από την καριέρα του, συνέβη στον προημιτελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2010 κόντρα στην Γκάνα, όταν σταμάτησε μια κεφαλιά με το χέρι του, με αποτέλεσμα ν’ αποβληθεί.
Η ενέργεια του Σουάρες «πάραξε καρπούς», αφού οι Γκανέζοι έχασαν το πέναλτι που καταλογίσθηκε και στην συνέχεια αποκλείσθηκαν στην διαδικασία των πέναλτι.
Σε αμιγώς αθλητικό επίπεδο, με την φανέλα της Ουρουγουάης, ο Σουάρες μπορεί να υπερηφανεύεται για ένα Κόπα Αμέρικα που κατέκτησε στην Αργεντινή το 2011, ένα τρόπαιο που κατέχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά του.
«Δεν θα άλλαζα τον τίτλο του Κόπα Αμέρικα με τίποτε στον κόσμο», δήλωσε χαρακτηριστικά ο άσος της Ιντερ Μαϊάμι και πρόσθεσε: «Ήταν η καλύτερη στιγμή της καριέρας μου. Σίγουρα, θα παραπονεθώ και σήμερα γιατί έκλαψα, παρ’ όλο που είπα στον εαυτό μου να μην κλάψω, αλλά ήταν αδύνατο».
