Στο ποδόσφαιρο λένε -και έχουν δίκιο- ότι τα πέναλτι τα χάνουν εκείνοι που αναλαμβάνουν να… τα εκτελούν. Συνήθως την ευθύνη του τελευταίου παίρνει μια από τις σπουδαίες προσωπικότητες της ομάδας.
Όπως συνέβη το βράδυ της Δευτέρας με τον Κιλιάν Μπαπέ. Όπως είχε συμβεί στο Μουντιάλ του 1994 στις ΗΠΑ, με τον Ρομπέρτο Μπάτζιο.
Το χαμένο πέναλτι απέναντι στον Ζόμερ δεν είναι το πρώτο ούτε και το τελευταίο που έχασε ο Μπαπέ, αλλά σίγουρα δεν θα ξεχάσει ποτέ τη νύχτα της 28ης Ιουνίου στο Βουκουρέστι, τη χειρότερη στιγμή της καριέρας του μέχρι τώρα.
Κανένας από τους εννέα παίκτες, οι οποίοι προηγήθηκαν του Μπαπέ στη χθεσινή διαδικασία, δεν είχε αποτύχει. Η ευθύνη δική του. Και απέτυχε. Ή ίσως ο Ζόμερ τον σταμάτησε. Δεν έχει σημασία.
Η παγκόσμια πρωταθλήτρια, Γαλλία, και μεγάλο φαβορί του Euro 2020, αποκλείστηκε.
Όπως συνέβη στο Μουντιάλ της Ρωσίας, έτσι και στο Euro, ο Μπαπέ μπήκε στο τουρνουά ως το σπουδαίο αστέρι της διοργάνωσης, μόλις στα 22 του χρόνια, προορισμένος να σηματοδοτήσει μια εποχή. Όμως δεν κατάφερε καν να σκοράρει, με συνέπεια όλα τα φώτα να στρέφονται πάνω του μετά την καταστροφή, αναφέρει χαρακτηριστικά η ισπανική εφημερίδα Marca.
Ή σχεδόν όλα, αφού από το… κάδρο δεν μπορεί να βγει ο Ντιντιέ Ντεσάμπ, όπως μπορεί να διαπιστώσει κάποιος στα γαλλικά πρωτοσέλιδα. Αλλάζοντας το σύστημα σχεδόν από το ένα παιχνίδι στο άλλο, κάνοντάς το αυτό μάλιστα χθες τρεις φορές σε σαράντα πέντε λεπτά, πράγμα που σημαίνει στη χειρότερη περίπτωση ότι είχε χαθεί, στην καλύτερη περίπτωση έκανε λάθος, ακόμη και αν τα δύο δεν είναι ασυμβίβαστα.
Όμως επειδή ο Ντεσάμπ αργά ή -μάλλον- γρήγορα θα φύγει από τους «πετεινούς», τα 22 χρόνια του Μπαπέ σηματοδοτούν μακρά πορεία με τη φανέλα της εθνικής. Γι΄ αυτό και η επιμονή των προβολέων πάνω του.
Η αποτυχία της Γαλλίας είναι κατ’ επέκταση μία μεγάλη αποτυχία δική του. Κάτι που αναγνώρισε και ο ίδιος λίγα λεπτά μετά τον αποκλεισμό.
«Πολύ δύσκολο να γυρίσω τη σελίδα. Η θλίψη είναι τεράστια μετά από αυτόν τον αποκλεισμό, δεν μπορέσαμε να φτάσουμε στον στόχο μας. Ήθελα να βοηθήσω την ομάδα αλλά απέτυχα. Το πιο σημαντικό πράγμα θα είναι να σηκωθούμε ακόμα πιο δυνατοί για τις επόμενες προκλήσεις» είπε μεταξύ άλλων ο Μπαπέ.
Σίγουρα η «απουσία» του Κιλιάν Μπαπέ αποτέλεσε το μεγάλο πρόβλημα αυτής της Γαλλίας. Αλλά όχι το μόνο. Η άμυνα ήταν ένα ακόμα. Άρχισε αξιόπιστα εναντίον της Γερμανίας, χωρίς να δεχθεί γκολ, αλλά στη συνέχεια δεν υπήρξε ματς κατά το οποίο ο Γιορίς να μη μαζέψει την μπάλα από τα δίχτυα του.
Η Ουγγαρία είχε… προειδοποιήσει για την αδυναμία της γαλλικής άμυνας στη δεύτερη αγωνιστική. Ακολούθησε η Πορτογαλία, στο τέλος της φάσης των ομίλων, και στους «16» η… τρύπα αποδείχθηκε μη βιώσιμη. Η Ελβετία σκόραρε τρεις φορές και μπορούσε να το κάνει ακόμα περισσότερες.
Κι όμως κανένας δεν φαίνεται τόσο μεγάλος στο κέντρο του στόχου όσο ο Κιλιάν Μπαπέ. Είναι η μοίρα των επιθετικών στις ήττες, ειδικά όταν αφήνουν το γήπεδο ή ακόμα και ένα ολόκληρο τουρνουά… «άσφαιροι».
Όσο γρήγορα πάτησε στην κορυφή του κόσμου στη Ρωσία το 2018, το ίδιο νωρίς γνώρισε ήδη την πρώτη του μεγάλη απογοήτευση με την Εθνική Γαλλίας. Πράγματα που στο ποδόσφαιρο σε κάνουν καλύτερο παίκτη…
