Η μεγάλη στιγμή έφτασε για τον αγώνα της χρονιάς. Η Λισαβόνα γίνεται η πρωτεύουσα της… Ισπανίας, καθώς δύο σύλλογοι της Μαδρίτης –η Ρεάλ και η Ατλέτικο– στις 21.45 θα διεκδικήσουν στο κατάμεστο «Ντα Λουζ» το… άγιο δισκοπότηρο του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου (Novasports 1, ΝΕΡΙΤ 21.45).

Για τη «βασίλισσα της Ευρώπης» αυτός θα είναι ο 13ος τελικός σε Κύπελλο Πρωταθλητριών / Τσάμπιονς Λιγκ στην ιστορία της. Από την πλευρά τους, οι «ροχιμπλάνκος» ελπίζουν να φτάσουν στην κατάκτηση του τρίτου ευρωπαϊκού τους τροπαίου, ύστερα από τις κατακτήσεις του Europa League το 2010 και το 2012.

Για πρώτη φορά δύο ομάδες από την ίδια πόλη διεκδικούν το πιο πολύτιμο τρόπαιο του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Δύο αιώνιοι αντίπαλοι, στην υπέρτατη αναμέτρηση.

Ούτως ή άλλως, ο τελικός αυτός έχει γράψει ιστορία. Πέραν όμως του ιδιαίτερου χαρακτήρα που έχει το ματς αυτό, η παρουσία των δύο φιναλίστ είναι δίκαιη και αντιπροσωπευτική των δύο καλύτερων ομάδων της φετινής διοργάνωσης. Η μία μάλιστα είναι η πιο εντυπωσιακή ομάδα της Ευρώπης από το ξεκίνημα της σεζόν μέχρι σήμερα.

Η Ρεάλ Μαδρίτης ξεκίνησε τους αγώνες της στους ομίλους με εκτός έδρας «εξάρα» επί της Κοπεγχάγης και τους έκλεισε -πριν από τον τελικό- με «τεσσάρα» επί της κατόχου του τίτλου, της Μπάγερν, στο Μόναχο.

Από την άλλη, οι «ροχιμπλάνκος» πέτυχαν μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στην ιστορία των ευρωπαϊκών εθνικών πρωταθλημάτων, αρπάζοντας τον τίτλο της Πριμέρα από την Μπάρτσελόνα και τη Ρεάλ.

Στο Τσάμπιονς Λιγκ, η ομάδα του «Τσόλο» Σιμεόνε έχει αναμφισβήτητα να παρουσιάσει τις δύο πιο «επικές» προκρίσεις, επί της Μπαρτσελόνα στους προημιτελικούς και επί της Τσέλσι στους ημιτελικούς.
Όσον αφορά την ευρωπαϊκή δυναμική των δύο συλλόγων, θα μπορούσε κάποιος να υποστηρίξει ότι ο τελικός έχει ξεκάθαρο φαβορί τη Ρεάλ, που διεκδικεί το δέκατο τρόπαιο στην ιστορία της, αλλά το πρώτο ύστερα από 12 χρόνια. 

Στα εθνικά πρωταθλήματα γίνονται συχνά εκπλήξεις, όμως σε τελικό Τσάμπιονς Λιγκ κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί σε αντίστοιχους «εμφυλίους». Η Ρεάλ νίκησε άνετα τη Βαλένθια το 2000 και η Μπάγερν την Ντόρτμουντ πέρσι, δείχνοντας ποιος είναι το «αφεντικό», τουλάχιστον στην Ευρώπη.

Από την άλλη πλευρά, βέβαια, η Ατλέτικο είναι κάτοχος του Europa League 2010 και 2012, άρα η συμμετοχή σε τελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης δεν είναι… ταξίδι στο άγνωστο. Η φανέλα της έχει αποκτήσει ειδικό βάρος, το οποίο… διπλασιάστηκε από το περασμένο Σάββατο, όταν κατέκτησε τον τίτλο αποσπώντας ισοπαλία στο «Καμπ Νου» από την Μπαρτσελόνα.

Το βράδυ του Σαββάτου κάποιοι θα γίνουν ήρωες, ενώ κάποιοι δεν θα έχουν καν την ευκαιρία. Ο Ντιέγκο Κόστα, αποκάλυψη και πρώτος σκόρερ της φετινής Ατλέτικο, δίνει μάχη με τον χρόνο για να αγωνιστεί.

Αν δεν τα καταφέρει, το όνομά του θα προστεθεί δίπλα στους μεγάλους απόντες των τελικών, όπως ο Φράνκο Μπαρέζι και ο Αλεσάντρο Κοστακούρτα με τη Μίλαν το 1994, ο Ρόι Κιν με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ το 1999, ο Πάβελ Νέντβεντ με τη Γιουβέντους το 2003, ο Φρανκ Ριμπερί με την Μπάγερν το 2010 και ο Τζον Τέρι με την

 Τσέλσι το 2012. Για άλλους (Νέντβεντ, Κιν) αποδείχθηκε πως χάθηκε η ευκαιρία μιας ζωής.

Ο Σκόουλς κατάφερε να σηκώσει το τρόπαιο με τη Γιουνάιτεντ το 2008, ενώ οι δύο Ιταλοί είναι… χορτασμένοι (4 Τσάμπιονς Λιγκ ο Κοστακούρτα, 2 ο Μπαρέζι) και ο Ριμπερί ήταν MVP στον περσινό θρίαμβο της Μπάγερν. Εξαιρετικά αμφίβολος είναι κι ένας άλλος παίκτης-κλειδί της Ατλέτικο, ο Αρντά Τουράν.

Από τη Ρεάλ θα απουσιάσει ο τιμωρημένος Τσάμπι Αλόνσο (έχει κατακτήσει ήδη το τρόπαιο το 2005 με τη Λίβερπουλ), ενώ δεν εκφράζονται ανησυχίες για την κατάσταση των δύο πιο ακριβοπληρωμένων ποδοσφαιριστών στα χρονικά, του Κριστιάνο Ρονάλντο και του Γκάρεθ Μπέιλ.

«Σφυρίζει» ο Κάιπερς

Ένα από τα «χρυσά παιδιά» της UEFA θα είναι διαιτητής του τελικού. Ο Ολλανδός Μπγιορν Κάιπερς πραγματοποιεί κάθε χρόνο ένα βήμα παραπάνω και φυσικά 

ο μόνος στόχος του που έχει μείνει πλέον ανεκπλήρωτος είναι το Παγκόσμιο κύπελλο.

Είναι 41 ετών, χρίστηκε διεθνής το 2006, ενώ είναι μέλος της ελίτ των διαιτητών από το 2009. 

Ακολούθησε τα βήματα του πατέρα του, ο οποίος του κόλλησε και το… μικρόβιο της σφυρίχτρας, αλλά σπούδασε διοίκηση επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο του Ναϊμέγκεν, ήταν συμμέτοχος σε τρία σούπερ μάρκετ ολλανδικής αλυσίδας και ιδιοκτήτης κομμωτηρίου στην πόλη Όλντενζααλ.

Στο παρελθόν έχει σφυρίξει τον Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ 2011, τον τελικό του Europa League 2012 και τον τελικό του Κυπέλλου Συνομοσπονδιών 2013.