Το μένος κατά του Λουτσέσκου από τον σπορτ-κάστερ της Ε.Ρ.Τ.

Όταν χτυπάς τον προπονητή που οδηγεί τον Π.Α.Ο.Κ. στον τίτλο,

δεν χτυπάς τον Π.Α.Ο.Κ.;

 

Γράφει ο Γιώργος Μιχάλακας

 

Αγαπώ και στηρίζω την Ε.Ρ.Τ. και εν’ γένει τη Δημόσια Τηλεόραση,

αλλά ακριβώς αυτή η θετική προαίρεσή μου

ορίζει να καταγράφω και να επισημαίνω τις παθογένειές της.

 

Κατά το τελευταίο διάστημα έχουν υπάρξει ηχηρά κρούσματα

που αποδεικνύουν ότι κάποιοι δημοσιογράφοι

θεωρούν την Ε.Ρ.Τ. ως τσιφλίκι τους,

ως ορμητήριο έκφρασης των προσωπικών εμμονών τους

και έχουν πάρει ψηλά τον αμανέ.

 

Τα προσφάτως καταγεγραμμένα γεγονότα

είναι ανησυχητικώς πολλά και σοβαρά..:  

Προ ολίγων εβδομάδων,

ο Γιώργος Λυκουρόπουλος,

κεντρικός παρουσιαστής τής εμβληματικής εκπομπής «Αθλητική Κυριακή», 

φέρθηκε με σκαιό τρόπο στον συνάδελφο εκ’ Θεσσαλονίκης, Τάσο Πακλατζή,

όταν εκείνος εθέλησε να εκφράσει την προσωπική του άποψη για μία φάση.

Ομοίως αγενής ήταν ο Βασίλης Μπακόπουλος,

ο οποίος σε μετάδοση τού ελληνικού πρωταθλήματος  

εμίλησε με προσβλητικό και κοφτό τόνο  

στον ρεπόρτερ που βρισκόταν στον αγωνιστικό χώρο,

με αντικείμενο τής διαφωνίας

το αγωνιστικό σύστημα που ακολουθούσε η μία από τις αντίπαλες ομάδες.

Με βάση τα ανωτέρω συμβάντα,

ουδεμία έκπληξη μού προεκάλεσε

το ξύλο που έπεσε μεταξύ δύο αθλητικογράφων τής Ε.Ρ.Τ.

την προηγούμενη Τετάρτη.

…

 

Εχθές, στον αγώνα Παναιτωλικός-Π.Α.Ο.Κ.,

ο δημοσιογραφικός ζόφος πήρε τη μορφή μένους

εις βάρος τού «Δικεφάλου τού Βορρά»,

σε μία μετάδοση που ήταν έμπλεη μονομέρειας και χολής.

Ο Γιώργος Λυκουρόπουλος, ως σπορτ-κάστερ αυτήν τη φορά,

προβαίνει σε μία απαράδεκτα εκτενή και επαναλαμβανόμενη καταγγελτικότητα

εναντίον τού τεχνικού επιτελείου τού Π.Α.Ο.Κ.,

η οποία υπερέβη κάθε εσκαμμένο

καλόπιστης και δικαιωματικής δημοσιογραφικής κριτικής.

 

Παρ’ ότι το δεύτερο ημίχρονο τού αγώνα στο Αγρίνιο

ήταν μία διαφήμιση τού Ποδοσφαίρου,

με διακύμανση τού σκορ, με ανατροπή, με το εκπληκτικό γκολ τού Βιεϊρίνια,

με εξαιρετικό παλμό στις κερκίδες και με υπέροχη γηπεδική ατμόσφαιρα,

ο Γιώργος Λυκουρόπουλος επιδόθηκε σε απροσχημάτιστη επίθεση

εις βάρος τού προπονητή τού Π.Α.Ο.Κ., Ραζβάν Λουτσέσκου,

και των συνεργατών του·

χωρίς ίχνος υπερβολής,

άκουγες τη μετάδοση και ενόμιζες ότι ο Π.Α.Ο.Κ. ήταν «ξένη ομάδα».

 

Και επειδή τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους,

σάς παραθέτω εν’ απολύτω ακριβεία τα στοιχεία

που πιστοποιούν των λόγων μου το αληθές.

Αναγνώστε αυτολεξεί τα πέντε σημεία τής λυκουροπούλειας μετάδοσης

και δώστε μόνοι σας την απάντηση στο ερώτημα

αν τηρήθηκε η Δημοσιογραφική Δεοντολογία.

Τα ξαναλέμε στο «ΥστερόΓιωργο».

…

 

1) 61ο λεπτό

«Ο Λουτσέσκου με τούς συνεργάτες του,

για να αντιμετωπίσουν τα δεδομένα τού αγώνα…, σε μια συζήτηση…

Ο Π.Α.Ο.Κ. θέλει να διατηρήσει το αήττητο…

Λουτσέσκου που… Μια έντονη αντίδραση…

Γενικά δεν σταματάει να απευθύνεται προς τον διαιτητή…».

2) 62ο λεπτό

«Φάουλ για τον Π.Α.Ο.Κ..

Εν’ τω μεταξύ,

πολλοί άνθρωποι τού Π.Α.Ο.Κ. υπάρχουνε συνεχώς όρθιοι

και συνεχώς ασχολούνται με τον διαιτητή.

Κι ο Κωνσταντινίδης κι ο Λουτσέσκου και οι συνεργάτες του,

συνέχεια με τον διαιτητή ασχολούνται.».

 

(προς στιγμήν οι αναφορές κοπάζουν,

εξ’ αιτίας των δύο γκολ τού Π.Α.Ο.Κ. στο 64ο και στο 67ο λεπτό·

όμως, ο «αντικειμενικός» σπορτ-κάστερ επανέρχεται δριμύτερος)

 

3) 75ο λεπτό

«Ο Λουτσέσκου…,

δεν ξέρω αν δίνει οδηγίες ή (αν) ασχολείται πάλι με τον διαιτητή.

Τέλος πάντων… Τέλος πάντων…».

 

4) 75ο λεπτό (ξανά, εντός τού ιδίου λεπτού)

«Τα νεύρα τού Λουτσέσκου τώρα,

ήταν για την εκτέλεση τού Πορτογάλου πάντως…

(εννοεί, μία εκτέλεση φάουλ τού Βιεϊρίνια)».

 

5) 77ο λεπτό

«Νομίζω, πάντως, βλέπω και τον Παντελή Κωνσταντινίδη…,

ο Π.Α.Ο.Κ. είναι ένας πολύ μεγάλος σύλλογος…

Αυτή συνέχεια η κατάσταση, να γκρινιάζουν κάθε λίγο και λιγάκι,

δεν αναλογεί στον Π.Α.Ο.Κ. που ετοιμάζεται να πάρει πρωτάθλημα

και είναι ένας τόσο περήφανος σύλλογος.

Συνέχεια, κάθε ένα λεπτό, κάθε ένα λεπτό, ο Κωνσταντινίδης, ο Λουτσέσκου…  

Εντάξει, και δεν είναι ωραία εικόνα.

Κάθε τριάντα δεύτερα, κάθε ένα λεπτό…

Υπάρχει και παρατήρηση από τον τέταρτο διαιτητή.».

…

 

ΥστερόΓιωργο..:

Με τέτοια μετάδοση,

ο σπορτ-κάστερ Λυκουρόπουλος δίνει την αίσθηση

ότι δεν έχει ξαναδεί προπονητή που να ζει με ένταση έναν αγώνα

ή να διαμαρτύρεται για αποφάσεις τού διαιτητή.

Ιδίως στην ανεκδιήγητη φράση

«Ο Λουτσέσκου…,

δεν ξέρω αν δίνει οδηγίες ή (αν) ασχολείται πάλι με τον διαιτητή.»

(η οποία είναι σε τέτοιον βαθμό ανεκδιήγητη,  

ώστε φτάνει να γίνεται ξεκαρδιστική),

έχουμε μία αδιανόητη δίκη προθέσεων·

μία δίκη προθέσεων σε… βαθμό κακουργήματος.

Ίσως, πλέον,

θα πρέπει ο προπονητής τού Π.Α.Ο.Κ.

να ζητάει την άδεια τού Γιώργου Λυκουρόπουλου

πριν ανασάνει ή πριν πιει νερό.

 

Όσο για την αποστροφή

«…Αυτή συνέχεια η κατάσταση, να γκρινιάζουν κάθε λίγο και λιγάκι,

δεν αναλογεί στον Π.Α.Ο.Κ. που ετοιμάζεται να πάρει πρωτάθλημα

και είναι ένας τόσο περήφανος σύλλογος.»,

αποτελεί καραμπινάτο «χρύσωμα χαπιού» στην υφέρπουσα προσβολή·

ο Π.Α.Ο.Κ., ο «τόσο περήφανος σύλλογος» από τη μία,

και από την άλλη,

ο Λουτσέσκου με τούς συνεργάτες του,

οι οποίοι ουδόλως περήφανοι είναι

και με τη συμπεριφορά τους προσβάλλουν την υπερηφάνεια τού Π.Α.Ο.Κ..

Αυτή είναι η πλήρης νοηματική ανάπτυξη τής ανωτέρω φράσης

και όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι σκοπός της δεν είναι να αναδειχθεί ο Π.Α.Ο.Κ.,

αλλά να υποτιμηθούν οι άνθρωποι

που τον οδηγούν στο πρωτάθλημα μετά από 34 χρόνια.

…

 

Το παιχνίδι που παίζεται από τη σεζόν 1996-97 στο Ελληνικό Ποδόσφαιρο,

το ξέρουμε άπαντες και το έχουμε βιώσει στο πετσί μας·

όχι μόνο σε αθλητικό επίπεδο, αλλά συνολικώς στην Κοινωνία.

 

Ο Π.Α.Ο.Κ. εβόλευε -όπως και ο Παναθηναϊκός και η Α.Ε.Κ.- σε ρόλο κομπάρσου·

ο Παναθηναϊκός, η Α.Ε.Κ., ο Π.Α.Ο.Κ.,

μετετράπησαν από μία «Εγκληματική Οργάνωση» σε ομήρους,

έγιναν οι βολικοί «υπερήφανοι κομπάρσοι»

και -τώρα που η κατάσταση αλλάζει (έστω μετ’ εμποδίων)-

ένα ολόκληρο σύστημα που εξετράφη με νομιμοφάνεια εδώ και δύο δεκαετίες,

ξάφνου χάνει το έδαφος κάτω απ’ τα πόδια του.

Και προδίδεται. Ηθελημένα ή άθελά του, προδίδεται.

…

 

Όσον αφορά στα δημοσιογραφικά κρούσματα

που ταλανίζουν κατά το τελευταίο διάστημα τη Δημόσια Τηλεόραση,

είμαι καλοπροαίρετος και δεοντολόγος.

Ως εκ’ τούτου,

είμαι έτοιμος να δεχθώ

ότι ο Γιώργος Λυκουρόπουλος είχε μία άτυχη στιγμή, μία στιγμή υπερβολής,

και ότι δεν βρισκόταν σε… «διατεταγμένη κρεβατομουρμούρα» 

εις βάρος τού Π.Α.Ο.Κ.,

αρκεί ο ίδιος και οι υπόλοιποι συνάδελφοί του, εκεί, στην Ε.Ρ.Τ.,

να με παραπέμψουν σε μία μετάδοση αγώνα συγκεκριμένης ομάδας

όπου να έκαναν τα ίδια προσβλητικά σχόλια για τον προπονητή της.

 

Δεν ζητώ πολλά τέτοια παραδείγματα·

ένα παράδειγμα ζητώ,

ώστε να μού πιστοποιηθεί ότι τα προσβλητικά σχόλια

που έγιναν μετ’ επιτάσεως και μετ’ απολύτου εμφάσεως

εις βάρος τού τεχνικού επιτελείου τού Π.Α.Ο.Κ.,

δεν έγιναν εις το όνομα μίας συγκεκριμένης ομάδας

που ατιμωρητί και διαχρονικώς

μετατρέπει τούς προπονητές της και τούς ποδοσφαιριστές της

σε τραμπούκους, σε υβριστές και σε «χαρτιά υγείας».

Ένα παράδειγμα ζητώ,

έχοντας την πάσα βεβαιότητα ότι δεν θα βρεθεί έστω ένα.

Καταλαβαινόμαστε, φαντάζομαι.

…

 

Αυτά…

Αυτά από έναν Παναθηναϊκό.

Αυτά από έναν δημοσιογράφο,

που δεν μετατρέπει την αντικειμενικότητά του

σε πόρνη τής υποκειμενικότητάς του.

 

Αυτά από εμένα…

 

Γιώργος Μιχάλακας

Αλήτης -αλλά όχι ρουφιάνος- Δημοσιογράφος