Αθλητική στήλη,

αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

 

*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,

όλων των κομμάτων

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

και όλων των θρησκειών,

σάς χαιρετώ…

 

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

*** Έως και σήμερα δεν έχει υπάρξει καταγεγραμμένο περιστατικό

όπου κάποιος να έχει πιάσει το «Τζόκερ»

και αμέσως μετά να πλακώνεται στο ξύλο ή (και) να σκοτώνει κόσμο·

τουναντίον, αν βιώσεις ένα τέτοιο χαρμόσυνο γεγονός,

(θα) είσαι χαμογελαστός, άνετος, χαλαρός, διαχυτικός, ευδιάθετος.

 

Όπερ μεθερμηνευόμενον,

ο πραγματικός χαρακτήρας και το ποιόν τού ατόμου

δεν ξεδιπλώνονται απολύτως στην Επιτυχία, στην Τύχη, στη Νίκη,

αλλά ολοκληρώνονται στην Αποτυχία, στην Ατυχία, στην Ήττα.

 

Ως εκ τούτου,

εχθές ο προπονητής τού Ολυμπιακού, Πέδρο Μαρτίνς

-ο οποίος, ειρήσθω εν παρόδω,

θεωρείται «σοβαρός άνθρωπος» από τούς αφελείς φιλάθλους

και συστήνεται ως τέτοιος από τούς προπαγανδιστές δημοσιογραφίσκους-

απέδειξε για πολλοστή φορά

ότι στην πραγματικότητα είναι ένας θλιβερός παρτάκιας

που αδυνατεί να αντιμετωπίζει με τη δέουσα αξιοπρέπεια

το εκάστοτε ανεπιθύμητο αποτέλεσμα.

 

Ναι, ο Παναθηναϊκός διαθέτει μεν Τεράστια Φανέλα,

ναι, τα ντέρμπι ουδέποτε έχουν προκαταβολικώς ακλόνητο φαβορί,

αλλά οι «πράσινοι» έδειξαν (και) το βράδυ τής Κυριακής

ότι έχουν καταντήσει μία ομαδούλα περιορισμένων δυνατοτήτων και επιδιώξεων·

ήταν πασίδηλο, λοιπόν,

ότι σε αυτήν την περίοπτη αναμέτρηση

ο Π.Α.Ο. είχε ως απόλυτη στόχευση την ισοπαλία

και πως το «διπλό» θα προέκυπτε μόνο από κάποια ευμενέστατη συγκυρία.

 

Απ’ την άλλη,

οι «ερυθρόλευκοι» έρχονταν με τον αέρα τού εκτός έδρας θριάμβου επί τής Φενερμπαχτσέ

και με την ψυχολογία τους στα ύψη·

έτσι, ήταν διάχυτη η αίσθηση που εξέπεμπαν από το ξεκίνημα τού αγώνα:

«Είτε εύκολα, είτε δύσκολα, θα το πάρουμε το ματς…».

 

Μάλιστα, αυτή η έκδηλη αισιοδοξία έφτασε σε τέτοιο βαθμό έκφρασης,

ώστε δύο φορές

-μία στην έναρξη τού πρώτου ημιχρόνου και μία στην έναρξη τού δευτέρου ημιχρόνου-

η «ομίχλη» που εσκορπίσθη στο γήπεδο

από τα δεκάδες καπνογόνα που άναψαν οι οπαδοί στη «θύρα 7»,

οδήγησε σε ισάριθμες διακοπές που διέλυσαν τον ρυθμό των γηπεδούχων

και έγιναν «βούτυρο στο ψωμί» των φοβικών φιλοξενούμενων.

 

Αν σε όλα τούτα,

συνυπολογίσουμε πως κατά τη διάρκεια τού αγώνα κατέστη εξόφθαλμο  

ότι η σωματική επιβάρυνση των ποδοσφαιριστών τού Ολυμπιακού

από το υψηλών απαιτήσεων ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη

απετελούσε εκκωφαντική τροχοπέδη στην επίτευξη έστω ενός γκολ,  

καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι το «Χ» ήλθε απολύτως φυσιολογικά.

 

Κι όμως, αμέσως μετά το τέλος τού ντέρμπι, ενέσκηψε η αρνητική έκπληξη·

παρ’ ότι κατά γενική ομολογία

ο διαιτητής τού αγώνα ήταν εξαιρετικός

και δεν έπαιξε τον παραμικρό ρόλο στη διαμόρφωση τού αποτελέσματος,

ο Πέδρο Μαρτίνς, ευρισκόμενος εκτός τόπου και χρόνου, και τελών εν εξάλλω,

έφτασε στο κέντρο τού γηπέδου και επετέθη λεκτικώς στον Σλάβκο Βίντσιτς…,

…ενώ αμέσως μετά, 

στις δηλώσεις του προς το συνδρομητικό κανάλι και στη συνέντευξη Τύπου, 

εσυνέχισε το παραλήρημά του

ισχυριζόμενος ότι ο διαιτητής ευνόησε ποικιλοτρόπως τον Παναθηναϊκό,

αφήνοντας τα σκληρά μαρκαρίσματα, εφαρμόζοντας ελλιπή πειθαρχικό έλεγχο,

και -κυρίως- κρατώντας μικρότερο χρόνο καθυστερήσεων..:

«Νομίζω ότι η ομάδα μου έδειξε περισσότερη θέληση.

Είχαμε τις περισσότερες φάσεις και είχαμε καλύτερη εικόνα.

Γενικότερα το παιχνίδι ήταν πολύ κακή επίδοση από την πλευρά του διαιτητή.

Είναι άσχημο να συμβαίνει σε ένα ντέρμπι,

να είναι περισσότερα τα λεπτά της διακοπής από τα λεπτά του αγώνα.

Νομίζω ότι ο διαιτητής έδειξε ότι έπαιζε,

λες και είχε κανονίσει τη στρατηγική για να ευνοήσει τον Παναθηναϊκό.

Έδειξε τις κάρτες με μεγάλη καθυστέρηση και έδειξε μόνο τρία λεπτά έξτρα χρόνο.

Οι παίκτες μου έπαιξαν την Πέμπτη με έντονο ρυθμό

και ήθελαν να παίξουν και σήμερα με έντονο ρυθμό,

αλλά δεν μπόρεσαν να το κάνουν αυτό με τις συνεχείς διακοπές.

Ξέρετε ότι εδώ και τέσσερα χρόνια προσπαθώ να είμαι προσεκτικός στις δηλώσεις μου.

Όμως, αυτό που έζησα σήμερα, δεν αντέχεται,

και δεν μπορεί έτσι να πάει μπροστά το Ελληνικό Ποδόσφαιρο.». 

 

Από πού να το πρωτοπιάσεις…

Ήρθε στην τεταρτοκοσμική νεοελληνική μπανανία κορυφαίος ρέφερι 

που ανήκει στην κατηγορία «Elite» τής «U.E.F.A.»,

έχοντας χαράξει στρατηγική προκειμένου να ευνοήσει

τον -εδώ και χρόνια ανυπόληπτο, και εξαφανισμένο από την Ευρώπη- Παναθηναϊκό.

Γελάνε και τα τσιμέντα.

 

Και βεβαίως, ουδεμία μνεία στους υπεύθυνους και στην αιτία των διακοπών·

αν δεν έχεις παρακολουθήσει το ματς,

νομίζεις ότι ο διαιτητής και ο Παναθηναϊκός εζητούσαν κάθε λίγο και λιγάκι

«toilet breaks» όπως αυτά που παίρνει ο Τσιτσιπάς.

 

Όσο για τις καθυστερήσεις,

η αλήθεια είναι ότι κρατήθηκαν -ορθώς- 7 λεπτά στο α΄μέρος

και 14 λεπτά στο β΄μέρος (ενώ αρχικώς ο «τέταρτος» είχε δείξει στον πίνακα 12 λεπτά).

 

Τέλος, η «Κορωνίδα τής Ξευτίλας» είναι η τοποθέτηση

«Ξέρετε ότι εδώ και τέσσερα χρόνια προσπαθώ να είμαι προσεκτικός στις δηλώσεις μου.

Όμως, αυτό που έζησα σήμερα, δεν αντέχεται,

και δεν μπορεί έτσι να πάει μπροστά το Ελληνικό Ποδόσφαιρο.».

Όντως, 

το «Ελληνικό Ποδόσφαιρο» δεν μπορεί να πάει μπροστά

όταν δεν υπάρχουν ο Σπάθας, ο Καλόπουλος, ο Τρύφωνας,

ο Τσίκινης, ο Παπαδάκος, ο Ποντίκης, ο Παπουτσέλης,

ο Σαρρής, ο Γκιρτζίκης, ο Τζιμπλάκης,

και τόσοι άλλοι «ταγμένοι», ων ουκ έστιν αριθμός.

 

Αντί, λοιπόν,

ο προπονητής τού Ολυμπιακού να προβεί σε αυτοκριτική

και συνάμα να αποδεχθεί ότι στη ζωή δεν γίνεται να είσαι πάντοτε νικητής,

επιδόθηκε στην πλήρη αυτο-γελοιοποίησή του

και επιστοποίησε την απληστία του, την αλαζονεία του, τον οπορτουνισμό του.

 

Πού ήταν ο θλιβερός Πέδρο Μαρτίνς στις 5 Ιανουαρίου 2020;

Πού ήταν όταν ο εντεταλμένος Γκεστράνιους

«έπνιγε» δύο καραμπινάτα πέναλτι υπέρ τού Παναθηναϊκού

και έσπρωχνε απροκάλυπτα τον Ο.Σ.Φ.Π. προς τη νίκη;

Πού ήταν τότε ο θλιβερός Πέδρο Μαρτίνς;

Γιατί δεν είχε ορμήξει τότε στον Γκεστράνιους, γιατί δεν τού είχε επιτεθεί,

γιατί δεν είχε δηλώσει ότι

«Εμείς ως “Ολυμπιακός” δεν έχουμε ανάγκη τον οποιονδήποτε διαιτητή

και δεν θέλουμε να κατακτούμε νίκες που δεν δικαιούμαστε…»;

 

Πού ήταν ο θλιβερός Πέδρο Μαρτίνς στις 24 Αυγούστου 2019;

Πού ήταν όταν ο Κουμπαράκης και ο «V.A.R.» Τζοβάρας

«έπνιγαν» το καραμπινάτο πέναλτι που έκανε ο Ελ Αραμπί στον Μπαράλες

και έσπρωχναν απροκάλυπτα τον Ο.Σ.Φ.Π. προς τη νίκη;

Πού ήταν τότε ο θλιβερός Πέδρο Μαρτίνς;

Γιατί δεν είχε ορμήξει τότε στον Κουμπαράκη, γιατί δεν τού είχε επιτεθεί,

γιατί δεν είχε δηλώσει ότι

«Εμείς ως “Ολυμπιακός” δεν έχουμε ανάγκη τον οποιονδήποτε διαιτητή

και δεν θέλουμε να κατακτούμε νίκες που δεν δικαιούμαστε…»;

 

Και πόσα ακόμη «Πού ήταν…»,

και πόσα ακόμη «Πού ήταν όταν…»,

και πόσα ακόμη «Πού ήταν τότε…».

Εν κατακλείδι, αυτός είναι ο θλιβερός Μαρτίνς,

ο οποίος έχει το θράσος να παραδίδει μαθήματα δικαιοσύνης

(και μάλιστα, χωρίς καν να έχει οποιοδήποτε -έστω και ισχνό- τεκμήριο).

 

Όμως, όταν μιλάμε για την ομάδα ιδιοκτησίας Μαρινάκη,

η δυστοπία και η αναισχύνη ουδέποτε λαμβάνουν τέλος·

αντιθέτως, ανατροφοδοτούνται διαρκώς.

 

Δεν είχαμε προλάβει να συνέλθουμε από τις στομαχικές διαταραχές

που μάς προεκάλεσαν οι εξωφρενικές τοξικότητες τού Μαρτίνς,

ήρθε η -φαινομενικώς σωστή, αλλά ουσιαστικώς αποκρουστική-

ανακοίνωση τής «Π.Α.Ε. Ολυμπιακός»

(αναδημοσιεύω αυτολεξεί από την επίσημη ιστοσελίδα της):

«Ζητάμε σαν Π.Α.Ε. Ολυμπιακός συγγνώμη

απο τους φιλάθλους, τους προπονητές και τους αθλητές μας.

Είναι η τελευταία φορά που επιτρέπουμε σε 50 ανεγκέφαλους

να χαλάνε την ατμόσφαιρα και τον χρόνο και τον ρυθμό του παιχνιδιού.

Και αυτοί αλλά και όσοι δεν μπορούν να τους ελέγξουν

δεν θα ξαναπατήσουν στο γήπεδό μας.

Ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι θα κλείσουν θύρες του γηπέδου.».

 

Κείμενο μόλις 62 λέξεων και όμως σε κουράζει μόνο με την ανάγνωσή του.

Αισθητή απουσία σημείων στίξης,

ανερμάτιστο συντακτικό (προφανώς ο γράφων ευρίσκετο εν απολύτω συγχύσει),

εσφαλμένη χρήση τού -δηλούντος παρομοίωση- μορίου «σαν»,

αντί τού -δηλούντος ιδιότητα- μορίου «ως».

 

Ουδεμία έκπληξη όμως·

ένα ποδοσφαιρικό club

που οι οπαδοί του κάνουν ορθογραφικά λάθη μέχρι και στα πανό τους,

δεν μάς ξαφνιάζει όταν συστήνεται «σαν “Π.Α.Ε. Ολυμπιακός”»

(εκτός κι αν πρόκειται για κρίση ειλικρίνειας

και για ευθεία δήλωση ότι το «DN.A.» τής ομάδας είναι πια αλλοιωμένο,

με συνέπεια να έχει μετατραπεί ο Ο.Σ.Φ.Π. σε τραγική καρικατούρα τού εαυτού του).

 

Πάμε τώρα και στο έμπλεο εσωστρέφειας περιεχόμενο τής ανακοίνωσης…

Η «Π.Α.Ε. Ολυμπιακός» ζητά συγγνώμη

μόνο από τούς φιλάθλους, τούς προπονητές και τούς αθλητές της,

και όχι -όπως θα όφειλε- από το σύνολο των φιλάθλων, των προπονητών και των αθλητών

(ή έστω από τούς φιλοξενούμενους).

 

Και τι λέει στη συνέχεια η «Π.Α.Ε. Ολυμπιακός»;

Ομολογεί την ανοχή της προς τούς ανεγκέφαλους, με τη φράση

«Είναι η τελευταία φορά που επιτρέπουμε σε 50 ανεγκέφαλους

να χαλάνε την ατμόσφαιρα και τον χρόνο και τον ρυθμό του παιχνιδιού.».

Ωπ, τι γκάφα ήταν αυτή;

Η διατύπωση «Είναι η τελευταία φορά…» δηλώνει ότι έχουν υπάρξει πολλές φορές ακόμα.

 

Συνεχίζουμε με την επόμενη επίμαχη φράση:

«Και αυτοί (οι 50 ανεγκέφαλοι), αλλά και όσοι δεν μπορούν να τους ελέγξουν,  

δεν θα ξαναπατήσουν στο γήπεδό μας.»

Άρα, ποιο συμπέρασμα εξάγεται αβίαστα από τη συγκεκριμένη διατύπωση;

Το συμπέρασμα που εξάγεται αβίαστα είναι,

ότι υπάρχουν άτομα που εντέλλονται από την «Π.Α.Ε.» να ελέγχουν τούς 50 ανεγκέφαλους

και να τούς χρησιμοποιούν με τρόπους

που δεν χαλάνε την ατμόσφαιρα, τον χρόνο και τον ρυθμό τού παιχνιδιού τού Ο.Σ.Φ.Π. 

(επί παραδείγματι,

ένας ιδανικός τρόπος να χρησιμοποιείς ανεγκέφαλους

χωρίς να δημιουργείς προβλήματα στην ομάδα,

είναι να τούς στέλνεις να προβούν σε δολοφονική απόπειρα εις βάρος διαιτητή).

 

Ως εκ τούτων,

καθίσταται πασιφανές ότι η «Π.Α.Ε. Ολυμπιακός»  

ΔΕΝ ενοχλείται από την ύπαρξη των 50 ανεγκέφαλων

(άλλωστε, διόλου τυχαία επιχειρεί να μειώσει δραματικά το ακριβές νούμερό τους),

μα το μόνο που την απασχολεί

είναι η αναπάντεχη ισοπαλία με τον παρηκμασμένο Παναθηναϊκό.

 

Προς τεκμηρίωση τής ανωτέρω άποψης,

θα χρησιμοποιήσω ένα αλήστου μνήμης παράδειγμα

που δεν θα σάς αφήσει την ελάχιστη αμφιβολία για των λόγων το αληθές.

 

Δείτε αυτό το στιγμιότυπο όπου απαθανατίστηκαν οι «50 ανεγκέφαλοι» εν ώρα δράσης.

Το πιο στημένο ντέρμπι όλων των εποχών,

το ντέρμπι όπου οι λέξεις «χειρουργείο» και «σφαγή» βρήκαν την απόλυτη εκδοχή τους,

το ντέρμπι όπου όλη η Ελλάδα εκάλυπτε τον Κατσουράνη,

έχει μόλις λήξει με νίκη των γηπεδούχων  

και στο γήπεδο τού Ο.Σ.Φ.Π. εξελίσσονται σκηνές… πανηγυρικής βίας.

Μετά από λίγα λεπτά, ενώπιον των τηλεοπτικών συνεργείων,

η «Πανηγυρική Βία» βαφτίζεται και καθαγιάζεται από τον ιδιοκτήτη τού Ολυμπιακού

μέσω τής αποτρόπαιας φράσης «Διδάξαμε Ήθος».

Ούτε καταδικαστική ανακοίνωση για τούς ανεγκέφαλους,

ούτε απειλή για κλείσιμο θυρών,

ούτε συγγνώμη προς τούς φιλάθλους, τούς προπονητές και τούς αθλητές τής ομάδας.

ΜΠΟΧΑ και ΔΥΣΩΔΙΑ.

 

Επιμύθιο:

Επί χρόνια ο ιδιοκτήτης τού Ολυμπιακού

έχει δημιουργήσει έναν μηχανισμό που στηρίζεται στους ανεγκέφαλους·

ως εκ τούτου,

είναι πια «Δέσμιος των Ανεγκέφαλων»

και αποτελεί αναπόφευκτη νομοτέλεια ότι κάποτε θα τούς βρει μπροστά του.

 

Τότε, λοιπόν,

θα βιώσει την απόλυτη καθίζηση και θα συνειδητοποιήσει το μοιραίο λάθος του,

όταν θα ακούσει αυτήν την ανυπόληπτη και διηνεκώς κατευθυνόμενη μάζα

να τού απευθύνει τη διασκευή τού περίφημου στίχου τής Γαλάτειας Καζαντζάκη:

«Εικόνα σου είμαι, Μαρινάκη, και σού μοιάζω…».

 

Ο Αθλητάμπουρας

(Twitter: @Athlitampouras

https://twitter.com/Athlitampouras)

σχόλια αναγνωστών
oδηγός χρήσης