Αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους
*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…
*** Έχω γράψει καταπέλτες για τον Γιάννη Αλαφούζο·
από το πρόσφατο μέχρι και το απώτερο παρελθόν,
έχω κατακεραυνώσει με πληθώρα πονημάτων τον μεγαλομέτοχο τής «Π.Α.Ε. Παναθηναϊκός»,
εν όσω οι «αντικειμενικούληδες» αθλητικογράφοι δεν τολμούν καν να τον κατονομάσουν
ή να τού ασκήσουν τη δέουσα δριμεία κριτική για τα σημαντικά λάθη του.
Όμως, απ’ την άλλην πλευρά,
αρνούμαι και να συμμετάσχω στα «παιχνίδια εύκολης δημοφιλίας»,
προσποριζόμενος τα οφέλη που αποφέρονται όταν συντάσσεσαι δουλοπρεπώς με τη Μάζα.
Η Μάζα -ήτοι, ο «Πολτός τού Ανθρωπίνου Είδους»-
στηρίζει την ύπαρξή της και τη λειτουργία της αποκλειστικώς στα Στερεότυπα
(το πλέον σύνηθες είναι το χουντοποιημένο τρίπτυχο «Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια»).
Ανάμεσα, λοιπόν, στα βολικά αφηγήματα που χρησιμοποιεί η Μάζα,
δεσπόζει ένας άκρως επικίνδυνος κοινωνικός αυτοματισμός
που συμπυκνώνεται στον όρο «Συνήθης Ύποπτος».
Ο εκάστοτε επονομαζόμενος και καλούμενος ως «Συνήθης Ύποπτος»
δεν είναι ένας άνθρωπος με «λευκό ποινικό μητρώο»·
τουναντίον, έχει καταστεί σεσημασμένος από τις πράξεις του,
είναι ανάξιος εμπιστοσύνης και τίθεται συχνά στο Περιθώριο.
Η τραγική αντίφαση είναι,
ότι αυτή η -εν μέρει, δίκαιη- περιθωριοποίηση αίρεται
κάθε φορά που η Κοινωνία έχει ανάγκη την «Εύκολη Λύση».
Ναι, ο «Συνήθης Ύποπτος» είναι συνήθως και «Ένοχος», μα δεν είναι πάντοτε ένοχος.
Τι γίνεται, λοιπόν, στις περιπτώσεις,
όπου -έστω περιστασιακώς, έστω κατ’ εξαίρεσιν- ο «Συνήθης Ύποπτος» είναι αθώος..;
*** Ο Γιάννης Αλαφούζος κάνει εδώ και δύο χρόνια μία κλιμακούμενη προσπάθεια,
ώστε να επανέλθει ο Παναθηναϊκός εκεί που ορίζει η Ιστορία του.
Φευ· αυτά είναι ψιλά γράμματα για τη Μάζα,
η οποία εμμένει να χρεώνει τα πάντα στο συγκεκριμένο πρόσωπο,
ενώ την ίδια στιγμή υπάρχουν άλλα πρόσωπα
που περιβάλλονται με απροκάλυπτη και αποκρουστική ασυλία.
Χάνεται σίγουρο πρωτάθλημα επειδή είναι ανίκανος ο προπονητής;
Εμφανίζεται εν χορώ το μονίμως ακροβολισμένο αναμάσημα «Φταίει ο Αλαφούζος».
Δρομολογούνται οι εξελίξεις για το νέο σπίτι τού Συλλόγου;
«Αλαφούζε, φτιάξε το γήπεδο και πούλο.».
Κάνει πανάκριβες μεταγραφές ο Αλαφούζος;
«Αλαφούζε, πούλα και πούλο.».
Ο Παραλογισμός σκεπάζει και σκιάζει κάθε χαριτωμένη κριτική,
διότι ναι μεν κινούνται εντός θεμιτού πλαισίου οι διακωμωδητικές ατάκες
«Αφραγκούζος», «Καραφλούζος», «καραφλή οχιά», «Ο Τελευταίος Πιστός»,
όμως η πόλωση προσλαμβάνει διαστάσεις αφόρητης τοξικότητας
όταν η Απέχθεια γίνεται ζήτημα ζωής και θανάτου.
«Αλαφούζο, καρκίνο σε ’σένα και στην οικογένειά σου.».
«Αλαφούζο, ΨΟΦΑ.».
Τοξικοί. Παραγωγοί Τοξικότητας. Τοξινωτές.
Ναι μεν καταλαβαίνω, κατανοώ και -έστω εν μέρει- δικαιολογώ
την απέχθεια που μπορεί να αισθάνεται ένας φίλαθλος για τον Αλαφούζο,
όμως πρέπει να απομονωθούν παντί τρόπω
τα θλιβερά όντα που ακόμη και στις πανηγυρικές στιγμές
εμμένουν σε αρνητικές μνείες και σε άκαιρες ρετροσπεκτίβες,
παραπέμποντας με αυτήν τη στάση στα ψυχωσικά «ψέκια»
που όταν ένας (νέος) άνθρωπος χάνει αιφνιδίως τη ζωή του,
σπεύδουν στη διαδικτυακή ανακοίνωση τού θανάτου
και -χωρίς ίχνος σεβασμού στον πόνο των οικείων του-
αφήνουν σχόλια όπου κυριαρχεί η αυθαίρετη διάγνωση «Ξαφνικίτιδα»
(ανεξάρτητα από την όποια επικινδυνότητα των εμβολίων,
αυτά τα ούγκανα δεν γνωρίζουν τι εστί «Κατάλληλη Στιγμή»,
αυτά τα ούγκανα αδιαφορούν για το «Timing»,
αυτά τα ούγκανα αδιαφορούν για τον άνθρωπο που έφυγε από τη ζωή
και για την οδύνη που βιώνει η πενθούσα οικογένειά του,
καθώς το μόνο που τα ενδιαφέρει είναι να επιβεβαιώνουν τις ψεκασμένες θεωρίες τους
και να επιβεβαιώνουν σε κάθε ευκαιρία το αρρωστημένο «εγουδάκι» τους).
Θλιβερές αρές, θλιβερές παραινέσεις στη Μοίρα,
απογνώσεις που αφαιρούν κάθε αξία τής Γνώσης,
έπεα πτερόεντα από ανθρώπους με κομμένα τα φτερά τους.
Το μόνο παρήγορο σε ετούτην την αποκαρδιωτική συνθήκη είναι ότι,
αυτές οι κατάρες έχουν μεν βαρύτατο περιεχόμενο,
αλλά στην πραγματικότητα είναι ανόητες και ανεννόητες.
Εξ ου και οι ίδιοι οι καταρώμενοι (όχι όλοι, μα ένα σημαντικό ποσοστό),
όταν πηγαίνει καλά η αγαπημένη τους ομάδα
ανακαλούν -έστω προσωρινώς- την εκτέλεση τής θανατικής ποινής
και αυτοσαρκάζονται επιδεικνύοντας ιδιότυπη γενναιοδωρία:
«Αλαφούζο, ΖΗΣΕ…».
*** Η χθεσινή επιτυχία που κατήγαγε ο Παναθηναϊκός,
κάποτε θα ήταν απλώς αξιοσημείωτη,
αλλά συνυπολογίζοντας την κατάσταση που κυριαρχεί εδώ και χρόνια
και την ιδιαιτέρως εύθραυστη ψυχολογία τού οργανισμού απ’ άκρου εις άκρον,
αυτομάτως μιλάμε για τεράστια πρόκριση.
Πρόκριση-Μόσχευμα.
Μεταμόσχευση Χαράς.
Μεταμόσχευση Ελπίδας.
Μεταμόσχευση Αισιοδοξίας.
Μεταμόσχευση Αυτο-Πεποίθησης.
Μέθη. Μέθεξη. Ευτυχία.
Πρόκριση που ζεσταίνει σε ύψιστο βαθμό τούς ποδοσφαιριστές και τούς φιλάθλους,
μέγιστες προοπτικές για τη συνέχεια τής σεζόν εντός και εκτός συνόρων,
κατακόρυφη άνοδος τής χρηματιστηριακής αξίας τής ομάδας
λόγω τής συμμετοχής στους ευρωπαϊκούς ομίλους,
σαφώς πιο (θ)ελκτικός προορισμός για επικείμενες μεταγραφές
που μέχρι τώρα βρίσκονταν υπό το καθεστώς διαπραγμάτευσης
(εκτός από το αυταπόδεικτο δέλεαρ που λέγεται «Χρήμα»,
ουδείς ξένος ποδοσφαιριστής έχει ως αρχικό κίνητρο
έναν τίτλο στο υποβαθμισμένο και κακόφημο Ελληνικό Πρωτάθλημα).
Ταμιευτήριο Χρόνου και Ηρεμίας.
Η Παγωμάρα έχει αντικατασταθεί τώρα από τη Θαλπωρή,
οι αφοριστικοί αλαλαγμοί τώρα απαγορεύονται,
οι φωνές τής συλλήβδην αμφισβήτησης σκεπάζονται από τις θριαμβικές ιαχές.
Ήδη έχουν καταπιεί τη γλώσσα τους όλοι αυτοί οι «Ειδήμονες τής Πλάκας»,
οι οποίοι -είτε καλοπροαιρέτως, είτε κακοπροαιρέτως-
διατυμπανίζανε πριν από το πρώτο ματς, μετά από το πρώτο ματς,
αλλά ακόμη και κατά τη διάρκεια τού επαναληπτικού αγώνα,
ότι ήταν σίγουρος ο αποκλεισμός,
ότι δεν υπήρχε περίπτωση να προκρινόταν ο Παναθηναϊκός,
ότι η Λανς θα ερχόταν θα έριχνε μια 4άρα και θα έφευγε,
ότι η χαώδης διαφορά στο μπάτζετ και στο ρόστερ θα έκρινε το αποτέλεσμα.
Βεβαίως,
αυτή η εξόχως σημαντική πρόκριση
δεν αναιρεί τα συμπέράσματα που εξήχθησαν από τις δύο αναμετρήσεις.
Η Λανς είναι καλύτερη από τον Π.Α.Ο. στην παρούσα φάση
(δεν είναι μεγάλη η διαφορά τους, αλλά υπάρχει διαφορά),
εχθές τα περίφημα «Expected Goals» (X-Goals)
-ήτοι, ο επαναστατικός δείκτης που καταμετρά τις πιθανότητες επίτευξης γκολ-
ήταν στο 0,81 για τούς γηπεδούχους και στο 2,25 για τούς φιλοξενούμενους.
Εάν, μάλιστα, συνυπολογίσουμε,
ότι η Λανς υπερείχε μακράν σε όλες τις ενεργητικές κατηγορίες,
αντιλαμβανόμαστε πως η πλάστιγγα έγειρε προς το «Τριφύλλι»
επειδή -μαζί με την Ευστοχία- εδήλωσε την καταλυτική παρουσία της η Τύχη
(ιδίως το «Κάτω απ’ τα πόδια» είχε την τιμητική του,
αφού η ασίστ τού Μαντσίνι στον Τετέ
περνάει κάτω απ’ τα πόδια τού αμυνόμενου και αποφέρει το 2-0,
ενώ στο 91ο λεπτό, σε φάση διαρκείας στην περιοχή τού Παναθηναϊκού,
ο Λασκαρί σουτάρει για να σκοράρει και να στείλει το ματς στην παράταση,
η μπάλα περνάει κάτω απ’ τα πόδια τού Βαγιαννίδη,
κατόπιν περνάει κάτω απ’ τα πόδια και τού Ντραγκόφσκι,
αλλά αποτυγχάνει να περάσει κάτω από τα πόδια και τού Μαξίμοβιτς,
ο οποίος ενστικτωδώς αποκρούει πάνω στη γραμμή τής εστίας και αποσοβεί το γκολ).
Το πρώτο ημίχρονο ήταν ένα ατράνταχτο επιχείρημα κατά τού Αλόνσο,
η οικτρή εικόνα που είχε ο Παναθηναϊκός αντιμετωπιζόταν με ισχυρά κολλύρια,
η οφθαλμική αιμορραγία και η ρήξη αμφιβληστροειδούς
ήταν απόρροιες ενός θεάματος που απετελούσε «Διαφήμιση τής Κατατονίας»,
ο «φύλακας-άγγελος» Ντραγκόφσκι απέκρουσε πέναλτι στο 15ο λεπτό,
η Λανς είχε τον απόλυτο έλεγχο και έχανε ευκαιρίες,
ο Π.Α.Ο. ήταν ανίκανος να δημιουργήσει έστω υποψία ευκαιρίας.
Το δεύτερο ημίχρονο ήταν ένα ατράνταχτο επιχείρημα υπέρ τού Αλόνσο,
αφού -διαπιστώνοντας ο Ουρουγουανός προπονητής,
ότι το παιχνίδι εκινείτο μέχρι το 60ό λεπτό στο ίδιο δυσοίωνο τέμπο-
έκανε μαζεμένες τρεις κομβικές αλλαγές
(Μαντσίνι αντί Μπακασέτα, Μαξίμοβιτς αντί Τσέριν, Βαγιαννίδης αντί Κώτσιρα)
και κατέφερε έτσι να αλλάξει τον ρου τής αναμέτρησης.
Άρα, εδώ ανακύπτει το ερώτημα
«Ποιος είναι ο πραγματικός Αλόνσο;
Ο «“Αλόνσο τού πρώτου ημιχρόνου” ή ο “Αλόνσο τού δευτέρου ημιχρόνου”;».
Απαντώ, λοιπόν, ότι κάθε άνθρωπος είναι το σύνολο των πτυχών του,
όμως εν προκειμένω ο Αλόνσο έχει πολλά ελαφρυντικά,
καθώς είναι προσφάτως αφιχθείς στην ομάδα
και συνάμα δεν έχει ολοκληρωθεί το φετινό ρόστερ.
Άρα, δίνουμε την αρμόζουσα πίστωση χρόνου,
αναμένοντας το εγγύς μέλλον για να είναι πιο συμπαγής η ετυμηγορία μας.
Απ’ την άλλη, όμως,
απαγορεύεται να μετατραπεί ετούτη η πρόκριση
σε κουκούλωμα των εντοπισμένων παθογενειών,
σε ωραιοποίηση των βαλτωμένων καταστάσεων
και σε ανανέωση τής εμπιστοσύνης προς τα ανθυποπαιχτάκια
που προκαλούν ανυπολόγιστη ζημία με την ύπαρξή τους στην ομάδα.
Ο Παναθηναϊκός αξίζει να έχει Πελίστρι και Τετέ,
ο Παναθηναϊκός δεν αξίζει να έχει Σπόραρ, Βέρμπιτς, Μλαντένοβιτς
κι όλα τα υπόλοιπα ποδοσφαιρικά σκουπίδια
που πήγε και ρακοσυνέλλεξε ο «Σκουπιδιάρης τής Προπονητικής».
Το πρώτο γκολ -το οποίο εκλόνισε την αυτοπεποίθηση τής Λανς-
ήρθε από τον άρτι αφιχθέντα Πελίστρι,
το δεύτερο γκολ -το οποίο εγκρέμισε την αυτοπεποίθηση τής Λανς-
ήρθε από τον άρτι αφιχθέντα Τετέ.
Κοινός τόπος σε αυτά τα δύο γκολ είναι ότι σημειώθηκαν «με μία επαφή»,
αποκαθιστώντας τη συκοφαντημένη ποδοσφαιρική αλήθεια
που έχει διαστρεβλωθεί για να προμοτάρονται τα αργόμισθα και υπερ(εκ)τιμημένα «σαπάκια».
«Παίκτης τής μίας επαφής» είναι ο Πελίστρι.
«Παίκτης τής μίας επαφής» είναι ο Τετέ.
«Παίκτης τής μίας επαφής» ΕΙΝΑΙ κάθε ταλαντούχος ποδοσφαιριστής
που δύναται να σκοράρει με τη μία επαφή,
αλλά διαθέτει ευρεία γκάμα καλλιτεχνικών επαφών με την μπάλα
και πολυποίκιλη ευχέρεια στο Σκοράρισμα.
«Παίκτης τής μίας επαφής» ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ κάθε ατάλαντος, κάθε τσουρουκάς,
που κρύβεται πίσω από τη «μία επαφή»
επειδή είναι ανίκανος να κάνει δεύτερη επαφή με την μπάλα.
Γκέγκε;
Επιμύθιο:
Ο Γιάννης Αλαφούζος πήρε την απόφαση,
να βάλει γενική είσοδο 10 ευρά για τον κομβικό επαναληπτικό με τη Λανς.
Δικαιώθηκε.
Ο Γιάννης Αλαφούζος πήρε την απόφαση,
να συνοδεύσει την εξαιρετικά προσιτή γενική είσοδο
με παροχή δωρεάν μετακίνησης για τούς φιλάθλους που θα έρχονταν από την Επαρχία.
Δικαιώθηκε.
Ο Γιάννης Αλαφούζος πήρε την απόφαση,
να συνοδεύσει την εξαιρετικά προσιτή γενική είσοδο
και την παροχή δωρεάν μετακίνησης για τούς φιλάθλους που θα έρχονταν από την Επαρχία,
με ένα αναμνηστικό μπλουζάκι που θα δινόταν σε κάθε κάτοχο εισιτηρίου
(μπλουζάκι με δεσπόζον το Παναθηναϊκό Έμβλημα, το Τριφύλλι,
και με τυπωμένο το ενωτικό μήνυμα «ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΚΡΙΣΗ»).
Δικαιώθηκε.
…
Η Δικαίωση ήταν το Αποτέλεσμα.
Η Δικαίωση ήταν η Πρόκριση.
Αν είχε επέλθει ο Αποκλεισμός,
η συγκεκριμένη προωθητική ενέργεια θα προσελάμβανε αρνητικό πρόσημο εν τω συνόλω της,
καθώς εκινείτο εξ αρχής επί ξυρού ακμής
και (αν)ισορροπούσε ανάμεσα στη Γενναιοδωρία και στη Γραφικότητα.
«10 euros; Σε λίγο θα μάς πληρώνει για να πηγαίνουμε γήπεδο.»,
«Δωρεάν μετακίνηση; Θυμίζει τις σικέ παλαιοκομματικές συγκεντρώσεις.»,
«Και δώρο-μπλουζάκι; Για ξεσκονόπανο καλό θα ’ναι.»,
είναι οι ειρωνικές ατάκες που ειπώθηκαν κατά κόρον πριν από το ματς
και θα κορυφώνονταν μετά από το ματς σε περίπτωση αποτυχίας.
Όμως, η Δικαίωση δείχνει τον Δρόμο.
…
Γιάννη Αλαφούζο,
ακριβώς επειδή αυτή η τεράστια πρόκριση δύναται να αποτελέσει «Τέλος Εποχής»
και ταυτοχρόνως να σημάνει τη «Νέα Εποχή τού Παναθηναϊκού»,
άκου τι θα κάνεις ώστε -κατά το δυνατόν- να αλλάξεις το κλίμα…
Διατήρησε την ίδια γενική είσοδο στο Ελληνικό Πρωτάθλημα
(εξαιρώντας τα ντέρμπι με τούς έτερους ανταγωνιστές)
και είναι εκ των ων ουκ άνευ βέβαιο
ότι η ομάδα θα προσποριστεί αγωνιστικό κέρδος από τη συγκεκριμένη επιλογή,
καθώς η στήριξη από τούς φιλάθλους θα έχει κατακόρυφη άνοδο.
Σημειωτέον δε, ότι μία τέτοια κίνηση
-ακόμη κι αν αναλυθεί με αποκλειστικώς λογιστηριακές προσεγγίσεις-
δεν προκαλεί επί τής ουσίας οικονομικές απώλειες
(χώρια που είναι απείρως προτιμότερο
να βρίσκονται στο γήπεδο 30.000 άνθρωποι με εισιτήριο των 10 ευρών,
παρά να βρίσκονται στο γήπεδο 10.000 άνθρωποι με εισιτήριο των 30 ευρών).
Επίσης, θα επανισχυροποιηθούν οι δεσμοί στο δίπτυχο «Ομάδα-Κόσμος»,
ενώ το αποπεμφθέν μέλος τού πρώην τρίπτυχου -δηλαδή, η Διοίκηση-
θα αρχίσει δειλά-δειλά να μπαίνει ξανά στην κουβέντα με θετικό πρόσημο.
Γιάννη Αλαφούζο,
το Παρελθόν δεν ξεχνιέται, δεν λησμονιέται, δεν αθωώνεται,
όμως να ξέρεις ότι οι κατάρες που σού απευθύνουν πολλοί φίλαθλοι,
είναι επί τής ουσίας οι οιμωγές τους για τα ανεπούλωτα τραύματα.
Γιάννη Αλαφούζο,
τείνε χείρα αληθινής φιλίας στους ανθρώπους που σε καταριούνται
και θα διαπιστώσεις με συγκίνηση ότι είναι έτοιμοι να σού προσφέρουν συγχώρεση,
απευθύνοντάς σου την αυτοσαρκαστική γενναιοδωρία τους:
«Αλαφούζο, ΖΗΣΕ…»!
Ο Αθλητάμπουρας
