Ακούστηκε (και γράφηκε…) υπερβολικά τις τελευταίες ημέρες ότι ο Παναθηναϊκός στη Μαδρίτη πάει να παίξει καλή μπάλα γιατί δεν έχει να χάσει τίποτα! Ήταν μια εντελώς ανόητη άποψη που φυσικά δεν επιβεβαιώθηκε στο ελάχιστο στη ρεβάνς με την Ατλέτικο.
Κι’ όμως, πριν λίγα χρόνια, ο ίδιος Παναθηναϊκός αγωνιζόταν για το προφίλ του και την αξιοπρέπειά του στο Λονδίνο με την Άρσεναλ και σε δύο αναμετρήσεις με τους Άγγλους δεν είχε γνωρίσει την ήττα (2-2 στο ΟΑΚΑ και 1-1 στο ‘Χάϊμπουρι’), χωρίς μάλιστα να είχε τότε ποδοσφαιριστή κόστους είκοσι εκατομμυρίων ευρώ (Σισέ).
Συνεπώς, δεν μπορεί να καταχωρηθεί κανένα ελαφρυντικό στους παίκτες του νερόβραστου προπονητή Χενκ Τεν Κάτε. Ηττήθηκαν δεύτερη φορά από μια μέτρια Ατλέτικο και τέλος.
Το ότι ο διαιτητής της αναμέτρησης χρειάστηκε να βγάλει κατ’ επανάληψη τις κάρτες από το τσεπάκι του, δίνει την εικόνα άγχους, ανικανότητας και ηττοπάθειας της ελληνικής ομάδας.
Κι’ αν ο Παναθηναϊκός έγινε απειλητικός τρεις φορές (με Βύντρα, Λέτο και Χριστοδουλόπουλο), αυτό αποτελεί ασήμαντο στοιχείο στη γενική του εικόνα. Ξέρετε γιατί; Διότι οι γηπεδούχοι στο μεγαλύτερο διάστημα έδειχναν να μη βλέπουν σοβαρά τον αγώνα. Τίποτε άλλο.
Το αν η διοίκηση Πατέρα αποφασίσει να συνεχιστεί η νέα περιπέτεια στο Γιουρόπα Λιγκ με τον ίδιο προπονητή, είναι ένα θέμα που αφορά εκείνους που τον πληρώνουν και οραματίζονται νίκες.
