Σαν σήμερα συμπληρώνονται δέκα πέντε χρόνια από την ημέρα που η ΑΕΚ έσπασε το εμπάργκο του πολέμου και απέδειξε στην πράξη ότι οι αγώνες αλληλεγγύης έξω από τους αγωνιστικούς χώρους είναι πιο σημαντικοί από αυτούς μέσα στα γήπεδα.
Η ιδέα του Δημήτρη Μελισσανίδη φάνηκε στην αρχή τρελή… Μια ποδοσφαιρική ομάδα, καταμεσής του Πάσχα (Μεγάλη Τετάρτη) να ταξιδέψει οδικώς εκεί όπου κανένας δεν σκεφτόταν -ή και μόλις το σκεφτόταν, ερχόταν στα λογικά του: Στο ρημαγμένο από τους βομβαρδισμούς των ΗΠΑ και ΝΑΤΟ, Βελιγράδι.
Χωρίς… αντιαρματικά στο πούλμαν. Χωρίς εγγυήσεις, αλλά με ψυχή να σταθεί στο πλάι ενός δοκιμαζόμενου λαού. Ενός λαού που όμως εκτιμούσε με το παραπάνω το γεγονός ότι κάποιος φίλος ήταν δίπλα τους στα δύσκολα.
Ο πρόεδρος Μίλαν Μιλουτίνοβιτς και οι περίπου 15.000 Σέρβοι (αν και είχαν πωληθεί 40.000 εισιτήρια, μόνο τόσοι κατάφεραν λόγω της έλλειψης καυσίμων, να φτάσουν στο γήπεδο) υποδέχθηκαν όσους ηρωικούς ταξίδεψαν από την Αθήνα με αγάπη και θέρμη.
Οι τότε δηλώσεις του μπροστάρη της πρωτοβουλίας, Ντέμη Νικολαΐδη περιέγραφαν αυτό που έζησαν όλοι οι παίκτες της ΑΕΚ:
«Δεν περιγράφονται τα συναισθήματα. Κάναμε αυτό που θέλαμε. Δώσαμε χαρά και ελπίδα σε αυτούς τους ανθρώπους που υποφέρουν από τις 24 Μαρτίου. Μακάρι να έρθει η ειρήνη, αυτό είναι το ζητούμενο. Αυτό που ζήσαμε δεν το συγκρίνω με κανέναν τίτλο, είναι διαφορετικό σαν εμπειρία από όλα τα άλλα. Όσους τίτλους κι αν πάρω, δεν γίνεται σύγκριση. Ήταν ανεπανάληπτο».
Δεκαπέντε χρόνια μετά, ο Δημήτρης Μελισσανίδης γράφει δύο λόγια για εκείνη την παρόρμησή του η οποία αργότερα αναγνωρίστηκε ως μία από τις γενναιότερες και περήφανες πράξεις στην ιστορία του ποδοσφαίρου και ασφαλώς της ΑΕΚ:
«Πάμε με την καρδιά μας»
«Συμπληρώνονται 15 χρόνια από την ημέρα που η ΑΕΚ έσπασε το εμπάργκο του πολέμου και απέδειξε στην πράξη ότι οι αγώνες αλληλεγγύης έξω από τους αγωνιστικούς χώρους είναι πιο σημαντικοί από αυτούς μέσα στα γήπεδα.
Το φιλικό με αντίπαλο την Παρτιζάν στο Βελιγράδι, εν μέσω βομβαρδισμών, έμεινε στην ιστορία του Συλλόγου μας ως ένα μεγάλο παράσημο υπερηφάνειας και διαφορετικότητας.
Δεν έχει σημασία ποιος ήταν ο εμπνευστής της αποστολής ΕΙΡΗΝΗΣ.
Είχα πει από την αρχή πως η συμμετοχή του καθενός ήταν εθελοντική αφού εν μέσω πολέμου δε θα μπορούσαν να δοθούν εγγυήσεις ασφάλειας σε κανέναν. Γι αυτό και δήλωσα ότι … ΠΑΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ
Μετά το τέλος του αγώνα, που δεν έληξε ποτέ, οι φωνές όλων ενώθηκαν και το μήνυμα γενναιότητας στάλθηκε σε όλο τον πλανήτη. Οι εφημερίδες εντός και εκτός Ελλάδας, έγραφαν για αρκετές ημέρες πολύ τιμητικά σχόλια για το γεγονός.
Το ταξίδι αυτό θα μείνει έντονα χαραγμένο στη μνήμη όσων το έζησαν από κοντά ενώ η 7η Απριλίου 1999 ως μια ημερομηνία – σταθμός στην ένδοξη 90 χρονη ιστορία της ΑΕΚ.
Μια ομάδα με περήφανες προσφυγικές ρίζες όπως η δική μας, επιβάλλεται να παράγει ήθος. Η ΑΕΚ στο εμπόλεμο Βελιγράδι το υπενθύμισε παγκοσμίως».
Οι παίκτες που συμμετείχαν στο ματς:
ΠΑΡΤΙΖΑΝ (Λιούμπισα Τουμπάκοβιτς): Νταμιάνοβιτς, Κράσοβιτς, Σάβιτς, Σανόγεβιτς, Στογιάνοβιτς, Βούκοβιτς, Ίλιτς, Ίβιτς, Μπιέκοβιτς, Τόμιτς, Κέζμαν.
ΑΕΚ (Όλεγκ Μπλαχίν): Ατματσίδης (29’ Μιχαηλίδης – 40’ Κουρκούνας), Κοπιτσής (40’ Κωστένογλου), Μπαμπούνσκι, Μιλοβάνοβιτς (42’ Καψής), Τσέκολι (45’ Ζήκος), Κατσαβός, Σαβέφσκι (32’ Κασάπης), Μαλαδένης, Καλιτζάκης, Ζουμπούλης, Νικολαΐδης.
Επιμέλεια: Κατερίνα Νινιού
