Ιδανική ήταν η επιστροφή της Σιμόν Μπάιλς στους αγωνιστικούς χώρους, καθώς μετά από διετή απουσία, η κορυφαία γυμνάστρια όλων των εποχών, κατέκτησε τέσσερα χρυσά μετάλλια στο παγκόσμιο πρωτάθλημα που φιλοξενήθηκε στην Αμβέρσα και ήταν η απόλυτη πρωταγωνίστρια της διοργάνωσης.
Σχεδόν δέκα μήνες πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι, η 26χρονη Αμερικανίδα, έφυγε από την Αμβέρσα με το χρυσό μετάλλιο στο σύνθετο ατομικό και ομαδικό, καθώς επίσης στη δοκό ισορροπίας και στις ασκήσεις εδάφους.
«Δεν έχω λόγια στην πραγματικότητα», σχολίασε η βραχύσωμη Τεξανή και πρόσθεσε: «Η ενέργεια του κόσμου, ο ανταγωνισμός. Είμαι απλά ενθουσιασμένη που βρίσκομαι εδώ, για να νιώσω ξανά την πίεση. Νομίζω ότι έμαθα πολλά προχωρώντας μπροστά».
Μέσα σε μόλις 1,5 ώρα, η Μπάιλς κατέκτησε εχθές (8/10) το χρυσό μετάλλιο στη δοκό και στο έδαφος, συγκεντρώνοντας εξαιρετική βαθμολογία και στις δύο περιπτώσεις, ενώ ο ανταγωνισμός με τη Βραζιλιάνα, Ρεμπέκα Αντράντε και την Κινέζα, Γιακίν Ζου, πρόσφερε πλούσιο θέαμα στους θεατές και στους τηλεθεατές που παρακολούθησαν τη διοργάνωση.
«Με τη Ρεμπέκα ήμασταν στα ίδια βάθρα, οπότε έχω την αίσθηση ότι πιέζουμε η μία την άλλη, για να βγάλουμε τον καλύτερο εαυτό μας», τόνισε η Μπάιλς, εξηγώντας: «Μου αρέσει να την έχω ως ανταγωνίστρια. Είναι απίστευτη να την παρακολουθείς, θα είναι εξαιρετική. Είναι χαρά μου να τη βλέπω σε δράση».
Μετά από τα τέσσερα χρυσά μετάλλια στην Αμβέρσα, η Μπάιλς έφτασε στα 30 (!) μετάλλια σε παγκόσμια πρωταθλήματα την τελευταία δεκαετία, εκ των οποίων τα 23 είναι χρυσά!
«Ανησυχούσα λίγο, αλλά ήξερα ότι είχα προπονηθεί σωστά και είπα στον εαυτό μου: “Πάμε να κάνουμε ό,τι μπορούμε”, οπότε δεν αγχώθηκα για τον αριθμό των μεταλλίων ή τα χρώματά τους», επεσήμανε η Μπάιλς και πρόσθεσε: «Δεν μπορώ να απαντήσω σε ερωτήσεις για το μέλλον, απλά ζω το παρόν. Αισθάνομαι πολύ καλύτερα. Υπάρχουν διοργανώσεις την επόμενη χρονιά και πρέπει να τελειοποιήσω κάποια πράγματα. Αλλά νιώθω πολύ καλά, πολύ πιο άνετα και με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση από πριν.
Πλέον, μπλοκάρω τον εξωτερικό… θόρυβο και δεν τον αφήνω να με ενοχλεί. Κάνω πράγματα που μου αρέσει πολύ να κάνω και δεν λέω “ναι” σε όλα. Έπρεπε να μάθω να λέω “όχι” και αυτή είναι συνήθως η πρώτη μου απάντηση τώρα. Έχει αλλάξει ο τρόπος που άφηνα τα πράγματα να με επηρεάζουν. Πριν, κάθε φορά που πήγαινα στο αγωνιστικό σετ, ανησυχούσα λίγο περισσότερο για το βάθρο, ενώ τώρα λέω πως δεν με νοιάζει».
