Του Ηλία Βλαχουτσάκου

Ακόμα μία χρυσή σελίδα γράφτηκε σήμερα στο βιβλίο του παγκόσμιου αθλητικού στερεώματος. Ο Ρότζερ Φέντερερ σε έναν μαγικό τελικό κατάφερε να προσθέσει το 20ο Grand Slam στην τροπαιοθήκη του απέναντι σε έναν ομολογουμένως μαχητικό Μαρίν Τσίλιτς ο οποίος το πάλεψε κυριολεκτικά μέχρι τέλους και στέρησε από τον Ελβετό 2 σετ που ήταν και τα μοναδικά που έχασε σε ολόκληρη τη διοργάνωση.

Ίσως είναι περιττό να αναλύσουμε τα χιλιοειπωμένα ρεκόρ που έχει καταρρίψει και συνεχίζει να το κάνει ακόμα και σήμερα. Ίσως επίσης καταντάει κουραστικό να αναφερόμαστε συνέχεια στην μαχητικότητά και το πάθος του μιάς και φροντίζει να μας δείχνει ότι όσα κι αν ειπωθούν και όσα κι αν γραφτούν για αυτόν θα υπάρχουν πάντα άλλα τόσα που θα περιμένουν στη σειρά και πάλι δε θα είναι αρκετά. Αν σταθεί κανείς τώρα στο αθλητικό κομμάτι του άθλου του βασιλιά δεν θα διακρίνει παρά μόνο την ανωτερότητα του σε σύγκριση με οποιονδήποτε άλλο μέσα στο κόρτ.

Η ευκολία με την οποία κατέκτησε τη διοργάνωση (με εξαίρεση φυσικά τον τελικό) ο 36χρονος Ρότζερ σε κάνει να αναρωτιέσαι για το τι διαφορετικό κάνει εκείνος τόσο καλά που οι άλλοι δεν μπορούν. Κάποιοι λένε ότι είναι τυχερός που δεν έχει αρκετούς τραυματισμούς στη καριέρα του και γιαυτό έχει καταφέρει τόσα πολλά. Φυσικά και η τύχη παίζει σημαντικότατο ρόλο στη ζωή και τη καριέρα ενός αθλητή αναμφισβήτητα, όμως στη πραγματικότητα ούτε λίγο ούτε πολύ τη μοίρα μας την ορίζουμε εμείς και κανένας άλλος. Η σωστή διαχείριση που κάνει ο Ελβετός στις δυνάμεις και στις αντοχές του είναι που ευθύνεται κατά κύριο λόγο για τα επιτεύγματά του. Τόσα χρόνια είναι ο μόνος που εμφανίζεται συγκρατημένος δαμάζοντας την όρεξη του για τίτλους καθώς δεν συμμετέχει σε όλα τα τουρνουά αλλά στα πιο σημαντικά.

Σίγουρα δεν είναι εύκολο στα 36 σου να καταφέρνεις να ανταγωνίζεσαι ανθρώπους που έχουν όρεξη, θάρρος, θράσος, πάθος, κίνητρο και νιάτα και να καταφέρνεις να βγεις νικητής.

Στη σημερινή απονομή υπήρξε μια μαγική στιγμή και ήταν εκείνη που ο Ρότζερ Φέντερερ σήκωσε ψηλά το τρόπαιο και ξέσπασε σε δάκρυα κάνοντας τον κόσμο να αναρωτιέται πώς μπορεί ενώ έχει κατακτήσει τα πάντα στη καριέρα του να έχει ακόμα τόση δίψα μέσα του όση καταμαρτυρούσε το πρόσωπό του. Ένα πρόσωπο που μαρτυρά ήθος και χαίρει του θαυμασμού όλων όσων βρίσκονται στον χώρο του αθλητισμού. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός οτι για 15 συνεχόμενα χρόνια ψηφίζεται ως ο πιο αγαπητός παίκτης του κοινού.

Υπάρχει κόσμος που έχει πανηγυρίσει μαζί του κάθε τίτλο με όλη τη δύναμη της φωνής του, υπάρχει κόσμος που έχει κλάψει μαζί του στις βαριές ήττες όπως εκείνη από τον Ναδάλ στο Αυστραλιανό Όπεν του 2009 όταν και ο ίδιος ο Ρότζερ λύγισε πραγματικά μετά τη λήξη της αναμέτρησης.

Υπάρχει επίσης κόσμος όπως ο απίστευτος Χέσους Απαρίσιο ένας εκ των φανατικών θαυμαστών του Φέντερερ ο οποίος στις 12 Δεκεμβρίου του 2004 και ενώ ήταν έτοιμος να γιορτάσει τα δέκατα όγδοα γενέθλια του ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα κι ένας ισχυρός τραυματισμός στο κεφάλι τον έριξαν σε κώμα για 11 ολόκληρα χρόνια. Όταν ξύπνησε στις 27 Αυγούστου του 2015 και ήταν σε θέση να μιλήσει και να αντιληφθεί τι είχε γίνει ρώτησε φυσικά για το είδωλό του που το τελευταίο που θυμόταν από αυτόν ήταν η κατάκτηση τεσσάρων Slam. Όταν τον ενημέρωσαν ότι είχε πλέον 17 κατακτήσεις και είχε γίνει ο θρύλος του αθλήματος έπεσε από τα σύννεφα. Για καλή του τύχη είχε την ευκαιρία να τον απολαύσει να σηκώνει ακόμα τρία βαρύτιμα τρόπαια συμπεριλαμβανομένου και του σημερινού και να τα πανηγυρίσει μαζί του.

Όσοι θαυμάζουν τον Ρότζερ δεν το κάνουν μόνο για τα επιτεύγματά του εντός των court αλλά και εκτός. Το μεγαλείο του είναι πλέον δεδομένο και είναι πραγματικά τυχεροί εκείνοι που είχαν την ευκαιρία να δουν έναν από τους σημαντικότερους αθλητές που έχει γνωρίσει ο κόσμος.

Πιθανόν να έχουμε ακόμα πολλά να δούμε, να θαυμάσουμε και να αγαπήσουμε από εκείνον στη πορεία αλλά όπως και να έχει το μόνο σίγουρο είναι πως ολόκληρος ο αθλητικός κόσμος υποκλίνεται στο μεγαλείο του βασιλιά «Ρότζερ Φέντερερ».