Σοκ και θλίψη προκαλεί η είδηση για τον θάνατο της Ρούξι Ντουμιτρέσκου. Η Ρουμάνα πρώην βολεϊμπολίστρια, η οποία έκανε σπουδαία καριέρα στη χώρα μας με τα «χρώματα» του Παναθηναϊκού και της Εθνικής Ελλάδας, άφησε την τελευταία της πνοή σε ηλικία 46 ετών, από ανακοπή καρδιάς.
Την είδηση για τον αιφνίδιο θάνατό της έκανε γνωστή η ρουμανική ομοσπονδία βόλεϊ με ανάρτησή της στο Facebook, προκαλώντας σοκ στον χώρο του βόλεϊ και στον Παναθηναϊκό:
«Καλό δρόμο προς τα αστέρια, Ρούξι Ντουμιτρέσκου…
Τρομερά νέα στο γυναικείο βόλεϊ της Ρουμανίας! Το απόγευμα της Κυριακής, σε ηλικία μόλις 46 ετών, μας άφησε η Ρούξι Ντουμιτρέσκου, μία πρώην σπουδαία παίκτρια που έπαιξε τόσο για την εθνική Ρουμανίας, όσο και για την Ελλάδα. Γεννημένη στη Βαλτσέα, έπαιξε για πρώτη φορά στο πρωτάθλημα με την Dacia Πιτέστι.
Στη συνέχεια πήγε στην Ελλάδα, ήταν αρχηγός του Παναθηναϊκού Αθηνών και η καλύτερη παίκτρια της Εθνικής Ελλάδας στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004. Ως ένδειξη σεβασμού, οι Έλληνες απέσυραν τη φανέλα με το νούμερο 10 όταν ανακοίνωσε ότι θα αποχωρήσει από την ενεργό δράση.
Είχε επιστρέψει στη χώρα μας και ήταν προπονήτρια στην Alpha Volleyball Sibiu. Δυστυχώς, η καρδιά της σταμάτησε το βράδυ της Κυριακής, για πάντα. Θα κρατήσουμε τη μνήμη της ζωντανή! Καλό δρόμο, προς τα αστέρια, Ρούξι Ντουμιτρέσκου».
Η Ρούξι Ντουμιτρέσκου γεννήθηκε στην πόλη Βαλτσέα και ξεκίνησε το βόλεϊ στο Πιτέστι, πριν έρθει στην Ελλάδα για τα Βριλήσσια και τον Παναθηναϊκό στη συνέχεια, ενώ απέκτησε την ελληνική υπηκοότητα και έπαιξε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004.
Παντρεύτηκε με τον Αλέξανδρο Νικολαΐδη, τον Ολυμπιονίκη του τάε κβον ντο, ο οποίος έφυγε από τη ζωή πριν από δύο χρόνια και μαζί απέκτησαν έναν γιο, τον Φίλιππο.
Το ζευγάρι είχε χωρίσει και η 46χρονη τα τελευταία χρόνια ζούσε μόνιμα στη Ρουμανία, όπου είχε ακαδημία βόλεϊ. Σύμφωνα με τις μέχρι τώρα πληροφορίες, άφησε την τελευταία της πνοή χθες, Κυριακή 4 Μαρτίου.
Η ανακοίνωση του Παναθηναϊκού ΑΟ για τον θάνατό της
Στη θλίψη βυθίστηκε σύσσωμος ο Σύλλογος στην είδηση του χαμού της Ρούξι Ντουμιτρέσκου που έφυγε από τη ζωή από ανακοπή καρδιάς, σε ηλικία μόλις 46 ετών.Η Ντουμιτρέσκου ήταν η εμβληματική φυσιογνωμία των φίνων κοριτσιών στη σύγχρονη ιστορία και μάλιστα εδώ και λίγους μήνες αποτελούσε την πρέσβειρα του Παναθηναϊκού στη Ρουμανία.
Γεννήθηκε την πόλη Βαλτσέα και ξεκίνησε το βόλεϊ στην ομάδα της Ντάτσια Πιτέστι στη Ρουμανία, ενώ ήταν διεθνής τόσο με την εθνική Ρουμανίας κάτω των 20 ετών από το 1992, όσο και με την ομάδα γυναικών, όταν στα 17 της αγωνίστηκε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Πετοσφαίρισης στη Βραζιλία.
Το 1997 ήρθε στην Ελλάδα για την ομάδα των Βριλησσίων που πήρε ένα πρωτάθλημα και τρία κύπελλα Ελλάδας. Η Ρούξι Ντουμιτρέσκου έχει γράψει τη δική της ιστορία με τα πράσινα χρώματα και τίμησε την πράσινη φανέλα από το 2003 μέχρι το 2010.
Συνολικά με τον Παναθηναϊκό κατέκτησε 6 πρωταθλήματα Α1 (2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010), 7 Κύπελλα Ελλάδας (2000, 2003, 2005, 2006, 2008, 2009, 2010), ενώ βραβεύθηκε δύο φορές MVP σε τελικούς Κυπέλλου (2005, 2008). Σε ευρωπαϊκό επίπεδο κατέκτησε τη δεύτερη θέση στο Challenge Cup (2009).
Επανήλθε το 2013 και αγωνίστηκε για μία σεζόν με τον Ηρακλή Κηφισίας.
Με την Εθνική Ελλάδας αγωνίστηκε για πέντε χρόνια με αρχή τους Ολυμπιακούς αγώνες του 2004 στην πρώτη συμμετοχή του γυναικείου βόλεϊ σε Ολυμπιακή διοργάνωση και κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο στους Μεσογειακούς αγώνες του 2005 στην Ισπανία.
Σαν επικήδειο κρατάμε κάποια λόγια της που είχε πει κατά καιρό για τον Σύλλογο
-«Αν μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω, θα ερχόμουν πιο νωρίς στον Παναθηναϊκό».
-«Μου το έχει περάσει ο κόσμος του Παναθηναϊκού. Αυτοί με έκαναν Παναθηναϊκό και εγώ εκδηλώνομαι έτσι. Με έχουν κατηγορήσει πολλοί ότι μιλάω σαν οπαδός και δεν θα έπρεπε να το κάνω γιατί είμαι αθλήτρια. Το κάνω όμως αυτό γιατί έτσι το νιώθω
-«Η σημαία του Παναθηναϊκού είναι μία και έχει πάνω της το Τριφύλλι. Εμείς οι αθλητές είμαστε περαστικοί από τον Παναθηναϊκό».
«Θέλω να ευχαριστήσω τον κόσμο του Παναθηναϊκού γιατί μα σεβόταν πάντα και δεν έδινε σημασία στη εμφάνιση μας αλλά στον τρόπο παιχνιδιού μας. Και με στολή αστροναύτη να παίζαμε, πάλι το ίδιο χειροκρότημα θα εισπράτταμε».
