O θρυλικός αθλητής της άρσης βαρών Δημήτρης Τόφαλος έφυγε από τη ζωή σαν σήμερα στις 15 Νοεμβρίου 1966. Ο γνωστός αρσιβαρίστας Ολυμπιονίκης ήταν ιδιαίτερα εύσωμος. Για τον λόγο αυτό, το επώνυμό του επικράτησε να χρησιμοποιείται ως χαρακτηριστικό των ανθρώπων μεγάλου ύψους και βάρους και έγινε συνώνυμο του θηριώδους ανθρώπου.
Ποιος ήταν ο Δημήτρης Τόφαλος
Γεννήθηκε στην Πάτρα το 1882 και από νεαρή ηλικία φάνηκαν οι φυσικές του δυνατότητες. Όλη η πόλη μιλούσε γι’ αυτόν και το πώς επέζησε από ένα σοβαρό ατύχημα. Το 1894 και σε ηλικία 12 ετών ο μικρός Δημήτρης έπαιζε κοντά στις σιδηροδρομικές γραμμές, όταν ένα βαγόνι ήρθε κατά πάνω του και του συνέτριψε το χέρι. Στο νοσοκομείο οι γιατροί επέμεναν να προχωρήσουν σε ακρωτηριασμό του χεριού του. Ο πατέρας του αρνήθηκε και στην πορεία του χρόνου δικαιώθηκε. Το χέρι του γιου του σώθηκε, αλλά παρέμεινε μικρότερο από το άλλο. Η μικρή αυτή αναπηρία δεν εμπόδισε τον Δημήτρη Τόφαλο.
Το 1899 γράφτηκε στη Γ.Ε. Πατρών, μετέπειτα Παναχαϊκή, και ασχολήθηκε με την άρση βαρών.
Η Ελλάδα έστειλε τον έλληνα αθλητή στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Σεντ Λούις των ΗΠΑ το 1904 όμως αρρώστησε κατά τη διάρκεια του ταξιδιού και αναγκάστηκε να νοσηλευτεί σε νοσοκομείο στην Αμβέρσα.
Δύο χρόνια αργότερα τον Απρίλιο του 1906, πήρε μέρος στη Μεσολυμπιάδα της Αθήνας, όπου κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στην άρση βαρών. Σήκωσε 142,5 κιλά, επικρατώντας έπειτα από σκληρή διήμερη μάχη, του Αυστριακού Γιόζεφ Στάινμπαχ. Η επίδοσή του αυτή ήταν πολύ μεγάλη για την εποχή και παρέμεινε ως παγκόσμιο ρεκόρ μέχρι το 1914.
Κατά την επιστροφή του στην Πάτρα, 6.000 φίλαθλοι του επιφύλαξαν αποθεωτική υποδοχή στο σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης, εκεί όπου πριν από 12 χρόνια είχε το ατύχημα, που παρ’ ολίγο να του κοστίσει τη ζωή.
Δυστυχώς όμως οι δάφνες κράτησαν λίγο. Στους επόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1908 στο Λονδίνο, το αγώνισμα της άρσης βαρών δεν συμπεριλαμβανόταν στη λίστα των αγωνισμάτων.
Ο δρόμος προς την Αμερική
Τον ίδιο χρόνο εγκαταστάθηκε στις ΗΠΑ και για βιοποριστικούς λόγους ασχολήθηκε με την ελευθέρα πάλη (κατς). Έγινε γνωστός για το πείσμα του, παρά για τη δύναμή του. Χαρακτηριστική περίπτωση αποτελεί ο αγώνας του με τον παγκόσμιο πρωταθλητή Φρανκ Γκοτζ. Ο αντίπαλός του με μια λαβή του έσπασε το χέρι και ο Τόφαλος, σφαδάζοντας από τους πόνους, αγωνίστηκε μέχρι τέλους, χωρίς να εγκαταλείψει τη μάχη. Η επιμονή του αυτή του στοίχισε τρεις μήνες νοσηλείας, αλλά τον έκανε διάσημο.
Μετά την αποχώρησή του από τα ταπί έγινε μάνατζερ του πασίγνωστου Έλληνα κάτσερ Τζιμ Λόντου, τον οποίον συνόδευσε στην Αθήνα το 1930 για τον αγώνα του κατά του Ζιμπίνσκι στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Ο Τόφαλος υπήρξε εκ των ιδρυτών του ελληνοαμερικανικού αθλητικού συλλόγου της Νέας Υόρκης «Ερμής».
Προσωπική ζωή
Παρά τις πολλές γυναίκες που πέρασαν από τη ζωή του μόνο μια τον συγκίνησε και θέλησε να την παντρευτεί. Η αγαπημένη του ήταν μια πρωταγωνίστρια του ελληνιικού θεάτρου, αλλά το όνομα της δεν έγινε γνωστό.
Όμως, ο καλύτερός του φίλος, Γεώργιος Σουρής τον απέτρεψε τελευταία στιγμή και όπως είπε ο ίδιος «τον έσωσε».
Το 1952 επανήλθε στην Ελλάδα και πέθανε στην Πάτρα στις 15 Νοεμβρίου 1966 σε ηλικία 82 ετών από πνευμονικό οίδημα.
Στην καριέρα του κατέκτησε 140 έπαθλα στην άρση βαρών και 251 στην ελευθέρα πάλη (κάτς).
Η γενέτειρά του Πάτρα τον τίμησε, δίνοντας το όνομά του σε οδό και σε κλειστό γυμναστήριο.
