Θοδωρής Δεσποίνης
Η ελληνική πυγμαχία θριάμβευσε στο παγκόσμιο κύπελλο νέων που έγινε στη Μπούντβα του Μαυροβουνίου από τις 3 έως τις 11 Μαρτίου. Με πολύ καλές εμφανίσεις και απολογισμό δύο χρυσά και δύο χάλκινα μετάλλια η εθνική μας ομάδα Εφήβων-Νεανίδων απέδειξε ότι το μέλλον του αθλήματος προδιαγράφεται λαμπρό. Στην κατηγορία των 48 κιλών το χρυσό μετάλλιο κέρδισε η Άννα Μαρία Τριφύλλη ένα κορίτσι γεννημένο το 2006 που θεωρεί το ρινγκ σπίτι της και αγωνίζεται πάντα με το χαμόγελο στα χείλη. Η Ελληνίδα παγκόσμια πια πρωταθλήτρια μίλησε στο zougla.gr για την επιτυχία της ,τις φιλοδοξίες της και το άθλημα της πυγμαχίας.
-Πώς αισθάνθηκες όταν ανέβηκες στο βάθρο και άκουσες τον εθνικό μας ύμνο;
«Πραγματικά δεν υπάρχει μεγαλύτερη τιμή για έναν αθλητή από το να ακούγεται ο εθνικός ύμνος της χώρας του. Όταν ανέβηκα στο βάθρο για την απονομή, στο άκουσμα του εθνικού ύμνου ανατρίχιασα και αισθάνθηκα περηφάνια και συγκίνηση».
-Υπήρξαν στιγμές που πίστεψες ότι δεν θα κατάφερνες να πάρεις το χρυσό;
«Στην προετοιμασία παρέα με τον δάσκαλό μου Παναγιώτη Πετρίδη δουλέψαμε κάθε πιθανό σενάριο αντιπάλων. Έτσι δεν υπήρξε κάτι που να με προβληματίσει. Η πιο μεγάλη δυσκολία είναι το βάρος που φέρω όταν ακούω ότι η Άννα -Μαρία δεν χάνει με τίποτα. Αυτό νομίζω είναι το χειρότερο».
-Τα σχέδια σου από εδώ και πέρα ; Θα ξεκουραστείς ή έρχονται και άλλοι αγώνες;
«Έπειτα από την κατάκτηση του παγκοσμίου κυπέλου θα ξεκουραστώ για δύο μέρες και ύστερα ξεκινάω προετοιμασία για το Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα πυγμαχίας που θα γίνει στην Κροατία σε είκοσι μέρες. Στο τέλος του Οκτώβρη θα αγωνιστώ στο παγκόσμιο πρωτάθλημα. Η φετινή χρονιά θα είναι μια χρονιά γεμάτη σημαντικούς αγώνες».
-Έφτασες στην κορυφή αλλά προφανώς έχεις και άλλα όνειρα και φιλοδοξίες;
«Μεγαλύτερο όνειρο, όπως κάθε αθλητή, είναι η συμμετοχή στους Ολυμπιακούς αγώνες . Φέτος ηλικιακά για λίγους μήνες δεν μπορώ να πάρω μέρος στην Ολυμπιάδα στο Παρίσι. Ελπίζω μετά από τέσσερα χρόνια να συμμετέχω στο μεγαλύτερο αθλητικό γεγονός και φιλοδοξία μου είναι η κατάκτηση ενός ολυμπιακού μεταλλίου».
– Η πυγμαχία είναι ένα άθλημα που εκτός από γροθιές χρειάζεται και μυαλό;
«Σίγουρα χρειάζεται μυαλό. Η τακτική αλλάζει από αντίπαλο σε αντίπαλο για να έρθει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Το μεγαλύτερο όπλο του έξυπνου πυγμάχου είναι τα πόδια του. Χωρίς αυτά δεν φτάνεις και χωρίς αυτά σε φτάνουν».
-Πώς τα καταφέρνει μια κοπέλα σε ένα ανδροκρατούμενο άθλημα;
«Πλέον έχει καταρριφθεί το στερεότυπο ότι η πυγμαχία είναι ένα ανδροκρατούμενο σπορ. Μια γυναίκα δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από έναν άνδρα. Ίσα ίσα που το πείσμα μας και ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε τον πόνο μάς κάνει να ξεχωρίζουμε και να διαπρέπουμε».
-Τι θα έλεγες σε γονείς κοριτσιών που το σκέφτονται να βάλουν τα παιδιά τους στην πυγμαχία ή σε κάποιο μαχητικό άθλημα;
«Οι γονείς δεν θα έπρεπε να έχουν κανέναν ενδοιασμό να ασχοληθούν τα κορίτσια με ένα μαχητικό άθλημα. Θα τα βοηθήσει να αποκτήσουν ένα υγιές σώμα χωρίς να χάσουν τη θηλυκότητά τους. Θα μπορούν επίσης να προστατεύσουν τον εαυτό τους αν αυτό χρειαστεί».
-Είναι πια η χώρα μας μια παγκόσμια δύναμη στη γυναικεία πυγμαχία;
«Είναι αλήθεια ότι το επίπεδο στη χώρα μας έχει ανέβει. Σε αυτό έχει συμβάλλει η ευκαιρία που έχει δώσει στους αθλητές η ομοσπονδία και ο πρόεδρος ο Χάρης Μαριόλης, να αγωνίζονται στο εξωτερικό και να αποκτούν εμπειρίες. Έτσι έχουν έρθει οι επιτυχίες και τα μετάλλια. Πλέον η ελληνική γυναικεία πυγμαχία αποτελεί παγκόσμια υπερδύναμη και ανταγωνίζεται χώρες με μεγάλη πυγμαχική παιδεία και παράδοση».
