Οι άνδρες με εντοπισμένο καρκίνο του προστάτη που επιλέγουν τη ριζική προστατεκτομή είναι πιο πιθανό να μετανιώσουν για την απόφασή τους σε σχέση με εκείνους που επιλέγουν την ακτινοθεραπεία ή την ενεργή παρακολούθηση, σύμφωνα με μια μελέτη που διεξήχθη σε 2072 ασθενείς. Στα 5 χρόνια, το 13% των ανδρών που συμμετείχαν στην έρευνα μετάνιωσαν για την απόφαση τους σε ποσοστό που διέφερε ανάλογα με τον τύπο θεραπείας — το 16% (183) των χειρουργικών ασθενών μετάνιωσαν για την απόφασή τους έναντι του 11% (76) των ανδρών που επέλεξαν την ακτινοθεραπεία και το 7% (20) που επέλεξε την ενεργητική παρακολούθηση .
Ο κύριος μοχλός ήταν η αίσθηση της ανεπαρκούς ενημέρωσης για τους κινδύνους και τα οφέλη των τριών επιλογών και τους κινδύνους της χειρουργικής επέμβασης, ειδικότερα. Η αποσύνδεση μεταξύ των προσδοκιών των ασθενών και των αποτελεσμάτων της θεραπείας, σε σχέση τόσο με την αποτελεσματικότητα όσο και με την τοξικότητα της θεραπείας, συμβάλλει ουσιαστικότερα στο αίσθημα μετάνοιας που σχετίζεται με την απόφαση για τη θεραπεία από ότι τα λειτουργικά αποτελέσματα που αναφέρονται από τον ασθενή, στα οποία περιλαμβάνονται η στυτική δυσλειτουργία, η ακράτεια ούρων και η δυσλειτουργία του εντέρου.
Η μελέτη δημοσιεύτηκε διαδικτυακά στις 18 Νοεμβρίου στο JAMA Oncology. Σε ένα συνοδευτικό άρθρο, ο Randy Jones, PhD, RN, καθηγητής νοσηλευτικής στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια, στο Charlottesville, είπε ότι η μελέτη υποστηρίζει τον ρόλο της εις βάθος συμβουλευτικής και της κοινής λήψης αποφάσεων. Λαμβάνοντας υπόψη τη δυνατότητα βελτίωσης της ποιότητας ζωής και μείωσης της μετάνοιας για τις αποφάσεις θεραπείας , αξίζει τον κόπο να αφιερώσουν οι κλινικοί γιατροί χρόνο για να αξιολογήσουν και να αντιμετωπίσουν τις ανησυχίες των ασθενών σχετικά με τη θεραπεία έγραψε.
Αν και δεν χρησιμοποιούνται συχνά στην πρακτική ρουτίνας, ο Jones σημείωσε ότι τα διαδραστικά βοηθήματα λήψης αποφάσεων μπορούν να βοηθήσουν. Αυτά τα εργαλεία παρέχουν τον χώρο στους ασθενείς, τους φροντιστές και τους κλινικούς γιατρούς για να συζητήσουν τις κύριες ανησυχίες του ασθενούς, να αξιολογήσουν και να αντιμετωπίσουν τυχόν προκλήσεις που μπορεί να έχουν οι ασθενείς και οι φροντιστές σχετικά με τις θεραπευτικές επιλογές,. Παρέχουν σαφείς πληροφορίες σχετικά με τις επιλογές θεραπείας και βοηθούν τον ασθενή να πάρει την καταλληλότερη απόφαση για εκείνον .
Οι άνδρες που συμμετείχαν στην ανάλυση διαγνώστηκαν με καρκίνο του προστάτη χαμηλού κινδύνου μεταξύ Ιανουαρίου 2011 και Δεκεμβρίου 2012 σε πολλά κέντρα στις ΗΠΑ. Οι συμμετέχοντες στη μελέτη συμμετείχαν επίσης στη Comparative Effectiveness Analysis of Surgery and Radiation, μια μεγάλη προοπτική μελέτη που ξεκίνησε πριν από μια δεκαετία κυρίως για να συγκρίνει την αποτελεσματικότητα της χειρουργικής επέμβασης και της ακτινοβολίας. Η διάμεση ηλικία κατά τη διάγνωση ήταν τα 64 έτη. Οι ασθενείς με ακτινοθεραπεία (32%) ήταν μεγαλύτεροι σε ηλικία με περισσότερες συνυπάρχουσες νοσηρότητες και νοσήματα ελαφρώς υψηλότερου κινδύνου από τους χειρουργικούς ασθενείς (55%). Οι άνδρες που επέλεξαν την ενεργητική παρακολούθηση (13%) ήταν συνήθως μεγαλύτεροι από αυτούς που υποβλήθηκαν σε χειρουργική επέμβαση, αλλά νεότεροι από την ομάδα ακτινοθεραπείας και πιο πιθανό να έχουν νόσο χαμηλού κινδύνου. Οι συγγραφείς μέτρησαν τον βαθμό μετάνοιας του ασθενούς χρησιμοποιώντας ένα επικυρωμένο ερωτηματολόγιο, με δηλώσεις όπως «θα ήταν καλύτερα με μια διαφορετική θεραπεία», «Νιώθω ότι η θεραπεία ήταν λάθος», «Θα επέλεγα άλλη θεραπεία αν μπορούσα». και «Μακάρι να μπορούσα να αλλάξω γνώμη για τη θεραπεία που επέλεξα». Οι άνδρες εξετάστηκαν 6 μήνες μετά τη διάγνωση και στη συνέχεια ξανά σε διάστημα ενός 3 και 5 ετών. Στα 5 χρόνια, το ποσοστό ανταπόκρισης ήταν 71%.
Μετά τον έλεγχο για τις βασικές διαφορές, οι άνδρες που υποβλήθηκαν σε χειρουργική επέμβαση είχαν περισσότερες από διπλάσιες πιθανότητες να μετανιώσουν για την απόφασή τους στα 5 χρόνια από τους άνδρες που επέλεξαν την ενεργή επιτήρηση. Οι άνδρες που επέλεξαν ακτινοθεραπεία είχαν περίπου 50% περισσότερες πιθανότητες να νιώσουν μετανιωμένοι , αν και αυτό το εύρημα δεν ήταν στατιστικά σημαντικό. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι συχνότερα μετάνιωναν για την απόφαση τους οι άνδρες που έκριναν ότι η θεραπεία τους ήταν πολύ λιγότερο αποτελεσματική από ό,τι αναμενόταν και οι ανεπιθύμητες ενέργειες ήταν πολύ πιο σοβαρές.
Είναι ενδιαφέρον ότι η συμμετοχική λήψη αποφάσεων και η κοινωνική υποστήριξη φάνηκε σχετίζονται με λιγότερα ποσοστά μετάνοιας αναφορικά με την επιλογή θεραπείας , όπως και η μεγαλύτερη ηλικία.
Οι συγγραφείς κατέληξαν ότι η βελτιωμένη παροχή συμβουλών κατά τη στιγμή της διάγνωσης και πριν από τη θεραπεία, συμπεριλαμβανομένης της αναγνώρισης των αξιών και των προτεραιοτήτων του ασθενούς, μπορεί να μειώσει τα ποσοστά μετάνοιας αναφορικά με την επιλογή θεραπείας.
