Ως υπογονιμότητα ορίζεται η αδυναμία σύλληψης ενός παιδιού μετά από ένα χρόνο (12 μήνες) προσπαθειών με τακτική και απροστάτευτη σεξουαλική επαφή. Πρόκειται για ένα σημαντικό ζήτημα, ιδίως για τις γυναίκες, που προκαλεί ψυχολογικό στρες λόγω των δαπανηρών θεραπειών, της αβεβαιότητας και της κοινωνικής πίεσης. Η υπογονιμότητα μπορεί επίσης να βλάψει την αυτοεκτίμηση, τη σεξουαλική αυτοπεποίθηση και τη συνολική ευεξία της γυναίκας, αυξάνοντας έτσι τον κίνδυνο εμφάνισης σεξουαλικών προβλημάτων.
Οι έρευνες δείχνουν ότι οι γυναίκες με υπογονιμότητα είναι πιο πιθανό να εμφανίσουν σεξουαλική δυσλειτουργία, ειδικά αν την αντιμετωπίζουν για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ωστόσο, δεν είναι σαφές αν τα σεξουαλικά προβλήματα συνεχίζονται καθώς οι γυναίκες μεγαλώνουν στη μέση ηλικία (40-60 ετών), και αν ναι, αν σχετίζονται με το ιστορικό των θεραπειών για την υπογονιμότητα.
Μέθοδοι
Για τη διερεύνηση του θέματος, οι ερευνητές εξέτασαν τους ιατρικούς φακέλους 5.912 σεξουαλικά ενεργών γυναικών ηλικίας 45 έως 65 ετών, οι οποίες είχαν επισκεφθεί το τμήμα γυναικείας υγείας της Mayo Clinic μεταξύ Μαΐου 2015 και Μαΐου 2022.
Οι γυναίκες αυτές αξιολογήθηκαν από εμπειρογνώμονες σε θέματα εμμηνόπαυσης και σεξουαλικής υγείας. Στο πλαίσιο των αξιολογήσεων, συμπλήρωσαν τα ιατρικά ερωτηματολόγια και πολλές έδωσαν τη συγκατάθεσή τους για τη χρήση των στοιχείων τους για ερευνητικούς σκοπούς. Τα δεδομένα από αυτά τα ερωτηματολόγια αποθηκεύτηκαν σε ένα μητρώο που χρησιμοποίησαν οι ερευνητές για την ολοκλήρωση της παρούσας μελέτης.
Τα συμπληρωμένα ερωτηματολόγια παρείχαν πληροφορίες σχετικά με το ιστορικό υπογονιμότητας των ατόμων, την τρέχουσα σεξουαλική δραστηριότητα, τη σεξουαλική λειτουργία (όπως αξιολογήθηκε από το δείκτη γυναικείας σεξουαλικής λειτουργίας (FSFI) και το Female Sexual Distress Scale-Revised (FSDS-R), την κατάθλιψη και το άγχος.
Αποτελέσματα
Οι 5.912 σεξουαλικά ενεργές γυναίκες που συμμετείχαν στη μελέτη αυτή είχαν μέση ηλικία τα 54,1 έτη. Οι περισσότερες βρίσκονταν είτε στην εμμηνόπαυση είτε στη μετάβαση σε αυτήν, και το 15,8% είχε ιστορικό θεραπείας για την υπογονιμότητα.
Οι γυναίκες με και χωρίς ιστορικό θεραπείας υπογονιμότητας ήταν παρόμοιες όσον αφορά σε παράγοντες όπως ο δείκτης μάζας σώματος (ΔΜΣ), η κατάσταση εμμηνόπαυσης και τα ποσοστά άγχους και κατάθλιψης. Ωστόσο, οι γυναίκες με ιστορικό θεραπείας υπογονιμότητας είχαν ελαφρώς λιγότερες πιθανότητες να έχουν γεννήσει.
Τα στοιχεία αποκάλυψαν ότι το 54,7% των γυναικών είχαν σεξουαλική δυσλειτουργία και δεν υπήρχε σημαντική διαφορά στα ποσοστά σεξουαλικής δυσλειτουργίας μεταξύ εκείνων με και χωρίς ιστορικό θεραπείας υπογονιμότητας. Διάφοροι άλλοι παράγοντες, όπως η εμμηνοπαυσιακή κατάσταση των γυναικών και τα συμπτώματα άγχους/κατάθλιψης, είχαν σημαντικότερο αντίκτυπο στη σεξουαλική δυσλειτουργία.
Συζήτηση & συμπέρασμα
Τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης δεν έδειξαν καμία συσχέτιση μεταξύ ιστορικού θεραπείας υπογονιμότητας και σεξουαλικής δυσλειτουργίας αργότερα στη ζωή των γυναικών. Ως εκ τούτου, οι συγγραφείς της μελέτης εικάζουν ότι η συσχέτιση μεταξύ υπογονιμότητας και σεξουαλικής δυσλειτουργίας σε γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας μπορεί να έχει να κάνει περισσότερο με το άγχος, την ψυχολογική επιβάρυνση και τα ζητήματα σχέσεων που μπορεί να απορρέουν από την υπογονιμότητα, παρά με την επίδραση των θεραπειών της. Για παράδειγμα, τα υψηλότερα ποσοστά κατάθλιψης και άγχους, η χαμηλή αυτοεκτίμηση και η χαμηλότερη ποιότητα ζωής είναι συνηθισμένα στις γυναίκες με υπογονιμότητα και μπορούν όλα να συμβάλουν σε σεξουαλικές δυσκολίες.
Επιπλέον, οι παράγοντες αυτοί (δηλαδή, υψηλότερα ποσοστά θεμάτων ψυχικής υγείας) συνδέονται με περισσότερες εντάσεις στις σχέσεις. Ωστόσο, το υψηλό κόστος της θεραπείας μπορεί να προκαλέσει ακόμη περισσότερο άγχος σε ένα ζευγάρι, οδηγώντας ενδεχομένως σε χειρότερη σεξουαλική σχέση.
Η υπογονιμότητα αποτελεί πηγή άγχους για τις γυναίκες και οι επιπτώσεις της μπορεί να διαρκέσουν για μεγάλο χρονικό διάστημα. Παρόλα αυτά, ενώ η υπογονιμότητα μπορεί να συνδέεται με σεξουαλική δυσλειτουργία στις γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας, η παρούσα μελέτη δεν βρήκε στοιχεία ότι η συσχέτιση αυτή επιμένει στη μέση ηλικία. Απαιτείται περαιτέρω έρευνα για την καλύτερη κατανόηση αυτού του θέματος, που θα επιτρέψει στους παρόχους υγειονομικής περίθαλψης να παρέχουν κατάλληλη και εμπεριστατωμένη συμβουλευτική στις γυναίκες που αντιμετωπίζουν υπογονιμότητα.
