Λιγότεροι από τους μισούς τρανς αισθάνονται ότι υποστηρίζονται από τον οικογενειακό τους γιατρό. Μια νέα μελέτη υπογραμμίζει τη σημασία των θετικών αλληλεπιδράσεων μεταξύ των διεμφυλικών ατόμων και των επαγγελματιών της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας. Μια νέα μελέτη που πραγματοποιήθηκε στη Νέα Ζηλανδία έδειξε ότι, για τα τρανς άτομα, οι αρνητικές εμπειρίες με επαγγελματίες υγείας συνδέονται με αυξημένο κίνδυνο ψυχολογικής δυσφορίας και αυτοκτονικών σκέψεων. Αντίθετα, θετικές ή υποστηρικτικές εμπειρίες με γιατρούς πρωτοβάθμιας φροντίδας (PCPs) μείωσαν τον κίνδυνο αυτών των αρνητικών αποτελεσμάτων ψυχικής υγείας. Αυτή η μελέτη υπογραμμίζει τη σημασία της βελτίωσης της ευαισθητοποίησης και της εκπαίδευσης των επαγγελματιών της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας σχετικά με την υγειονομική περίθαλψη των διεμφυλικών ατόμων.
Η διεθνής βιβλιογραφία δείχνει σταθερά ότι τα τρανς άτομα έχουν υψηλότερο κίνδυνο να εμφανίσουν προβλήματα ψυχικής υγείας από τα άτομα cisgender, αυτά δηλαδή που αυτοπροσδιορίζονται σύμφωνα με το φύλο που τους αποδόθηκε κατά τη γέννηση τους. Η νέα μελέτη διαπίστωσε ότι τα τρανς άτομα που ανέφεραν υποστηρικτικές εμπειρίες με τον οικογενειακό ιατρό ήταν λιγότερο πιθανό να εμφανίσουν συμπτώματα άγχους ή κατάθλιψης ή να έχουν σκέψεις αυτοκτονίας. Ωστόσο, μόνο τα μισά περίπου από τα άτομα που συμμετείχαν στην έρευνα ανέφεραν θετική εμπειρία αναφορικά με την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας , υπογραμμίζοντας τη σημασία της εκπαίδευσης επαγγελματιών υγείας για τη βελτίωση της φροντίδας των τρανς ατόμων. Η μελέτη δημοσιεύεται στο περιοδικό Family Practice.
Οι αρνητικές αλληλεπιδράσεις με τους επαγγελματίες υγείας είναι διαδεδομένες μεταξύ των τρανς ατόμων. Η έλλειψη ευαισθητοποίησης και εκπαίδευσης στο ιατρικό προσωπικό σχετικά με τις ανάγκες υγειονομικής περίθαλψης των τρανς ατόμων είναι μερικοί από τους λόγους για αυτές τις αρνητικές εμπειρίες υγειονομικής περίθαλψης. Ωστόσο, ακόμη και μικρά βήματα ενδεικτικά του σεβασμού προς τα διεμφυλικά άτομα, όπως η χρήση σωστών αντωνυμιών φύλου και ονομάτων, μπορούν να συμβάλουν σε μια θετική εμπειρία υγειονομικής περίθαλψης. Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι οι συχνές αρνητικές εμπειρίες υγειονομικής περίθαλψης των τρανς ατόμων συνδέονται με υψηλότερο κίνδυνο κατάθλιψης και αυτοκτονικών σκέψεων. Ωστόσο, η νέα μελέτη είναι η πρώτη που αξιολογεί τα αποτελέσματα των θετικών ή υποστηρικτικών εμπειριών υγειονομικής περίθαλψης στα αποτελέσματα ψυχικής υγείας σε τρανς άτομα στη Νέα Ζηλανδία.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δεδομένα από την έρευνα του 2018 Counting Ourselves, η οποία συλλέγει πληροφορίες για την υγεία των τρανς ατόμων ηλικίας 14 ετών και άνω που διαμένουν στη Νέα Ζηλανδία. Η μελέτη περιελάμβανε 948 τρανς άτομα που παρείχαν σχόλια σχετικά με τις αρνητικές και θετικές εμπειρίες υγειονομικής περίθαλψης και την ψυχική τους υγεία. Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν ένα τυποποιημένο ερωτηματολόγιο για να αξιολογήσουν τα επίπεδα ψυχολογικής δυσφορίας με βάση τα συμπτώματα άγχους και κατάθλιψης που είχαν βιώσει τα άτομα τις προηγούμενες 4 εβδομάδες. Προσδιόρισαν επίσης τον αριθμό των προσπαθειών αυτοτραυματισμού και τη συχνότητα των αυτοκτονικών σκέψεων ή συμπεριφορών τους προηγούμενους 12 μήνες.
Μέρος του ερωτηματολογίου αξιολόγησε τις πιο συχνές αρνητικές εμπειρίες που είχαν οι άνθρωποι όταν είχαν σχέση με επαγγελματίες υγείας, συμπεριλαμβανομένων γιατρών, νοσηλευτών και διοικητικού προσωπικού. Αποκάλυψε ότι το 47% των συμμετεχόντων έπρεπε να εκπαιδεύσει τους επαγγελματίες υγείας σχετικά με το τι σημαίνει να είναι κανείς διεμφυλικός προκειμένου να λάβουν την απαραίτητη φροντίδα. Οι συμμετέχοντες ανέφεραν επίσης ότι συναντούσαν συχνά περιττές ή επεμβατικές ερωτήσεις από επαγγελματίες υγείας. Μια άλλη κοινή εμπειρία των διεμφυλικών ατόμων ήταν οι επαγγελματίες υγείας που παραδέχονταν την έλλειψη επαρκούς γνώσης σχετικά με τις θεραπείες που επιβεβαιώνουν το φύλο. Αυτές οι αρνητικές εμπειρίες υγείας συσχετίστηκαν με αυξημένη ψυχολογική δυσφορία και υψηλότερο κίνδυνο αυτοτραυματισμού ή αυτοκτονίας.
Οι ερωτήσεις σχετικά με τις υποστηρικτικές αλληλεπιδράσεις αξιολόγησαν τις θετικές εμπειρίες που είχαν τα διεμφυλικά άτομα με τον οικογενειακό τους ιατρό. Η έρευνα διαπίστωσε ότι μόνο το 57% των ατόμων ένιωθαν ότι ο οικογενειακός τους ιατρός τα αντιμετώπιζε με παρόμοιο τρόπο με άλλους ασθενείς όταν αναζητούσαν φροντίδα για λόγους που δεν σχετίζονται με τη φροντίδα που επιβεβαιώνει το φύλο. Μόνο το 48% των συμμετεχόντων στην έρευνα αντιλήφθηκαν ότι ο οικογενειακός τους ιατρός ήταν υποστηρικτικός αναφορικά με τις ανάγκες υγειονομικής περίθαλψης που επιβεβαιώνουν το φύλο. Λιγότερο από το ένα τέταρτο των οικογενειακών ιατρών είχαν επαρκείς γνώσεις σχετικά με τη φροντίδα που επιβεβαιώνει το φύλο και περίπου το 43% έδειξε προθυμία να αποκτήσει τις απαραίτητες γνώσεις σχετικά με τη φροντίδα που επιβεβαιώνει το φύλο. Ομοίως, μόνο το 40% των επαγγελματιών της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας χρησιμοποίησε τις σωστές αντωνυμίες φύλου και το 47% χρησιμοποίησε το τρέχον όνομα του ατόμου.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ένας υψηλότερος αριθμός υποστηρικτικών εμπειριών με τους επαγγελματίες πρωτοβάθμιας υγείας συνδέθηκε με χαμηλότερη ψυχολογική δυσφορία και μειωμένη πιθανότητα απόπειρας αυτοκτονίας το προηγούμενο έτος. Κάθε επιπλέον θετική εμπειρία μείωσε τον κίνδυνο απόπειρας αυτοκτονίας κατά 11% και ομοίως, κάθε αρνητική εμπειρία συνδέθηκε με αύξηση κατά 20% στον κίνδυνο απόπειρας αυτοκτονίας. Αυτά τα ευρήματα καταδεικνύουν τη σημασία της εξέτασης των προστατευτικών επιπτώσεων της ύπαρξης γιατρών πρωτοβάθμιας περίθαλψης που υποστηρίζουν τους τρανς ασθενείς. Αυτές οι προστατευτικές επιδράσεις μπορούν να εξουδετερώσουν ορισμένες από τις επιζήμιες επιπτώσεις των αρνητικών εμπειριών υγειονομικής περίθαλψης, αλλά υπάρχει επιτακτική ανάγκη να δούμε βελτίωση στις πτυχές της υποστηρικτικής φροντίδας που είναι θέμα θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων για τα τρανς άτομα.
Οι συγγραφείς σημειώνουν ότι η ιατρική εκπαίδευση των γιατρών πρωτοβάθμιας φροντίδας στη Νέα Ζηλανδία δεν περιλαμβάνει εκπαίδευση για την υγειονομική περίθαλψη των τρανς. Οι ιατρικές σχολές οφείλουν λοιπόν να διασφαλίσουν ότι οι μελλοντικοί γιατροί θα έχουν τη γνώση και την εμπιστοσύνη που χρειάζονται για να παρέχουν υποστηρικτική φροντίδα στους τρανς ασθενείς τους και τα μεταπτυχιακά προγράμματα γενικής ιατρικής εκπαίδευσης θα πρέπει να ενσωματώνουν την υγειονομική περίθαλψη των τρανς ως βασική δεξιότητα στο πρόγραμμα σπουδών τους. Ο θετικός αντίκτυπος που μπορεί να έχει αυτό στη ψυχική υγεία των τρανς ασθενών είναι σημαντικός και η ανάγκη είναι επείγουσα. Περαιτέρω σημειώνουν ότι χρειάζεται και οι ίδιοι οι επαγγελματίες πρωτοβάθμιας υγείας να αναλάβουν την ευθύνη για την εκπαίδευσή τους σχετικά με την κάλυψη των αναγκών των διεμφυλικών ατόμων.
