Στη μελέτη συμμετείχαν 205 ασυμπτωματικοί ασθενείς με ΣΔ και δείκτη μάζας σώματος μεγαλύτερο από 30. Η αξιολόγησή τους έγινε με τη λήψη ιατρικού ιστορικού, τη χορήγηση του Διεθνούς Δείκτη Στυτικής Λειτουργίας καθώς και με τη διεξαγωγή εργαστηριακών τεστ και σπινθηρογραφήματος αιμάτωσης μυοκαρδίου. Οι ασθενείς που στο σπινθηρογράφημα βρέθηκαν θετικοί για ισχαιμία υποβλήθηκαν σε στεφανιαία αγγειογραφία, έτσι ώστε να τεθεί η διάγνωση της στεφανιαίας νόσου.
Συνολικά 47 ασθενείς υποβλήθηκαν σε στεφανιαία αγγειογραφία, οι 26 εκ των οποίων είχαν πολυαγγειακή νόσο, οι 19 εμφάνιζαν τη νόσο μόνο σε ένα αγγείο, ενώ δύο ασθενείς εμφάνιζαν στεφανιαία αρτηριακή εκτασία. Οι ασθενείς με στεφανιαία αρτηριακή νόσο είχαν σημαντικά υψηλότερα επίπεδα γλυκόζης νηστείας, C αντιδρώσας πρωτεΐνης (CRP), χοληστερόλης LDL και ουρικού οξέος καθώς και χαμηλότερα επίπεδα χοληστερόλης HDL σε σύγκριση με τους ασθενείς χωρίς στεφανιαία νόσο. Επιπρόσθετα, οι ασθενείς που είχαν στεφανιαία νόσο υπέφεραν από σοβαρή ΣΔ για μεγαλύτερο διάστημα.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης λοιπόν, ένα σημαντικό ποσοστό ασυμπτωματικών παχύσαρκων ασθενών με ΣΔ διαγνώστηκε με στεφανιαία νόσο μέσω της στεφανιαίας αγγειογραφίας. Συμπερασματικά, σε παχύσαρκους ασθενείς με ΣΔ τόσο ο καθορισμός συγκεκριμένων εργαστηριακών δεικτών όπως είναι η CRP, η LDL, η HDL και το ουρικό οξύ όσο και η αξιολόγηση της σοβαρότητας και διάρκειας της ΣΔ μπορούν να συμβάλλουν στην έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία της στεφανιαίας νόσου.
Το άρθρο επιμελήθηκε ο Κ. Κωνσταντινίδης, Χειρουργός, Ουρολόγος-Ανδρολόγος, Πρόεδρος του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Αθηνών, www.andrologia.gr
