Η διάγνωση της λοίμωξης του ουροποιητικού
Η διάγνωση μιας λοίμωξης του κατώτερου ουροποιητικού στις γυναίκες δεν χρειάζεται να επιβεβαιωθεί με ειδικά διαγνωστικά τεστ. Σε αυτού του τύπου τις λοιμώξεις, η συμπτωματολογία είναι συγκεκριμένη, διακριτή κι εύκολα αναγνωρίσιμη με μια απλή λήψη ιστορικού από τον ιατρό. Ο ιατρός ρωτάει σχετικά με τα σημεία και τα συμπτώματα και, ανάλογα με τις απαντήσεις, μπορεί να διαγνωστεί η λοίμωξη του κατώτερου ουροποιητικού.
Επιπλέον διαγνωστικά κριτήρια μπορεί να χρειαστούν:
• Στη λιγότερο συχνή περίπτωση που ο ασθενής είναι άνδρας, με σκοπό να αποκλειστούν άλλες πιθανές αιτίες των συμπτωμάτων.
• Στην περίπτωση που ο ιατρός υποψιάζεται μια λοίμωξη του ανώτερου ουροποιητικού, η οποία έχει μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης επιπλοκών και απαιτείται προσεκτικός έλεγχος του ουροποιητικού συστήματος.
• Εάν υπάρχει αίμα στα ούρα, με σκοπό τον αποκλεισμό άλλων καταστάσεων ή νοσημάτων, όπως είναι ο καρκίνος της ουροδόχου κύστης.
• Εάν η ασθενής είναι έγκυος.
• Όταν ο ασθενής έχει αδύναμο ανοσοποιητικό σύστημα, όπως για παράδειγμα στην περίπτωση ενός ασθενούς που πάσχει από διαβήτη, ή λαμβάνει αγωγή για την αντιμετώπιση καρκίνου.
Ο επιπλέον διαγνωστικός έλεγχος μπορεί να περιλαμβάνει:
• Τεστ ούρων, με σκοπό την ανίχνευση βακτηριδίων στα ούρα. Η δοκιμασία αυτή πολλές φορές βοηθάει τον ιατρό να χορηγήσει το κατάλληλο αντιβιοτικό.
• Ουρόγραμμα με ενδοφλέβια έγχυση σκιαγραφικού υλικού. Ο ακτινολόγος παρακολουθεί την κίνηση του υλικού μέσα στο ουροποιητικό σύστημα και εντοπίζει τυχόν προβλήματα.
• Κυστεοσκόπηση. Η εισαγωγή του κυστεοσκοπίου μέσα από το στόμιο της ουρήθρας βοηθά τον ιατρό να εξετάσει τις εσωτερικές επιφάνειες του ουροποιητικού συστήματος. Η διαδικασία διαρκεί από 5-20 λεπτά και είναι αποτελεσματική στην ανίχνευση του καρκίνου της ουροδόχου κύστης.
Ποια είναι η θεραπεία μιας λοίμωξης του ουροποιητικού
Η θεραπευτική αντιμετώπιση εξαρτάται από το εάν έχει προσβληθεί το ανώτερο ή το κατώτερο ουροποιητικό. Οι λοιμώξεις του κατώτερου ουροποιητικού και οι ήπιες λοιμώξεις του ανώτερου μπορούν να αντιμετωπιστούν στο σπίτι με τη λήψη αντιβιοτικής αγωγής. Ειδικότερα, για την αντιμετώπιση της λοίμωξης του κατώτερου ουροποιητικού, η αντιβιοτική αγωγή διαρκεί από 3 έως 7 ημέρες, ενώ στην περίπτωση προσβολής του ανώτερου ουροποιητικού η διάρκεια της αγωγής είναι από 7 έως 14 ημέρες. Για την αντιμετώπιση του υπογάστριου πόνου, μπορούν οι ασθενείς να λαμβάνουν απλά παυσίπονα χωρίς αντιφλεγμονώδη δράση, έτσι ώστε να μην αυξηθεί ο κίνδυνος επιπλοκών στους νεφρούς. Παράλληλα, οι ασθενείς που παρουσιάζουν πυρετό πρέπει να καταναλώνουν πολλά υγρά.
Όταν η λοίμωξη του ανώτερου ουροποιητικού είναι σοβαρή, καθώς και στην περίπτωση που οι ασθενείς έχουν εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα, είναι πιθανόν η αντιμετώπιση να λάβει χώρα σε περιβάλλον νοσοκομείου. Οι παράγοντες που καθορίζουν το εάν ένας ασθενής με λοίμωξη του ανώτερου ουροποιητικού θα νοσηλευτεί ή όχι είναι:
– η ύπαρξη εγκυμοσύνης
– η μεγάλη ηλικία
– η εμφάνιση εμέτων
– ο δυνατός πόνος
– η εμφάνιση αφυδάτωσης
– η ολιγουρία
– η συνύπαρξη προβλήματος στους νεφρούς
– η συνύπαρξη καρκίνου
– η συνύπαρξη αναιμίας
– προηγούμενο ιστορικό λοίμωξης του ανώτερου ουροποιητικού
– η υποβολή των ασθενών σε ακτινοθεραπεία ή χημειοθεραπεία
Η πλεινότητα των ασθενών που νοσηλεύονται ανταποκρίνεται καλά στη θεραπεία και μπορεί να επιστρέψει στο σπίτι μέσα σε 3 με 7 ημέρες.
Ιδιαίτερης αντιμετώπισης χρήζουν οι υποτροπιάζουσες λοιμώξεις, με σκοπό την προστασία του ουροποιητικού συστήματος. Οι ειδικοί πιστεύουν πως η υποτροπή των λοιμώξεων μπορεί να οφείλεται στον ερεθισμό της ουρήθρας μετά τη σεξουαλική επαφή. Σε αυτήν την περίπτωση, συνιστούν τη λήψη μιας αντιβιοτικής ταμπλέτας ύστερα από κάθε επαφή. Παράλληλα, οι γυναίκες που χρησιμοποιούν διάφραγμα ή προφυλαχτικό με επικάλυψη σπερματοκτόνου ουσίας θα έπρεπε να επιλέξουν μια άλλη αντισυλληπτική μέθοδο, όπως για παράδειγμα το χάπι. Για τις περιπτώσεις που οι υποτροπές δεν συνδέονται με τη σεξουαλική δραστηριότητα συστήνεται η καθημερινή πρόσληψη μιας μικρής αντιβιοτικής δόσης.
Η έγκαιρη αντιμετώπιση των λοιμώξεων του ουροποιητικού είναι πολύ σημαντική για την αποφυγή των επιπλοκών. Οι λοιμώξεις που δεν αντιμετωπίζονται μπορεί να οδηγήσουν σε οξείες ή χρόνιες νεφρικές λοιμώξεις και να έχουν σαν αποτέλεσμα μια μόνιμη βλάβη στους νεφρούς. Οι έγκυες έχουν αυξημένες πιθανότητες να ξεκινήσει πρόωρα ο τοκετός, καθώς και να γεννήσουν ένα λιποβαρές νεογνό. Σύμφωνα με τα στατιστικά δεδομένα, οι γυναίκες που έχουν παρουσιάσει τρεις τουλάχιστον λοιμώξεις του ουροποιητικού είναι πολύ πιθανό να συνεχίσουν να εμφανίζουν.
Δεν μπορούν να προληφθούν όλες οι λοιμώξεις. Υπάρχουν όμως μέτρα προφύλαξης που μπορούν να μειώσουν τον κίνδυνο. Για παράδειγμα, ο χυμός κόκκινων μούρων (cranberry) φαίνεται να βοηθά στη μείωση του κινδύνου. Μάλιστα, οι ειδικοί συστήνουν τη χρήση των ειδικών καψουλών cranberry.
Παράλληλα, πολύ σημαντική είναι η αντιμετώπιση και η πρόληψη της δυσκοιλιότητας, η οποία φαίνεται να αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης μιας λοίμωξης του ουροποιητικού. Ιδιαίτερα οι γυναίκες είναι σημαντικό να μην κρατούν τα ούρα τους πολλή ώρα και να είναι πολύ προσεκτικές μετά την επίσκεψη στην τουαλέτα, ώστε το σκούπισμα της περιοχής να γίνεται από εμπρός προς τα πίσω.
Τα γεννητικά όργανα πρέπει να πλένονται καθημερινά, ιδιαίτερα πριν από την επαφή. Μετά την επαφή, καλό είναι να γίνεται κένωση της ουροδόχου κύστης. Τέλος, οι γυναίκες θα πρέπει να αποφεύγουν καλλυντικά προϊόντα που μπορεί να ερεθίσουν την ουρήθρα, όπως είναι τα αποσμητικά σπρέι και τα αρωματισμένα αφρόλουτρα και σαπούνια.
Πηγή: medicalnewstoday
Το άρθρο επιμελήθηκε ο Θ.Παλλαντζάς, Χειρουργός, Ουρολόγος-Ανδρολόγος, συνεργάτης του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Αθηνών,
